Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 23 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.1061.2022.4.AP
Jednorazowa amortyzacja środka trwałego.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
19 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 14 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. jednorazowej amortyzacji środka trwałego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 stycznia 2023 r. (wpływ 30 stycznia 2023 r.)
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Od 6 sierpnia 2020 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą polegającą między innymi na produkcji sprzętu sportowego i świadczeniu usług związanych z doradztwem w zakresie informatyki. Jest Pan zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a motocykl wyścigowy będzie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
W 2022 r. oraz w 2023 r. spełnia Pan warunki statusu małego podatnika, zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z zamiarem świadczenia usług wynajmu motocykli wyścigowych, które mogą jeździć tylko po torach wyścigowych, rozszerzył Pan zakres prowadzonej działalności gospodarczej od 11 grudnia 2022 r. o usługi wypożyczania sprzętu sportowego (77.21.Z) oraz wynajmu pozostałych urządzeń (77.39.Z).
W celu świadczenia ww. usług wynajmu motocykli wyścigowych, zamówił Pan w listopadzie 2022 r. pierwszy motocykl wyścigowy. Motocykl nie podlega rejestracji, ani homologacji dopuszczającej go do ruchu drogowego, w związku z czym nie jest i nie będzie dopuszczony do użytku drogowego. Pojazd nie posiada elementów wymaganych w ruchu drogowym, takich jak: lusterka, światła, kierunkowskazy, czy klakson, natomiast niektóre kluczowe elementy jak opony, układ hamulcowy, elektronika sterująca silnika są specyficzne dla zastosowania w sporcie i wymagają specjalnej obsługi, co uniemożliwia użycie w ruchu drogowym. Porusza się on wyłącznie po zamkniętych torach wyścigowych, a na miejsca treningów i wyścigów transportowany jest przez inny pojazd z garażu, w którym jest serwisowany i przechowywany.
Wskazany motocykl wyścigowy będzie wykorzystywany dla celów prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na jego wynajmie do jazd na torach wyścigowych. Motocykl będzie stanowił środek trwały ujęty w ewidencji środków trwałych w ramach działalności gospodarczej, zaliczony do grupy 740 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz nie będzie wykorzystywany do celów prywatnych, chociażby ze względu na fakt, że nie został on dopuszczony do ruchu drogowego, a jego konstrukcja uniemożliwia użytkowanie tego pojazdu poza miejscami do tego przeznaczonymi, tj. torem wyścigowym.
W piśmie z 30 stycznia 2023 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazał Pan, że na potrzeby działalności gospodarczej prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów.Wartość przedmiotowego motocykla wyścigowego wyniesie około 45 000 zł. Motocykl planuje Pan wynajmować od czerwca 2023 r. klientom pozyskanym poprzez ogłoszenia na platformach społecznościowych oraz na zorganizowanych treningach.Planuje Pan wynajmować motocykl na pojedyncze dni treningowe. Pierwszy przychód z najmu motocykla planuje Pan otrzymać w czerwcu 2023 r.Na dzień złożenia uzupełnienia wniosku motocykl nie jest kompletny do użytkowania. Wymaga uzupełnienia części podzespołów i wykonania prac serwisowych, co planuje Pan wykonać do końca maja 2023 r. W miesiącu zakończenia ww. prac motocykl zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz przyjęty do użytkowania. Jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego dokona Pan w miesiącu przyjęcia środka trwałego do użytkowania, czyli w maju 2023 r.Nie planuje Pan dokonywać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od innych środków trwałych. Prawdopodobnym jest, że w 2023 r. oraz w kolejnych latach, będzie Pan dokonywał jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10 000 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3 ww. ustawy. W roku podatkowym 2023, w którym zostanie dokonany jednorazowy odpis amortyzacyjny, nie zostanie przekroczony limit, o którym mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pytania (pytanie Nr 1 zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
1.Czy w opisanym zdarzeniu przysługuje Panu prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem, eksploatacją, a także użytkowaniem motocykla wyścigowego i nie jest do tego wymagane złożenie deklaracji VAT-26, ani prowadzenie ewidencji przejechanych kilometrów?
