Interpretacja indywidualna z dnia 20 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.75.2023.1.IZ

Uznanie odsprzedaży Mediów za świadczenie odrębne od usługi najmu i w konsekwencji opodatkowanie opłat za Media stawką właściwą do danego rodzaju Mediów.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania odsprzedaży Mediów za świadczenie odrębne od usługi najmu i w konsekwencji opodatkowania opłat za Media stawką właściwą do danego rodzaju Mediów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wynajmującyʺ lub „Spółka”) jest właścicielem parku magazynowego (dalej: „Park”), na terenie którego oferuje usługę wynajmu hal magazynowych wraz zapleczem socjalno-biurowym i infrastrukturą towarzyszącą. Usługi udostępniania powierzchni na terenie Parku są świadczone na podstawie umowy najmu (dalej: „Umowaʺ) zawartej przez Spółkę z jedynym Najemcą (dalej: „Najemca”). Co do zasady, działalność ta generuje po stronie Spółki sprzedaż opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (dalej: „VAT”). W związku z powyższym Wynajmujący jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT.

Z tytułu świadczonej usługi najmu Najemca jest zobowiązany do uiszczenia na rzecz Wynajmującego comiesięcznego czynszu (dalej: „Czynsz Podstawowyʺ), w stosunku do którego Wynajmujący stosuje podstawową stawkę 23% VAT. Ponadto, Najemca jest również obciążany przez Wynajmującego kosztami opłat dodatkowych obejmujących wynagrodzenie za zużywane media, w tym m.in. zużycie wody i ścieków, gazu, energii elektrycznej, energii cieplnej (dalej łącznie: „Mediaʺ).

Co ważne, Media nie stanowią elementu kalkulacyjnego ceny usługi najmu. Stanowią odrębny składnik Umowy. Zużycie Mediów jest rozliczane na podstawie wskazań zamontowanych liczników i w całości refakturowane na jedynego Najemcę.

Należności z tytułu Czynszu Podstawowego oraz z tytułu Mediów są rozliczane na podstawie odrębnych faktur wystawianych dla Najemcy, przy czym istotne jest, iż koszty Mediów będą przenoszone na Najemcę na podstawie dokumentów pierwotnych bez doliczania marży.

Pytanie

Czy w świetle przepisów o podatku od towarów i usług odsprzedaż Mediów przez Spółkę na rzecz Najemcy powinna być uznana za świadczenie odrębne od usługi najmu, a w konsekwencji w stosunku do opłat za Media należy stosować stawkę VAT właściwą dla danego rodzaju Mediów?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki odsprzedaż Mediów przez Spółkę na rzecz Najemcy powinna być uznana za świadczenie odrębne od usługi najmu, a w konsekwencji w stosunku dostawy Mediów, należy stosować stawkę podatku VAT właściwą dla jej rodzaju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.; dalej: „Ustawa o VAT”), ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami. Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT.

Najem, stanowi odpłatne świadczenie usługi, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT. Ponadto, według art. 8 ust. 2a, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Przepis ten jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L z 2006 r. Nr 347 ze. zm.).

Co do zasady, każda czynność objęta VAT powinna stanowić odrębną i niezależną usługę bądź dostawę towarów. Zarazem jednak świadczenie, które składa się ze świadczeń jednostkowych, które z ekonomicznego punktu widzenia stanowią całość, nie powinno być sztucznie dzielone. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) w wyroku z 16 kwietnia 2015 r. w sprawie C-42/14 rozstrzygnął, że najem nieruchomości i związane z nim: dostawa wody, energii elektrycznej, energii cieplnej oraz wywóz nieczystości, co do zasady należy uważać za odrębne i niezależne świadczenia.

W uzasadnieniu TSUE wskazał m.in: jeżeli najemca może decydować o swoim zużyciu wody, energii elektrycznej lub energii cieplnej, które może być stwierdzone poprzez założenie indywidualnych liczników i na tej podstawie jest fakturowane, świadczenia odnoszące się do tych towarów lub usług, co do zasady, mogą być uważane za odrębne od najmu. Tym samym, co do zasady, towarzyszące usłudze wynajmu dostawy towarów i usług w postaci mediów powinny być uważane za odrębne świadczenia w szczególności, jeśli najemca ma możliwość decydowania o wielkości ich zużycia.

Na gruncie powyższego orzeczenia TSUE, Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: ,,NSA”) w wyroku z 4 listopada 2015 r. sygn. I FSK 793/15 wskazał, że w przypadku, gdy najem nieruchomości i związane z nim media należy uważać za odrębne i niezależne świadczenia, gdy:

1)najemca ma możliwość wyboru świadczeniodawców lub sposobów korzystania z danych towarów lub usług (mediów), dostarczanych do najmowanego lokalu przez wyspecjalizowane podmioty,

2)możliwość wyboru korzystania z danych towarów oznacza, że najemca może decydować o ich zużyciu (np. wody, energii elektrycznej, cieplnej), co może być stwierdzone poprzez założenie indywidualnych liczników i rozliczanie się w oparciu o ich odczyty lub w oparciu o inne kryteria uwzględniające zużycie tych towarów przez najemcę, np. liczbę lokatorów korzystających z najmowanej nieruchomości lub jej powierzchnię,

3)w umowie strony postanowią, że najemca będzie odrębnie rozliczać czynsz najmu oraz należności za tzw. media na podstawie indywidualnego zużycia, np. w oparciu o wskazania licznika lub w oparciu o inne kryteria uwzględniające zużycie tych towarów przez najemcę, np. liczbę lokatorów korzystających z najmowanej nieruchomości lub jej powierzchnię,

4)wynajmujący będzie w sposób odrębny na fakturze (fakturach) wykazywał należności z tytułu najmu oraz z tytułu tzw. mediów,

5)z zakładem dostarczającym tzw. media do lokalu najemcy rozliczenia dokonuje wynajmujący.

Sytuacja taka występuje w szczególności w przypadku odrębnego rozliczania zużycia tych mediów w oparciu o wskazania liczników lub podliczników. Taką samą zasadę należy również przyjąć w przypadku, gdy umowa przewiduje odrębne rozliczanie mediów, a wysokość opłaty z tego tytułu ustalana jest w umowie na podstawie kryteriów innych niż opomiarowanie według liczników, uwzględniających zużycie tych mediów przez najemcę.

Bazując na wyroku TSUE oraz orzecznictwie NSA, zdaniem Spółki, odsprzedaż Mediów przez Wynajmującego na rzecz Najemcy powinna być uznana za świadczenie odrębne od usługi najmu, a w konsekwencji w stosunku do opłat z tytułu dostaw Mediów należy stosować stawkę właściwą dla danego rodzaju Mediów.

Podobne stanowisko w zakresie odrębnego opodatkowania najmu i Mediów zostało przyjęte w m.in: w indywidualnej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 maja 2022 r., o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.118.2022.2.MSO; indywidualnej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 października 2022 r. o sygn. 0114-KDIP4-3.4012.430.2022.1.DS czy indywidualnej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 grudnia 2022 r. o sygn. 0114-KDIP1-1.4012.610.2022.1,MŻ.

W związku z powyższym Spółka uważa, iż Media nie stanowią elementu kalkulacyjnego ceny usługi najmu, są to świadczenia odrębne, a w związku z tym Wynajmujący jest uprawniony do refakturowania kosztów Mediów na Najemcę z taką samą stawką jak stawka VAT, za jaką nabył te Media.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będziecie mogli Państwo korzystać jeżeli zastosuje się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.