Interpretacja indywidualna z dnia 24 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.217.2021.10.MBD

Czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.), w związku z art. 9 ust. 1 tejże ustawy, prawidłowe będzie działanie Wnioskodawcy polegające na obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych o koszty uzyskania przychodów rozpoznawane na podstawie wydatków/kosztów ujętych w księgach rachunkowych (zaksięgowanych) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone, a pozostały jedynie kopie w formie cyfrowej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 6 maja 2021 r. (data wpływu 14 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 17 lutego 2022 r., sygn. akt I SA/Ol 4/22 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 sierpnia 2022 r., sygn. akt II FSK 527/22;

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 9 ust. 1 tejże ustawy, prawidłowe będzie działanie Wnioskodawcy polegające na obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych o koszty uzyskania przychodów rozpoznawane na podstawie wydatków/kosztów ujętych w księgach rachunkowych (zaksięgowanych) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone, a pozostały jedynie kopie w formie cyfrowej jest prawidłowe (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2) został rozpatrzony odrębnie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 maja 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 maja 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczył m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 9 ust. 1 tejże ustawy, prawidłowe będzie działanie Wnioskodawcy polegające na obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych o koszty uzyskania przychodów rozpoznawane na podstawie wydatków/kosztów ujętych w księgach rachunkowych (zaksięgowanych) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone, a pozostały jedynie kopie w formie cyfrowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. (zwana dalej: „Wnioskodawcą”) jest spółką prawa handlowego, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług, zobowiązaną do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.). Wnioskodawca wystawia faktury jako sprzedawca. W ramach prowadzonej działalności nabywa towary (w tym materiały do produkcji) oraz usługi, których zakup jest dokumentowany fakturami. W ciągu miesiąca Wnioskodawca otrzymuje dużą liczbę faktur, które przechowywane są w ich oryginalnej formie - papierowej, co wiąże się z wysokimi kosztami.

Wnioskodawca zlecił prowadzenie ksiąg rachunkowych podmiotowi zewnętrznemu. Proces archiwizacji i księgowania odbywa się w biurze rachunkowym, w ramach świadczonych przez ten podmiot usług księgowych na rzecz Wnioskodawcy oraz u Wnioskodawcy.

Celem minimalizacji kosztów, w ramach obowiązującego prawa, Wnioskodawca rozważa zmianę praktyki w zakresie przechowywania papierowych faktur dokumentujących nabycie towarów lub usług, w tym faktur dotyczących zakupów krajowych, zakupów zagranicznych (import usług, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów) oraz faktur korygujących - ogólnie wszelkich faktur zakupowych. Zmiana ta dotyczyłaby również innych dokumentów dających prawo do odliczenia podatku, które Wnioskodawca otrzymywałaby w formie papierowej, tzn. dokumentów celnych (papierowych), decyzji określających kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów, itd. Rozważana zmiana polegałaby na przechowywaniu tych faktur i dokumentów w formie elektronicznej. Dowody w formie papierowej podlegałyby digitalizacji tj. wprowadzeniu do pamięci komputera w postaci danych cyfrowych metodą skanowania. W tym celu planowane jest utworzenie archiwum elektronicznego. Faktury zostałyby zeskanowane i przechowywane w postaci elektronicznej (w formacie PDF) na serwerze w taki sposób, aby zapewnić autentyczność pochodzenia (pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy dokumentu), integralność treści (brak możliwości zmiany lub edycji żadnych danych), czytelność tych dokumentów oraz łatwe ich odszukanie. Dokumenty przechowywane w opisanym archiwum nie będą mogły zostać zmodyfikowane, dostęp do nich będą miały tylko wyznaczone osoby. Powyższe umożliwi zapewnienie organom podatkowym lub organom kontroli dostępu do dokumentów znajdujących się na serwerze. Zakłada się, że po wgraniu na serwer skanów otrzymanych faktur papierowych dokumenty papierowe będą niszczone zgodnie z polityką przechowywania dokumentów przyjętą u Wnioskodawcy.

Przechowywanie dużej ilości dokumentów w formie papierowej generuje wysokie koszty związane z urządzeniem odpowiednich pomieszczeń, zakupem materiałów biurowych, czy też personalną obsługą dokumentacji. Ponadto, przechowywanie faktur w formie papierowej rodzi także ryzyko związane z możliwością ich utracenia, np. wskutek pożaru czy zalania. Archiwizowanie otrzymanych faktur papierowych wyłącznie w formie elektronicznej wyklucza takie ryzyko oraz ma wymierny wpływ na wysokość kosztów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przedmiotowe rozwiązanie wpisuje się także w trend wzrostu ilości dokumentów przetwarzanych wyłącznie elektronicznie. Wersja elektroniczna każdej faktury zakupowej (skan) będzie wiernym odzwierciedleniem wersji papierowej. Przechowywanie będzie odbywać się w sposób umożliwiający udostępnienie organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, bądź też na odpowiednich nośnikach danych zapewniających dostęp do tych faktur.

