Interpretacja indywidualna z dnia 28 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.496.2021.9.AD

Brak możliwości opodatkowania dochodów preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 19 maja 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 16 grudnia 2021 r. sygn. akt I SA/Rz 869/21; i

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 19 maja 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 czerwca 2021 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o PIT, prowadzącym działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej X s.c. (dalej: Spółka). Drugim wspólnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej jest […] (dalej: Wspólnik), który również posiada status polskiego rezydenta podatkowego. W ramach Spółki udziały wspólników w zyskach /w stracie są równe. W ramach Spółki Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz niemieckiego rezydenta podatkowego Y GmbH (dalej: Kontrahent) - niemieckiego rezydenta podatkowego z siedzibą w (...), zarejestrowanej w lokalnej ewidencji pod numerem HRB (...), numer VAT (...) na podstawie umowy nr (...) (dalej: Umowa). Umowa została zawarta na czas nieokreślony. W ramach Umowy są świadczone m.in usługi konsultingu technicznego, w ich zakres wchodzi zapewnienie technologicznego rozwoju i utrzymania wewnętrznego oprogramowania Kontrahenta wymaganego do obsługi procesów biznesowych takich jak HR, Kontroling Finansowy, Budżetowanie, Wydatkowanie, Księgowość, Zarządzanie projektami itp. Realizacja Umowy wymaga podjęcia indywidualnych działań opartych o kreatywność Wnioskodawcy i Wspólnika i angażujących niedefiniowalne procesy myślowe, w celu uzyskania unikalnego wytworu (nowych rozwiązań informatycznych) adresowanego wyłącznie do potrzeb Kontrahenta (posiadanego przez niego oprogramowania), a tym samym niemożliwym do zastąpienia istniejącym już ekwiwalentem. Na mocy Umowy do zadań Wnioskodawcy wykonywanych w ramach Spółki należy regularne wykonywanie działań twórczych, poprzez wykorzystanie dostępnej wiedzy oraz jego specjalistycznych umiejętności, polegających na kreowaniu nowych aplikacji (oprogramowania komputerowego) prowadzących do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności istniejących programów Kontrahenta. Prace polegają na tworzeniu nowych lub bardziej wydajnych algorytmów, na tworzeniu nowatorskich rozwiązań służących dla poprawy procesów prowadzenia spółek w obrębie grupy kapitałowej Kontrahenta, tworzenia interfejsów użytkownika dla potrzeb prezentacji wyników oraz przetwarzanych danych, tworzenia rozwiązań na potrzeby zarządzania w/w procesami. Zatem Wnioskodawca, działając na zlecenie, podejmuje działalność w celu stałego tworzenia oryginalnych rozwiązań precyzyjnie dobranych do potrzeb Kontrahenta. Z tych względów nie jest możliwe wykorzystanie rozwiązań (oprogramowania istniejącego na rynku). Oprogramowanie współtworzone w ramach Umowy wprowadza do istniejącego oprogramowania nowe funkcje i usprawnienia, jakkolwiek przy programowaniu Wnioskodawca wraz ze Wspólnikiem stosuje powszechnie stosowane języki programowania m.in. JavaScript, GoLang, Google Script, SQL, no-SQL przy tym tworzą także autorskie narzędzia pomocnicze, które w innowacyjny sposób usprawniają rozwój aplikacji. Zgodnie z Umową w przypadku wytworzenia praw autorskich w toku jej realizacji przechodzą one na Kontrahenta. Ze względu na to, że Spółka jako spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej (jest wyłącznie umową wspólnego przedsięwzięcia) wytworzone prawa autorskie stanowią współwłasność Wnioskodawcy i Wspólnika. Proces tworzenia systemów informatycznych jest wieloetapowy i wymaga innowacyjności na poziomie założeń koncepcyjnych, jak i podczas już samego wdrażania projektu oraz dalszego jego zarządzania. Realizując Umowę Wnioskodawca wraz ze Wspólnikiem i w porozumieniu z Kontrahentem projektuje rozwiązanie, wykonuje projekt, wdraża go, przygotowuje właściwą dokumentację techniczną, wykonuje testy oraz określa perspektywy rozwoju programu. Za wykonywanie Umowy naliczane jest wynagrodzenie, podstawą naliczenia wynagrodzenia jest poświęcony czas pracy na wykonanie usług. Na fakturze rozliczeniowej w odrębnej pozycji wskazanej czas poświęcony na każde zadanie prowadzące do wytworzenia prawa autorskiego pozwalające zidentyfikować bezpośrednio wartość wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich.

