Interpretacja indywidualna z dnia 2 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.627.2022.2.JK

Brak podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży środków trwałych wykorzystywanych w działalności statutowej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług– jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży środków trwałych wykorzystywanych w działalności statutowej. Uzupełnili go Państwo pismami z 20 lutego 2023 r. i 28 lutego 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca działa na podstawie ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1526). Wnioskodawca na mocy art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (Dz. U. z 1998r. nr 96 poz. 603 ze późn. zm.), stanowi jednostkę samorządu terytorialnego. Wnioskodawca, będący jednostką samorządu terytorialnego, uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej zgodnie z art. 16 ust. 2 Konstytucji oraz wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone dla innych organów władzy publicznej zgodnie z art. 163 Konstytucji.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca realizuje zadania należące do właściwości samorządu powiatowego. Działając we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność, wykonuje określone ustawami zadania, wymienione w art. 4 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym w zakresie m.in. transportu zbiorowego i dróg publicznych. Jest to działalność niepodlegająca VAT, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.), według którego nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 19 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1693, z późn. zm.), organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. W przypadku dróg powiatowych jest nim Zarząd Powiatu, który swoje obowiązki jako zarządcy drogi, wykonuje poprzez utworzoną (na podstawie Uchwały Rady Powiatu) w tym celu jednostkę organizacyjną, tj. Zarząd Dróg Powiatowych.

Zarząd Dróg Powiatowych powstał jako jednostka organizacyjna z przekształcenia Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych do zarządzania drogami powiatowymi (Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie dostosowania organizacji dyrekcji okręgowych dróg publicznych oraz będących ich częściami zarządów drogowych i drogowej służby liniowej do organizacji administracji publicznej określonej przepisami o reformie administracji publicznej (Dz. U. Nr 156 poz. 1027); na podstawie art. 21 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133 poz. 872).

Zgodnie z § 3 ww. Rozporządzenia, składniki mienia będącego dotychczas we władaniu Dyrekcji Okręgowych Dróg Publicznych, wymienione w protokołach zdawczo-odbiorczych sporządzonych na dzień 31 grudnia 1998 r., stają się z dniem 1 stycznia 1999 r. składnikami mienia jednostek, o których mowa w § 1 (w tym Zarządowi Dróg Powiatowych) m.in. ciągnik rolniczy, samochód specjalistyczny (pług wirnikowy) – data zakupu rok 1989, koparko-spycharka, data pierwszej rejestracji rok 1988 został przekazany w ten sposób.

W celu wykonywania ww. zadań Zarząd Dróg Powiatowych nabył środki trwałe protokołem zdawczo-odbiorczym. Ciągnik rolniczy, samochód specjalistyczny oraz koparko-spycharka od dnia jego nabycia służyły jedynie do realizacji zadań statutowych, a w szczególności:

·utrzymania i ochrony dróg oraz obiektów mostowych;

·utrzymania nawierzchni dróg, chodników, obiektów inżynierskich;

·realizacji zadań w zakresie inżynierii ruchu;

·przygotowania infrastruktury drogowej dla potrzeb obronnych oraz wykonywania innych zadań na rzecz obronności kraju;

·przeprowadzania kontroli stanu dróg i obiektów mostowych;

·wykonywania robót inwentaryzacyjnych, utrzymaniowych i zabezpieczających;

·wprowadzania ograniczeń bądź zamykania dróg i drogowych obiektów mostowych, gdy występuje zagrożenie bezpieczeństwa osób lub mienia;

·utrzymywania, usuwania drzew i krzewów oraz pielęgnacji zieleni w pasie drogowym.

Sprzęt był wykorzystywany przez Zarząd Dróg Powiatowych wyłącznie do realizacji zadań statutowych związanych z utrzymaniem dróg. Przedmiotowe środki trwałe były wykorzystywane tylko i wyłącznie w działalności niepodlegającej VAT, do realizacji celów statutowych, związanych z utrzymaniem dróg i nie były w żadnym zakresie wykorzystywane do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Doprecyzowanie opisu sprawy:

1.Jednostka organizacyjna Zarząd Dróg Powiatowych jest jednostką podlegającą centralizacji od 1 stycznia 2017 r.

