Interpretacja indywidualna z dnia 14 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.9.2023.2.PM

Uznanie, że prowadzenie przez Wnioskodawczynię spraw Spółki będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz prawo do odliczenia podatku VAT przez Spółkę z faktur wystawionych przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług– jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 28 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy

·uznania, że prowadzenie przez Wnioskodawczynię spraw Spółki będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) oraz

·prawa do odliczenia podatku VAT przez Spółkę z faktur wystawionych przez Wnioskodawczynię (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 lutego 2023 r. (wpływ 22 lutego 2023 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:

A

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

B spółka komandytowa;

Opis zdarzenia przyszłego

Pani A (dalej: „Wnioskodawczyni”) jest osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawczyni jest komandytariuszem spółki B spółka komandytowa (dalej: „Spółka”) z siedzibą na terytorium Polski, prowadzącej działalność na terytorium Polski. Wnioskodawczyni i Spółka dalej będą łącznie zwani „Zainteresowanymi”.

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji (…).

Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawczyni jest pracownicą Spółki, zatrudnioną w Spółce w oparciu o umowę o pracę.

W związku z tym, iż stosunek pracy nie oddaje w sposób właściwy zadań wykonywanych przez Wnioskodawczynię oraz relacji prawnych i faktycznych łączących ją ze Spółką, podjęto decyzję o jego rozwiązaniu. W szczególności – zgodnie z art. 22 Kodeksu pracy – stosunek pracy charakteryzuje się podległością służbową, obowiązkiem wykonywania poleceń pracodawcy oraz zobowiązaniem do wykonywania pracy określonego rodzaju w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę. Wnioskodawczyni natomiast w ramach pełnionej przez siebie funkcji Dyrektor ds. (...), w zakresie podejmowanych decyzji oraz wykonywanych zadań, jest samodzielna, nie podlega niczyjemu zwierzchnictwu i indywidualnie decyduje o miejscu, czasie i sposobie podejmowanych działań.

Dążąc do jak najwierniejszego oddania istoty stosunku prawnego łączącego Wnioskodawczynię ze Spółką w zakresie wykonywanej funkcji Dyrektora ds. (...), podjęto decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy łączącego Wnioskodawczynię ze Spółką oraz zmianie umowy Spółki.

Począwszy od 1 stycznia 2023 r. planowana jest zmiana umowy Spółki w ten sposób, że w umowie spółki komandytowej wprowadzony zostanie zapis, zgodnie z którym, wskazanym wspólnikom (w tym Wnioskodawczyni) przysługiwać będzie prawo prowadzenia spraw Spółki, a także prawo otrzymywania z tego tytułu wynagrodzenia określonego uchwałą wspólników.

Czynności Wnioskodawczyni wykonywane w ramach prowadzenia spraw Spółki będą w głównej mierze polegały na:

·opracowywaniu strategii (...),

·planowaniu i koordynacji kampanii reklamowych dla produktów B,

·nadzorowaniu pracy osób zajmujących się (...) w Spółce,

·prowadzeniu negocjacji z dostawcami zewnętrznymi,

·nadzorowaniu produkcji materiałów (...),

·zarządzaniu portfelem asortymentowym,

·opracowywaniu raportów z prowadzonych działań,

·monitorowaniu działań konkurencji i prognozowaniu przyszłych trendów,

·ustalaniu budżetu dla działań (...) czy

·ścisłej współpracy z działem (...).

W umowie Spółki nie ma żadnych szczególnych zapisów dotyczących zakresu odpowiedzialności komandytariuszy, czy to wobec Spółki, czy wobec osób trzecich. Zastosowanie znajdują więc w tym zakresie przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467, dalej: „KSH”).

Zgodnie z art. 111 KSH, Wnioskodawczyni jako komandytariusz odpowiada za zobowiązania Spółki wobec jej wierzycieli tylko do wysokości sumy komandytowej. Odpowiedzialność Wnioskodawczyni z tytułu sumy komandytowej ma charakter: ograniczony, osobisty, solidarny, subsydiarny, akcesoryjny.

