Interpretacja indywidualna z dnia 24 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.76.2023.2.PS

Zasady opodatkowania wynajmu powierzchni mieszkalnej w budynku użytkowym w 2023 r. (spółka jawna, najem jako źródło przychodu w działalności gospodarczej, brak ryczałtu).

Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 19 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania wynajmu powierzchni mieszkalnej w budynku użytkowym. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 marca 2023 r. (wpływ 20 marca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani wspólnikiem spółki jawnej prowadzącej działalność pod firmą: X Spółka jawna z siedzibą w L., zwanej dalej w skrócie Spółką, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie regeneracji części zamiennych do pojazdów samochodowych. Spółka jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dochód uzyskany przez Panią jako wspólnika Spółki jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych jest Pani zobowiązana płacić kwartalnie. Wspólnikami Spółki są dwie osoby fizyczne, tj. małżonkowie A. B. oraz C. B.. Udziały wspólników w dochodach i kosztach Spółki są równe. W roku podatkowym 2023 oraz w latach podatkowych następnych Spółka jest i będzie zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych rozporządzeniem z dnia 26 sierpnia 2003 r. Spółka jest właścicielem nieruchomości w L. przy ulicy D. 11 zabudowanej budynkiem usługowo -mieszkalnym, zwanym dalej w skrócie budynkiem. Cześć ww. budynku o powierzchni około 125 m² wydzielona jako powierzchnia mieszkalna, zwana dalej w skrócie powierzchnią mieszkalną, jest wynajmowana przez Spółkę dla Pani. Spółka ponosi wszelkie wydatki związane z utrzymaniem ww. budynku, tj. między innymi amortyzację, koszty ogrzewania, remonty konieczne, zwane dalej wydatkami związanymi z utrzymaniem budynku, oraz ewidencjonuje ww. wydatki w podatkowej księdze przychodów prowadzonej przez Spółkę, zaliczając ww. wydatki do kosztów uzyskania przychodów. Uzyskany przez Spółkę przychód z tytułu wynajmu powierzchni mieszkalnej w roku 2023 oraz a latach podatkowych następnych nie przekroczy kwoty w wysokości 100 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku z 15 marca 2023 r. (wpływ 20 marca 2023 r.) wskazuje Pani, że stosownie do punktu 2 objaśnień wstępnych do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych ( PKOB) – (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), z uwagi na fakt, iż powierzchnia mieszkalna opisanego we wniosku budynku nie zajmuje co najmniej połowy całkowitej powierzchni użytkowej w ww. budynku, budynek w L. przy ulicy D. 11, został przez Panią sklasyfikowany jako budynek niemieszkalny.

Pytania

1.Czy od dnia 1 stycznia 2023 r. ma Pani obowiązek należny jej udział w przychodach Spółki z tytułu wynajmu powierzchni mieszkalnej zaliczyć do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym zryczałtowanym według stawki podatkowej w wysokości 8,5%, skutkiem czego nie spoczywa na Pani obowiązek ewidencjonowania przychodu z najmu powierzchni mieszkalnej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów?

2.Czy ma Pani prawo zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Spółkę wszelkie wydatki związane z utrzymaniem budynku oraz czy od dnia 1 stycznia 2023 r. ma Pani prawo ww. wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie – w odniesieniu do pytania nr 1 – z uwagi na fakt, iż wynajmującym powierzchnię mieszkaniową w budynku jest Spółka, która prowadzi przedmiotowy wynajem w ramach działalności gospodarczej, ww. przychody z najmu powierzchni mieszkaniowej od dnia 1 stycznia 2023 r. stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinny być zaliczane przez Panią do przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej.

Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, iż od 1 stycznia 2023 r. nie spoczywa na Pani obowiązek uznania, że należny jej udział w przychodach Spółki z tytułu wynajmu powierzchni mieszkalnej zobowiązana jest Pani zaliczyć do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym zryczałtowanym według stawki podatkowej w wysokości 8,5%.

Powyższe stanowi także, że od dnia 1 stycznia 2023 r. spoczywa na Pani obowiązek ewidencjonowania przychodu z najmu powierzchni mieszkaniowej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Spółkę.

W Pani ocenie – w odniesieniu do pytania nr 2 – wydatki związane z utrzymaniem budynku są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, co skutkuje że stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ww. wydatki ma Pani prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodu.

Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, iż ma Pani prawo zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Spółkę wszelkie wydatki związane z utrzymaniem budynku oraz ma Pani prawo ww. wydatki zaliczyć od dnia 1 stycznia 2023 r. do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1)rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;

2)ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Tym samym, do 31 grudnia 2021 r. istniała możliwość wyboru formy opodatkowania przychodów (dochodów) osiąganych m.in. z najmu nieruchomości.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, od 1 stycznia 2022 r. nadano nowe brzmienie art. 9a ust. 6, który stanowi, że:

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i pkt 6 tego przepisu:

–pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy),

–najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy).

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z przytoczonych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wynajem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny).