Pytanie

Czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.), w związku z art. 9 ust. 1 tejże ustawy, prawidłowe będzie działanie Wnioskodawcy polegające na obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych o koszty uzyskania przychodów rozpoznawane na podstawie wydatków/kosztów ujętych w księgach rachunkowych (zaksięgowanych) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone, a pozostały jedynie kopie w formie cyfrowej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie:

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów dopuszczalne jest działanie polegające na obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych o koszty uzyskania przychodów rozpoznane na podstawie wydatków/kosztów ujętych w księgach rachunkowych (zaksięgowanych) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone, a pozostały jedynie kopie w formie cyfrowej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2020 r. poz. 1406 ze zm., zwanej dalej: „ustawą o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z uwagi na fakt, że przedmiotowa definicja ma charakter ogólny, co do zasady każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Zasadniczo aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Obowiązkiem podatników jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów) zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Organ podatkowy dokonuje ewentualnej analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, na podstawie zgromadzonego przez tego podatnika materiału dowodowego. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo - skutkowego między kosztami a przychodami podatnika. Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że wydatek poniesiony może stanowić koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, o ile zostanie prawidłowo udokumentowany przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, istotną wskazówkę, jak należy dokumentować wydatki zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca zawarł w art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art 16a-16m. Odrębne przepisy, o których mowa w tym przepisie zawarte są w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o rachunkowości”.

Z przepisów ustawy o CIT wynika, że podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej (art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości). Księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i bieżąco (art. 24 ust. 1 ustawy o rachunkowości), a transakcje udokumentowane rzetelnymi dowodami księgowymi (art. 22 ustawy o rachunkowości).

Zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości, podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej zwane dalej „dowodami źródłowymi”:

1.zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów,

2.zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom,

3.wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

W myśl art. 20 ust. 3 ww. ustawy, podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe zbiorcze korygujące poprzednie zapisy zastępcze oraz rozliczeniowe.

Dodatkowo, na mocy ust. 5 ww. przepisu, przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera za równoważne z dowodami źródłowymi uważa się zapisy w księgach rachunkowych, wprowadzane automatycznie za pośrednictwem urządzeń łączności, informatycznych nośników danych lub tworzone według algorytmu (programu) na podstawie informacji zawartych już w księgach, pod warunkiem, że podczas rejestrowania tych zapisów zostaną spełnione co najmniej następujące warunki:

-uzyskają one trwale czytelną postać zgodną z treścią odpowiednich dowodów księgowych;

-możliwe jest stwierdzenie źródła ich pochodzenia oraz ustalenie osoby odpowiedzialnej za ich wprowadzenie,

-stosowana procedura zapewnia sprawdzenie poprawności przetworzenia odnośnych danych oraz kompletności i identyczności zapisów,

-dane źródłowe w miejscu ich powstania są odpowiednio chronione, w sposób zapewniający ich niezmienność, przez okres wymagany do przechowywania danego rodzaju dowodów księgowych.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1. określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2. określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3. opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;

4. datę dokonania operacji a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;

5. podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;

6. stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

Stosownie do art. 21 ust. 1a ww. ustawy o rachunkowości, można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa:

1.w ust. 1 pkt 1 - 3 i 5, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów;

2.w ust. 1 pkt 6, jeżeli wynika to z techniki dokumentowania zapisów księgowych.

Powyższe przepisy ustalają zasady dokumentowania operacji gospodarczych, a w szczególności warunki, jakim powinny odpowiadać dowody księgowe (w tym w formie elektronicznej) stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W świetle tych przepisów dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, wolne od błędów rachunkowych, zawierające wymienione wyżej elementy.

Dowód księgowy, który będzie właściwy do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, będzie również stosownym dokumentem do celów podatkowych. Wnioskodawca, uznając określone wydatki za koszty uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o te koszty pomniejszona zostaje podstawa opodatkowania. Podejmując decyzję o poniesieniu określonych kosztów, winien na podstawie racjonalnych i obiektywnych przesłanek uzasadnić związek kosztu z przychodem - wykazać związek przyczynowo - skutkowy między poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem. Na podstawie odpowiednich dokumentów księgowych, Wnioskodawca ma prawo zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Kwestię dokumentowania kosztów uzyskania przychodów normują odrębne przepisy. Tym samym, jeżeli na gruncie przepisów o rachunkowości wyżej opisane dowody potwierdzają poniesione przez nią wydatki stanowią dowody księgowe, będące podstawą wprowadzenia tych wydatków do ksiąg rachunkowych, taki sposób udokumentowania faktu ich poniesienia, zdaniem Wnioskodawcy, jest wystarczający również dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Dowód księgowy, który będzie właściwy do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, będzie również stosownym dokumentem dla celów podatkowych.

Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że wydatek poniesiony, spełniający przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, udokumentowany w sposób wymagany przepisami o rachunkowości może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów podatnika. Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, działanie polegające na obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych o koszty uzyskania przychodów rozpoznane na podstawie wydatków/kosztów ujętych w księgach rachunkowych (zaksięgowanych) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone a pozostały jedynie kopie w formie cyfrowej będzie prawidłowe.