Na dzień sporządzenia wniosku nie zachodzą okoliczności szczególne, które rozszerzałyby zakres odpowiedzialności Wnioskodawczyni w szczególności okoliczności z art. 104 § 4, art. 109 § 2 , art. 112, art. 118 KSH. Zainteresowani nie przewidują ze swojej strony działań, które taki zakres odpowiedzialności miałyby rozszerzyć.

Wnioskodawczyni jako komandytariusz nie reprezentuje i nie będzie reprezentować Spółki. Nawet gdyby miało dojść do takiej reprezentacji, to odbywałaby się ona na podstawie ewentualnego pełnomocnictwa szczególnego udzielonego Wnioskodawczyni w oparciu o umowę Spółki przez komplementariusza. W szczególności Wnioskodawczyni nie zawiera ani we własnym imieniu, ani w imieniu Spółki umów, które prowadziłyby do rozporządzania majątkiem Spółki (powodujących zaciągnięcie zobowiązań, powstanie należności, czy zobowiązujących Spółkę do określonego działania). Stroną takich umów jest wyłącznie Spółka. Nie jest wykluczone, iż w ramach swoich kompetencji Wnioskodawczyni będzie brała udział w negocjowaniu warunków niektórych umów, jednakże ostateczną decyzję podejmować będzie komplementariusz Spółki upoważniony do jej reprezentowania. Ciężar ekonomiczny tych decyzji ponosić będzie Spółka solidarnie i subsydiarnie z komplementariuszem. Wnioskodawczyni zwolniona jest z osobistej odpowiedzialności majątkowej za zobowiązania Spółki, gdyż wysokość jej wkładu równa jest wysokości sumy komandytowej.

Zgodnie z art. 45 KSH, dotyczącym co prawda spółki jawnej, ale w związku z art. 103 KSH mającym zastosowanie również do spółki komandytowej, prawa i obowiązki Wnioskodawczyni w stosunku do Spółki w zakresie prowadzenia przez nią spraw Spółki oceniane będą według przepisów o zleceniu.

Wnioskodawczyni za prowadzenie spraw Spółki będzie otrzymywała wyłącznie wynagrodzenie przyznane w oparciu o uchwałę wspólników. Wnioskodawczyni nie będzie miała zawartej ze Spółką umowy (ani zlecenia, ani umowy o pracę) w oparciu, o którą będzie otrzymywała wynagrodzenie za prowadzenie spraw Spółki. W szczególności Wnioskodawczyni nie będzie łączył ze Spółką stosunek pracy, umowa o zarządzanie przedsiębiorstwem czy inna umowa cywilnoprawna. Otrzymywane wynagrodzenie nie będzie również wynagrodzeniem za pełnienie funkcji członka zarządu czy innego organu stanowiącego Spółki.

Przyznane Wnioskodawczyni wynagrodzenie będzie stałe, niezależne od wyników finansowych Spółki czy od efektywności działań podejmowanych przez Wnioskodawczynię w ramach funkcji Dyrektora ds. (...).

Wnioskodawczyni nie ma i nie będzie miała zarejestrowanej w CEIDG pozarolniczej działalności gospodarczej. Pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi Spółka i to ona jest przedsiębiorcą wpisanym do właściwego rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Wnioskodawczyni na dzień złożenia wniosku nie jest podatnikiem VAT czynnym.

Spółka na dzień złożenia wniosku jest podatnikiem VAT czynnym.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię będą miały związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Spółkę.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Zgodnie z uzyskaną przez Wnioskodawczynię interpretacją indywidualną Dyrektora KIS (…), wynagrodzenie, które Wnioskodawczyni otrzymuje od Spółki, tj. Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania, za prowadzenie spraw Spółki, stanowi przychód z innych źródeł wymieniony w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (a nie przychód wymieniony w art. 12 ust. 1-6, ani też w art. 13 pkt 2-8 tejże ustawy).

