Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 24 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.49.2023.7.MM
Obowiązek rozliczenia przychodów z tytułu wynajmu mieszkania w pliku JPK.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 27 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku rozliczenia przychodów z tytułu wynajmu mieszkania w pliku JPK.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 marca 2023 r. (wpływ 8 marca 2023 r.) oraz – w odpowiedzi na wezwanie – 2 pismami z 16 marca 2023 r. (wpływ 16 marca 2023 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wraz z ojcem jest Pan współwłaścicielem mieszkania w (…), w którym nie mieszkacie. Mieszkanie jest wynajmowane, całość przychodu trafia do Pana. Mieszkanie zostało wynajęte przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Rozliczanie podatku z tytułu przychodu odbywa się na podstawie ryczałtu 8,5 procent, co roku składa Pan PIT-28.
Poza podpisywaniem umowy o wynajem, okazjonalnego sprawdzenia stanu mieszkania nie wykonuje Pan żadnych czynności, które spełniałyby kryteria działalności gospodarczej pod tym kątem. Nie zatrudnia Pan pracowników i zaznacza, że nie wprowadził Pan mieszkania do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.
Od listopada 2017 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą niezwiązaną kompletnie z wynajmem mieszkania. Do tej pory rozliczał się Pan rozdzielnie - oddzielnie z wynajmu mieszkania oraz oddzielnie z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Nowe biuro księgowe (stary księgowy zakończył prowadzenie biura wraz z końcem roku) zwróciło Panu uwagę, że powinien Pan składać w deklaracji JPK informację o przychodach zwolnionych z VAT.
Podsumowując, prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której jest Pan podatnikiem VAT, jednocześnie uzyskuje Pan przychody z tytułu najmu na cele mieszkaniowe, nie stanowiący przedmiotu JDG (najem prywatny).
W Pana ocenie, skoro najem nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej to nie należy łączyć go z działalnością gospodarczą, a traktować rozdzielnie pod względem ewidencyjnym jak i podatkowym.
Podstawą takiej interpretacji jest: Uchwała 7 sędziów NSA z 24 maja 2021 (sygn. akt: II FPS 1/21), w której stwierdzono, że: Przychody z najmu są traktowane jako przychody z działalności gospodarczej dopiero wówczas, gdy przedmiot najmu zostanie wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. O tym z kolei każdorazowo decyduje sam podatnik. Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie wskazane jest że dochody z najmu, jeśli nie stanowią składników majątku związanych z działalnością gospodarczą są przychodem od osób fizycznych. 6) najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą; Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
1.Na pytanie Organu, kto jest stroną wynajmującą lokal zgodnie z zawartą umową najmu, wskazał Pan, że stroną wynajmującą lokal, jak i rozliczającą całkowicie przychód jest Pan. Zaznaczył Pan, że lokal nie został wprowadzony w majątek firmy.
2.Odpowiadając na pytanie Organu, w jakim zakresie prowadzi Pan działalność gospodarczą, wskazał Pan, że prowadzi Pan działalność w zakresie informatyki oraz wynajmu maszyn rolniczych (okazjonalnie). Przeważająca to 62.02.Z Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki.
3.Na pytanie Organu, jaką formę opodatkowania wybrał Pan dla przychodów osiąganych z działalności gospodarczej, wskazał Pan, że wybrany sposób opodatkowania z działalności gospodarczej to ryczałt.
4.Odpowiadając na pytanie Organu dotyczące wskazania symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU 2015 dla świadczonej przez Pana usługi najmu lokalu na cele mieszkaniowe, wskazał Pan następująco:
Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi 68.20.11.0. Przy tym zaznaczył Pan, że tę usługę nie świadczy Pan w ramach działalności gospodarczej, a jako zwykła osoba fizyczna.
5.W odpowiedzi na pytanie Organu, z kim, kiedy i na jaki okres została zawarta umowa najmu będąca przedmiotem zapytania, wskazał pan, że aktualnie z „obcą” osobą fizyczną R. K., od 1 listopada 2021 r. do 31 października 2023 r.
6.Na pytanie Organu, jeśli najemcą jest osoba fizyczna:
-czy z zawartej umowy najmu jednoznacznie wynika, że najemca zobowiązuje się do wykorzystywania wynajmowanego lokalu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe, wskazał Pan, że: Tak, wynika. W umowie znajduje się zapis: „Wynajmujący oddaje w najem Najemcy lokal (...) na cele mieszkalne”.
-czy najem wiąże się z przeniesieniem ośrodka życia tej osoby do wynajmowanego lokalu, wskazał Pan, że według Pana tak, ale nie może Pan tego na 100 procent potwierdzić, gdyż nie jest Pan tą osobą.
