Interpretacja indywidualna z dnia 24 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDSL1-1.4011.16.2023.1.AF

Określenie wysokości stawki zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z tytułu świadczonych usług.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 16 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) od 2014 r. prowadzi działalność gospodarczą. Aktualnie działalność główna polega na świadczeniu usług wynajmu dźwigu wraz z operatorem. Większość tych usług jest świadczona w zakresie usług budowlanych na rzecz firm świadczących usługi budowlane (są to np. załadunki i rozładunki różnego rodzaju materiałów budowlanych, maszyn, kontenerów, stawianie konstrukcji stalowych, betonowych, podawanie więźby dachowej, płyt stropowych - wszystko odbywa się za pomocą użycia dźwigu).

Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU - 43.99.9 (roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych). Natomiast według Polskiej Klasyfikacji Działalności usługi te są sklasyfikowane według PKD 43.99-43.99.Z - Pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane, wynajem dźwigów i innego sprzętu budowlanego wraz z obsługą operatorską, które nie są przeznaczone do określonych rodzajów budowli.

Dotychczas dochody z prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca opodatkowywał zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według podatku liniowego 19%. Aktualnie Wnioskodawca zamierza zmienić formę opodatkowania na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi zaliczane są do robót budowlanych specjalistycznych (Sekcja F, Dział 43 PKWiU), a tym samym mogą być opodatkowane 5,5% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje specjalistyczny sprzęt budowalny tj. dźwigi (żurawie) samojezdne. Część z tego sprzętu jest aktualnie przedmiotem zawartych przez Wnioskodawcę umów leasingu operacyjnego, na podstawie których Wnioskodawca wykorzystuje te żurawie samojezdne. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca  planuje ograniczenie prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej, w chwili obecnej rozważa On możliwość odstąpienia od zawartych umów leasingu i dokonania ich cesji na podmioty trzecie za tzw. odstępne. Na mocy zawartych umów cesji nowy podmiot wstąpi w prawa i obowiązki związane z umową leasingu zawartą przez Wnioskodawcę, natomiast Wnioskodawca jako cesjonariusz udokumentuje taką operację gospodarczą fakturą VAT z tytułu cesji umowy leasingu dla nowego nabywcy w wysokości tzw. odstępnego.

Pytanie

Czy przychód (odstępne) uzyskany z tytułu umowy cesji leasingu żurawi samojednych wykorzystywanych dotychczas w działalności gospodarczej Wnioskodawcy na podstawie zawartych umów leasingu Wnioskodawca powinien opodatkować stawką ryczałtu 5,5% właściwą dla przedmiotu działalności, w której te żurawie samojezdne były wykorzystywane?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy przychód (odstępne) uzyskany z tytułu umowy cesji leasingu żurawi samojednych wykorzystywanych dotychczas w działalności gospodarczej Wnioskodawcy na podstawie zawartych umów leasingu Wnioskodawca powinien opodatkować stawką ryczałtu 5,5% właściwą dla przedmiotu działalności, w której te żurawie samojezdne były wykorzystywane.

Zgodnie z postanowieniami art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 z późn. zm.) ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką". Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a. Przy czym w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne użyte w ustawie określenie pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. "Kwoty należne" to te przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością, choćby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano. Termin "kwota należna" jest w tym ujęciu tożsamy z pojęciem "wymagalne świadczenie (wierzytelność)".

Jak stanowi natomiast art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3,0% dla przychodów z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z tej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat, będących:

- środkami trwałymi podlegającymi ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, nie przekracza 1500 zł,

- składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy rokowi lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych.

Przepis ten odnosi się do pojęć uregulowanych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak, o tym, co jest "środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych" rozstrzyga art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4. Obowiązkowi wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (czyli ujęciu w tej ewidencji) podlegają "składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c". Do tej kategorii należą:

* środki trwałe podlegające amortyzacji - wskazane w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

* wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji - wskazane w art. 22b tej ustawy;

* środki trwałe niepodlegające amortyzacji oraz wartości niematerialne i prawne niepodlegające amortyzacji - wskazane w art. 22c ustawy.

Według art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

* stanowić własność lub współwłasność podatnika,

* zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika

* być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania być dłuższy niż rok,

* być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym uznaje się, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast sformułowanie "zdatny do użytku" należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania. Na podstawie powyższych regulacji ujęciu w ewidencji (wykazie) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegają składniki spełniające ustawowe przesłanki środka trwałego.

Z kolei art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi: Ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów. Na gruncie podatkowym zasadniczo można wyodrębnić dwie formy leasingu:

* leasing finansowy, w którym amortyzującym przedmiot leasingu jest korzystający (art. 23f ustawy)

oraz

* leasing operacyjny, w którym to finansujący amortyzuje przedmiot leasingu, a korzystający opłaca raty leasingowe (art. 23b ustawy).

