Interpretacja indywidualna z dnia 14 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.772.2022.1.KK

1. Czy koszty świadczeń niematerialnych określonych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT obowiązującym przed 1 stycznia 2022 r., wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018-2021 (z uwagi na przekroczenie limitów określonych w art. 15e ustawy o CIT) będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w latach kolejnych, również po 1 stycznia 2022 r., w oparciu o art. 15e ust. 9 ustawy w ramach właściwego dla tych kosztów okresu pięciu lat oraz ustalonego dla danego roku limitu, przy jednoczesnym braku uwzględniania w limicie ponoszonych od 1 stycznia 2022 r. bieżących kosztów usług niematerialnych; 2. Czy Spółka może dowolnie zdecydować, w którym roku z tego pięcioletniego okresu rozliczy koszty świadczeń niematerialnych z lat ubiegłych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

1. Czy koszty świadczeń niematerialnych określonych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT obowiązującym przed 1 stycznia 2022 r., wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018-2021 (z uwagi na przekroczenie limitów określonych w art. 15e ustawy o CIT) będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w latach kolejnych, również po 1 stycznia 2022 r., w oparciu o art. 15e ust. 9 ustawy w ramach właściwego dla tych kosztów okresu pięciu lat oraz ustalonego dla danego roku limitu, przy jednoczesnym braku uwzględniania w limicie ponoszonych od 1 stycznia 2022 r. bieżących kosztów usług niematerialnych;

2. Czy Spółka może dowolnie zdecydować, w którym roku z tego pięcioletniego okresu rozliczy koszty świadczeń niematerialnych z lat ubiegłych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

[…] Spółka z o.o. (dalej jako: Spółka, Wnioskodawca) jest spółką z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca jest podmiotem wchodzącym w skład międzynarodowej grupy […] zajmującej się projektowaniem, produkcją oraz sprzedażą specjalistycznych wyrobów ceramicznych i systemów kontroli przetopu metali dla przemysłu.

Wnioskodawca ponosił w ubiegłych latach koszty świadczeń niematerialnych wskazanych w katalogu zawartym w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT (tj. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej jako: ustawa o CIT) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2022 r. Wydatki te były ponoszone na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. W każdym roku w okresie 2018-2021 wysokość przedmiotowych kosztów poniesionych w danym roku była wyższa od limitu ustalonego zgodnie z obowiązującym w tym okresie art. 15e ustawy o CIT. W rezultacie, w ubiegłych latach Spółka kwalifikowała do kosztów uzyskania przychodów jedynie część wydatków na nabycie od podmiotów powiązanych świadczeń niematerialnych, a pozostała część była uznawana za koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W dniu 31 grudnia 2020 r. Spółka złożyła do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (dalej: Szef KAS) wniosek o wydanie uprzedniego porozumienia cenowego na lata 2020-2024 (dalej jako: APA) w odniesieniu do transakcji kontrolowanej, w której była stroną ponoszącą koszty objęte restrykcjami art. 15e ustawy o CIT. Na dzień składania niniejszego Wniosku APA nie zostało jeszcze wydane.

Art. 15e ustawy o CIT został uchylony na mocy ustawy z dnia 29 października 2021 r o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (tj. Dz.U. z 2021 r. poz. 2105, dalej jako: ustawa nowelizująca). W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów świadczeń niematerialnych, poniesionych przed dniem 1 stycznia 2022 r., nieuwzględnionych dotąd w kalkulacji podatku dochodowego. Jednocześnie, Spółka jest świadoma, że w sytuacji wydania APA przez Szefa KAS koszty ponoszone przez nią w transakcji kontrolowanej objętej APA nie będą podlegały ograniczeniom określonym w uchylonym art. 15e ustawy o CIT, a Wnioskodawca będzie uprawniony do złożenia odpowiednich korekt zeznań za lata 2020‑2021 (zwiększających koszty uzyskania przychodów danego roku). Skutkiem złożenia przedmiotowych korekt będzie znaczne zmniejszenie kwoty wydatków na nabycie świadczeń niematerialnych od podmiotów powiązanych podlegających limitowaniu w latach 2020‑2021; może się nawet okazać, że w latach tych kwota wydatków na nabycie świadczeń niematerialnych będzie niższa niż ustalony dla danego roku limit, o którym mowa w art. 15e ustawy o CIT. Nadal jednak w takiej sytuacji do rozliczenia pozostanie nadwyżka z lat 2018‑2019.

