Interpretacja indywidualna z dnia 1 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.11.2023.2.MGO

Obowiązek naliczenia podatku VAT z tytułu przekazania obuwia oraz prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia obuwia.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest w zakresie:

–braku obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu przekazania obuwia – nieprawidłowe,

–prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia obuwia – prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu przekazania obuwia oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu jego nabycia. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka będąca Wnioskodawcą zajmuje się sprzedażą markowego obuwia marki ....

… to kompleksowa oferta obuwia, tekstyliów i akcesoriów sportowych, ale także lifestylowych. Marka łączy w sobie innowacyjne technologie i systemy zastosowane w obuwiu i odzieży sportowej oraz oryginalny styl nawiązujący do (...) stylu … w rzeczach (...).

Z uwagi na chęć rozreklamowania swoich produktów, Spółka podjęła decyzję o podjęciu współpracy z influencerami. W zamian za otrzymane obuwie, influencer zobowiązuje się do świadczenia ekwiwalentnego w postaci usługi reklamowej (np. w mediach społecznościowych).

W tym miejscu należy nadmienić, iż reklama w mediach społecznościowych jest ogromnie ważna w dzisiejszych realiach gospodarczych. Jest to forma reklamy, która obecnie przyczynia się w największym stopniu do osiągnięcia przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. W chwili obecnej jest to najskuteczniejsza forma reklamy.

Część z influencerów nie prowadzi działalności gospodarczej i w konsekwencji zgodnie z przepisami prawa nie jest zobowiązana do wystawiania faktur VAT. Wniosek obejmuje więc swoim zakresem sytuacje gdy Podatnik takich dokumentów więc nie otrzymuje. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca posiada odpowiedni regulamin zgodnie z którym za przekazane obuwie influencer zobowiązuje się do wykonania usługi reklamowej (reklama butów marki …). Wnioskodawca posiada również potwierdzenie wydania przedmiotowego obuwia. W przypadku wydania osobistego influencer potwierdza odbiór obuwia własnoręcznie, lub w przypadku wysyłki za pośrednictwem poczty/kuriera - Wnioskodawca posiada dokumenty związane z wysyłką i tym samym potwierdzenie odbioru przez Adresata.

W związku z powyższym Wnioskodawca podjął wątpliwości w zakresie podatku dochodowego jak i podatku VAT.

Pytania

1. Czy w zakresie przekazanego obuwia Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT?

2. Czy z tytułu przekazania obuwia Podatnik powinien naliczyć podatek VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy z tytułu nabywanego obuwia będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług

Art. 86. [Odliczenie podatku]

1. W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Aby podatnik miał więc prawo do odliczenia podatku VAT, musi spełnić poniższe warunki:

˗podatnik musi być zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT

˗nabywane towary lub usługi, mają związek z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi

˗podatnik posiada dokument uprawniający do odliczenia VAT (faktura, dokument celny)

˗wydatek nie dotyczy towarów lub usług, wobec których ustawa ogranicza możliwość odliczenia VAT.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca spełnia wszystkie powyższe warunki w związku z powyższym bezspornie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma on obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu przekazania obuwia.

Zgodnie z ustawą VAT

Art. 7.

2.Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2)wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W przedmiotowej sprawie z powyższą sytuacją nie mamy do czynienia. Wnioskodawca nie dokonuje nieodpłatnego przekazania przedmiotowego obuwia (stanowiącego towar firmy). W przedmiotowej transakcji występuje pełna ekwiwalentność (potwierdzona regulaminem).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w zakresie:

–braku obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu przekazania obuwia – nieprawidłowe,

–prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia obuwia – prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że w celu zachowania spójności wypowiedzi, tut. organ udzielił odpowiedzi na zadane pytania w odwrotnej kolejności niż wskazane we wniosku począwszy od pytania nr 2 (we wniosku oznaczone nr 3).

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

Przy czym, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

W oparciu o art. 7 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy:

Z powyższego wynika, że w odniesieniu do towarów, co do zasady, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów. Przy czym, za odpłatną dostawę towarów można uznać także przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Wyjątkiem jest przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy i próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 8 ust. 2 ustawy:

Trzeba wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Dla ustalenia zatem, czy konkretne nieodpłatne świadczenie/dostawa podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia/dostawy. Przez nieodpłatne czynności służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą obuwia marki .... Z uwagi na chęć rozreklamowania swoich produktów, Spółka podjęła decyzję o podjęciu współpracy z influencerami. W zamian za otrzymane obuwie, influencer zobowiązuje się do świadczenia ekwiwalentnego w postaci usługi reklamowej (np. w mediach społecznościowych).

