Interpretacja indywidualna z dnia 13 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.6.2023.2.MR

Obowiązek złożenia VAT-23 i zapłaty podatku VAT w związku z nabyciem mobilnego rębaka drewna.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 27 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku złożenia VAT-23 i zapłaty podatku VAT w związku z nabyciem mobilnego rębaka drewna. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 lutego 2023 r. (wpływ 27 lutego 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 12 grudnia zakupił Pan rębak drewna mobilny (…), co udokumentowane zostało fakturą (…).

Zgodnie z przedstawioną dokumentacją, rębak jest pojazdem specjalnym (N3), producent silnika (…), pojemność (...) cm³, moc silnika (...) kW.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

1.Czy prowadzi Pan działalność gospodarczą, a jeśli tak to jaki jest przedmiot prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej?

Wskazał Pan, że działalność gospodarcza prowadzona jest od 22 stycznia 1996 r. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności jest 16.10.Z Produkcja wyrobów tartacznych.

2.Czy jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Wskazał Pan, że jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 6 kwietnia 1998 r.

3.Czy jest Pan zarejestrowany jako podatnik VAT-UE?

Wskazał Pan, że jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

4.Czy podmiot, od którego nabył Pan rębak drewna mobilny, jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE?

Wskazał Pan, że podatnik, od którego nabył Pan rębak drewna mobilny jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

5.Czy rębak drewna mobilny (…), o którym mowa we wniosku, spełnia warunki techniczne do poruszania się po drogach publicznych?

Wskazał Pan, że pojazd przeszedł pozytywnie przegląd techniczny oraz został zarejestrowany na terenie Polski 30 stycznia.

6.Czy ww. rębak drewna mobilny, napędzany jest silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych oraz o mocy większej niż 7,2 kilowatów?

Wskazał Pan, że pojemność skokowa i moc silnika wynosi (...) cm³/(...) kW.

7.Czy rębak drewna mobilny, o którym mowa we wniosku ma przejechane więcej niż 6000 km?

Wskazał Pan, że przebieg wynosi (...).

8.Kiedy rębak drewna mobilny został dopuszczony do użytku, w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.)? W szczególności prosimy o wskazanie, czy od dopuszczenia do użytku minęło więcej niż 6 miesięcy?

Wskazał Pan, że rębak został dopuszczony do użytku 21 grudnia 2016 r.

Pytanie

Czy w związku z ww. zakupem należałoby złożyć VAT-23 i naliczyć VAT? Czy w przypadku zakupu rębaka mobilnego również należy zastosować procedurę VAT-23?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, jak wynika z art. 103 ust. 4 w zw. z art. 103 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący wewnątrzwspólnotowych nabyć nowych środków transportu lub innych środków transportu, które mają zostać przez tych podatników zarejestrowane na terytorium kraju (względnie, które nie podlegają rejestracji, a mają być użytkowane na terytorium kraju) obowiązani są do obliczania i wpłacania podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

W przypadkach takich, między innymi podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację VAT-23.

Pana stanowisko:

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „środków transportu". W art. 2 pkt 10 ustawy o VAT, zdefiniowane jest jednak pojęcie „nowych środków transportu”. Przyjmuje się w związku z tym, że środkami transportu w rozumieniu VAT (w tym na użytek wskazanych powyżej przepisów) są pojazdy wymienione w art. 2 pkt 10 ustawy o VAT, bez uwzględniania części przepisów określających kiedy uznaje się je za „nowe”.

Mając to na uwadze wskazał Pan, że za nowe środki transportu uznaje się między innymi przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy (zob. art. 2 pkt 10 lit. a ustawy o VAT).

A zatem środkami transportu w rozumieniu VAT są, między innymi, przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata.

W świetle powyższego, środkami transportu mogą być wyłącznie pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów. Nie są natomiast według Pana środkami transportu w rozumieniu VAT te z pojazdów specjalnych, które nie są przeznaczone do transportu osób lub towarów, lecz do wykonywania innych czynności.