Pytania

1. Czy koszty świadczeń niematerialnych określonych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT obowiązującym przed 1 stycznia 2022 r., wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018-2021 (z uwagi na przekroczenie limitów określonych w art. 15e ustawy o CIT) będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w latach kolejnych, również po 1 stycznia 2022 r., w oparciu o art. 15e ust. 9 ustawy w ramach właściwego dla tych kosztów okresu pięciu lat oraz ustalonego dla danego roku limitu, przy jednoczesnym braku uwzględniania w limicie ponoszonych od 1 stycznia 2022 r. bieżących kosztów usług niematerialnych?

2. Czy Spółka może dowolnie zdecydować, w którym roku z tego pięcioletniego okresu rozliczy koszty świadczeń niematerialnych z lat ubiegłych?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy koszty usług niematerialnych ponoszone na rzecz podmiotów powiązanych, określone w art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2022 r. i nieuwzględnione w kwocie kosztów uzyskania przychodów w latach 2018‑2021 z powodu przekroczenia limitu, o którym mowa w art. 15e ustawy o CIT będą obniżały podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym w latach kolejnych (również po 1 stycznia 2022 r.) z uwzględnieniem pięcioletniego okresu rozliczenia tych kosztów liczonego od roku następującego po roku, w którym koszty te zostały poniesione oraz do wysokości limitu ustalonego dla danego roku. Koszty świadczeń niematerialnych ponoszone od 1 stycznia 2022 r. będą uwzględniane w kosztach uzyskania przychodów na bieżąco, na zasadach ogólnych i nie będą uwzględniane w limicie ustalanym dla roku 2022, analogiczna zasada będzie obowiązywać w latach następnych.

Powyższa zasada nie dotyczy kosztów transakcji objętej APA wydanym przez Szefa KAS, gdyż w momencie uzyskania APA przez Wnioskodawcę koszty te przestaną być kosztami podlegającymi restrykcjom określonym w uchylonym art. 15e ustawy o CIT. Koszty transakcji objętej APA staną się tym samym w całości kosztami uzyskania przychodów (na zasadach ogólnych) i będą mogły być uwzględnione przy kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym poprzez korektę zeznań za lata 2020-2021.

Ad 2

Wyłącznie od decyzji Spółki zależy, w którym roku z okresu pięcioletniego, o którym mowa w ust. 9 uchylonego art. 15e ustawy o CIT uwzględni ona nadwyżkę kosztów z lat ubiegłych - Istotne jest wyłącznie to, by dochowany został warunek rozliczenia najpóźniej w piątym roku następującym po roku poniesienia kosztów, a wysokość odliczenia nie przekroczyła limitu wyliczonego na dany rok podatkowy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1

Na podstawie obowiązującego przed 1 stycznia 2022 r. art. 15e ust. 1 ustawy o CIT podatnicy byli obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1)usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji I poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

2)wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy,

3)przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze,

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu ustawy lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczały 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Zgodnie z ust. 12 tego artykułu, ust. 1 stosowany był do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3.000.000 zł.

Jednocześnie, art. 15e ust. 9 ustawy o CIT stanowił, iż kwota kosztów powyżej wskazanego limitu nieodliczona w danym roku podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów. Z kolei art. 15e ust. 15 ustawy o CIT stanowił, iż ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 nie ma zastosowania m.in. do kosztów świadczeń niematerialnych w zakresie, w jakim APA obejmuje prawidłowość kalkulacji wynagrodzenia za te usługi, opłaty i należności w okresie, którego to porozumienie dotyczy.