2.Czy będzie Pan mógł dokonać jednorazowej amortyzacji motocykla wyścigowego stanowiącego środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w granicach limitu wskazanego w tych przepisach?
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.
Pana stanowisko w sprawie
Ad. 2
Motocykl wyścigowy nie stanowi samochodu osobowego, o którym mowa w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie spełnia kryteriów do uznania go za pojazd w rozumieniu art. 2 pkt 31 ustawy Prawo o ruchu drogowym, gdyż nie jest on przeznaczony do poruszania się po drodze.
Motocykl będzie wykorzystywany w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, stanowiąc jej środek trwały zaliczony do grupy 740 KŚT.
W związku z powyższym, będzie przysługiwać Panu, jako małemu podatnikowi, prawo do jednorazowej amortyzacji motocykla wyścigowego na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w granicach limitu wskazanego w tych przepisach.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Konstrukcja powyższego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.
W myśl art. 22 ust. 8 (zdanie pierwsze) ww. ustawy:
Kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Problematyka amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak stanowi art. 22a ust. 1 ww. ustawy:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Stosownie do art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy:
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Na podstawie art. 22h ust. 2 ww. ustawy:
Podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Jedną z metod amortyzacji przewidzianą przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tzw. jednorazowa amortyzacja.
Jak stanowi art. 22k ust. 1 ww. ustawy:
Odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.
Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Z kolei, stosownie do art. 22k ust. 9 ww. ustawy:
Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10 000 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.
W myśl art. 22k ust. 8 cyt. ustawy:
Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.
Pomoc, o której mowa w art. 22 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).
W świetle wyżej cytowanych przepisów, z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:
-mali podatnicy lub
-podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.
Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku również przychodu ze sprzedaży u zmarłego przedsiębiorcy; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Bank na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł.
Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (niespełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:
a)pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
-klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
-z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
b)pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
c)pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
-agregat elektryczny/spawalniczy,
-do prac wiertniczych,
-koparka, koparko-spycharka,
-ładowarka,
-podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
-żuraw samochodowy,
d)pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.
Kluczowym elementem definicji zawartej w cytowanym art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest sformułowanie „pojazd samochodowy”, które ma być rozumiane zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
Należy zatem odnieść się do ustawy z 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 988 ze zm.).
W świetle regulacji art. 2 pkt 1 cyt. ustawy:
Droga to wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, ruchu osób poruszających się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt.
Zgodnie z art. 2 pkt 16 ustawy Prawo o ruchu drogowym:
Strefa zamieszkania to obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na którym obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi.
Przepis art. 2 pkt 16a tej ustawy stanowi, że:
Strefę ruchu obszar rozumie się obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi.
W myśl art. 2 pkt 31 ustawy Prawo o ruchu drogowym:
Pojazd to środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane, z wyjątkiem urządzeń wspomagających ruch.
Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 32 ustawy Prawo o ruchu drogowym:
Pojazd silnikowy to pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego.
Stosownie zaś do art. 2 pkt 33 cyt. ustawy:
Pojazd samochodowy to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.
Z kolei, w myśl art. 2 pkt 45 ww. ustawy:
Motocykl to pojazd samochodowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej przekraczającej 50 cm3, dwukołowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy; określenie to obejmuje również pojazd trójkołowy o symetrycznym rozmieszczeniu kół.
W świetle powołanych przepisów, każdy pojazd wyposażony w silnik jest pojazdem silnikowym, a jeśli jego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25km/h, to jest pojazdem samochodowym, z wyłączeniem motoroweru, pojazdu szynowego oraz ciągnika rolniczego.
Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy należy ustalić, czy zgodnie z danymi producenta motocykl jest pojazdem, który może rozwinąć prędkość jazdy powyżej 25 km/h. Jeżeli tak jest, to będzie to również pojazd samochodowy w rozumieniu ustawy Prawo o ruchu drogowym. Tym samym, w myśl definicji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, motocykl jest samochodem osobowym, chyba że spełnia warunki wyłączenia określone w art. 5a pkt 19a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, jeżeli zakupiony motocykl nie będzie posiadał cech wskazanych w przytoczonym przepisie, wyłączających go spod tak określonej definicji, wówczas – w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – będzie samochodem osobowym.
Zaznaczyć należy, że zasadniczą regułą interpretacyjną mającą zastosowanie przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisów prawa podatkowego jest zasada stanowiąca, że zwroty jednobrzmiące użyte w tekście aktu normatywnego należy rozumieć jednolicie. W tym konkretnym przypadku należy dodatkowo zwrócić uwagę na fakt, że zwrot „samochody osobowe” został zdefiniowany, określony przez ustawodawcę na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, ustawodawca wprost wskazał jak należy rozumieć ww. sformułowanie. W konsekwencji, zgodnie z zasadami wykładni językowej nie można nadawać mu innego znaczenia niż znaczenie określone w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle powołanych powyżej definicji – warunkiem uznania zakupionego motocykla wyścigowego za pojazd samochodowy lub samochód osobowy jest uznanie go w pierwszej kolejności za pojazd w świetle przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym. Aby motocykl wyścigowy był uznany za pojazd, musi spełniać dwie cechy:
-być środkiem transportu,
-być przeznaczonym do poruszania się po drodze (lub strefie ruchu w rozumieniu art. 2 pkt 16a ustawy Prawo o ruchu drogowym), przy czym powinna to być droga w rozumieniu art. 2 ust. 1 tej ustawy.
Jak wskazał Pan w opisie sprawy, nabyty motocykl wyścigowy będzie przeznaczony wyłącznie do udziału w wyścigach. Porusza się on wyłącznie po zamkniętych torach wyścigowych, a na miejsca treningów i wyścigów transportowany jest przez inny pojazd z garażu, w którym jest serwisowany i przechowywany. Motocykl nie podlega rejestracji, ani homologacji dopuszczającej go do ruchu drogowego, w związku z czym nie jest i nie będzie dopuszczony do użytku drogowego. Pojazd nie posiada elementów wymaganych w ruchu drogowym, takich jak: lusterka, światła, kierunkowskazy, czy klakson, natomiast niektóre kluczowe elementy jak opony, układ hamulcowy, elektronika sterująca silnika są specyficzne dla zastosowania w sporcie i wymagają specjalnej obsługi, co uniemożliwia użycie w ruchu drogowym.
Biorąc pod uwagę powyższe definicje, przedmiotowy motocykl wyścigowy nie spełnia warunków do uznania go za pojazd, zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy Prawo o ruchu drogowym, a w konsekwencji również za pojazd samochodowy, o którym mowa w art. 2 ust. 33 ww. ustawy, czy motocykl w myśl art. 2 pkt 45 cyt. ustawy oraz nie spełnia kryteriów do uznania go za samochód osobowy, o którym mowa w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Nie można bowiem uznać, że opisany we wniosku motocykl wyścigowy jest przeznaczony do poruszania się po drodze w ustawowym rozumieniu drogi lub strefie ruchu lub strefie zamieszkania w rozumieniu art. 2 pkt 16 i 16a ustawy Prawo o ruchu drogowym.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że jeżeli spełnia Pan kryteria „małego podatnika”, a nabyty motocykl wyścigowy stanowi samodzielny, kompletny i zdatny do użytku środek zaliczony do grupy 740 Klasyfikacji Środków Trwałych, to w roku podatkowym, w którym środek ten zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych może Pan dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej tego środka trwałego, do wysokości określonego w przepisach prawa limitu, przy jednoczesnym zachowaniu warunków pomocy de minimis, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywoła skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right