Interpretacja indywidualna z dnia 7 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.886.2022.2.WN

Zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usługi pośrednictwa w zakresie oferowania produktów kredytowych, która będzie świadczona przez Państwa na rzecz Banków.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samegi dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT usługi pośrednictwa w zakresie oferowania produktów kredytowych, która będzie świadczona przez Państwa  na rzecz Banków. Uzupełnili go Państwo pismem z 1 lutego 2022 r. (wpływ tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka (dalej również jako „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów oraz zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („VAT”). Wnioskodawca jest dostawcą rozwiązań do obsługi transakcji elektronicznych i wsparcia sprzedaży on-line. Spółka posiada status krajowej instytucji płatniczej i pośrednika kredytowego i jest wpisana do rejestru krajowych instytucji płatniczych oraz do rejestru pośredników kredytowych.

Działalność Spółki oparta jest na dostarczaniu klientom biznesowym narzędzi płatniczych i weryfikacyjnych do obsługi transakcji elektronicznych. Bramki płatności oferowane przez Spółkę umożliwiają przyjmowanie płatności online w e-sklepie lub innym serwisie internetowym, a oferowana przez Wnioskodawcę bramka on-line obsługuje 99% metod płatności dostępnych na rynku dla sklepów internetowych. Indywidualny konsument, realizujący zakupy w wybranym sklepie internetowym współpracującym ze Spółką, płaci za wybrane towary/usługi „wchodząc” na stronę internetową w/w bramki, na której znajdują się kafle (przyciski) pozwalające na dokonanie określonych formy płatności w sklepie internetowym. „Kliknięcie” udostępnionego przez Wnioskodawcę na stronie sklepu internetowego („Klienta”) klienta „kafla” (przycisku), przekierowuje nabywcę towaru/usługi („Konsumenta”) do wybranej formy płatności.

Wynagrodzenie Spółki jakie otrzymuje ona od Klientów jest ściśle związane z ilością obsłużonych przez Wnioskodawcę transakcji. Mając więc na uwadze powyższe Spółka jest zainteresowana tym, aby jak największa ilość wizyt Konsumentów na stronach sklepów online zakończyła się realizacją transakcji.

W związku z powyższym Spółka nawiązuje współpracę z bankami oraz instytucjami finansowymi („Banki”), które chciałyby finansować zakupy dokonywane przez Konsumentów wykorzystując udostępniany im kredyt (zakupy na raty). W związku z powyższym Spółka planuje zawrzeć z Bankami umowy o współpracy, na podstawie których, w ramach bramki płatniczej, będzie ona oferowała Konsumentom odwiedzającym strony sklepów internetowych, z którymi współpracuje Wnioskodawca, produkty kredytowe tych Banków oraz będzie pośredniczyć w zawieraniu umów kredytu. Oferowanie produktów kredytowych Banków w ramach bramki płatniczej oznacza, że oferta kredytu będzie wyświetlana Konsumentowi w momencie, kiedy będzie on przechodził do zapłaty za zamawiany w sklepie internetowym towar korzystając z bramki płatniczej obsługiwanej przez Wnioskodawcę.

Celem podejmowanych przez Wnioskodawcę działań będzie doprowadzenie do zawarcia umowy kredytu pomiędzy Bankiem a Konsumentem, a przedmiotem świadczonej usługi będą produkty kredytowe, których parametry Bank przekaże do Wnioskodawcy celem ich oferowania Konsumentom.

W ramach oferowanych usług Spółka będzie w szczególności podejmowała następujące działania: informowała swoich Klientów o możliwości finansowania zakupu oferowanych przez nich towarów/usług kredytem oferowanym przez Banki, promowała rozwiązanie zakupów finansowanych kredytem poprzez umieszczenie informacji o takiej możliwości na stronie sklepu online, który będzie zainteresowany tym rozwiązaniem, uzyskiwała zgodę Konsumenta na przetwarzanie danych osobowych Spółka opracuje uniwersalny wniosek kredytowy, który pozwoli Spółce na zebranie od Konsumenta danych koniecznych do przygotowania/dobrania dla Konsumenta oferty kredytu na podstawie przesłanych przez niego informacji (będzie to „własny” wniosek kredytowy Spółki, a nie przekierowanie na stronę Banku w celu wypełnienia przez Konsumenta wniosku kredytowego Banku), stworzy narzędzia do analizy, porównania i zaoferowania zainteresowanemu Konsumentowi najbardziej odpowiedniego dla niego produktu kredytowego - za pomocą tego narzędzia Spółka w pierwszej kolejności określi, które Banki mogą zaoferować Konsumentowi produkt kredytowy, a w przypadku gdy taką możliwość oferuje kilka Banków Spółka zaproponuje Konsumentowi albo najbardziej dla niego optymalny produkt, albo też zaoferuje ofertę tego Banku, który z największym prawdopodobieństwem będzie w stanie zawrzeć z Konsumentem umowę kredytu (Algorytm bazujący na historii dotychczas zawieranych wniosków kredytowych przy kolejnym kliencie będzie w stanie jeszcze lepiej dobrać ofertę kredytową) docelowo, w przypadku gdy w określonych przez Konsumenta parametrach Wnioskodawca nie będzie w stanie wyszukać produktu kredytowego dla Konsument, Spółka przedstawi Konsumentowi alternatywne paramenty, przy których zwiększy szanse na skorzystanie z produktu kredytowego, np. zamiast preferowanego kredytu na 6 miesięcy Wnioskodawca zaoferuje Konsumentowi produkt kredytowy na 12 miesięcy (funkcjonalność ta nie będzie dostępna od samego początku świadczenia tej usługi) umożliwi Konsumentom dokonanie za pomocą rozwiązania informatycznego (rozwiązanie przygotowane przez Spółkę) weryfikacji tożsamości (Konsumenta) poprzez skorzystanie z dostępu do rachunku bankowego Konsumenta za pomocą usług otwartej bankowości lub przelewu ekspresowego 1 PLN (w ramach procesów, które są wymagane przez Banki - kredytodawców) a następnie przekaże dane z tej weryfikacji do Banków kredytodawców (funkcjonalność ta jest jeszcze w procesie opracowywania i zostanie wdrożona po ukończeniu tego procesu; ten dodatkowy element dotyczący weryfikacji tożsamości Konsumenta będzie częścią usługi pośrednictwa i nie będzie w żaden sposób dodatkowo płatny poza wynagrodzeniem jakie Wnioskodawca będzie pobierał od Banków za usługę pośrednictwa) po potwierdzeniu zainteresowania kredytem przez Konsumenta w drodze wypełnienia opracowanego przez Wnioskodawcę wniosku kredytowego i jego przesłaniu Spółka skontaktuje się z Bankiem, aby przekazać mu dane Konsumenta i wyniki swojej analizy w przypadku decyzji negatywnej w jednym z Banków Wnioskodawca wyśle wniosek do kolejnego Banku w celu uzyskania pozytywnej decyzji kredytowej, w przypadku odmowy udzielenia finansowania w kolejnych bankach Konsument będzie mógł powrócić do płatności w wybranej metodzie, albo też Wnioskodawca zaproponuje zmianę parametrów, które zwiększą prawdopodobieństwo udzielenia finansowania w takim jednak przypadku konieczne będzie ponowne wypełnienie i złożenie wniosku przez konsumenta, a ten kolejny wniosek stanie się podstawą do dalszego wysyłania zapytań do Banków przez Spółkę.