Z dniem 1 stycznia 2022 r., na mocy art. 2 pkt 30 w związku z art. 89 ustawy nowelizującej, art. 15e ustawy o CIT został uchylony. Art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej pozwala jednak podatnikom, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca roku 2021, na odliczenie tych kosztów po dniu 31 grudnia 2021 r. w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowane przez ustawodawcę w art. 60 ust. 1 sformułowanie „w zakresie i na zasadach określonych” w art. 15e ust. 9 ustawy o CIT stanowi, że podatnicy przy rozliczaniu po 31 grudnia 2021 r. kosztów nabycia świadczeń niematerialnych poniesionych przed 2022 r. powinni stosować zasady i limity określone w ramach uchylonego art. 15e ustawy o CIT. Oznacza to, że dla danego roku rozpoczynającego się po 31 grudnia 2021 r. podatnik powinien ustalić limit równy sumie 3.000.000 PLN oraz 5% EBITDA i w ramach tego limitu ująć w kosztach uzyskania przychodów koszty świadczeń niematerialnych nieodliczone w poprzednich latach podatkowych.

Wnioskodawca stoi jednocześnie na stanowisku, że hipotetycznego limitu nie będą wypełniać koszty poniesione od 1 stycznia 2022 r. Do tego wniosku prowadzi przede wszystkim fakt, że z dniem 1 stycznia 2022 r. art. 15e ustawy o CIT został uchylony. Brak jest więc podstawy prawnej do tego, aby ograniczać możliwość odliczania kosztów poniesionych po 31 grudnia 2021 r. Potwierdza to także uzasadnienie ustawy, zgodnie z którym: „Projekt przewiduje uchylenie art. 15e ustawy CIT i włączenie dotychczasowej regulacji w sposób odpowiedni do przepisów definiujących minimalny podatek dochodowy (art. 24ca).” Fragment ten wskazuje, że od dnia 1 stycznia 2022 r. ograniczenie rozliczania kosztów usług niematerialnych zostaje zniesione i ma zostać zastąpione nowym instrumentem, zawartym w art. 24ca ustawy o CIT.

Podatnik powinien więc przyjąć założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany, ale zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej reguła ta dotyczy wyłącznie podatników, którzy prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT nabyli przed 1 stycznia 2022 r. W ocenie Spółki powyższe prowadzi do wniosku, że limit określony w ramach art. 15e ustawy o CIT wypełniają wyłącznie koszty poniesione przed dniem 1 stycznia 2022 r. dotychczas nieodliczone. Koszty świadczeń niematerialnych poniesione od dnia 1 stycznia 2022 r. nie będą natomiast podlegać ograniczeniu i będą w całości stanowić koszty uzyskania przychodów (na zasadach ogólnych).

Prawidłowość zaprezentowanego powyżej stanowiska została także potwierdzona w licznych interpretacjach indywidualnych, m.in.:

- 0111-KDIB2-1.4010.544.2022.1.DD z dnia 10 listopada 2022 r.,

- 0111-KDIB2-1.4010.466.2022.2.PB z dnia 17 października 2022 r.,

- 0111-KDIB2-1.4010.505.2022.1.PB z dnia 6 października 2022 r.,

- 0111-KDIB2-1.4010.410.2022.1.MKU z dnia 17 sierpnia 2022 r.

Jak już zostało wskazane wcześniej, limit będzie obliczany oddzielnie dla każdego z poszczególnych lat podatkowych. Jednocześnie, zgodnie z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., koszty poniesione w latach 2018-2021 będą podlegały odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, liczonych każdorazowo od roku następującego po roku poniesienia danego wydatku. W każdym przypadku 5-letni okres na rozliczenie kosztów z lat poprzednich będzie liczony z uwzględnieniem lat już minionych, tzn. dla wydatków poniesionych w roku 2018 i w tym roku wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów ostatnim rokiem, w którym będą one mogły zostać ujęte w kosztach dla celów podatkowych będzie rok 2023, dla wydatków poniesionych w roku 2019 - rok 2024 itd.

