Interpretacja indywidualna z dnia 24 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.16.2023.1.JM

Dotyczy obowiązków płatnika w związku z przekazywaniem bonów na rzecz pracowników i zleceniobiorców Spółki.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z przekazywaniem bonów na rzecz pracowników i zleceniobiorców Spółki.

Uzupełnili go Państwo – na wezwanie telefoniczne – pismem z 23 lutego 2023 r. (data wpływu 23 lutego 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej (…) (dalej: Wnioskodawca, Spółka, Państwo) jest:

a) sprzedaż detaliczna książek oraz artykułów papierniczych pod marką „(...)"

b) sprzedaż detaliczna artykułów FMCG (np. artykuły spożywcze, kosmetyki, chemia gospodarcza) pod marką „(…)"

Większość przychodów Spółki generuje sprzedaż za pośrednictwem sklepu internetowego. Towary są wysyłane do nabywcy lub są odbierane w sklepie stacjonarnym w (…) bądź w punktach odbioru znajdujących się w kilkunastu miastach na terytorium kraju.

W związku ze zbliżającymi się świętami Bożego Narodzenia obdarowali Państwo swoich pracowników i zleceniobiorców bonami podarunkowymi (dalej również: bony). Pracownicy i zleceniobiorcy współpracujący ze Spółką dłużej niż dwa miesiące otrzymali bony o wartości 250 zł. Pozostali zleceniobiorcy otrzymali bony o wartości 150 zł. Przedmiotowymi bonami będzie można rozliczyć zakup znajdujących się w asortymencie Spółki towarów o wartości nieprzekraczającej wartości bonu. Bony mogły być wykorzystane wyłącznie przy zakupach za pośrednictwem sieci Internet i były przekazane w formie indywidualnego kodu zapisanego na kartce papieru. Państwa intencją było obdarowanie pracowników i zleceniobiorców zatrudnionych w okresie przedświątecznym.

Przekazanie bonów nie zależało od osiąganych w pracy wyników, ocen rocznych, czy wskaźników absencji. Nie wiązało się również z jakimkolwiek świadczeniem wzajemnym ze strony pracownika lub zleceniobiorcy (nie byli ani nie będą do takowego zobowiązani, ani nie będzie ono przedmiotem żadnych oczekiwań z Państwa strony). Przekazanie pracownikom i zleceniobiorcom bonów wynikało jedynie z dobrej woli Spółki, nie zaś z jakichkolwiek, mających w szczególności źródło w obowiązujących w Spółce regulaminach, ciążących na nim obowiązków.

Nie wykluczacie Państwo przekazania bonów przed Świętami Bożego Narodzenia w kolejnych latach. Nadmieniacie, że pracownicy i zleceniobiorcy w żaden sposób nie byli zobowiązani przez Państwo ani do przyjęcia bonu podarunkowego, ani do jego późniejszej realizacji. Bon podarunkowy będzie można zrealizować w ustalonym terminie.

Wniosek dotyczy stanu faktycznego. Bony podarunkowe zostały przekazane przed świętami Bożego Narodzenia. Zdarzenie to miało miejsce przed złożeniem wniosku.

Pytanie

Czy w związku z przekazaniem pracownikom i zleceniobiorcom bonów powstanie u nich przychód w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych i czy w związku z tym na Spółce spoczywają obowiązki płatnika związane z obliczeniem i pobraniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

c) przedsiębiorstwa w spadku

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 2, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Umowa darowizny zdefiniowana została w art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, w myśl którego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Zatem, skoro Państwo „obdarowaliście” swoich pracowników i zleceniobiorców z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia bonami podarunkowymi, a których przekazanie nie zależało od osiąganych w pracy wyników, ocen rocznych, czy wskaźników absencji, nie wiązało się również z jakimkolwiek świadczeniem wzajemnym ze strony pracownika lub zleceniobiorcy (nie byli, ani nie będą do takowego zobowiązani, ani nie będzie ono przedmiotem żadnych oczekiwań z Państwa strony), a przekazanie pracownikom i zleceniobiorcom bonów będzie wynikało jedynie z dobrej woli przedsiębiorcy, nie zaś z jakichkolwiek, mających w szczególności źródło w obowiązujących u przedsiębiorcy regulaminach, ciążących na nim obowiązków, to w konsekwencji otrzymywanie przez pracowników i zleceniobiorców ww. bonów podarunkowych podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Należy zauważyć, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in.:

‒w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 lipca 2022 r. o sygn. 0115-KDIT2.4011.328.2022.3.HD oraz

‒w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 września 2021 r. o sygn. 0112-KDIL2-1.4011.647.2021.1.MKA.