W ramach oferowanej bankom usługi pośredniczenia w zawarciu kredytu Spółka będzie weryfikowała poprawność danych Konsumenta. Poprawność danych przekazanych przez Konsumenta warunkuje poprawne złożenie wniosku kredytowego. Rola Spółki będzie tu bardzo istotna, gdyż jest to niezbędny krok do pozyskania finansowania. Dopiero poprawne wypełnienie wniosku pozwoli na jego złożenie i przejście do kolejnego etapu, jakim będzie weryfikacja zdolności kredytowej Konsumenta, którą przeprowadzi Bank. Weryfikacja zdolności kredytowej Konsumenta jest domeną Banku. Z punktu widzenia przepisów prawa tylko Bank może dokonywać tego typu czynności. Tak jak wspomniano powyżej zawarcie umowy kredytowej z Bankiem przez Konsumenta będzie się odbywało za pośrednictwem Spółki. W pierwszej kolejności Konsument wyrazi zainteresowanie produktem kredytowym poprzez kliknięcie na udostępniony na stronie sklepu przez Wnioskodawcę „kafel”. Kliknięcie to „przeniesie” Konsumenta do opracowanego przez Spółkę wniosku kredytowego.

W pierwszej kolejności opracowane przez Wnioskodawcę narzędzie umożliwi walidację wniosku, a więc przykładowo zweryfikowanie daty urodzin, numeru PESEL, sprawdzenie istnienia adresu, czy też wyłapanie innych błędów we wniosku kredytowym. Po analizie zweryfikowanych danych umieszczonych we wniosku przez Konsumenta Spółka wyśle wniosek do Banku. Jeżeli Bank wyda pozytywną decyzję kredytową, to poinformuje o tym Spółkę, wysyłając status zmiany wniosku kredytowego na zaakceptowany oraz prześle do Spółki link do platformy, na której Konsument będzie mógł zawrzeć umowę. Spółka wyświetli Konsumentowi informację o zmianie statusu wniosku na ofertę zawarcia umowy kredytowej wraz z potwierdzeniem, jaki Bank udzieli kredytu oraz przedstawi link do podpisania umowy. Zawarcie samej umowy kredytowej będzie się odbywało na stronach Banku lub też na stronie specjalnego portalu utrzymywanego przez Bank. Wnioskodawca, z uwagi na wymogi bezpieczeństwa transakcji i tajemnicy bankowej, nie będzie na razie pośredniczyć w podpisaniu umowy kredytowej i nie będzie miał również pełnomocnictw do zawierania umów kredytowych w imieniu Banków (takie rozwiązanie może być wprowadzone w przyszłości). Po przesłaniu przez Spółkę linku do podpisania umowy Konsument zostanie przeniesiony na platformę i do narzędzia umożliwiającego podpisanie umowy. W kolejnym kroku Wnioskodawca będzie pośredniczyć w przekazywaniu środków finansowych w ramach przyznanego Konsumentowi kredytu z Banku do sklepu online. W chwili gdy dojdzie do zawarcia umowy kredytu Bank poinformuje o tym automatycznie Wnioskodawcę. Opisany powyżej proces aplikowania o kredyt, pośredniczenia w jego przyznaniu oraz przekazywanie informacji o jego udzieleniu może odbyć się w ramach jednej sesji, która zostanie rozpoczęta, z chwilą, gdy Konsument naciśnie na kafel potwierdzając swoje zainteresowanie produktem kredytowym. Większość z powyżej opisanych procesów będzie się odbywała w sposób automatyczny, co pozwoli na szybką komunikację z Konsumentem i Bankiem i na szybkie przyznanie kredytu lub też odmowę jego udzielenia, a w konsekwencji zainicjowanie po stronie Spółki dalszego poszukiwania kolejnego produktu kredytowego dla Konsumenta. Wiele z przedstawionych powyżej elementów procesu będzie się odbywało w oparciu o narzędzia automatyzujące proces podejmowania decyzji.

Przykładowo do weryfikacji kompletności danych dostarczanych przez Konsumenta czy do doboru najbardziej optymalnego produktu kredytowego będzie wykorzystywany opracowany przez Spółkę algorytm, który cały czas jest udoskonalany i dopracowywany oraz wyposażany w nowe funkcjonalności. Opracowując tę funkcjonalność Wnioskodawca bierze pod uwagę szereg czynników oraz preferencji poszczególnych Banków, np. banki oferują kredyty wyłącznie osobom zatrudnionym na umowie o pracę, gdy tymczasem są Banki oferujące produkty osobom samozatrudnionym czy rolnikom. Oferowane przez Spółkę narzędzie będzie, przy doborze produktu kredytowego dla Konsumenta, brało pod uwagę preferencje danego Banku i możliwości ewentualnej zmiany (elastyczności) po stronie Konsumenta. Niemniej jednak przez cały czas procesu ubiegania się o kredyt Konsument będzie mógł skontaktować się ze Spółką i skierować swoje pytania albo za pośrednictwem formularza kontaktowego na stronie internetowej Wnioskodawcy, emaila albo infolinii. Usługa pośrednictwa świadczona przez Wnioskodawcę będzie również dotyczyła obsługi procesu reklamacji, zwrotów, odstąpień od umowy kredytu. Spółka będzie pośredniczyła zarówno w procesie wymiany dokumentacji jak i w procesie zwrotu przekazanych środków pieniężnych. W celu realizacji wskazanych powyżej czynności Spółka zawrze z Bankami stosowne umowy o współpracy w zakresie pośrednictwa kredytowego. Wnioskodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie od Banku, które może być określone w różny sposób, jednak w większości przypadków będzie to wynagrodzenie prowizyjne zależne od tego czy Spółce uda się doprowadzić do zawarcia przez Konsumenta umowy kredytowej z danym Bankiem. Rozliczenia z Bankami będą się odbywały w sposób okresowy na podstawie przygotowanych podsumowań.