Uzupełnienie wniosku

Przedmiotem wniosku jest uznanie opisanych we wniosku efektów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jako kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Pytanie dotyczy istniejącego stanu faktycznego konkretnie wskazanej umowy zawartej w 2020 r., która jest nadal wykonywana i o ile Kontrahent wyrazi taką wolę, będzie wykonywana w kolejnych latach.

Istniejący stosunek umowny (prawnopodatkowy stan faktyczny) nie może być jednocześnie stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym. Odmienna wykładnia prowadziłaby do absurdu, gdyż każdy wniosek dotyczący umów przekraczających rok podatkowy byłby jednocześnie stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym. Jednakże z ostrożności procesowej Wnioskodawca uiszcza dodatkową opłatę za zdarzenie przyszłe. Poza tym stanowisko Wnioskodawcy – zaprezentowane we wniosku z dnia 19 maja 2021 r. – w wyniku uzupełnienia nie ulega zmianie.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej od 10 października 2007 r. Główny zakres – kod PKD: 62.01.Z - Działalność związana z oprogramowaniem.

Wnioskodawca wybrał dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych podatek liniowy – 19%.

Działalność Wnioskodawcy jest prowadzona w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, wg pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

W ramach prowadzonej działalności Spółka opracowuje nowe rozwiązania informatyczne, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Podejmowane przez Spółkę prace zmierzające do stworzenia rozwiązań informatycznych opisanych we wniosku nie mają charakteru prac rutynowych.

Zdarzenia gospodarcze Spółka ewidencjonuje w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję pozwalającą na wyodrębnienie przychodów z potencjalnego kwalifikowanego IP. Pełne wdrożenie umożliwiające rozliczenie ulgi nastąpi po uzyskaniu interpretacji – przesądzenie kwalifikacji przychodu pozwoli przyporządkować koszty pośrednie działalności IP w stosunku do pozostałych przychodów. Jest to dopuszczalne zgodnie z orzecznictwem, por. I SA/Wr 170/20 z 26 sierpnia 2020 r.

Ewidencja przychodów z potencjalnego kwalifikowanego IP jest prowadzona od momentu obowiązywania umowy. Pełne wdrożenie umożliwiające rozliczenie ulgi nastąpi po uzyskaniu interpretacji – przesądzenie kwalifikacji przychodu pozwoli przyporządkować koszty pośrednie działalności IP w stosunku do pozostałych przychodów. Jest to dopuszczalne zgodnie z orzecznictwem, por. I SA/Wr 170/20 z 26 sierpnia 2020 r.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę – jako wspólnika spółki – jest podzielona pomiędzy wspólnika spółki (Wnioskodawcę) a zleceniodawcę (Kontrahenta).

Zlecone Spółce przez Kontrahenta czynności związane z tworzeniem rozwiązań informatycznych nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności.

Wnioskodawca – jako wspólnik spółki – wykonujący czynności związane z tworzeniem rozwiązań informatycznych ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

W sytuacji otrzymania pozytywnej interpretacji Wnioskodawca dokona rozliczenia ulgi IP box – spełniając wszystkie warunki, o których mowa w art. 30cb w związku ust. 11 art. 30ca ustawy o PIT w latach przyszłych.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą od daty rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej czyli: 10 października 2007 r. W uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawca wskazał, że działalność ta ma charakter B+R, o której mowa w pkt 2 lit. c)-f) wezwania.

W uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawca wskazał, że prowadzona przez Spółkę działalność polegająca na tworzeniu opisanych we wniosku rozwiązań informatycznych jest działalnością podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawca nie wskazał, że działalność ta obejmuje badania naukowe.

W uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawca wskazał, że opisana przez niego działalność jest prowadzona w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, wg pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

W uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawca wskazał, że rozwiązania informatyczne, o których mowa we wniosku, stanowią programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 123 ze zm.).

W uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawca wskazał, że dochody uzyskiwane w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności będą dochodami ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Pytanie

Czy opisane w stanie faktycznym oprogramowanie współtworzone w ramach Umowy stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT - w związku z tym Wnioskodawca będzie uprawniony do jego opodatkowania stawką 5% na zasadach opisanych w art. 30ca ust. 1 w przypadku spełnienia obowiązku o którym mowa w art. 30cb w związku ust. 11 art. 30ca ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy opisane w stanie faktycznym oprogramowanie współtworzone w ramach Umowy stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT - w związku z tym Wnioskodawca będzie uprawniony do opodatkowania stawką 5% na zasadach opisanych w art. 30ca ust. 1 w przypadku spełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 30cb w związku ust. 11 art. 30ca ustawy o PIT. Uzasadnienie

Dokonując wykładni przepisów regulujących ulgę IP BOX należy odwołać się nie tylko do rezultatów wykładni językowej, systemowej, funkcjonalnej, ale także do językowego brzmienia przepisów i miejsca w systemie czy też funkcji ale także do wykładni autentycznej wynikającej z Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. (dalej: „Objaśnienia IP BOX”). Spółka cywilna jest podmiotem transparentnym podatkowo z perspektywy ustawy o PIT - status podatnika i beneficjenta ulgi będzie miał każdy z jej wspólników stosownie do udziału w zysku. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Zgodnie z ust. 2 pkt 8 tiret pierwsze przedmiotowej regulacji kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m. in: autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Podsumowując, aby art. 30ca ustawy o PIT znalazł zastosowanie, kumulatywnie muszą zostać spełnione następujące przesłanki: 1. Wytwór własności intelektualnej (dalej też: IP) został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo - rozwojowej; 2. Rodzaj wytworzonego IP mieści się w zamkniętym katalogu ustawowym z art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT; 3. IP podlega ochronie prawnej na podstawie prawa krajowego lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska lub Unia Europejska. Odnośnie przesłanki nr 1 należy wskazać, że zgodnie z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT za działalność badawczo-rozwojową uznaje się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Natomiast prace rozwojowe zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, rozumiane są jako działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Z powyższego wynika, że dla zastosowania ulgi konieczne jest zbadanie: a. kryterium charakteru działalności (twórcza); b. kryterium przedmiotu działalności (badania naukowe lub prace rozwojowe); c. kryterium metodyki (systematyczność); d. kryterium rezultatu (zwiększenia zasobów wiedzy/wykorzystanie zasobów do nowych zastosowań). Kryteria a, c oraz d. nie zostały wprost zdefiniowane w systemie prawa, dlatego ustalając ich znaczenie należy odwołać się do powszechnego rozumienia użytych pojęć uwzględniając dorobek judykatury i doktryny. Natomiast dla kryterium przedmiotu działalności ustawodawca podatkowy przewidział odrębne definicje. Pojęcie „działalność twórcza” nie zostało zdefiniowane. Jakkolwiek w Ustawie o Prawie Autorskim i prawach pokrewnych w definicji utworu sformułowanie działalność twórcza pojawia się, ale jest rozbudowane o przydawkę „o indywidualnym charakterze”. Oznacza to, że ustawodawca konstruując normę zachowania powinnego nie odwoływał się do uregulowań prawa autorskiego. Należy zatem odwołać się do znaczenia jakie zostało nadane w języku powszechnym. Badając słownikowe znaczenie przymiotnika w kontekście działalności należy stwierdzić, że twórczy to (1.1) taki, który ma zdolność tworzenia, tworzy lub prowadzi do tworzenia (https://sjp.pwn.pl/sjp/tworczy;2531503.html). W rezultacie należy stwierdzić, że sformułowanie działalność twórcza znaczy tyle co działalność prowadząca do wytworzenia i zdeterminowana przez efekt. Natomiast w Objaśnieniach IP BOX wskazano „(,..) na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych) opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika (pkt 33). W ustawie o PIT ustawodawca za badania naukowe uznał: a. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne, b. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce, c. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług. Badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych. Natomiast pojęcie „prace rozwojowe” - oznacza nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności: a. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony, b. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku, gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna. Należy zauważyć, że użycie spójnika „lub” (działalność badawcza lub rozwojowa) powoduje, że nie ma obowiązku ścisłego rozgraniczania działalności badawczej od rozwojowej. W rezultacie poszczególne projekty mogą łączyć te cechy. Podejmowanie w sposób systematyczny działalności, należy zrozumieć jako działania planowe. Oznacza to, że powinny być podejmowane w sposób metodyczny - według określonego harmonogramu, określającego cel (np. zwiększenie określonego parametru określonym stopniu) oraz metodologie - opis konkretnych działań które mają do tego prowadzić (np. seria testów) a także wskazanie metod walidacyjnych. Zdaniem KIS przesłankę tę należy rozumieć jako zakaz obejmowania ulgą incydentalnych działań podatnika (por. Interpretacja indywidualna z 24 stycznia 2018 r. 0115-KDIT2-3.4010.340.2017.1.MK). Zgodnie z wytycznymi OECD „Działalność B+R ma charakter sformalizowany i jest prowadzona systematycznie. W tym kontekście systematycznie oznacza, że B+R jest prowadzone w sposób planowy, z dokumentacją zarówno przebiegu procesu jak i wyniku. (Guidelines for Collecting and Reporting Data on Research and Experimental Development Frascati Manual 2015 str. 47). Ostania przesłanka B+R (zwiększenia zasobów wiedzy/wykorzystanie zasobów do nowych zastosowań) wskazuje rezultat, który ma być wynikiem działalności. Należy zauważyć, że zwiększenie zasobów wiedzy występuje zarówno w przypadku, gdy projekt jest zakończony sukcesem lub porażką. Biorąc pod uwagę powyższe kryteria należy uznać, że opisana powyżej działalność Wnioskodawcy jest twórcza gdyż można jej przypisać cechy kreacyjności, oryginalności oraz indywidualności. Wnioskodawca wraz ze Wspólnikiem za każdym razem gdy tworzy nową funkcjonalność w programie Kontrahenta, tworzy nowy wytwór intelektu, precyzyjnie dopasowany do potrzeb Kontrahenta, co świadczy jednoznacznie o jego unikatowości, bowiem nie istnieje żaden jego ekwiwalent. Wnioskodawca wraz ze Wspólnikiem realizują powierzone Spółce zadania samodzielnie, korzystając jedynie z wiedzy specjalistycznej oraz swoich własnych, specjalistycznych umiejętności, zatem ich działanie charakteryzuje się indywidualnością, będącą wynikiem kreatywnych procesów myślowych. Wnioskodawca tworzy wytwory IP wyłącznie na potrzeby kontrahentów, co jednak nie może być postrzegane jak czynnik eliminujący twórczość jego prac gdyż zgodnie z pkt. 33 Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących IP Box „ (...) na potrzeby działalności badawczo- rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych) opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.” Jednoznacznie wydaje się być również spełnione kryterium systematyczności prac Wnioskodawcy, ponieważ jego praca polega na stałym realizowaniu poszczególnych projektów wynikających z ogółu zapotrzebowania Kontrahenta. Zatem Wnioskodawca metodycznie rozplanowuje swoją pracę, tak aby przebieg procesu był uporządkowany i zmierzał do wytworzenia oczekiwanego utworu IP. Kryterium zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań należy uznać za zrealizowane ponieważ, aby zlecenie zostało wykonane, to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek zlokalizowania i zidentyfikowania zasobów wiedzy adekwatnych do rozwiązania kwestii problemowych projektu. Tym samym Wnioskodawca podejmuje działania selekcjonujące wiedzę oraz decyduje o zastosowaniu odpowiednich jej fragmentów w celu tworzenia nowego systemu informatycznego lub usprawniania już istniejącego. Ponadto w pkt 45 wyżej wskazanych Objaśnień podatkowych, organ zaznacza, że „Nie ma zatem przeszkód, aby przyjąć, że sformułowanie „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się