Żuraw samojedny używany na zasadach leasingu operacyjnego - w odniesieniu do podmiotu go użytkującego - nie wypełnia ustawowych przesłanek uznania go za środek trwały podlegający ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Natomiast cesja leasingu oznacza przeniesienie na podmiot trzeci, przez jedną ze stron tej umowy, wynikających z niej praw i obowiązków. Podstawę cesji stanowi art. 3531  ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.). Odstępne z tytułu cesji umowy leasingu to kwota, którą wypłaca dotychczasowemu korzystającemu przejmujący przedmiot leasingu. Pozwala to korzystającemu na odzyskanie części środków finansowych włożonych w przedmiot leasingu. Co do zasady wysokość odstępnego jest "wyrównaniem" do wartości rynkowej przedmiotu leasingu. Dzieje się tak przeważnie w sytuacji, kiedy pozostałe do końca raty przejmowanej umowy leasingowej są niższe niż wartość rynkowa samochodu.

Biorąc pod uwagę powyższe, odstępne z tytułu cesji umowy leasingu stanowić będzie określoną sumę pieniężną, zapłaconą na rzecz Wnioskodawcy przez nabywcę w zamian za możliwość wstąpienia w miejsce Wnioskodawcy jako dotychczasowego leasingobiorcy (korzystającego). W konsekwencji wartość odstępnego będzie stanowiła przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Do opodatkowania tego przychodu nie znajdzie zastosowania stawka 3%, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W rozpatrywanym przypadku nie dojdzie bowiem do zbycia przez Wnioskodawcę ruchomego składnika majątku - środka trwałego podlegającego ujęciu w wykazie. Przedmiot umowy cesji nie stanowi bowiem własności Wnioskodawcy. Odstępne z tytułu umowy cesji leasingu jest przychodem, dla którego nie ma wprost uregulowania w art. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Właściwą stawką będzie wobec tego stawka mająca zastosowanie do opodatkowania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, z którą jest związany przedmiot leasingu. W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca planuje w 2023 r. wybrać formę opodatkowania do uzyskiwanych przychodów z działalności gospodarczej przychodów zryczałtowanym podatkiem od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz, że na potrzeby działalności wykorzystuje żurawie samojezdne w ramach leasingu operacyjnego. Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy w sytuacji scedowania przez Niego praw i obowiązków wynikających z umów leasingu na inny podmiot i otrzymania odstępnego na podstawie wystawionej faktury, należy uzyskany z tego tytułu przychód opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym - zgodnie z wybraną przez Wnioskodawcę formą opodatkowania na rok 2023, wg stawki obowiązującej dla prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, w której przedmioty leasingu są wykorzystywane. Tym samym wynagrodzenie uzyskane z tytułu cesji umowy leasingowej będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki ryczałtu 5,5% właściwej dla przedmiotu działalności, w której te żurawie samojezdne były wykorzystywane, tj. zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z postanowieniami art. 1 pkt 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540):

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy

Przy czym w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy:

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przewiduje również wyłączenia z tej formy opodatkowania, o czym stanowi art. 8 ustawy:

Wysokość stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych została określona w art. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i zależy od rodzaju faktycznie prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne użyte w ustawie określenie „działalność usługowa” oznacza pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z 2017 r. poz. 2453, z 2018 r. poz. 2440, z 2019 r. poz. 2554 oraz z 2020 r. poz. 556), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3.

Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług pod pojęciem usług rozumie:

·wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, tzn. usługi dla celów produkcji nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych,

·wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

Pojęcie usług nie obejmuje czynności związanych z wytwarzaniem wyrobów (włączając półfabrykaty, elementy, części, obróbkę elementów) z materiałów własnych przedsiębiorstwa na zlecenie innych jednostek gospodarki narodowej, przeznaczonych do celów produkcyjnych lub do dalszej odsprzedaży oraz z reguły nie obejmuje wytwarzania wyrobów na indywidualne zamówienie ludności z materiałów własnych wykonawcy.

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie definiują pojęcia „roboty budowlane”. Dlatego zasadne jest powołanie się na przepis art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 2351 ze zm.).

Zgodnie z powołanym przepisem przez:

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), obiekty budowlane i roboty budowlane sklasyfikowane zostały w sekcji F.

Sekcja ta obejmuje następujące działy wg PKWiU:

·Dział 41 - budynki i roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków,

·Dział 42 - budowle i roboty ogólnobudowlane związane z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej,

·Dział 43 - roboty budowlane specjalistyczne.

Sekcja F - obiekty budowlane i roboty budowlane - wskazuje zatem, że obejmuje ona:

·budynki i pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej,

·roboty ogólnobudowlane i specjalistyczne w zakresie budownictwa i prac inżynierii lądowej i wodnej, które polegają na budowie (tzn. wznoszeniu obiektu budowlanego w określonym miejscu, odbudowie, rozbudowie i nadbudowie obiektu budowlanego), prace polegające na przebudowie, remoncie, rozbiórce lub montażu obiektu budowlanego, włączając montaż budowli z elementów prefabrykowanych oraz konstrukcji o charakterze stałym lub tymczasowym.