Podejmując się powyższych działań Wnioskodawca będzie działał w ramach wykonywania na rzecz Banków usługi pośrednictwa. Jednak beneficjentem podejmowanych przez Wnioskodawcę działań będzie również Konsument, któremu Spółka ułatwi dostęp do oferowanych przez Banki produktów kredytowych.

W celu zachowania pełnej przejrzystości procesu warunki usługi oferowanej przez Wnioskodawcę Konsumentowi będą opisane w regulaminie świadczenia usługi H. ratalny („Regulamin”), który będzie udostępniany każdemu zainteresowanemu produktem kredytowym Konsumentowi. W ramach opisanej w Regulaminie usługi Spółka podejmie się świadczyć nieodpłatnie na rzecz Konsumenta usługi polegającej na: oferowaniu Konsumentowi w procesie uiszczania zapłaty za towar/usługę w sklepie internetowym możliwości złożenia wniosku o kredyt, pośredniczeniu w procesie wnioskowania o kredyt poprzez przeprowadzenie weryfikacji tożsamości Konsumenta, pośredniczeniu w procesie wnioskowania przez Konsumenta poprzez przekazywanie do Banków wniosku o kredyt, pośredniczeniu w procesie zawierania umowy kredytu z Bankiem, który udzielił pozytywnej decyzji kredytowej, rozliczeniu należności sklepu internetowego przy udziale środków przyznanych przez Bank, w przypadku zawarcia umowy kredytu.

Powyższa usługa będzie świadczona w sposób elektroniczny w związku z tym po stronie Konsumenta konieczne będzie spełnienie pewnych minimalnych wymagań technicznych. Jednocześnie Regulamin będzie jasno precyzował, że w ramach podejmowanych działań Spółka będzie świadczyć usługę pośrednictwa kredytowego w zakresie umów o kredyt konsumencki na rzecz Banków poprzez wykonywanie na ich rzecz czynności faktycznych zawiązanych z zawieraniem umów, takich jak między innymi przyjmowanie wniosków, przedstawianie oferty, zbieranie i przetwarzanie danych osobowych, identyfikacja i weryfikacja tożsamości, odbieranie zgód i oświadczeń, etc.

W przyszłości Spółka chciałaby również wykonywać czynności prawne związane z zawieraniem umów kredytowych w imieniu i na rzecz Banku, który udzieli Spółce umocowania do dokonywania takich czynności. Funkcjonalność ta nie będzie dostępna od chwili gdy Wnioskodawca rozpocznie świadczenie usługi pośrednictwa, ale dopiero w późniejszym czasie. Akceptacja Regulaminu przez Konsumenta nastąpi na etapie składania wniosku kredytowego i będzie równoznaczna z zawarciem umowy między Wnioskodawcą a Konsumentem w zakresie wyświadczonego nieodpłatnie wsparcia w dostępie do produktów kredytowych. Usługa Wnioskodawcy świadczona na rzecz Banków nie będzie polegała na dostarczaniu rozwiązań technicznych, takich jak na przykład udostępnienie Bankowi systemu informatycznego, sprzętu czy narzędzi informatycznych.

Zakres odpowiedzialności Spółki względem Banków nie będzie więc dotyczył aspektów technicznych, sprawności systemu informatycznego, sprawności sprzętu, etc. W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest opodatkowanie podatkiem od towarów i usług („VAT”) świadczonej na rzecz Banków usługi pośrednictwa kredytowego, a w szczególności możliwość uznania, iż usługa która będzie świadczona przez Spółkę wypełnia warunki i kryteria do uznania, że jest to usługa pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Dodatkowo w odpowiedzi na wezwanie tut. organu uzupełnili Państwo wniosek o następujące informacje :

1.

W granicach swoich możliwości Spółka zamierza uczynić wszystko co w jej mocy, aby doszło do zawarcia umowy kredytu pomiędzy osobą fizyczną realizującą zakup na stronie internetowej sklepu („Konsument”) a bankiem z którym współpracuje Wnioskodawca („Bank”).

Dążenie do doprowadzenia do tego by Konsument zawarł z Bankiem umowę kredytu będzie przejawiało się w szeregu podejmowanych przez Spółkę czynności takich jak między innymi opisane we wniosku:

-oferowanie na stronie internetowej sklepu internetowego możliwości zapłaty za towar/usługę z wykorzystaniem produktu kredytowego Banku,

-udostępnienie Konsumentowi na stronie sklepu internetowego narzędzia, tj. kalkulatora ratalnego (na etapie wyboru produktu i koszyka), który prezentuje oferty kredytowe danych produktów ratalnych wśród dostępnych w ofercie banków,

-zapewnienie konsumentowi dostępu do formularza, który następnie przesyłamy do banków, które w swojej ofercie mają odpowiadającą wcześniejszemu wyborowi Konsumenta ofertę ratalną

-wsparcie w wypełnieniu wniosku, sprawdzenie danych umieszczonych we wniosku (w tym: jego wstępna weryfikacja, walidacja odpowiednich pól, weryfikacja tożsamości)

-prezentowanie produktów kredytowych do wyboru przez Konsumenta w narzędziu kalkulator ratalny

-informowanie Konsumenta o pozytywnej lub negatywnej decyzji kredytowej i dostępnienie Klientowi możliwości podpisania umowy z bankiem (w przypadku decyzji pozytywnej) poprzez odpowiednie przekierowania i instrukcje zależne od wymagań danego banku

-monitorowanie, czy umowa została podpisana i odesłana

-obsługa płatności do sklepu internetowego w ramach uruchomionego przez Bank produktu kredytowego.