2.Przy nabyciu środków trwałych (ciągnika rolniczego, samochodu specjalistycznego jak i koparko-spycharki) nie przysługiwało Powiatowi prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Pytanie

Czy jednostka organizacyjna Powiatu, tj. Zarząd Dróg Powiatowych, sprzedając zbędne środki trwałe (ciągnik rolniczy, samochód specjalistyczny oraz koparko-spycharkę), które były wykorzystywane tylko i wyłącznie do realizacji celów statutowych związanych z utrzymaniem dróg powiatowych może potraktować sprzedaż jako będącą poza przepisami ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, jednostka organizacyjna Powiatu, tj. Zarząd Dróg Powiatowych, sprzedając zbędne środki trwałe zarówno ciągnik rolniczy, samochód specjalistyczny, jak i koparko-spycharkę z uwagi na to, że przez cały okres eksploatacji sprzęty te były wykorzystywane tylko i wyłącznie do realizacji celów statutowych związanych z utrzymaniem dróg powiatowych i nie były w żadnym zakresie wykorzystywane do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, może potraktować sprzedaż jako działalność będącą poza przepisami ustawy o VAT. W ocenie Powiatu, jednostka organizacyjna, jaką jest Powiatowy Zarząd Dróg, w opisanej sytuacji nie działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), dalej zwanej „ustawą”,

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy:

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), który stwierdza, że:

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

• dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,

• odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 ustawy, jak i cytowany przepis Dyrektywy, wyłączają z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, należy stwierdzić, iż generalnie organy oraz urzędy publiczne są uznawane za podatników. Dotyczy to jednakże tylko tej sfery, w której faktycznie występuje konsumpcja oraz gdzie podmioty te mogą konkurować z podmiotami prawa prywatnego.

Kryterium decydującym o uznaniu organu władzy publicznej za podatnika podatku od towarów i usług jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Szczególnie jest to uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne czynności lub bardzo zbliżone czynności bądź też transakcje mogą być wykonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców).

Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1526):

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym:

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców powiatu. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tut. organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia powiatu należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez powiat poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a powiat realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na postanowienie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 20 marca 2014 r. w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że:

Mając na względzie powyższe postanowienie należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku Powiatu podlega wyłączeniu z VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ustawy) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Przenosząc zatem powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy Powiat dokonując sprzedaży zbędnych środków trwałych (ciągnika rolniczego, samochodu specjalistycznego oraz koparko-spycharki), które były wykorzystywane tylko i wyłącznie do realizacji celów statutowych związanych z utrzymaniem dróg powiatowych, działa w charakterze podatnika VAT, a sprzedaż należy traktować w kategorii czynności, dla której Wnioskodawca działa w charakterze podatnika.

W rozpatrywanej sprawie wskazali Państwo, że ciągnik rolniczy, samochód specjalistyczny oraz koparko-spycharka od dnia jego nabycia służyły jedynie do realizacji zadań statutowych, a w szczególności:

·utrzymania i ochrony dróg oraz obiektów mostowych;

·utrzymania nawierzchni dróg, chodników, obiektów inżynierskich;

·realizacji zadań w zakresie inżynierii ruchu;

·przygotowania infrastruktury drogowej dla potrzeb obronnych oraz wykonywania innych zadań na rzecz obronności kraju;

·przeprowadzania kontroli stanu dróg i obiektów mostowych;

·wykonywania robót inwentaryzacyjnych, utrzymaniowych i zabezpieczających;

·wprowadzania ograniczeń bądź zamykania dróg i drogowych obiektów mostowych, gdy występuje zagrożenie bezpieczeństwa osób lub mienia;

·utrzymywania, usuwania drzew i krzewów oraz pielęgnacji zieleni w pasie drogowym.

Ponadto sprzęt był wykorzystywany przez Zarząd Dróg Powiatowych wyłącznie do realizacji zadań statutowych związanych z utrzymaniem dróg. Przedmiotowe środki trwałe były wykorzystywane tylko i wyłącznie w działalności niepodlegającej VAT, do realizacji celów statutowych, związanych z utrzymaniem dróg i nie były w żadnym zakresie wykorzystywane do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym sprzedaż zbędnych środków trwałych (ciągnika rolniczego, samochodu specjalistycznego oraz koparko-spycharki), które były wykorzystywane tylko i wyłącznie do realizacji celów statutowych związanych z utrzymaniem dróg powiatowych, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Powiat w przedmiotowej sprawie nie będzie działał w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż przez jednostkę organizacyjną Powiatu, tj. Zarząd Dróg Powiatowych, zbędnych środków trwałych (ciągnika rolniczego, samochodu specjalistycznego oraz koparko-spycharki), które były wykorzystywane tylko i wyłącznie do realizacji celów statutowych związanych z utrzymaniem dróg powiatowych, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Państwa należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).