Interpretacja indywidualna z dnia 14 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.973.2022.1.AA

Skutki podatkowe wycofania nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 16 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 14 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą od dnia (...)1996 r. zajmującą się głównie usługami ogólnobudowlanymi oraz wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi, opodatkowaną podatkiem liniowym. Dla celów działalności gospodarczej prowadzi księgę przychodów i rozchodów.

W ramach wspomnianej działalności gospodarczej Wnioskodawca wynajmuje następujące lokale:

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-miejsce postojowe przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…).

Wszystkie wynajmowane nieruchomości są własnością Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest też wspólnikiem spółki cywilnej, w której posiada udział 60% i został wspólnikiem na podstawie umowy spółki w dniu (...)2019 r., której przeważającą działalnością jest odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, a która świadczy także usługi budowlano-instalacyjne. Przychód z prowadzonej działalności w formie spółki Wnioskodawca opodatkowuje w formie podatku liniowego 19% oraz prowadzi księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca planuje zamknięcie działalności gospodarczej, aby w pełni poświęcić swój czas na rozwój spółki cywilnej.

Nieruchomości posiadane przez Wnioskodawcę planuje on wycofać do majątku prywatnego oraz rozwiązać umowy z dotychczasowymi najemcami.

Podpisane zostaną nowe, długoterminowe umowy najmu. Najem przedmiotowych nieruchomości zakłada zwyczajowe gospodarowanie majątkiem Wnioskodawcy. Wyżej wymienione nieruchomości Wnioskodawca ma zamiar wynajmować w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a przychody z najmu ww. nieruchomości ma zamiar zaliczyć do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do najmu prywatnego, dzięki czemu nie będzie spełniał przesłanek, o których mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z najmu po zamknięciu działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza opodatkować w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawca nie będzie zatrudniał żadnych pracowników. Nie będzie tworzył jakiejkolwiek struktury organizacyjnej dla realizowania czynności najmu, wskazującej na znamiona prowadzenia profesjonalnej działalności.

Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości, nie będzie też oferował najemcom dodatkowych usług związanych z wynajmowaną nieruchomością.

Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem wynajmowanych nieruchomości, które nabył na podstawie następujących aktów prawnych:

-lokal mieszkalny przy (…).,

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-miejsce postojowe przy (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…)

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…),

-lokal mieszkalny przy ul. (…).

Pytanie

Czy przychody z najmu opisanych w stanie faktycznym nieruchomości będą stanowić przychód zaliczany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. nr 361 ze zm.) odrębnymi źródłami przychodów są określone:

-w pkt 3 tego przepisu: pozarolnicza działalność gospodarcza,

-w pkt 6 wskazanego przepisu: najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

-wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

-polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

-polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wskazuje w indywidualnej interpretacji z dnia 20 grudnia 2012 r. sygn. akt: ITPB1/415-1030/12/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, z powyższych przepisów wynika, iż najem dla celów podatkowych może być traktowany jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem. Nie dotyczy to jedynie przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem działalności zgodnie z treścią cytowanych zapisów art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9a ust. 6 tejże ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W wyroku z dnia 5 kwietnia 2016 r. sygn. akt: II FSK 379/14 Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje, że w większości przypadków decydujące znaczenie co do kwalifikacji określonych przychodów wynikających ze stosunku najmu przypisać należy samemu podatnikowi, który może „powiązać” posiadane i będące przedmiotem najmu składniki majątku z wykonywaniem działalności gospodarczej lub też „pozostawić” je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą. Ponadto ustawodawca w żaden sposób nie limituje ani w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., ani w innym przepisie tej ustawy ilości rzeczy oddawanych w najem, jak też i ich przeznaczenia na określone cele (np. nieruchomości na mieszkaniowe, zakwaterowania związanego z wykonywaniem pracy, użytkowe, komercyjne). Jedynym wyjątkiem są wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 3 in fine u.p.d.o.f. składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. Jednakże również w tym przypadku ustawodawca nie wskazuje, w jaki sposób należy dokonywać rozgraniczenia składników związanych z działalnością gospodarczą. Jak wskazano powyżej, przychody z obydwu analizowanych źródeł mają charakter zarobkowy, stały (ciągły), a także wymagają pewnej formy zorganizowania. Wobec braku zatem sformułowania przez ustawodawcę wyraźnych pozytywnych reguł klasyfikacji przychodów z najmu do jednego z dwóch konkurencyjnych źródeł, decydujące znaczenie przyznać należy decyzji samego podatnika. Wymaga tego zasada określoności wynikająca z art. 217 Konstytucji RP, który wskazuje, jakie elementy musi określać ustawa, aby spełniała konstytucyjne wymogi nakładania podatków i innych danin publicznych. Wypływa z niego zakaz domniemania istnienia obowiązku podatkowego, jeżeli nie wynika on wprost z ustawy, która winna określać w sposób precyzyjny elementy norm podatkowych. W zakresie prawa daninowego, mimo konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania, zakaz rozszerzającego interpretowania przepisów dotyczy nie tylko wyjątków, ale także przepisów nakładających obowiązek płacenia tych danin (tak Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 grudnia 2009 r. w sprawie K 7/08, publ. OTK-A 2009/11/166). W pewnych zatem przypadkach podatnik sam może zadecydować o kwalifikacji uzyskiwanych przez niego przychodów do określonego źródła, a więc dokonać wyboru innego źródła niż wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., mimo że wypełnione zostały przesłanki z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.