W przypadku, gdy dany Konsument wyrazi zainteresowanie zakupem towaru na kredyt, Spółka udostępni Konsumentowi opracowany przez siebie uniwersalny wniosek kredytowy, który pozwoli Spółce na zebranie od Konsumenta danych niezbędnych do wstępnego zweryfikowania zdolności kredytowej Konsumenta. Na tej podstawie Spółka dobierze najbardziej odpowiedni dla danego Konsumenta produkt kredytowy i wystąpi do Banku z wnioskiem o przyznanie kredytu. Jeśli dany Bank nie przyzna Konsumentowi kredytu Spółka będzie promować usługę kolejnego banku i występować do kolejnego Banku z takim wnioskiem. W przypadku braku możliwości udzielenia kredytu Spółka udostępni powrót do wyboru innej metody płatności lub wyboru wniosku przy wykorzystaniu odmiennych parametrów. Wówczas zostanie przygotowany i zweryfikowany kolejny wniosek kredytowy, a spółka po raz kolejny wystąpi do Banków z wnioskiem o udzielenie kredytu. Procedura ta będzie podejmowana do chwili wyczerpania możliwości pozyskania produktu kredytowego dla danego Konsumenta.

Celem zachęcenia Konsumentów do zapoznania się z ofertą zakupów na kredyt, wymieniona forma płatności za towar/usługę będzie specjalnie „wyróżniona” na tle innych form zapłaty, poprzez wyświetlenie dodatkowego banneru z kalkulatorem ratalnym na etapie oferty produktu, a także na etapie koszyka podczas finalizowania transakcji.

Należy zauważyć, że z perspektywy Konsumenta pośrednictwo Wnioskodawcy będzie postrzegane, jako niezbędny krok do tego by uzyskał on finansowanie swoich zakupów przez Bank. Strona internetowa sklepów z jakimi współpracuje Wnioskodawca nie będzie bowiem zawierała innego, zautomatyzowanego sposobu (drogi) umożliwiającego bezpośrednie nawiązanie przez Konsumenta wspołpracy z Bankiem i złożenie wniosku kredytowego. Gdyby nie pośrednictwo Wnioskodawcy Konsument nie miałby możliwości skorzystania z produktu finansowego oferowanego przez Bank na sfinansowania swoich zakupow w sklepie internetowym.

Należy podkreślić, że w przypadku określonej grupy zakupów, brak pośrednictwa Wnioskodawcy, w istocie uniemożliwia w danej sytuacji skorzystanie przez Konsumenta oferty zakupu danego produktu na kredyt. Należy co prawda przyznać, że Banki oferują w oddziałach lub on-line kredyty konsumenckie. Zazwyczaj jednak najczęściej wiąże się to przykładowo z koniecznością np. otwierania rachunku bankowego lub pewną minimalną kwotą kredytu, który należy zaciągnąć w Banku. Tymczasem dzięki pośrednictwu Spółki, zautomatyzowaniu i optymalizacji procesów na stronie internetowej sprzedawcy, opracowaniu ujednoliconego wniosku kredytowego i szeroko zakreślonej skali przedsięwzięcia (dostęp do tysięcy sklepów internetowych, Banków i do milionów Konsumentów), Konsument ma możliwość skorzystania z produktów kredytowych na sfinansowanie stosunkowo niedużych zakupów, np. butów, sukienki, telefonu, etc. Gdyby nie pośrednictwo Społki Konsument nie miałby takiej możliwości lub byłaby ona znacząco utrudniona.

2.

Wnioskodawca nie działa w imieniu i na rzecz Konsumenta. Wnioskodawca nie będzie otrzymywał żadnego pełnomocnictwa od Konsumenta, nie będzie zawierał żadnej umowy z Bankiem w imieniu i na rzecz Konsumenta oraz nie będzie w żaden sposób wynagradzany przez Konsumenta.

Niewątpliwie Spółka wykona świadczenie, którego pośrednim beneficjentem będzie również Konsument. To bowiem dzięki działaniom Spółki Konsument uzyska informację o możliwości realizacji danego zakupu na kredyt (na raty), otrzyma wniosek o kredyt i pomoc w jego przygotowaniu, jak również otrzyma oferty Banków, etc. Wszystkie wymienione działania będzie regulował regulamin świadczenia usługi H. ratalny, z którym będzie mógł się zapoznać każdy Konsument regulamin będzie bowiem udostępniony na stronie internetowej Spółki. Spółka będzie działała w ramach umowy, jaką zawrze z Bankiem. Na podstawie tej umowy Spółka będzie, w celach zarobkowych, świadczyła na rzecz Banku usługę polegającą na pośrednictwie w udzieleniu kredytów. Usługa będzie świadczona w ramach działalności gospodarczej Spółki. Spółka będzie ponosiła odpowiedzialność za podejmowane przez siebie działania wobec Banków.

3.

Pośrednictwo w udzielaniu kredytu którego podejmie się Spółka doprowadzi do zmiany w stosunkach majątkowych Banku i Konsumenta w rezultacie zawarcia przez te podmioty umowy kredytu. Bank będzie występował tu w roli kredytodawcy, któremu będzie przysługiwało wynagrodzenie za udzielone finansowanie. Wynagrodzenie to będzie miało formę odsetek lub prowizji za produkt ratalny rat 0% zgodnie z zapisami umowy współpracy zawartej między Spółką a Bankiem, a wysokość tego wynagrodzenia będzie zależała od szeregu czynników takich jak na przykład wysokość udzielonego kredytu, okres kredytowania, etc. Z drugiej strony Konsument uzyska finansowanie, za które będzie musiał zapłacić (odsetki), a otrzymane finansowanie wykorzysta do realizacji zakupu w sklepie internetowym. Konsument będzie również zobowiązany do zwrotu do Banku kwoty głównej zaciągniętego finansowania.

4.