Powyższe zasady nie dotyczą jednak kosztów transakcji objętej APA, jeśli złożony przez Spółkę w tym zakresie wniosek zostanie pozytywnie rozpatrzony i APA zostanie przez Szefa KAS wydane. Zgodnie z art. 15e ust. 15 ustawy o CIT, w momencie uzyskania przez Wnioskodawcę APA koszty te przestaną być kosztami podlegającymi restrykcjom określonym w art. 15e ustawy o CIT. Koszty transakcji objętej APA staną się tym samym w całości kosztami uzyskania przychodów (na zasadach ogólnych) tego roku, w którym zostały poniesione i mogą zostać uwzględnione przy kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym poprzez korektę zeznań za lata 2020-2021. W rezultacie koszty te nie będą wchodziły do puli kosztów świadczeń niematerialnych z lat ubiegłych podlegających ujęciu w kosztach uzyskania przychodów na mocy art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Jeśli wniosek o wydanie APA nie zostanie jednak rozstrzygnięty pozytywnie, koszty transakcji objętej APA, w części wyłączonej z kosztów uzyskania przychodów w latach 2020-2021 ze względu na przekroczenie limitu, o którym mowa w uchylonym art. 15e ustawy o CIT, będą mogły być ujęte w kosztach uzyskania przychodów na mocy art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, zgodnie z przedstawionymi powyżej zasadami.

Ad 2

Przepisy ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca roku 2021 nie przesądzały, w którym dokładnie roku podatkowym powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wydatki wyłączone z tych kosztów z powodu osiągnięcia określonego w ramach art. 15e ustawy o CIT limitu. Wnioskodawca uważa więc, że z punktu widzenia rozliczenia kosztów z lat ubiegłych istotne jest wyłącznie to, by dochowany był okres 5-letni (ustalony odrębnie dla każdego roku poniesienia kosztów), natomiast to podatnik decyduje o tym, w którym konkretnie roku z tego okresu dokonuje takiego rozliczenia.

Maksymalną kwotę kosztów z lat ubiegłych możliwych do rozliczenia dla celów podatkowych będzie dla każdego roku określał hipotetycznie ustalony (zgodnie z uchylonym art. 15e ustawy o CIT) limit. Jak zostało wskazane w uzasadnieniu do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 1, limit wypełniać będą wyłącznie koszty poniesione przed 1 stycznia 2022 r., natomiast koszty świadczeń niematerialnych poniesione począwszy od 1 stycznia 2022 r. nie będą podlegać limitowaniu. Maksymalny okres rozliczenia kosztów z lat 2018-2021 to 5 lat licząc odrębnie dla każdego roku, tzn. koszty poniesione w roku 2018 mogą być uwzględnione w kalkulacji podstawy opodatkowania najpóźniej w roku 2023, poniesione w roku 2019 - najpóźniej w roku 2024 itd. Ze względu na to, że przepisy obowiązujące przed 1 stycznia 2022 r. mówiły wyłącznie o odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu możliwość dokonania wyboru roku, w którym takiego rozliczenia dokona, z zachowaniem okresu 5-letniego liczonego odrębnie dla każdego roku poniesienia kosztów świadczeń niematerialnych. Dla powyższego nie będzie miał znaczenia fakt uzyskania przez Wnioskodawcę APA (jeśli wniosek w tym zakresie zostanie pozytywnie rozpatrzony), w wyniku którego zmienią się (po złożeniu odpowiednich korekt) rozliczenia podatkowe Spółki za lata 2020-2021. Nadal Spółka będzie miała prawo zdecydować, czy nadwyżka kosztów świadczeń niematerialnych z lat 2018-2019 zostanie uwzględniona przy kalkulacji podstawy opodatkowania za rok 2022 (i ewentualnie następne), czy przy kalkulacji podstawy opodatkowania za lata wcześniejsze.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zaznaczyć należy, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku.

W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

W tym miejscu przywołać należy pełne brzmienie:

- art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., tj.:

- art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105), tj.:

Powyższe pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego […]. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.