Przepisy ustawy o CIT przewidują, że podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m (art. 9 ust. 1 ustawy o CIT). Oznacza to, że w zakresie CIT wymogi związane z prowadzeniem ewidencji, w tym z udokumentowaniem kosztów określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, z której wynika, że podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane „dowodami źródłowymi” (art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości). Przepisy ustawy o rachunkowości nie zabraniają przechowywania dowodów źródłowych w formie elektronicznej, a tym samym dowody poniesienia kosztów przechowywane w formie elektronicznej mogą być podstawą ujęcia (kwalifikacji) w kosztach uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT. Z tych też względów przyjęty przez Spółkę sposób przechowywania dokumentów zdigitalizowanych, których pierwotna forma papierowa zostanie zniszczona jest zgodny z przepisami ustawy o rachunkowości.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji zeskanowania faktur papierowych i zapisania ich na serwerze w formie cyfrowej, a następnie zniszczeniu ich papierowych egzemplarzy, nie utraci On prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów udokumentowanych otrzymanymi fakturami. Zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podstawą ujęcia (kwalifikacji) w kosztach uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT, musi być dowód źródłowy sporządzony zgodnie z ustawą o rachunkowości. Wystawione dowody źródłowe zgodne z ustawą o rachunkowości będą ujmowane w księgach rachunkowych Wnioskodawcy i podstawą rozpoznania kosztów uzyskania przychodów. Należy przy tym podkreślić, że przed wprowadzeniem ww. faktury do ksiąg rachunkowych, przedmiotowy dowód księgowy zostanie poddany kontroli merytorycznej, formalno-prawnej i rachunkowej. Zdigitalizowanie dowodów źródłowych oraz zniszczenie papierowej wersji dowodu źródłowego pozostaje bez wpływu na ujęcie danego kosztu w kosztach uzyskania przychodu w zakresie CIT. W zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych ustawa o CIT odwołuje się do ustawy o rachunkowości, która nie wyłącza możliwości przechowywania w formie elektronicznej dowodów źródłowych stanowiących podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W konsekwencji, w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, działanie Wnioskodawcy polegające na obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych o koszty uzyskania przychodów rozpoznane na podstawie wydatków/kosztów ujętych w księgach rachunkowych (zaksięgowanych) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone, a pozostały jedynie kopie w formie cyfrowej będzie prawidłowe. Zaprezentowane wyżej stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie organów podatkowych wypowiadających się w takich samych stanach faktycznych, które konsekwentnie wskazują, że przechowywanie w formie elektronicznej faktur otrzymanych w formie papierowej (oraz niszczenie pierwotnych egzemplarzy papierowych) jest dopuszczalne, jak również, że tak przechowywane wyłącznie w formie cyfrowej faktury dają podatnikom prawo obniżenia podstawy opodatkowania, poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych dowodami źródłowymi. Jako przykład wskazać można m.in. następujące interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 października 2015 r. nr IBPB-1-3/4510-271/15/PC, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 marca 2016 r. nr IBPB-1-2/4510-26/16/MW, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 października 2016 r. nr 2461-IBPB-1-3.4510.838.2016.1.KB, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 listopada 2016 r. nr 2461-IBPB-1-3.4510.951.2016.1.KB, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 lipca 2018 r. nr ILPB3/4510-1-205/16-4/JG, Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 maja 2020 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.103.2018.11.BG.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, powyższy sposób dokumentowania wydatków i archiwizacji, tj. dokumentowanie wydatków wyłącznie za pomocą skanów dokumentów papierowych i przechowywanie w formie elektronicznej, nie będzie stanowił samoistnej przesłanki wykluczającej możliwość ujęcia wydatku jako kosztu podatkowego.

Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Rozpatrzyłem Państwa wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych – 9 sierpnia 2021 r. wydałem postanowienie Znak: 0111-KDIB1-3.4010.217.2021.2.MBD o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie Państwa wniosku z 6 maja 2021 r. – w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Postanowienie zostało przez Państwa odebrane 24 sierpnia 2021 r.

Pismem z 30 sierpnia 2021 r. (wpływ 3 września 2021 r.) złożyli Państwo zażalenie na powyższe postanowienie.

Postanowieniem z 27 października 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.217.2021.3.JKU utrzymałem w mocy zaskarżone postanowienie.

Postanowienie utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie doręczono Państwu 4 listopada 2021 r.

Skarga na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Pismem z 30 listopada 2021 r. (wpływ 9 grudnia 2021 r.) wnieśli Państwo skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Wnieśli Państwo o uwzględnienie skargi oraz uchylenie w całości skarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia organu pierwszej instancji, a także zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, od organu na rzecz strony skarżącej według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił zaskarżone postanowienie wraz z poprzedzającym je postanowieniem Organu I instancji wyrokiem z 17 lutego 2022 r. sygn. akt I SA/Ol 4/22.

Pismem z 6 kwietnia 2022 r. wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 10 sierpnia 2022 r. sygn. akt II FSK 527/22 oddalił skargę kasacyjną.

Odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wpłynął do mnie 4 stycznia 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

 - uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraziły Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

 - ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Wskazać należy, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 17 lutego 2022 r., sygn. akt I SA/Ol 4/22 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 sierpnia 2022 r., sygn. akt II FSK 527/22.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

 - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

 - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.