W pierwszej kolejności, po zawarciu umów z Bankami, Spółka skontaktuje ze sklepami internetowymi z którymi już w tej chwili współpracuje i złoży im propozycję w zakresie rozszerzenia dotychczasowej współpracy o możliwości umieszczenia na ich stronie internetowej informacji o możliwości zapłaty za zakupiony towar/usługę z wykorzystaniem kredytu oferowanego przez Banki. Spółka przedstawi im tę formę finansowania zakupów jako dogodny sposób na zwiększenie możliwości sprzedażowych sklepu, bowiem w ten sposób więcej Konsumentów będzie mogło skorzystać z oferty zakupu w danym sklepie. Spółka będzie również promowała rozwiązanie zakupów finansowanych kredytem poprzez umieszczenie informacji o takiej możliwości na stronie sklepu online, który będzie zainteresowany tym rozwiązaniem.

Spółka zamierza również informować wszystkich swoich nowych Klientów o możliwości skorzystania z funkcjonalności zapłaty za pośrednictwem produktów kredytowych oferowanych przez Banki.

W przypadku Klientów, którzy będą zainteresowani współpracą ze Spółką w zakresie oferowania produktów kredytowych Spółka umieści na ich stronie internetowej specjalny „kafel”. Kiedy Konsument potwierdzi chęć realizacji transakcji w sklepie wyświetli mu się „kafel” jako jedna z form zapłaty za wybrane w sklepie zakupy. Jest bardzo możliwe, że ta forma płatności za towar będzie specjalnie „wyróżniona” na tle innych form zapłaty.

Spółka zamieści również informację o możliwości realizacji zakupów z wykorzystaniem opcji kredytu na swojej stronie internetowej. Informacja ta będzie się znajdowała w zakładce „Klient biznesowy” (czyli w sekcji dla podmiotów prowadzących sklepy internetowe) jak i w zakładce„Klient indywidualny”.

5.

Spółka nie będzie miała wpływu na produkt kredytowy oferowany przez Banki. Spółka będzie jednak pomagała w doborze najbardziej odpowiedniego dla danej osoby produktu kredytowego. W tym sensie będzie dobierała ofertę z jednej strony pod możliwości finansowe Konsumenta, a z drugiej strony pod preferencje Banków.

Spółka opracowała narzędzia do analizy, porównania i zaoferowania zainteresowanemu Konsumentowi najbardziej odpowiedniego dla niego produktu kredytowego i jest to kalkulator ratalny. W kalkulatorze prezentowane są aktualne oferty wszystkich banków i jeśli Konsument wybierze daną ofertę, może mieć pewność, że co najmniej jeden bank z oferty posiada produkt kredytowy dopasowany do jego wyboru.

Za pomocą kalkulatora ratalnego Spółka w pierwszej kolejności określa, które Banki mogą zaoferować Konsumentowi produkt kredytowy, a w przypadku gdy taką możliwość oferuje kilka Banków Spółka zaproponuje Konsumentowi albo najbardziej dla niego optymalny produkt, albo też zaoferuje ofertę tego Banku, który z największym prawdopodobieństwem będzie w stanie zawrzeć z Konsumentem umowę kredytu.

Jezeli chodzi o „dopasowanie” przez Spółkę oferty do stron umowy kredytowej to opracowywany przez Wnioskodawcę algorytm będzie brał pod uwagę preferencje Banków, np. w zakresie mozliwości kredytowania zakupów studentów, emerytów, rolników, osób na samozatrudnieniu, cudzoziemców, etc. Niektóre z Banków posiadają w tym zakresie pewne ograniczenia i jeśli takie przypadku wystąpią dzięki algorytmowi produkty kredytowe takich Banków nie będą oferowane tym Konsumentowi. Zostanie im natomiast zaproponowany produkt kredytowy innego Banku, który nie posiada takich ograniczeń.

Opracowywany przez Wnioskodawcę algorytm będzie niejako narzędziem wykorzystywanym przez Spółkę do „mediacji”, „negocjacji” pomiędzy Konsumentem a Bankiem po to by doprowadzić do zawarcia umowy kredytu na warunkach satysfakcjonujących dla obu stron. Wnioskodawca nigdy nie będzie stroną umowy kredytu z Bankiem.

6.

Wnioskodawca nie będzie miał wpływu na treść umowy. Spółka jako pośrednik nie będzie miała żadnego interesu w zakresie treści umowy kredytu zawieranej przez Bank z Konsumentem.

7.

Świadczona przez Wnioskodawcę usługa nie będzie obejmowała w swoim zakresie czynności ściągania długów, w tym factoringu, ani doradztwa bądź usługi w zakresie leasingu.

Pytanie

Czy usługa pośrednictwa w zakresie oferowania produktów kredytowych, która będzie świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Banków wypełnia warunki i kryteria dla zastosowania zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT dla usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 38 ustawy z 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym powyżej stanie faktycznym Spółka będzie świadczyć na rzecz Banków usługę pośrednictwa w udzielaniu kredytów, która wypełni warunki i kryteria dla uznania, iż jest to usługa, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r. (dalej jako „Ustawa o VAT”). W związku z tym do świadczonej przez Spółkę usługi pośrednictwa należy zastosować zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT właściwe dla usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT.

W świetle powyższego Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że dokonywane przez niego na rzecz Banków świadczenie nie jest dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, a w konsekwencji świadczenie spółki na rzecz Banków jest usługą, o której mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, która co do zasady, jest przedmiotem opodatkowania VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku VAT usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ustawa o VAT nie zawiera jednak definicji „pośrednictwa”, w związku z czym należy posłużyć się definicją słownikową tego terminu. Zanim Wnioskodawca omówi pojęcie „pośrednictwa” do którego odwołują się przepisy Ustawy o VAT należy zauważyć, że stosownie do art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024), od dnia 1 lipca 2017 r. w art. 43 ustawy uchylone zostały ust. 13 i 14, natomiast ust. 15 tego artykułu otrzymał nowe brzmienie.