W pierwszej kolejności należy podkreślić iż Wnioskodawczyni nie będzie łączyć ze Spółką umowa, w ramach której Wnioskodawczyni będzie wykonywać czynności. Prawo do prowadzenia spraw Spółki przyznane zostało Wnioskodawczyni w umowie Spółki. Jest to stosunek formalny łączący Wnioskodawczynię ze Spółką i nie ma on wpływu na powstanie bądź nie, stosunku obligacyjnego pomiędzy Wnioskodawczynią, a Spółką.

W umowie określono również, że za prowadzenie spraw Spółki komandytariuszom, w tym Wnioskodawczyni, przysługuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie ustalane jest uchwałą wspólników.

Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej przedstawionym w interpretacji indywidualnej (…), wydanej na rzecz Wnioskodawczyni, wypłacane komandytariuszom świadczenie, traktowane przez wspólników jako wynagrodzenie za prowadzenie spraw Spółki, które zostało określone w podjętej uchwale, należy zakwalifikować jako przychody z innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1, w powiązaniu z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z postanowieniami zmienionej umowy Spółki do zakresu spraw objętych prowadzeniem spraw spółki wchodzą wszystkie sprawy związane z funkcjonowaniem spółki z wyłączeniem reprezentacji Spółki.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawczyni nie zawiera ani we własnym imieniu, ani w imieniu Spółki umów, które prowadziłyby do rozporządzania majątkiem Spółki (powodujących zaciągnięcie zobowiązań, powstanie należności, czy zobowiązujących Spółkę do określonego działania). Stroną takich umów jest wyłącznie Spółka. Nie jest wykluczone, iż w ramach swoich kompetencji Wnioskodawczyni będzie brała udział w negocjowaniu warunków niektórych umów, jednakże ostateczną decyzję podejmować będzie komplementariusz Spółki upoważniony do jej reprezentowania.

Wnioskodawczyni nie będzie wyrażała oświadczeń woli w imieniu i na rzecz Spółki chyba, że zostanie do tego upoważniona oddzielnym pełnomocnictwem szczególnym.

Wnioskodawczyni będzie wyrażała oświadczenia woli jedynie we własnym imieniu i na własną rzecz, czy to w stosunku do Spółki, pozostałych Wspólników czy osób trzecich. Oświadczenia te dotyczyć będą jednakże tylko obszaru praw i obowiązków Wnioskodawczyni jako odrębnego podmiotu stosunków prawnych.

Wnioskodawczyni ma wpływ na wysokość przyznanego jej wynagrodzenia tylko w ten sposób, iż jest jednym z komandytariuszy Spółki, może brać udział w podejmowaniu uchwały wspólników Spółki o wysokości wynagrodzenia przyznanego komandytariuszom upoważnionym do prowadzenia spraw Spółki za wykonywanie tych czynności.

Przyznane Wnioskodawczyni wynagrodzenie będzie stałe i nie związane bezpośrednio z np. wynikami finansowymi Spółki, czy efektywnością działań podejmowanych przez Wnioskodawczynię.

Od skuteczności działań Wnioskodawczyni i tego, jak będą prowadzone sprawy Spółki, zależeć może zaś wynik finansowy Spółki i ewentualny zysk przeznaczony do podziału pomiędzy wspólników Spółki.

Odpowiedzialność Wnioskodawczyni za prowadzenie spraw Spółki przejawiać się będzie jedynie w wymiarze materialnym, w związku z byciem wspólnikiem Spółki. Czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię są nierozerwalnie związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Nadzór i kierownictwo nad Działem (...), które będą leżały w zakresie kompetencji Wnioskodawczyni ma za zadanie przyczynić się do zwiększenia sprzedaży produktów Spółki i poprawić jej wizerunek na rynku. Swoimi działaniami Wnioskodawczyni będzie wpływała w pewien sposób na wynik finansowy Spółki, a więc pośrednio na wysokość zysku przypadającego na Wnioskodawczynię jako komandytariusza. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni w sposób pośredni ponosi odpowiedzialność finansową za skutki swoich działań.

Wnioskodawczyni będzie brała udział w negocjowaniu niektórych umów, jej rekomendacje i opinie wyrażane w ramach prowadzenia spraw Spółki będą brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji przez komplementariusz upoważnionego do reprezentowania Spółki i wyrażania oświadczeń woli w imieniu Spółki.