Mając to na uwadze zauważył Pan, że rębak mobilny nie jest pojazdem specjalnym, który jest przeznaczony do transportu osób lub towarów. Uważa Pan w związku z tym, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia takiego pojazdu, wskazane na wstępie przepisy nie mają zastosowania, a w konsekwencji nie trzeba wpłacać podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, ani składać informacji VAT-23. Wewnątrzwspólnotowe nabycie rębaka mobilnego może zatem zostać według Pana rozpoznane na zasadach ogólnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.); zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a ustawy:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 9 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi z art. 15 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 99 ust. 10 ustawy:

Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy:

W myśl art. 103 ust. 4 ustawy:

Jak stanowi art. 103 ust. 5 ustawy:

Wymienione przepisy ustawy zobowiązują podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o takim nabyciu oraz do zapłaty podatku z tego tytułu. Przy czym informacja i zapłata podatku dotyczy zarówno „nowych środków transportu”, jak i „innych środków transportu”.

Powołując się na definicję zawartą w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy za „nowe środki transportu” mogą być uznane pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej oraz dotyczące dotychczasowej długości ich używania (mierzonej czasem używania oraz przebiegiem). Natomiast przez „inne środki transportu”, o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy, należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak nie spełniające warunku uznania ich za „nowe środki transportu” w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku.

Aby można uznać jakąkolwiek maszynę za „nowy środek transportu” lub „inny środek transportu”, należy przede wszystkim ustalić, czy będzie się ona zawierała w zakresie pojęciowym „środka transportu”.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej państwa członkowskie zobowiązały się do wykonywania i stosowania prawa wspólnotowego. Treść przepisu art. 249 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2, ze zm.) brzmi:

W art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona; Dz.Urz.UE.L 2011 Nr 77, str. 1, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie wykonawcze 282/2011”) zawarta została definicja „środka transportu”.

Z kolei w art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego 282/2011 wskazano, że:

Stosownie do art. 38 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego 282/2011:

Analiza regulacji art. 38 rozporządzenia wykonawczego 282/2011 wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danej maszyny za środek transportu jest jej przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Użyty w definicji „środka transportu” zwrot dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą od 22 stycznia 1996 r. oraz jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest Pan również zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Głównym przedmiotem prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej jest 16.10.Z Produkcja wyrobów tartacznych. 12 grudnia zakupił Pan rębak drewna mobilny(…), co udokumentowane zostało fakturą. Zgodnie z przedstawioną dokumentacją, rębak jest pojazdem specjalnym (N3), producent silnika (…), pojemność (...) cm³, moc silnika (...) kW. Podatnik, od którego nabył Pan rębak drewna mobilny jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Pojazd przeszedł pozytywnie przegląd techniczny oraz został zarejestrowany na terenie Polski 30 stycznia. Rębak został dopuszczony do użytku 21 grudnia 2016 r. Jego przebieg wynosi (...).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą rozstrzygnięcia, czy w związku z zakupem rębaka mobilnego drewna należy zastosować procedurę VAT-23 – złożyć VAT-23 i naliczyć podatek od towarów i usług.

Analiza powyższych regulacji wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Użyty w ww. definicji zwrot dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń. Przeznaczenie to, czyli przewóz, należy odczytywać wąsko w kontekście regulacji dotyczących ruchu drogowego i przykładowego katalogu pojazdów zawartego w art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego 282/2011.

Stosownie do art. 2 pkt 31 ww. ustawyz 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 988 ze zm.):

Na mocy art. 2 pkt 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym:

Ponadto, należy także wskazać na pkt 2 ZAŁĄCZNIKA nr 2 do ustawy Prawo o ruchu drogowym, określającego kategorie pojazdów, zgodnie z którym:

W tym miejscu należy przytoczyć również opinię Komitetu Doradczego ds. VAT, tj. organu Unii Europejskiej zajmującego się wykładnią Dyrektywy 2006/112/UE, która co prawda dotyczy uznania żurawia samochodowego za środek transportu, jednak zawiera wytyczne, które należy analogicznie zastosować w celu prawidłowej klasyfikacji innych maszyn jako środków transportu dla potrzeb podatku od towarów i usług.