wyłącznie do wiedzy danego przedsiębiorstwa, gdyż ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy. Istotny jest element celowościowy w postaci zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań, niezależnie od tego czy zastosowania te obejmują wyłącznie jedno przedsiębiorstwo czy też całe państwo, kontynent lub świat.”, co jednoznacznie przesądza, że mimo iż tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania komputerowe są adresowane wyłącznie do Zleceniodawcy, to jego działalność w tym zakresie należy zakwalifikować jako zwiększającą zasób wiedzy. Ostatnią determinantą przesłanki nr 1 jest konieczność wytworzenia wytworu IP, przez co należy rozumieć zarówno wykreowanie danego IP od podstaw jak ulepszenie istniejącego oprogramowania. W stanie faktycznym Wnioskodawca ma za zadanie tworzenie funkcjonalności oprogramowania zgodnie z zapotrzebowanie Kontrahenta, a zatem w zależności od rodzaju powstałej potrzeby tworzy on utwór w formie kodu źródłowego (np. nową funkcjonalność), który nigdy wcześniej nie istniał, lub też znacząco usprawnia istniejące procesy. Przesłanka nr 2 odnosi się do katalogu enumeratywnie wskazującego utwory stanowiące kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT kwalifikowanym prawem IP jest autorskie prawo do programu komputerowego. Niemniej ani ustawy podatkowe, ani ustawy z innych gałęzi prawa nie definiują tego pojęcia. Doktryna prawa autorskiego opisuje wyżej wymienione oprogramowanie jako kombinacje komend kodu źródłowego i wynikowego adresowanych do komputera. Odwołując się zatem do terminologii informatycznej, fundamentalnym komponentem oprogramowania jest zapis algorytmu rozwiązywania określonego problemu, w efekcie czego bezpośrednio w komputerze zostanie dokonana seria czynności prowadząca do uzyskania pożądanego rezultatu. Tak też zadaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, jest znajdowanie rozwiązań kwestii problematycznych wskazywanych przez Kontrahenta, poprzez napisanie unikalnego algorytmu postępowania w jednym ze specjalistycznych języków programowania. Zatem utwór komputerowy, będący efektem indywidualnego działania Wnioskodawcy, spełnia kryteria go determinujące, przyjęte w praktyce oraz doktrynie prawniczej. Fakt, że prace stanowią rozwinięcie programu którego właścicielem jest Kontrahent jest w tym aspekcie bez znaczenia. Dodatkowo warto podkreślić, że w przytaczanych wcześniej Objaśnieniach podatkowych, Minister Finansów opowiedział się za jak najszerszym rozumieniem pojęcia oprogramowania komputerowego, na co wskazuje fragment „ (...) pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.” Zatem deklarując, że utwór Wnioskodawcy i Wspólnika wytworzony w Ramach Umowy posiada przytoczone właściwości, nie ma powodu, aby odmówić mu przyporządkowania do katalogu kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie. Przykładem jest wyrok I SA/Sz 619/20 z 29 października 2020 r. „Wskazać należy, że we wspomnianych Objaśnieniach Minister Finansów wskazał, że rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Takie rozumienie wynika wprost z użycia słowa "ulepszonego" (akapit 50). W dalszej części Objaśnień natomiast Minister Finansów wskazał, że podobnie do terminu "ulepszenie" należy rozumieć sformułowanie "rozwinięcie" kwalifikowanego IP. Wobec rozwinięcia kwalifikowanego IP decydujące znaczenie ma więc fakt poszerzenia zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, bez względu na uzyskanie dodatkowego prawa ochronnego w tym zakresie (akapit 51)”. Ostatnią wymaganą przesłanką do uznania za kwalifikowane IP jest wskazanie, że kwalifikowany wytwór IP podlega ochronie prawnej na podstawie prawa krajowego lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska lub Unia Europejska. Oprogramowanie komputerowe podlega ochronie sui generis, co wynika z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo autorskie i pokrewne, wskazującego, że ochronie podlegają wszystkie formy wyrażania programu. Zatem należy wskazać implikację, że jeżeli dany utwór jest autorskim prawem do programu komputerowego, co zostało już dowiedzione powyżej, to automatycznie korzysta z ochrony na podstawie prawa krajowego niezależnie, od tego że następnie zostanie zbyty do podmiotu z Niemiec. W związku z powyższym w opinii Strony opisane w stanie faktycznym oprogramowanie współtworzone w ramach Umowy stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT - w związku z tym Wnioskodawca będzie uprawniony do opodatkowania go stawką 5% na zasadach opisanych w art. 30ca ust. 1, w przypadku spełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 30cb w związku ust. 11 art. 30ca ustawy o PIT.

Postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia

W wyniku analizy uzupełnienia wniosek z 19 maja 2021 r. został pozostawiony bez rozpatrzenia.

Postanowienie doręczono Panu 9 sierpnia 2021 r.

W odpowiedzi na zażalenie, które wpłynęło 16 sierpnia 2021 r., wydałem 8 września 2021 r. postanowienie o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia.

Skarga na postanowienie o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia

7 października 2021 r. wniósł Pan skargę na to postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

Wniósł Pan o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia go poprzedzającego.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie – wyrokiem z 16 grudnia 2021 r., sygn. akt I SA/Rz 869/21 – uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z dnia 29 lipca 2021 r.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 3 listopada 2022 r. sygn. akt II FSK 289/22 – oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok WSA otrzymałem 9 lutego 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w ww. wyroku;

•ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

2)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

3)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy,

kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),

8)autorskie prawo do programu komputerowego,

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Działalnością badawczo-rozwojową jest – w myśl art. 5a pkt 38 ustawy:

działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Biorąc powyższe pod uwagę, ustawodawca wprowadzoną ulgą podatkową przewidującą preferencyjną stawkę opodatkowania promuje dwa rodzaje aktywności podatnika podejmowanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej:

•czynności, które wypełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz

•efekt w postaci kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Przy czym nie można ich utożsamiać, bowiem zarówno czynności spełniające definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ww. ustawy, jak i efekt tych czynności w postaci kwalifikowanego prawa własności intelektualnej stanowią odrębne zagadnienia, które muszą spełniać określone warunki.

Koncentrując się – w pierwszej kolejności – na działalności badawczo-rozwojowej wskazać należy elementy, które muszą być łącznie spełnione, aby określone działania mogły być za nią uznane:

–zwiększenie zasobów wiedzy,

–wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań,

–twórczość działalności,

–systematyczność działalności,

–prowadzenie badań naukowych lub prac rozwojowych.

Przy czym znaczenia pojęć „badania naukowe” i „prace rozwojowe” zostały określone odpowiednio w art. 5a pkt 39 i 40 ustawy.