Prowadzenie przez Wnioskodawczynię jako komandytariusza spraw Spółki pozostaje jednak bez wpływu na jej ograniczoną odpowiedzialność za zobowiązania Spółki i w żaden sposób nie rozszerza tej odpowiedzialności. Wnioskodawczyni będzie odpowiadać za zobowiązania Spółki tak samo jak gdyby spraw Spółki nie prowadziła tzn. ciężar ekonomiczny decyzji ponosić będzie Spółka solidarnie i subsydiarnie z komplementariuszem. Wnioskodawczyni zwolniona jest z osobistej odpowiedzialności majątkowej za zobowiązania Spółki, gdyż wysokość jej wkładu równa jest wysokości sumy komandytowej.

Wnioskodawczyni nie będzie natomiast ponosiła odpowiedzialności czy to finansowej czy osobistej (odszkodowawczej, z tytułu kar umownych itp.) za konkretne działania, gdyż brakuje podstawy prawnej, aby można było taką odpowiedzialność Wnioskodawczyni przypisać.

Kwestie wykorzystywania infrastruktury, organizacji i zasobów Spółki nie są uregulowane umową Spółki. Niemniej w związku z tym, że prowadzenie spraw Spółki związane jest z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, Wnioskodawczyni będzie korzystała z wszystkich wymienionych zasobów Spółki na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i nie będzie w tym zakresie musiała wykorzystywać własnych zasobów ekonomicznych.

Z treści zmienionej umowy Spółki wynika, iż do zakresu spraw objętych prowadzeniem spraw Spółki wchodzą wszystkie sprawy związane z funkcjonowaniem Spółki z wyłączeniem reprezentacji Spółki. Do zakresu spraw objętych prowadzeniem spraw Spółki wchodzą w szczególności: sprawy zarządczo-kierownicze, a w tym wydawanie poleceń służbowych podległym pracownikom, podejmowanie decyzji w sprawach personalnych, a także sprawy organizacyjne umożliwiające osiągnieciu celu gospodarczego Spółki, takie jak: wydawanie opinii i udzielania konsultacji przed podjęciem decyzji gospodarczych, handlowych i ekonomicznych oraz podejmowanie takich decyzji, a także sprawy korporacyjne związane z podejmowaniem uchwał w Spółce.

Dodatkowo w sprawach zwykłego zarządu, jak i przekraczających zwykły zarząd, komplementariusz, jak i każdy komandytariusz, któremu powierzono prowadzenie spraw Spółki – w tym Wnioskodawczyni, może prowadzić sprawy Spółki bez uprzedniej uchwały wspólników.

Wnioskodawczyni prowadząc sprawy Spółki będzie sama decydować o miejscu i czasie wykonywania przez nią czynności. Wnioskodawczyni w szczególności będzie podejmować decyzje objęte zakresem funkcjonowania nadzorowanego przez nią Działu (...) i zachowa w tym zakresie daleko idącą swobodę, jednakże oświadczenia woli w imieniu Spółki składać będzie upoważniony do reprezentowania Spółki komplementariusz.

Zgodnie ze zmienioną umową Spółki, w sprawach zwykłego zarządu jak i przekraczających zwykły zarząd komplementariusz, jak i każdy komandytariusz, któremu powierzono prowadzenie spraw Spółki (w tym Wnioskodawczyni), może prowadzić sprawy Spółki bez uprzedniej uchwały wspólników. W razie zgłoszenia sprzeciwu przez któregokolwiek ze wspólników co do konkretnej czynności podjętej w ramach prowadzenia spraw Spółki, wymagana jest uchwała wspólników.

W podejmowaniu decyzji Wnioskodawczyni będzie więc samodzielna. W Spółce nie występują organy, które mogłyby wydawać Wnioskodawczyni wiążące polecenia. Jedyną formą wpływu pozostałych wspólników na czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzenia spraw Spółki jest sprzeciw i konieczność podjęcia w tym przedmiocie uchwały wspólników.