7.Odpowiadając na pytanie Organu, jeśli najemcą jest spółka, to czy jest Pan tam wspólnikiem/udziałowcem, wskazał Pan: nie dotyczy, najem jest z „obcą” osobą fizyczną.
8.W odpowiedzi na pytanie Organu, czy zawarta umowa uniemożliwia wykorzystywanie lokalu do celów innych niż mieszkalne, wskazał Pan, że: Umowa nie zakłada innego wykorzystania niż na cele mieszkalne, m.in. są zapisy:
·Wynajmujący może wypowiedzieć najem w trybie natychmiastowym z obowiązkiem informacji Najemcy z zachowaniem (..) jeżeli:
a)Najemca używa przedmiotu najmu w sposób niezgodny z umową lub jego przeznaczeniem, powodującym jego zniszczenie ponad normalne zużycie rzeczy wynikające z upływu czasu.
b)Najemca nie umożliwia kontroli prawidłowego użytkowania mieszkania.
c)Najemca wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko regulaminowi porządku domowego, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali.
·Najemcy nie wolno oddawać przedmiotu najmu w podnajem, ani bezpłatne używanie osobom trzecim bez uzgodnienia i zgody Wynajmującego.
Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług (ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym z 16 marca 2023 r.)
Czy powinien Pan ujmować przychody z tytułu najmu w działalności gospodarczej, czy też nie powinien Pan ujmować ich w pliku JPK?
Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym z 16 marca 2023 r.)
W Pana ocenie, jeżeli nie wprowadził Pan mieszkania do majątku firmy i najem nie jest przedmiotem prowadzonej działalności to dotyczą Pana przepisy jako „zwykłej osoby fizycznej” i nie ma znaczenia, że prowadzi Pan również działalność gospodarczą. Przychodów z tytułu najmu nie powinien Pan wprowadzać do innych przychodów zwolnionych z VAT i nie powinny być ujmowane w pliku JPK. Powinien Pan się rozliczać tak jak dotychczas składając oddzielny PIT dla przychodów z tytułu najmu.
Przepisy na siebie „nachodzą” i prosi Pan o interpretację które powinien Pan zastosować. Pana zdaniem, jeśli nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w tym zakresie i nie wprowadził Pan mieszkania jako składnik działalności gospodarczej, to powinien Pan rozliczać się przepisami dotyczącymi podatku dochodowego od osób fizycznych, czyli nie ujmować tego przychodu w JPK w przychodach z tytułu działalności gospodarczej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy:
Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.
Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Z opisu sprawy wynika, że jest Pan współwłaścicielem mieszkania, które jest wynajmowane w ramach najmu prywatnego. Jest Pan stroną wynajmującą lokal, jak i rozliczającą przychód z tytułu najmu na cele mieszkaniowe. Usługę wynajmu nie świadczy Pan w ramach działalności gospodarczej, lecz jako zwykła osoba fizyczna. Od listopada 2017 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie informatyki oraz wynajmu maszyn rolniczych, w ramach której jest Pan podatnikiem VAT. Mieszkanie zostało wynajęte przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Nie wprowadził Pan mieszkania do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. Do tej pory rozliczał się Pan rozdzielnie - oddzielnie z wynajmu mieszkania oraz oddzielnie z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.
W rozpatrywanej sprawie należy zwrócić uwagę, że na mocy art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości lub rzeczy skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.
W przedmiotowej sprawie istotne jest, że w podatku VAT nie występuje pojęcie „najmu prywatnego” i „najmu w ramach działalności gospodarczej”. W świetle przepisów ustawy działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu (dzierżawy) stanowi w jego działalności środek trwały.
Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, gdyż wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy przedmiot najmu stanowi składnik majątkowy w prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika czy też stanowi jego majątek osobisty. W konsekwencji wynajmując mieszkanie działa Pan jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.
Należy tu zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.
Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.
W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 2224 oraz z 2022 r. poz. 807 i 1561).
Zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.). Przepis powyższy stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: „(…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”.
Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.
Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.
Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:
‒świadczenie usługi na własny rachunek,
‒charakter mieszkalny nieruchomości,
‒mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.
Z opisu sprawy wynika, że jest Pan współwłaścicielem mieszkania. Zawarł Pan umowę najmu z osobą fizyczną na okres od 1 listopada 2021 r. do 31 października 2023 r. Z zawartej umowy najmu jednoznacznie wynika, że najemca zobowiązuje się do wykorzystywania wynajmowanego lokalu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe. Zawarta umowa uniemożliwia wykorzystywanie mieszkania do celów innych niż mieszkalne, gdyż zgodnie z Pana wskazaniem: „Umowa nie zakłada innego wykorzystania niż na cele mieszkalne, m.in. są zapisy: Najemcy nie wolno oddawać przedmiotu najmu w podnajem, ani bezpłatne używanie osobom trzecim bez uzgodnienia i zgody Wynajmującego”. Świadczone przez Pana usługi wynajmu mieszkania na cele mieszkaniowe mieszczą się pod symbolem PKWiU: Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi 68.20.11.0.