Powyższa zmiana prowadziła do usunięcia z regulacji dotyczących zwolnień od VAT, zwolnienia dla usług stanowiących element zwolnionej od podatku usługi finansowej lub ubezpieczeniowej, wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz 37-41 ustawy, stanowiących odrębną całość oraz będących właściwymi i niezbędnymi do świadczenia usługi zwolnionej. Należy również zauważyć, że przepisy art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 miały na celu implementację do krajowego porządku prawnego przepisów art. 135 ust. 1 lit. a-f Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którymi zwolnieniu od tego podatku podlegają wymienione transakcje z dziedziny finansów i ubezpieczeń. Przepisy art. 43 ust. 13 i 14 nie miały wprawdzie bezpośredniego odpowiednika w przepisach dyrektywy VAT, stanowiły - jak pierwotnie uznano - odzwierciedlenie tez wynikających z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), odnoszącego się do kwestii możliwości zastosowania, w świetle przepisów ww dyrektywy, zwolnienia dla części składowej usługi wykonywanej przez podmiot trzeci (np. wyroki w sprawach C-2/95 SDC, C-235/00 CSC, C-169/04 Abbey National, C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj), co odniesiono także do usługi ubezpieczeń.

Z uwagi na powołane przepisy, jak również przedstawioną powyżej analizę wprowadzanych zmian od 1 lipca 2017 r. w ustawie o VAT, w celu ustalenia, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, uwzględnić należy w pierwszej kolejności językową (słownikową) wykładnię pojęcia „pośrednictwo” jak również definicję tego pojęcia, jaką można zbudować w oparciu o orzecznictwo TSUE dotyczące usług finansowych (w tym usług stanowiących element usług finansowych).xss Elektroniczny słownik PWN definiuje pośrednictwo jako:

(1). działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron

(2). kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy. Internetowy słownik Wikipedia definiuje natomiast pośrednictwo jako „umowa, często odpłatna, w której jedna strona zobowiązuje się wobec drugiej doprowadzić do sposobności zawarcia umowy lub pośredniczyć przy zawarciu takiej umowy” W świetle powyższych definicji można przyjąć, że pośrednictwem będzie takie działanie osoby trzeciej, które ma na celu porozumienie między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, zawarcie jakieś umowy przez te strony, a także kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwienie kontaktu i osiągnięcie porozumienia między tymi stronami.

Żadna z powyższych definicji nie wskazuje jednak w jaki sposób należy takie pośrednictwo prowadzić czy też zorganizować. W dobie Internetu i usług świadczonych na odległość należy przyjąć, że usługa pośrednictwa może być wyświadczona za pośrednictwem dedykowanych narzędzi informatycznych czy platform internetowych, a samo kontaktowanie się ze stronami przez pośrednika oraz kontaktowanie się stron między sobą również może przyjąć postać zdalną.

Odrębną definicją usługi pośrednictwa wypracowano na gruncie orzeczeń TSUE. I tak, w wyroku TSUE z dnia 21 czerwca 2007 r, sygn. akt C-453/05 w sprawie Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, stwierdzono, że : „(...) pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy (...). Natomiast nie ma miejsca działalność polegająca na pośrednictwie, jeśli jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy część czynności faktycznych związanych z umową”. Natomiast w wyroku TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., sygn. akt C-235/00, w sprawie Commissioners of Customs 8 Excise przeciwko CSC Financial Seryises Ltd. orzeczono, że ze świadczeniem usług pośrednictwa mamy do czynienia w przypadku przedsiębiorcy, który nie jest żadną ze stron umowy, która dotyczy produktu finansowego. Pośrednictwo stanowi niejako mediację, a jego celem jest czynienie wszystkiego co możliwe w granicach prawa, aby strony zawarły umowę. TSUE wskazał, że znaczenie słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się „do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów.

Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy”. W wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) dotyczącym zwolnień przedmiotowych na gruncie wspólnego systemu VAT, TSUE wskazał cechy charakterystyczne usługi finansowej w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych wymienionych w art. 13 (B) B(d) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i lit. f Dyrektywy 2006/112/WE Rady). Sprawa dotyczyła usług świadczonych przez SDC (stowarzyszenie) przede wszystkim na rzecz banków oraz innych jednostek podłączonych do jego systemu informatycznego. SDC świadczyło usługi przetwarzania danych związanych z transakcjami prowadzonymi przez jego klientów, a także pewnych usług związanych ze sprawami administracyjnymi swoich członków. Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług, ani charakter prawny usługodawcy, ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13 (B) (D) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta Banku postrzegane jako element otrzymanej usługi finansowej. Wyrok ten podkreśla więc subiektywny element postrzegania danego świadczenia przez klienta banku, który musi mieć przekonanie, że w danych okolicznościach i warunkach zaoferowane mu pośrednictwo jest niezbędne do otrzymania kredytu. Poza tym w wyroku w sprawie C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj TSUE wskazał że, aby móc zakwalifikować świadczone usługi jako czynności zwolnione z opodatkowania w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 szóstej dyrektywy, powinny one tworzyć odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie - w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w tym przepisie.

W odniesieniu do operacji dotyczących przelewów w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 3 szóstej dyrektywy świadczone usługi muszą skutkować przekazaniem środków pieniężnych oraz prowadzić do zmian prawnych i finansowych. Należy dokonać rozróżnienia między usługą zwolnioną w rozumieniu wspomnianej dyrektywy a dostarczaniem zwykłego świadczenia fizycznego lub technicznego, takiego jak udostępnienie bankowi systemu informatycznego. W tym celu sąd krajowy powinien w szczególności zbadać zakres odpowiedzialności usługodawcy względem banków, zwłaszcza to, czy odpowiedzialność ta ograniczona jest do aspektów technicznych, czy też obejmuje specyficzne i istotne elementy czynności. Usługi pośrednictwa zostały również omówione w wyrokach polskich sądów np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 923/12, w którym stwierdzono: „Celem świadczonych przez skarżącą usług jest skojarzenie dwóch stron i doprowadzenie do zawarcia umowy między użytkownikiem a instytucją finansową. Skoro bowiem użytkownik po zapoznaniu się z przedstawioną przez skarżącą ofertą instytucji finansowych może wybrać odpowiedni dla niego produkt i go zakupić lub zgłosić zainteresowanie nim, to stworzona zostaje możliwość nawiązania kontaktu z instytucją finansową i nabycia jej produktu. Zdaniem NSA takim działaniem spółka spełnia wynikający z powołanych wyżej orzeczeń TSUE warunek uczynienia wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sama spółka jako pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem uznać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym spółka świadczy usługi pośrednictwa finansowego korzystające ze zwolnienia z opodatkowania VAT’. W tym samym wyroku NSA dodał, że : (...) usługi polegające na prezentacji i możliwości zapoznania się z ofertą instytucji finansowych, a w przypadku zainteresowania produktem danej instytucji finansowej stworzenia użytkownikowi możliwości kontaktu z doradcą lub możliwości pobrania, wypełnienia złożenia wniosku, a następnie zawarcia umowy i nabycia danego produktu finansowego, stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych określonych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (...). Wyjaśnienia w zakresie poprawnego zdefiniowania usług finansowych znajdują się również w wydanych interpretacjach indywidualnych. W interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2016 r. (IPPP1/4512-674/16-2/EK) wskazano: „Zatem zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić: usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie, z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej, celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy), usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej)”.