Pytania

1.Czy prowadzenie przez Wnioskodawczynię spraw Spółki, za które Wnioskodawczyni będzie otrzymywała wynagrodzenie przyznane jej uchwałą wspólników w oparciu o umowę Spółki, będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, a zatem będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT?

2.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy Spółka będzie uprawniona do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących wykonanie przez Wnioskodawczynię czynności prowadzenia spraw Spółki i przysługującego jej z tego tytułu wynagrodzenia?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Zainteresowanych, prowadzenie przez Wnioskodawczynię spraw Spółki za wynagrodzeniem będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, a zatem będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT.

2.Zdaniem Zainteresowanych, Spółce będzie przysługiwało prawo do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących wykonanie przez Wnioskodawczynię czynności prowadzenia spraw Spółki i przysługującego jej z tego tytułu wynagrodzenia.

Wspólne uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych w zakresie pytań nr 1 i 2

Ad 1

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu. Prowadzenie przez Wnioskodawczynię spraw Spółki będzie się więc wpisywało w zakres pojęcia świadczenia usług w rozumieniu Ustawy o VAT.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę, a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonanego świadczenia. Wnioskodawczyni za prowadzenie spraw Spółki będzie otrzymywała wynagrodzenie, a więc będzie świadczyła usługi za wynagrodzeniem.

Dla zakresu opodatkowania podatkiem VAT oprócz czynnika przedmiotowego (opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług) znaczenie ma również czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Podatnikami podatku VAT, stosownie do treści art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Definicja działalności gospodarczej na potrzeby podatku VAT zawarta została w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, obejmuje ona wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty.

Art. 15 ust. 3 Ustawy o VAT określa wyjątki, kiedy nie mamy do czynienia z wykonywaniem samodzielnie działalność gospodarczej. Przepisy te odnoszą się do powiązania wykonywanych czynności ze źródłem przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie są więc samodzielną działalnością gospodarczą m.in. czynności wykonywane w ramach stosunku pracy oraz czynności, które mogą być zakwalifikowane jako działalność wykonywana osobiście.

W ocenie Zainteresowanych, prowadzenie przez Wnioskodawczynię spraw Spółki w zakresie przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego, tj. po rozwiązaniu stosunku pracy, bez innego stosunku umownego, a jedynie w oparciu o uprawnienie przyznane umową Spółki nie będzie wpisywało się w zakres czynności określonych w art. 15 ust. 3 Ustawy o VAT. Wnioskodawczyni zachowa ponadto daleko idącą niezależność w swoich działaniach. Choć w oparciu o przepisy art. 111 KSH Wnioskodawczyni nie będzie za swoje działania ponosiła odpowiedzialności finansowej wobec osób trzecich, a stałe miesięczne wynagrodzenie niezależne od wyników działań powoduje, że Wnioskodawczyni nie w pełni ponosi ciężar ekonomiczny swoich działań, to w ocenie Zainteresowanych nie przesądza to o tym, iż Wnioskodawczyni nie może być uznana z prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu podatku VAT i nie może być uznana za podatnika tego podatku.

Określony w Ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. W efekcie, opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Co ważne, obie te przesłanki powinny zostać spełnione jednocześnie.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię, za które Wnioskodawczyni otrzyma wynagrodzenie stanowić będą działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT.

W konsekwencji, czynności polegające na prowadzeniu spraw Spółki komandytowej przez Wnioskodawczynię – jako komandytariusza, wykonywane za wynagrodzeniem, są usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni jako podatnik VAT, świadczący na rzecz Spółki usługę polegającą na prowadzeniu spraw Spółki za wynagrodzeniem, powinna udokumentować wyświadczenie tej usługi przez wystawienie faktury VAT.

Ad 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4 Ustawy o VAT.