Z treści przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że aktualnie Pana działalność główna polega na świadczeniu usług wynajmu dźwigu wraz z operatorem. Większość tych usług jest świadczona w zakresie usług budowlanych na rzecz firm świadczących usługi budowlane (są to np. załadunki i rozładunki różnego rodzaju materiałów budowlanych, maszyn, kontenerów, stawianie konstrukcji stalowych, betonowych, podawanie więźby dachowej, płyt stropowych - wszystko odbywa się za pomocą użycia dźwigu).

Usługi wykonywane przez Pana są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU - 43.99.9 (roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych). Natomiast według Polskiej Klasyfikacji Działalności usługi te są sklasyfikowane według PKD 43.99-43.99.Z - Pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane, wynajem dźwigów i innego sprzętu budowlanego wraz z obsługą operatorską, które nie są przeznaczone do określonych rodzajów budowli.

Stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z tytułu robót budowlanych (Sekcja F, Dział 43 PKWiU) wynosi 5,5% na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Według art. 14 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

„Kwoty należne” to te przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością, choćby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano. Termin „kwota należna” jest w tym ujęciu tożsamy z pojęciem „wymagalne świadczenie (wierzytelność)”.

Jak stanowi natomiast art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Przepis ten odnosi się do pojęć uregulowanych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak, o tym, co jest „środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych” rozstrzyga art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem:

Obowiązkowi wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (czyli ujęciu w tej ewidencji) podlegają „składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c”. Do tej kategorii należą:

·środki trwałe podlegające amortyzacji – wskazane w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

·wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji – wskazane w art. 22b tej ustawy;

·środki trwałe niepodlegające amortyzacji oraz wartości niematerialne i prawne niepodlegające amortyzacji – wskazane w art. 22c ustawy.

Według art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

·stanowić własność lub współwłasność podatnika,

·zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

·być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

·przewidywany okres jego używania być dłuższy niż rok,

·być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym uznaje się, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Na podstawie powyższych regulacji ujęciu w ewidencji (wykazie) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegają składniki spełniające ustawowe przesłanki środka trwałego.

Z kolei art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi:

Na gruncie podatkowym zasadniczo można wyodrębnić dwie formy leasingu:

·leasing finansowy, w którym amortyzującym przedmiot leasingu jest korzystający (art. 23f ustawy) oraz

·leasing operacyjny, w którym to finansujący amortyzuje przedmiot leasingu, a korzystający opłaca raty leasingowe (art. 23b ustawy).

Przedmiot leasingu użytkowany na zasadach leasingu operacyjnego – w odniesieniu do podmiotu go użytkującego – nie wypełnia ustawowych przesłanek uznania go za środek trwały podlegający ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Natomiast cesja leasingu oznacza przeniesienie na podmiot trzeci, przez jedną ze stron tej umowy, wynikających z niej praw i obowiązków. Podstawę cesji stanowi art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

Odstępne z tytułu cesji umowy leasingu to kwota, którą wypłaca dotychczasowemu korzystającemu przejmujący przedmiot leasingu. Pozwala to korzystającemu na odzyskanie części środków finansowych włożonych w przedmiot leasingu. Co do zasady wysokość odstępnego jest „wyrównaniem” do wartości rynkowej przedmiotu leasingu. Dzieje się tak przeważnie w sytuacji, kiedy pozostałe do końca raty przejmowanej umowy leasingowej są niższe niż wartość rynkowa przedmiotu leasingu.

Odnosząc powyższe do tej sprawy, odstępne z tytułu cesji umowy leasingu stanowić będzie określoną sumę pieniężną, zapłaconą na rzecz Pana przez nabywcę w zamian za możliwość wstąpienia w miejsce Pana jako dotychczasowego leasingobiorcy (korzystającego). W konsekwencji wartość odstępnego stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Do opodatkowania tego przychodu nie znajdzie zastosowania stawka 3%, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. W rozpatrywanym przypadku nie dojdzie bowiem do zbycia przez Pana ruchomego składnika majątku – środka trwałego podlegającego ujęciu w wykazie. Przedmiot umowy cesji nie stanowi Pana własności.

Odstępne z tytułu umowy cesji leasingu jest przychodem, dla którego nie ma wprost uregulowania w art. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Właściwą stawką będzie wobec tego stawka mająca zastosowanie do opodatkowania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, z którą jest związany przedmiot leasingu.

Wskazał Pan, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej planuje Pan od 2023 roku wybrać formę opodatkowania do uzyskiwanych przychodów z działalności gospodarczej zryczałtowanym podatkiem od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz, że na potrzeby działalności wykorzystuje Pan żurawie samojezdne w ramach leasingu operacyjnego.

Dlatego wskazuję, że w sytuacji scedowania przez Pana praw i obowiązków wynikających z umowy leasingu na inny podmiot i otrzymania odstępnego na podstawie wystawionej faktury, należy uzyskany z tego tytułu przychód opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym – zgodnie z wybraną przez Pana formą opodatkowania na rok 2023, wg stawki obowiązującej dla prowadzonej przez Pana działalności, w której przedmiot leasingu jest wykorzystywany.

Reasumując – wynagrodzenie uzyskane z tytułu cesji umowy leasingowej będzie stanowić dla Pana przychód z działalności gospodarczej opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym, według stawki ryczałtu 5,5%, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).