W sytuacji, gdy wynajem faktycznie wypełnia przesłanki pozwalające na uznanie go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub gdy przedmiot wynajmu związany jest z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, to powinien zostać on rozliczony tak jak przychody z tej działalności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pani wspólnikiem spółki jawnej (dalej: Spółka) prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie regeneracji części zamiennych do pojazdów samochodowych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dochód uzyskany przez Panią jako wspólnika Spółki jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%. W roku podatkowym 2023 oraz w latach podatkowych następnych Spółka jest i będzie zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wskazała Pani również, że Spółka jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowo-mieszkalnym (dalej: budynek). Cześć ww. budynku wydzielona jako powierzchnia mieszkalna, jest wynajmowana przez Spółkę dla Pani. Spółka ponosi wszelkie wydatki związane z utrzymaniem ww. budynku, tj. między innymi amortyzację, koszty ogrzewania, remonty konieczne, zwane dalej wydatkami związanymi z utrzymaniem budynku, oraz ewidencjonuje ww. wydatki w podatkowej księdze przychodów prowadzonej przez Spółkę, zaliczając ww. wydatki do kosztów uzyskania przychodów. Uzyskany przez Spółkę przychód z tytułu wynajmu powierzchni mieszkalnej w roku 2023 oraz a latach podatkowych następnych nie przekroczy kwoty w wysokości 100 000 zł.

Ponadto doprecyzowała Pani, że stosownie do punktu 2 objaśnień wstępnych do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, z uwagi na fakt, iż powierzchnia mieszkalna opisanego we wniosku budynku nie zajmuje co najmniej połowy całkowitej powierzchni użytkowej w ww. budynku, budynek został przez Pana sklasyfikowany jako budynek niemieszkalny.

Mając na uwadze zaprezentowane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzam, że skoro przedmiotem najmu będzie składnik majątku związany z działalnością gospodarczą Spółki, w której jest Pani wspólnikiem, to przychody uzyskane z umowy najmu zaliczone będą do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dochód uzyskany przez Panią jako wspólnika Spółki jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%.

W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.):

Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

1)prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą;

2)osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”.

Według art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Zatem, zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. brzmieniem art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Stosownie do art. 71 ust. 1 ustawy z 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. poz. 2105 ze zm.:

Podatnicy osiągający w 2022 r. przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy zmienianej w art. 1, mogą stosować zasady opodatkowania tych przychodów obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Na podstawie przepisów przejściowych w 2022 r. można było stosować dotychczasowe zasady opodatkowania najmu prywatnego, tj. a) na zasadach ogólnych według skali podatkowej albo b) ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Od 2023 r. weszła w życie zasada, że przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy mogą być opodatkowane wyłącznie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jeżeli będą uzyskiwane poza działalnością gospodarczą.

Skoro uzyskiwane przez Panią przychody z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną stanowią dla Pani przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc stanowią źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie jest Pani zobowiązana do opodatkowania uzyskanych przychodów z najmu zryczałtowanym podatkiem od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym w zdaniu poprzednim przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów została uzależniona od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów bądź funkcjonowanie tego źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem że podatnik wykaże, że zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jednocześnie zwracam uwagę, że stosownie do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązującego od 1 stycznia 2022 r.:

Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zatem odpisy amortyzacyjne od budynku niemieszkalnego wynajmowanego przez Spółkę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów danego roku podatkowego, stosownie do posiadanego przez Pana prawa do udziału w zysku Spółki.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zwracam uwagę, że remont nie został wymieniony w przytoczonej regulacji, co oznacza, że remont nie mieści się w pojęciu ulepszenie.

Pod pojęciem remontu należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu jest zatem przywrócenie (odtworzenie) pierwotnego stanu technicznego rzeczy, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji i wynikające z tej eksploatacji. Remont polega zatem na wykonaniu robót niezbędnych do utrzymania obiektu w odpowiednim stanie technicznym, by nie uległ on pogorszeniu z powodu eksploatacji.

Zatem, co do zasady, wydatki na remont środka trwałego, a więc odtworzenie pierwotnej wartości użytkowej oraz inne wydatki, które nie mają charakteru ulepszenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniesione po oddaniu tego środka do używania nie muszą być zaliczone do jego wartości początkowej. Tym samym mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując od dnia 1 stycznia 2023 r. nie ma Pani obowiązku należnego Pani udziału w przychodach Spółki, z tytułu wynajmu powierzchni mieszkalnej, zaliczyć do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym zryczałtowanym według stawki podatkowej w wysokości 8,5%. Spoczywa na Pani obowiązek ewidencjonowania przychodu z najmu powierzchni mieszkalnej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Ma Pani prawo zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Spółkę wydatki (m.in. amortyzację, koszty utrzymania ogrzewania, remonty konieczne) związane z utrzymaniem budynku oraz od dnia 1 stycznia 2023 r. ma Pani prawo ww. wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego.

Należy przy tym mieć na względzie treść art. 23o ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącego transakcji – jak w niniejszej sprawie - między podmiotami powiązanymi. Zgodnie bowiem z tym przepisem:

Podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

•Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).