I tak, stosownie do art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć jest w niej mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Pracami rozwojowymi, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych są natomiast – zgodnie z art. 5a pkt 40 tej ustawy – prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli:

działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że:

–na podstawie umowy zawartej na czas nieokreślony świadczy Pan m.in. usługi konsultingu technicznego, w zakres których wchodzi zapewnienie technologicznego rozwoju i utrzymania wewnętrznego oprogramowania Kontrahenta wymaganego do obsługi procesów biznesowych takich jak HR, Kontroling Finansowy, Budżetowanie, Wydatkowanie, Księgowość, Zarządzanie projektami itp.,

–do zadań przez Pana wykonywanych należy „regularne wykonywanie działań twórczych, poprzez wykorzystywanie dostępnej wiedzy oraz jego specjalistycznych umiejętności, polegających na kreowaniu nowych aplikacji (oprogramowania komputerowego) prowadzących do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności istniejących programów Kontrahenta”,

–wykorzystuje Pan powszechnie stosowane języki programowania, m.in. JavaScript, GoLang, Google Script, SQL, no-SQL,

–realizując Umowę wraz ze Wspólnikiem i w porozumieniu z Kontrahentem projektuje Pan rozwiązanie, wykonuje projekt, wdraża go, przygotowuje właściwą dokumentację techniczną, wykonuje testy oraz określa perspektywy rozwoju programu,

–podstawą naliczenia Pana wynagrodzenia jest czas pracy poświęcony na wykonanie usług.

Powyższe wskazuje, że podejmowana przez Pana aktywność wpisuje się w zwykłą praktykę zawodu programisty, w ramach której wykonuje zadania zlecone umową o świadczenie usług, za które otrzymuje uzgodnione wynagrodzenie. Skoro działania w ramach wykonywanej umowy opierają się na już posiadanej wiedzy i doświadczeniu, a zdobywanie „nowej” wiedzy nie wiąże się z pracami nad oprogramowaniem oznacza to, że w ramach prowadzonej działalności (zadań programistycznych) nie dochodzi ani do zwiększenia zasobów wiedzy ani wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W analizowanych okolicznościach faktycznych w celu wykonania umowy, tj. stworzenia oprogramowania, którego wymagania końcowe określa kontrahent, wykorzystuje Pan powszechnie stosowane, poznane już języki programowania oraz istniejące rozwiązania. Z wniosku nie wynika przy tym, aby w efekcie podejmowanych prac powstała „nowa wiedza”, którą zastosował Pan przy tworzeniu programów komputerowych, ani też, by posiadana przez Pana wiedza została wykorzystana do stworzenia nowego zastosowania.

W odniesieniu do Pana stanowiska, w którym powołuje się Pan na przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, wymienione w Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących IP Box wskazać należy, że błędnie je Pan odnosi do efektów Pana pracy nie zaś czynności składających się na działalność badawczo-rozwojową. Jak wynika z literatury przedmiotu to nowa wiedza – a nie nowe lub ulepszone produkty lub usługi – jest obiektywnym wyznacznikiem działalności badawczo-rozwojowej.

Ponadto, tworzenie aplikacji prowadzących do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności istniejących programów kontrahenta bezpodstawnie wiąże Pan z tworzeniem utworu na zamówienie Kontrahenta. Prace te stanowią rozwinięcie programu, którego jest właścicielem Kontrahent. Stałe tworzenie oryginalnych rozwiązań precyzyjnie dobranych do potrzeb kontrahenta jest przedmiotem wykonywanej przez Pana umowy.

Oznacza to, że przedstawione we wniosku, podejmowane przez Pana działania, nie spełniają wymogów wynikających z definicji działalności badawczo-rozwojowej sformułowanej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym wytwarzane przez Pana – w ramach opisanej umowy – aplikacje (algorytmy, interfejsy) nie stanowią kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 tej ustawy.

Tym samym nie jest i nie będzie Pan uprawniony do zastosowania wobec osiągniętych dochodów preferencyjnej 5% stawki podatku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).