Z powyższego uregulowania wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powołany wyżej przepis wyklucza jednocześnie możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył tym samym podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych (tj. m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych), oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 Ustawy o VAT.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m.in. w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zainteresowani stoją na stanowisku, że czynności prowadzenia przez Wnioskodawczynię spraw Spółki za wynagrodzeniem przyznanym jej uchwałą wspólników stanowią odpłatne świadczenie usług wykonywane przez Wnioskodawczynię działającą w charakterze podatnika VAT. W ocenie Zainteresowanych czynności te powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jeżeli więc Wnioskodawczyni dokona rejestracji jako podatnik VAT czynny i wystawi na udokumentowane czynności prowadzenia spraw Spółki fakturę, to Spółce, w takiej części jak nabywane od Wnioskodawczyni usługi będą miały związek z działalnością opodatkowaną Spółki, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur Wnioskodawczyni.

Prawidłowość stanowiska Zainteresowanych znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej takich, jak np. interpretacja indywidualna z 4 lipca 2022 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.122.2022.2.PM, zgodnie z którą:

·„Tym samym należy stwierdzić, że wykonywane przez Komandytariuszy czynności prowadzenia spraw Spółki należy oceniać według zasad ogólnych. Zatem, skoro Komandytariusze wykonują czynności, w zamian za które otrzymują wynagrodzenie, stanowiące przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to działalność taka stanowi działalność gospodarczą. Czynności te są usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy”.

·„Jak wynika z opisu sprawy, Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a usługi nabywane przez Spółkę komandytową od Wspólników, polegające na prowadzeniu przez Wspólników spraw Spółki komandytowej, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Podsumowując, Spółce komandytowej przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych na rzecz Spółki komandytowej przez jej Wspólników z tytułu prowadzenia przez nich spraw Spółki komandytowej za wynagrodzeniem”.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Zainteresowanych, ich stanowisko w odniesieniu do pytań oznaczonych nr 1 i 2 zasługuje na uznanie za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku– jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Należy zatem stwierdzić, że ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy mamy do czynienia w sytuacji, w której dana czynność/zachowanie/zdarzenie posiada następujące cechy:

• stanowi świadczenie dające się wyodrębnić spośród innych czynności dokonywanych przez dany podmiot;

· świadczenie to może mieć charakter czynny lub bierny ‒ tj. może polegać zarówno na podejmowaniu danych czynności/działań jak również na powstrzymywaniu/zaniechaniu tych czynności/działań czy też ich tolerowaniu.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

·w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

·świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

Ponadto dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Szczegółowe zasady tworzenia, organizacji oraz funkcjonowania spółki komandytowej regulują natomiast przepisy art. 102-124 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm.), zwanej dalej „ksh”.

Zgodnie z art. 102 ksh:

Stosownie do treści art. 117 ksh:

Jak stanowi art. 121 § 1 ksh:

Natomiast w myśl art. 121 § 2 ksh:

Zgodnie z art. 103 ksh:

Na podstawie art. 37 § 1 ksh:

Natomiast art. 37 § 2 ksh wskazuje, że:

W myśl art. 38 § 1 ksh:

Jak stanowi art. 38 § 2 ksh:

Z kolei, stosownie art. 39 ksh:

Wątpliwości Zainteresowanych w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy prowadzenie przez Wnioskodawczynię spraw Spółki, za które Wnioskodawczyni będzie otrzymywała wynagrodzenie przyznane jej uchwałą wspólników w oparciu o umowę Spółki będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a zatem będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1).

Odnosząc się do powyższej kwestii należy w pierwszej kolejności powołać treść przepisu art. 15 ust. 3 ustawy, który stanowi, że:

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w drugim akapicie art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą. W myśl tego artykułu:

W akapicie pierwszym, artykuł 9 (1) Dyrektywy określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która niezależnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności.

Artykuł 10 wyjaśnia znaczenie terminu „samodzielnie” użytego w art. 9 (1). Stwierdza on, że warunek określony w art. 9 (1) stwierdza, że działalność gospodarcza prowadzona „samodzielnie” wyklucza pracowników i inne osoby z podatku VAT, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący relacje między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniach sprecyzował, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla v. Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 pomiędzy Komisją Europejską a Królestwem Holandii).