Reklama w mediach społecznościowych jest to forma reklamy, która obecnie przyczynia się w największym stopniu do osiągnięcia przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. W chwili obecnej jest to najskuteczniejsza forma reklamy.

Część z influencerów nie prowadzi działalności gospodarczej i w konsekwencji zgodnie z przepisami prawa nie jest zobowiązana do wystawiania faktur VAT. Wniosek obejmuje swoim zakresem sytuacje gdy Podatnik takich dokumentów nie otrzymuje. Wnioskodawca posiada odpowiedni regulamin, zgodnie z którym za przekazane obuwie influencer zobowiązuje się do wykonania usługi reklamowej (reklama butów marki …).

Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu przekazania obuwia influencerom.

Odnosząc się do przekazania obuwia influencerom, należy wskazać, że jak wynika z przytoczonych przepisów ustawy – co do zasady – opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozstrzygania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 Apple and Pear Development Council v. Commissioners of Customs and Excise, czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynności „podlegają opodatkowaniu, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy”.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących przekazania obuwia w pierwszej kolejności należy przeanalizować charakter czynności zachodzących między Wnioskodawcą a influencerami.

Wnioskodawca nawiązuje współpracę z influencerami. W zamian za otrzymane obuwie influencer zobowiązuje się do świadczenia ekwiwalentnego w postaci usługi reklamowej. Wnioskodawca posiada odpowiedni regulamin, zgodnie z którym za przekazane obuwie influencer zobowiązuje się do wykonania reklamy obuwia.

W tym przypadku de facto nie dochodzi do przekazania towarów influencerom za darmo, lecz w zamian za realizowane przez nich ww. świadczenie o charakterze reklamowym (czyli jest to umowa barterowa).

Przepisy podatkowe nie zawierają ograniczeń co do formy zapłaty, a zatem wynagrodzenie (zapłata) nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego.

Może to być również świadczenie rzeczowe. Jeżeli w obrocie gospodarczym następuje zamiana towaru na towar, towaru na usługę i odwrotnie, a także zamiana usługi na usługę, to są to transakcje barterowe. Istota barteru polega na tym, że dwie strony (w tym przypadku influencer oraz przedsiębiorca zamierzający reklamować swoje produkty) świadczą na swoją rzecz wzajemnie. Wartość tych świadczeń powinna być ekwiwalentna, to znaczy obydwa świadczenia powinny odpowiadać sobie nawzajem co do wartości tak, aby dopłaty pieniężne nie były konieczne. W przypadku barteru obie strony dokonują bowiem „równoważących się” czynności, które podlegać będą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, wypełniając definicję dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że przekazanie obuwia influencerom w ramach nawiązania współpracy, w zamian za ich reklamę (np. w mediach społecznościowych), podlegać będzie opodatkowaniu na zasadach ogólnych, wypełniając definicję dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym w niniejszej sprawie nie wystąpi nieodpłatna dostawa towarów na rzecz influencera i w konsekwencji analiza przesłanek wynikających z przepisów art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy, staje się niezasadna.

Wskazać w tym miejscu należy, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zaznaczenia wymaga, że zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienie od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

Należy zauważyć, że odpłatna dostawa obuwia nie została przez ustawodawcę wymieniona wśród towarów zwolnionych od podatku. W konsekwencji będzie opodatkowana według właściwej dla nich stawki VAT.

W związku z powyższym z tytułu przekazania influencerom obuwia Wnioskodawca powinien naliczyć podatek VAT.

Zatem Państwa stanowisko w myśl którego nie macie Państwo obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu przekazania obuwia, jest nieprawidłowe.

Dalsze Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z przekazanym obuwiem.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu:

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 ustawy:

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca twierdzi, że spełnia wszystkie warunki uprawniające do odliczenia podatku VAT m.in. :

˗jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT,

˗posiada dokument uprawniający do odliczenia VAT (faktura, dokument celny).

Skoro zatem Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i z tytułu nabycia obuwia, które następnie przekazywane jest influencerom posiada dokumenty uprawniające do odliczenia podatku, to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będzie przysługiwało. Jak bowiem stwierdzono wyżej przekazanie obuwia influencerom stanowi w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i niekorzystającą ze zwolnienia. Prawo do odliczenia podatku VAT będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko, w myśl którego z tytułu nabywanego obuwia będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.)

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.