Możliwość taką potwierdza np. uchwała składu sędziów całej Izby Finansowej NSA z dnia 21 października 2013 r., sygn. akt II FPS 1/13 (publ. CBOSA), w której wyeksponowano tezę, że wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu, zależnie od formy prawnej w jakiej wykonuje on swój zawód, należy kwalifikować do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. – w przypadku gdy pomoc prawną z urzędu pełnomocnik wykonuje prowadząc działalność zawodową w formie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 lit. a u.p.d.o.f., a gdy czyni to w ramach innych form wykonywania swojego zawodu – wynagrodzenie to należy kwalifikować do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy. Ponadto w uchwale z dnia 24 maja 2021 roku, sygn. akt: II FPS 1/21 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.), chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Odnosząc przytoczone powyżej przepisy, interpretacje indywidualne oraz orzeczenia sądów na grunt przedmiotowej sprawy, stwierdzić należy, że wynajem opisanych przez Wnioskodawcę nieruchomości będzie stanowić przychód zaliczany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie to bowiem uzyskiwanie korzyści w ramach zarządzania majątkiem prywatnym, a także ponieważ wynajem lokali mieszkalnych oraz miejsca parkingowego nie ma cech pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Wnioskodawca będzie mógł także dokonać wyboru opodatkowania przychodów z wynajmu lokali mieszkalnych zryczałtowanym podatkiem dochodowym w sposób określony w art. 9 ust. 4 ustawy o ryczałcie ze względu na fakt, że zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która została wyrażona w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Z kolei, zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z tych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

·zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

·nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy oraz

·wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

·celu zarobkowego,

·ciągłości,

·zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowane przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy zdarzenia przyszłego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Z wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmuje Pan lokale mieszkalne oraz miejsce postojowe. Planuje Pan zamknąć tę działalność gospodarczą, a posiadane nieruchomości wycofać do majątku prywatnego i rozwiązać umowy z dotychczasowymi najemcami. W ramach zwyczajowego gospodarowania majątkiem podpisze Pan nowe umowy najmu. Jak Pan zauważył, nie będzie Pan zatrudniał żadnych pracowników. Nie będzie Pan tworzył jakiejkolwiek struktury organizacyjnej dla realizowania czynności najmu, wskazującej na znamiona prowadzenia profesjonalnej działalności. Nie będzie Pan podejmował żadnych działań marketingowych w odniesieniu do nieruchomości, nie będzie też Pan oferował najemcom dodatkowych usług związanych z wynajmowaną nieruchomością.

Na podstawie przedstawionego opisu sprawy zauważam, że przekazanie posiadanych przez Pana nieruchomości (lokali mieszkalnych i miejsca postojowego) do majątku prywatnego sprawi, że nieruchomości te nie będą stanowić już składników majątkowych związanych z działalnością gospodarczą.

Zatem, jeżeli po przeniesieniu ww. nieruchomości do Pana majątku prywatnego, wynajem tych nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie będzie już realizowany w sposób, który wskazuje na spełnienie wszystkich przesłanek prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychody uzyskiwane z tego tytułu będzie Pan mógł zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 powoływanej ustawy.

Podkreślam jednak, że jeżeli sposób wykonywania najmu ww. nieruchomości będzie wykazywać cechy opisane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to uzyskiwany w ten sposób przychód będzie nadal kwalifikowany do działalności gospodarczej i to nawet pomimo faktu, że nieruchomości te zostały przekazane do Pana majątku osobistego.

Reasumując – przychody z najmu opisanych we wniosku nieruchomości będą stanowić przychód zaliczany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczam, że przedmiotem tej interpretacji induwidualnej jest kwalifikacja przychodów z najmu do odpowiedniego źródła przychodów. Interpretacja indywidualna nie dotyczy natomiast sposobu opodatkowania tych przychodów, ponieważ kwestia ta nie była przedmiotem Pana zapytania.

W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego tę interpretację.

Ponadto wskazuję, że powołane przez Pana orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości tej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że – moim zdaniem – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).