Z cytowanego powyżej przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną, za które uzyskuje przychody wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

·wykonywania tych czynności,

·wynagrodzenia oraz

·odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem, użycie słowa „samodzielnie” w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko powinny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym, kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W analizowanej sprawie w opisie sprawy wskazano, że zgodnie z uzyskaną przez Wnioskodawczynię interpretacją indywidualną Dyrektora KIS (…), wynagrodzenie, które Wnioskodawczyni otrzymuje od Spółki, tj. Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania, za prowadzenie spraw Spółki, stanowi przychód z innych źródeł wymieniony w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (a nie przychód wymieniony w art. 13 pkt 2-9 tejże ustawy). Zatem analiza pozostałych warunków, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy jest bezprzedmiotowa. Tym samym świadczenie opisanych usług nie mieści się w dyspozycji ww. przepisu.

Z powołanych przepisów wynika, że możliwość stosowania cyt. przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy i tym samym możliwość wyłączenia z grona podatników osoby fizycznej będącej Komandytariuszem Spółki, wymaga łącznego spełnienia wszystkich wymienionych w przepisie kryteriów, w tym zaliczenia przychodów z tytułu wykonania tych czynności do przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 12 pkt 1-6 ww. ustawy. Stąd też niespełnienie warunku w zakresie uznania przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z tytułu wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, iż czynności wykonywane odpłatnie przez Wnioskodawczynię (Komandytariusza Spółki) na podstawie zmiany umowy Spółki należy uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z treścią powołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Tym samym, w analizowanym przypadku należy uznać Wnioskodawczynię za podmiot świadczący usługę, a Spółkę za korzystającą z takiej usługi. Czynności, które Wnioskodawczyni będzie zobowiązana wykonywać na rzecz Spółki, mają charakter odpłatny. Tym samym otrzymane wynagrodzenie przyznane uchwałą wspólników w oparciu o umowę Spółki stanowi ekwiwalent za konkretną usługę, którą w niniejszej sprawie jest prowadzenie przez Wnioskodawczynię spraw Spółki.

W konsekwencji uznać należy, że otrzymywane wynagrodzenie, związane z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawczynię z tego tytułu należy uznać za podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym należy stwierdzić, że wykonywane przez Komandytariusza czynności prowadzenia spraw Spółki są usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, prowadzenie przez Wnioskodawczynię spraw Spółki, za które Wnioskodawczyni będzie otrzymywała wynagrodzenie przyznane jej uchwałą wspólników w oparciu o umowę Spółki, będzie stanowić świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a zatem będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

Następnie, wątpliwości Zainteresowanych dotyczą wskazania, w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy Spółka będzie uprawniona do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących wykonanie przez Wnioskodawczynię czynności prowadzenia spraw Spółki i przysługującego jej z tego tytułu wynagrodzenia (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2).

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W tym miejscu należy wskazać, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca wskazał zwolnienia od podatku VAT.

Świadczenie usług prowadzenia spraw Spółki przez Wnioskodawczynię za wynagrodzeniem nie zostało przez ustawodawcę wymienione wśród usług zwolnionych od podatku, w konsekwencji stanowią one usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię będą miały związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Spółkę.

Tym samym, Spółka będzie uprawniona do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących wykonanie przez Wnioskodawczynię czynności prowadzenia spraw Spółki i przysługującego jej z tego tytułu wynagrodzenia.

Zatem, stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 2 uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Wskazać należy również, że tut. Organ nie ocenia skuteczności opisanych we wniosku czynności, zatem niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że opisane czynności będą dokonane zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. Przepisy podatkowe bowiem nie regulują stosunków cywilnoprawnych ani nie mają wpływu na ich treść oraz sposób rozliczania transakcji. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób ustalenia należności pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. W konsekwencji, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanej interpretacji opiera się wyłącznie na przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego. Wydając interpretację nie dokonuje bowiem w tym zakresie żadnych ustaleń we własnym zakresie, lecz bazuje wyłącznie na tym co przedstawili Państwo w opisie sprawy. Tym samym ponoszą Państwo pełną odpowiedzialność za przedstawione przez siebie zdarzenie przyszłe i ewentualne negatywne skutki przedstawienia opisu w sposób niezgodny z rzeczywistością.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani A (Zainteresowana będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).