W opinii Komitetu ds. VAT (taxud.c.1(2012)666432 – EN z 10 maja 2012 r. Working paper nr 730) żurawie samojezdne (dźwigi) nie są wprost wymienione w art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego 282/2011. Zdaniem Komisji należy zwrócić się do definicji określonej w ustępie 1 tego artykułu. Główną cechą tej definicji jest to, że pojazdy muszą być przeznaczone do transportu osób i obiektów z jednego miejsca do drugiego. Jedynymi pojazdami wykluczonymi przez pkt 3 tego samego artykułu są te, które są trwale unieruchomione oraz kontenery. Komitet zwraca uwagę, że żurawie samochodowe są zasadniczo przeznaczone do prac budowlanych, a ich głównym zadaniem jest właśnie transport lub przenoszenie dźwigu. Z uwagi na powyższe powinny być postrzegane, jako pojazdy specjalnie stworzone do transportu przedmiotów. Z uwagi na to, że nie ma żadnych innych warunków określonych w dyrektywie VAT ani w rozporządzeniu wykonawczym 282/2011, a dźwigi przeznaczone są do transportu towarów, odpowiadają one zatem definicji środków transportu określonych w art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego 282/2011.

Komisja ds. VAT wprost wyraziła pogląd, że nie może zgodzić się z wnioskiem, do którego doszły polskie władze, że „fakt, że urządzenia te są zasadniczo przeznaczone do transportu przedmiotów na krótkich dystansach w ramach prac budowlanych, ani fakt, że mogą poruszać się o własnych siłach, nie oznacza, że są one przeznaczone do przewozu osób lub rzeczy lub, w konsekwencji, że mogą one zostać uznane za środek transportu w celu wprowadzenia dyrektywy 2006/112/WE”. W opinii Komisji, żurawie są zaprojektowane do przenoszenia przedmiotów i w związku z tym nie ma znaczenia, czy muszą przenosić ten przedmiot na długim czy krótkim dystansie. Zdaniem Komitetu, definicja z wykonawczego rozporządzenia 282/2011 stwierdza, że jedynym warunkiem jest to, że mają one być przeznaczone do przewozu przedmiotów. W rzeczywistości będą one przewozić przedmioty na krótkich dystansach, gdy będą pracować na konkretnym placu budowy, ale gdy muszą przenieść się do pracy w innym miejscu, dystans, na którym będą przenosiły dane przedmioty (dźwig) będzie większy.

Komisja jest zatem zdania, że żuraw samochodowy jest uznany za środek transportu w rozumieniu dyrektywy 2006/112/WE, ponieważ spełnia definicję określoną w art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego 282/2011, jako zaprojektowany do transportu przedmiotów (dźwig w trakcie transportu na miejsce pracy oraz przedmiotów przemieszczanych po uzyskaniu stabilizacji).

Z przedstawionych przez Pana informacji wynika, że nabyty przez Pana mobilny rębak drewna stanowi pojazd specjalny kategorii N3. Stanowi zatem pojazd zaprojektowany i wykonany do przewozu ładunków i mający maksymalną masę całkowitą przekraczającą 12 t. – stosownie do pkt 2 Załącznika nr 2 do ustawy Prawo o ruchu drogowym. Pojazd został dopuszczony do użytku 21 grudnia 2016 r. Wskazał Pan również, że pojazd przeszedł pozytywnie przegląd techniczny i został zarejestrowany na terenie Polski 30 stycznia, a jego przebieg wynosi (...). Wobec powyższego, nabyty przez Pana mobilny rębak drewna nie jest „nowym środkiem transportu”, należy go natomiast uznać za „inny środek transportu”, o którym mowa w art. 103 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 105 ust. 7 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z 27 maja 2019 r. w sprawie określenia wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (Dz.U. z 2019 r. poz. 1007) określił wzór takiej informacji. Informacja jest sporządzania na druku VAT-23, stanowiącym załącznik do tego rozporządzenia.

Zatem do czynności nabycia 12 grudnia mobilnego rębaka drewna, o którym mowa w opisie stanu faktycznego, zastosowanie znajduje art. 103 ust. 4 i ust. 5 ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o nabyciu środka transportu na formularzu VAT-23 oraz jest zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w związku z zakupem przez Pana mobilnego rębaka drewna należy zastosować procedurę VAT-23 – złożyć VAT-23 i naliczyć podatek od towarów i usług.

Zatem Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).