Wydaje się, że przedstawione powyżej orzecznictwo formułuje jeszcze inne dodatkowe warunki, a mianowicie, aby świadczona usługa pośrednictwa, z ogólnego punktu widzenia, stanowiła osobną całość, aby kredytobiorca miał przekonanie o niezbędności usługi pośrednictwa w procesie otrzymywania kredytu oraz aby świadczone usługi pociągały za sobą zmiany w sytuacji prawnej i finansowej zainteresowanych podmiotów. Biorąc pod uwagę powyższe nie powinno budzić wątpliwości, że charakter usług które będą świadczone przez Wnioskodawcę spełni definicję usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów. Wnioskodawca będzie świadczyć swoje usługi samodzielnie z wykorzystaniem własnych narzędzi i wiedzy. Spółka zamierza aktywnie pozyskiwać dla Banków kredytobiorców, ale nie można przyjąć, że działania Wnioskodawcy ograniczą się wyłącznie do przejęcia czynności technicznych związanych z zawarciem umowy. W żadnym wypadku nie można przyjąć, że Wnioskodawca będzie działał w stosunku do Banków jako podwykonawca w zakresie określonych zadań. Gdyby nie działania Wnioskodawcy, jego narzędzia i jego rola w procesie nie doszłoby do skojarzenia Konsumenta z Bankiem.

W szczególności należy zauważyć, że:

1.Celem świadczonej przez Wnioskodawcę usługi na rzecz Banków będzie doprowadzenie do zawarcia umowy kredytu przez strony trzecie, czyli Bank i Konsumenta.

2.W tym celu Wnioskodawca z jednej strony w ramach współpracy z Klientami (sklepami online) będzie dążył do umieszczenia na stronie sklepu internetowego informacji o możliwości finasowania zakupu towarów/usług za pomocą kredytu, a z drugiej strony zaprezentuje w swojej bramce Konsumentom w postaci kafli (przycisków) produkty kredytowe oferowane przez Banki, z którymi będzie współpracował.

3.W celu doprowadzenia do zawarcia takiej umowy Wnioskodawca pozyska od Konsumenta, za pośrednictwem opracowanego przez siebie formatu wniosku kredytowego dane, na podstawie których:

a.przedstawi Konsumentowi optymalne oferty kredytów,

b.przedstawi Konsumentowi do wypełnienia wniosek kredytowy, a następnie zbierze i zweryfikuje jego dane, aby móc przekazać te informacje do wyselekcjonowanych Banków,

c.zweryfikuje tożsamość Konsumenta,

d.na podstawie zebranych i zweryfikowanych danych wyśle wniosek do Banków – w pierwszej kolejności kierując się tym, gdzie jest najwyższe, prawdopodobieństwo otrzymania kredytu, przy uwzględnieniu wybranych przez Konsumenta parametrów,

e.w przypadku odmowy udzielenia kredytu Spółka ponowi proces wysyłki wniosku kredytowego do kolejnych Banków.

4.Wnioskodawca będzie kontaktował się z Bankami i przedstawiał informacje o Konsumencie, jego dane dochodowe, informacje o planowanym zakupie, po czym przekaże Konsumentowi informację o przyznaniu kredytu, będzie pośredniczyć w przekazaniu linku do platformy/narzędzia umożliwiającego zawarcie umowy kredytu z Bankiem. W sytuacji odmowy ze strony Banku Wnioskodawca będzie wspierał Konsumenta i albo poszuka alternatywnego Banku albo też zasugeruje zmianę parametrów produktu kredytowego, tak by doszło do zawarcia umowy kredytu z Bankiem - w oparciu o zmienione parametry produktu kredytowego, np. więcej rat, wyższe raty, etc.

5.Spółka nigdy nie będzie ingerowała w treść samej umowy kredytowej.

6.Spółka jako pośrednik nie przyjmie roli którejkolwiek ze stron umowy kredytowej (nie posiada pełnomocnictwa do zawierania tej umowy ani od Banku ani od Konsumenta), a także działalność Wnioskodawcy polega na czymś innym, niż świadczenie usług, których dotyczy umowa pośrednictwa. Będzie to odrębna, kompleksowa usługa, która z perspektywy Konsumenta jest niezbędna do tego, aby uzyskać dostęp do produktu kredytowego oferowanego przez Bank.

7.Świadczona przez Wnioskodawcę usługa pociągnie za sobą zmiany w sytuacji prawnej i finansowej Banków i Konsumentów.