Odnosząc się zatem do kwestii budzącej Pana wątpliwość w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że na gruncie niniejszej sprawy – zostaną spełnione wyżej opisane przesłanki do zastosowania zwolnienia, tak więc świadczone przez Pana usługi wynajmu mieszkania osobie fizycznej wyłącznie na jej cele mieszkaniowe, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Pana usługi będą bowiem świadczone na rzecz osoby fizycznej, która realizuje w wynajmowanym mieszkaniu własne cele mieszkaniowe. Ponadto z zawartej umowy z osobą fizyczną wynika cel mieszkaniowy najmu. Zatem opisane usługi wynajmu mieszkania korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Pana wątpliwości dotyczą tego, czy powinien Pan w ewidencji przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (w pliku JPK) ujmować przychody z tytułu najmu mieszkania.
Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133 i art. 138g ust. 2.
Stosownie do art. 99 ust. 7c ustawy:
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.
W myśl art. 99 ust. 11b ustawy,
Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Na podstawie art. 99 ust. 11c ustawy,
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. 346, 568, 695, 1517, 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.
Stosownie do zapisu art. 99 ust. 13b ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.
Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy,
Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3) kontrahentów;
4) dowodów sprzedaży i zakupów.
Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy.
Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.
Stosownie do zapisu art. 109 ust. 14 ustawy
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji.
Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, które stanowią o upoważnieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego:
‒szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy (art. 99 ust. 13b ustawy),
‒szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji (art. 109 ust. 14 ustawy)
wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988 ze zm.; dalej: rozporządzenie) określające w § 1:
1.szczegółowy zakres danych zawartych w:
a)deklaracjach podatkowych, o których mowa w art. 99 ust. 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
b)ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, zwanej dalej „ewidencją”;
2.objaśnienia co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w art. 99 ust. 1-3 ustawy, zwanych dalej „deklaracjami”, oraz niezbędne pouczenia, a także sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c ustawy.
Zatem od dnia 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od dnia 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT.
Rozdział 2 ww. rozporządzenia dotyczy Szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach.
W myśl § 4 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia:
Dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego, o których mowa w § 2 pkt 8, obejmują
1) wysokość podstawy opodatkowania, a w przypadkach określonych w lit. d– f oraz i–m – także wysokość podatku należnego, z tytułu:
a) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku.
Rozdział 3 ww. rozporządzenia dotyczy Szczegółowego zakresu danych zawartych w ewidencji.
Zgodnie z § 10 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia:
Ewidencja zawiera następujące dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku należnego:
1) wysokość podstawy opodatkowania wynikającą z następujących czynności podlegających opodatkowaniu, w odniesieniu do których istnieje obowiązek wystawienia przez podatnika faktury na podstawie przepisów ustawy, z wyjątkiem faktur dokumentujących czynności ujęte w ewidencji, o której mowa w pkt 8 i 9:
a) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku.
Z opisu struktury ewidencji w zakresie podatku należnego dla JPK_V7M i JPK_V7K wynika, że w polu K_10 należy wykazać wysokość podstawy opodatkowania wynikająca z dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku. W polu tym podaje się wartość netto dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 lub art. 82 ustawy
Z opisu struktury pozycji szczegółowych deklaracji dla JPK_V7M i JPK_V7K wynika, że w polu P_10 należy wykazać zbiorcza wysokość podstawy opodatkowania z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku – wykazanych w polu K_10 ewidencji).
Tym samym, z objaśnień tych wynika, że w poz. 10 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku.
Z okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w ramach której jest Pan podatnikiem VAT, jednocześnie uzyskuje Pan przychody z tytułu najmu. W dokumentach składanych dla potrzeb podatku VAT (pliku JPK) nie wykazuje Pan przychodu zwolnionego z tytułu świadczenia usług najmu.
Jak wcześniej wskazałem, usługi najmu mieszkania wypełniają definicję działalności gospodarczej i Pan, jako czynny podatnik podatku VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie informatyki oraz wynajmu maszyn rolniczych (okazjonalnie), występuje również z tytułu tej usługi w charakterze podatnika VAT, ponadto świadczone przez Pana usługi najmu mieszkania na cele mieszkaniowe korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że winien Pan wykazać w pliku JPK również wartość czynności zwolnionych od podatku VAT.
W związku z tym, stanowisko Pana w tym zakresie uznaję za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie pytania dotyczącego podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right