Co prawda przedmiotowe interpretacje odnosiły się do prezentów przekazanych z okazji jubileuszu 30-lecia (interpretacja z 5 lipca 2022 r.) oraz z okazji uczczenia otwarcia kolejnego sklepu (interpretacja z 23 września 2021 r.), jednak w Państwa ocenie wnioski z nich płynące można również odnieść do stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku.

Biorąc pod uwagę powyższe, Państwa zdaniem, przekazanie bonu z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia stanowiło darowiznę, która nie stanowi przychodu w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W związku z powyższym, na Spółce nie będzie spoczywał obowiązek obliczenia oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1:

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy:

Jak natomiast stanowi art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Zauważam, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie powstawał obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca do przychodów ze stosunku pracy zalicza bowiem nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy (produktu), wykonania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub praw.

Artykuł 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r. stanowi, że:

Ustawą z 9 czerwca 2022 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 1265), która weszła w życie 1 stycznia 2023 r. zmieniono ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązującej od 1 stycznia 2023 r. uchylony został ww. art. 31.

Na mocy art. 41 ust. 1 przytoczonej ustawy:

Niezależnie od powyższego wyjaśniam, że w art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń zawartych w tym przepisie, w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Jak wynika bowiem z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Zacytowany przepis dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043 ze zm.). Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego. Przy czym zaznaczam, że wyłączeniu temu podlega jedynie nabycie na podstawie jednego z tytułów wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, które faktycznie miało miejsce.

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

W myśl art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Z treści wniosku wynika, że w związku ze zbliżającymi się świętami Bożego Narodzenia obdarowali Państwo swoich pracowników i zleceniobiorców bonami podarunkowymi (dalej również: bony). Pracownicy i zleceniobiorcy współpracujący ze Spółką dłużej niż dwa miesiące otrzymali bony o wartości 250 zł. Pozostali zleceniobiorcy otrzymali bony o wartości 150 zł. Przedmiotowymi bonami będzie można rozliczyć zakup znajdujących się w asortymencie Spółki towarów o wartości nieprzekraczającej wartości bonu. Bony mogły być wykorzystane wyłącznie przy zakupach za pośrednictwem sieci Internet i były przekazane w formie indywidualnego kodu zapisanego na kartce papieru. Przekazanie bonów nie zależało od osiąganych w pracy wyników, ocen rocznych, czy wskaźników absencji. Nie wiązało się również z jakimkolwiek świadczeniem wzajemnym ze strony pracownika lub zleceniobiorcy (nie byli ani nie będą do takowego zobowiązani, ani nie będzie ono przedmiotem żadnych oczekiwań z Państwa strony). Przekazanie pracownikom i zleceniobiorcom bonów wynikało jedynie z dobrej woli Spółki, nie zaś z jakichkolwiek, mających w szczególności źródło w obowiązujących w Spółce regulaminach, ciążących na nim obowiązków. Nie wykluczają Państwo przekazania bonów przed Świętami Bożego Narodzenia w kolejnych latach. Nadmieniacie, że pracownicy i zleceniobiorcy w żaden sposób nie byli zobowiązani przez Państwo ani do przyjęcia bonu podarunkowego, ani do jego późniejszej realizacji. Bon podarunkowy będzie można zrealizować w ustalonym terminie.

W kontekście przedstawionych okoliczności, wyjaśniam, że kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników oraz zleceniobiorców od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników/zleceniobiorców oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite.

Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”.

W rezultacie stwierdzam, że wartość przekazanych pracownikom oraz zleceniobiorcom bonów, których otrzymanie nie było uzależnione od wyników w pracy, nie stanowiło dodatkowej formy wynagrodzenia do którego byliście Państwo zobowiązani na podstawie umowy o pracę oraz umowy zlecenia bądź innego dokumentu, jak również nie wiązało się z jakimkolwiek świadczeniem wzajemnym ze strony pracownika co do zasady podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość przekazanych pracownikom oraz zleceniobiorcom przez Państwa świadczeń w postaci bonów, nie stanowiła dla nich przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w związku z powyższym na Państwu nie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 31 oraz art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Odnośnie natomiast do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…)

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).