8.Otrzymywane od Banków wynagrodzenie będzie zależało od sukcesu jaki Spółka odniesie w związku ze świadczeniem przez siebie usług pośrednictwa kredytowego, tj. od ilości umów kredytowych jakie zostaną zawarte przez Banki za pośrednictwem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy planowane działania opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku stanowią element świadczonej przez Bank, usługi udzielania kredytu, a bez udziału/mediacji Wnioskodawcy zawarcie umowy pomiędzy Bankiem a Konsumentem nie byłoby możliwe. Wnioskodawca będzie dążył do zawarcia umów kredytowych pomiędzy Konsumentem a Bankiem przedstawiając mu najbardziej dopasowane do jego profilu produkty kredytowe, jednak Wnioskodawca ostatecznie nie będzie miał wpływu na treść takiej umowy. To Konsument finalnie zadecyduje o ilości rat i wysokości kredytu a Bank zbada zdolność kredytową Konsumenta i wyda decyzje o odmowie bądź udzieleniu kredytu. Usługa Wnioskodawcy świadczona na rzecz Banków nie będzie polegała na dostarczaniu rozwiązań technicznych, takich jak na przykład udostępnienie Bankowi systemu informatycznego, sprzętu czy narzędzi informatycznych. Zakres odpowiedzialności Spółki względem Banków nie będzie więc dotyczył aspektów technicznych, sprawności systemu informatycznego, sprawności sprzętu, etc.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności opisane w stanie faktycznym, stanowią element usługi pośrednictwa finansowego i wypełniają warunki i okoliczności uznania tej usługi za świadczenie usługi pośrednictwa w udzielaniu przez Bank kredytu, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W konsekwencji do świadczonej przez Wnioskodawcę usługi będzie miało zastosowanie zwolnienie z podatku VAT. Potwierdzeniem prawidłowości formułowanego przez Wnioskodawcę stanowiska jest również praktyka prezentowana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Przykładowo, w piśmie z dania 7 stycznia 2021 sygn. 1004-KDIP4-3.4012.612.2020.2.SW Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził co następuje: „Zatem, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić: usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie, z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej, celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu, co do treści umowy), usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej). W konsekwencji, aby uznać daną działalność za pośrednictwo, konieczne jest, żeby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z czynności: wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy, uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Nie oznacza to, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności, jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest, aby wywoływały skutek lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji, innymi słowy konieczne jest, aby skutek tych czynności znalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.”

Przenosząc powyższe wytyczne na grunt rozpatrywanego przypadku, reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że opisane w niniejszym wniosku działania będą wypełniały przesłanki usługi pośrednictwa, a w związku z tym Spółka spełni kryteria dla zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dla usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, która korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT,

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy,

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy,

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku albo zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy,

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy,

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Z treści powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie, wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi – cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Można zatem stwierdzić, że wg TSUE, usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

Podkreślenia wymaga, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „pośrednictwa” w świadczeniu usług finansowych. Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo rozumie się „działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy”.

Pośrednictwo obejmuje zatem czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Działanie „w imieniu” oznacza działanie z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś, natomiast działanie na czyjąś korzyść oznacza działanie dla kogoś, dla czyjegoś dobra.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa”, warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w której TSUE stwierdził, że: „(…) pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Natomiast w wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. Trybunał orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. TSUE w orzeczeniu tym uznał, że znaczenie słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się „do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Zatem, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

-usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

-z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

-celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu, co do treści umowy),

-usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

W konsekwencji, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo, konieczne jest aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z czynności:

-wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy,

-uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,

-prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji,

-nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Nie oznacza to, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności, jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest, aby wywoływały skutek lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji, innymi słowy konieczne jest, aby skutek tych czynności znalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy usługa pośrednictwa w zakresie oferowania produktów kredytowych, która będzie świadczona przez Państwa na rzecz Banków wypełnia warunki i kryteria dla zastosowania zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT dla usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 38 ustawy z 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług.

Oceniając przedstawione okoliczności sprawy na tle powołanych regulacji prawnych należy zgodzić się z Państwem, że wskazana usługa pośrednictwa w zakresie oferowania produktów kredytowych, która będzie świadczona przez Państwa na rzecz Banków, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Z opisu sprawy wynika bowiem, że świadczone przez Spółkę usługi spełniają przedstawione wyżej przesłanki wynikające z orzecznictwa TSUE dla uznania ich za usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że będą Państwo przedstawiać klientom możliwości skorzystania z produktów finansowych przygotowanych przez Bank oraz nie będą Państwo mieć własnego interesu w zakresie treści umowy kredytu zawieranej pomiędzy klientem, a Bankiem. Od ilości umów zawartych przez pozyskanych przez siebie klientów z Bankiem będzie Państwu przysługiwać wynagrodzenie.

Państwo w granicach swoich możliwości zamierzają uczynić wszystko co w Państwa mocy, aby doszło do zawarcia umowy kredytu pomiędzy osobą fizyczną realizującą zakup na stronie internetowej sklepu a Bankiem, z którym Państwo współpracują. Państwo będą odpowiedzialni za podejmowane przez siebie działania wobec Banków. Zakres odpowiedzialności Spółki względem Banków nie będzie dotyczył aspektów technicznych, sprawności systemu informatycznego, sprawności sprzętu.

Czynności wykonywane przez Państwa nie będą ograniczać się wyłącznie do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową (np. wyłącznie do udostępniania informacji stronom transakcji finansowej), ale będą obejmować m.in. oferowanie na stronie internetowej sklepu internetowego możliwości zapłaty za towar/usługę z wykorzystaniem produktu kredytowego Banku, udostępnienie Konsumentowi na stronie sklepu internetowego narzędzia, tj. kalkulatora ratalnego, zapewnienie konsumentowi dostępu do formularza, wsparcie w wypełnieniu wniosku, prezentowanie produktów kredytowych Banku, informowanie Konsumenta o pozytywnej lub negatywnej decyzji kredytowej i udostępnienie Klientowi możliwości podpisania umowy z bankiem (w przypadku decyzji pozytywnej) poprzez odpowiednie przekierowania i instrukcje zależne od wymagań danego banku.

Pośrednictwo w udzielaniu kredytów, którego Państwo się podejmą doprowadzi do zmiany w stosunkach majątkowych Banku i Konsumenta w rezultacie zawarcia przez te podmioty umowy kredytu. Państwo jako pośrednik nie będą mieć żadnego interesu w zakresie treści umowy kredytu zawartej przez Bank z Konsumentem.

Świadczona przez Państwa usługa nie będzie obejmowała w swoim zakresie czynności ściągania długów, w tym factoringu ani doradztwa bądź usługi w zakresie leasingu.

Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że Państwo dokonując ww. czynności zmierzające do zawarcia umowy kredytu pomiędzy ostatecznym Konsumentem a Bankiem, będą korzystać ze zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, Państwa stanowisko, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Wskazuję, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego przez Państwa we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i Państwo zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.