Interpretacja indywidualna z dnia 23 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.948.2022.3.PS

Ulga na złe długi. Uregulowanie w drodze kompensaty zobowiązania za nabyte materiały przed terminem 90 dni – licząc od terminu zapłaty określonego przez zleceniodawcę oraz wskazanego na fakturze dokumentującej nabycie materiału – a obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania o zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe lecz z innych przyczyn niż te, które wskazał Pan we wniosku

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe lecz z innych przyczyn niż te, które wskazał Pan we wniosku .

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 grudnia wpłynął Pana wniosek z 21 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – 9 lutego 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan samodzielną działalność gospodarczą pod firmą: X z siedzibą w A., w zakresie wykonywania posadzek na zlecenie.

Jest Pan czynnym podatnikiem VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych oraz jest zarejestrowany od lat jako podatnik VAT UE.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest Pan zobowiązany do opłacania od uzyskanego dochodu podatek dochodowy wg stawki liniowej w wysokości 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych opłaca Pan miesięcznie. W roku podatkowym 2022 jest Pan zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych na zasadach określonych ustawą z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości. Księgi rachunkowe zamierza Pan także prowadzić w latach podatkowych następnych.

9 czerwca 2022 r zawarł Pan umowę ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność pod firmą: Y sp. z o. o. z siedzibą w miejscowości B., KRS: (...), NIP: (...), zwaną dalej Zleceniodawcą lub Spółką, na wykonie usługi w zakresie wykonania posadzki bezspoinowej. Faktury sprzedaży dokumentujące wykonywanie przez Pana usługi to:

1.faktura nr XXX z 22 czerwca 2022 r. na kwotę brutto w wysokości 213.318,90 zł,

2.faktura nr YYY z 31 sierpnia 2022r. na kwotę brutto wysokości 787.936,65 zł.

Jednocześnie nabył Pan od Spółki materiały (włókno stalowe) niezbędne do wykonania ww. posadzki bezspoinowej, które to nabycie zostało udokumentowane przez Zleceniodawcę fakturą nr QQQ 30 czerwca 2022 r., wartość brutto 746.102,94 zł, z terminem zapłaty w dniu 30 lipca 2022 r., w tym wartość netto 630.978,00 zł oraz podatek VAT naliczony 145 124,94 zł, dalej zobowiązanie za nabycie materiałów.

2 sierpnia 2022 r. wpłacił Pan w ramach podzielonej płatności na rachunek bankowy VAT Spółki kwotę w wysokości 26 151,74 zł oraz 28 października 2022 r. wpłacił Pan w ramach podzielonej płatności na rachunek bankowy VAT Spółki kwotę w wysokości 118 873,20 zł, tytułem zapłaty podatku od towarów i usług z ww. faktury z czerwca 2022 r. dokumentującej nabycie materiałów od Spółki.

W dniu 30 czerwca 2022 r. został sporządzony przez Pana dokument o nazwie Kompensata wzajemnych zobowiązań, podpisanych z jednej strony przez podatnika, a w imieniu Spółki przez pracownicę Zleceniodawcy Panią A.A., i strony umowy z dnia 8 czerwca 2022 r. dokonały kompensaty wzajemnych zobowiązań, poprzez zaliczenie na poczet Pana długu wobec Spółki udokumentowanego przez Zleceniodawcę fakturą z dnia 30 czerwca 2022 r. do wysokości 213 318,90 zł (cześć wartości netto nabytych przez Pana materiałów), na część bezspornej Pana należności w kwocie 213 318,90 zł udokumentowanej przez Pana fakturą nr XXX z 22 czerwca 2022 r.

Następnie został sporządzony przez Pana 19 września 2022 r. dodatkowy dokument o nazwie Kompensata wzajemnych zobowiązań, podpisanych z jednej strony przez Pana, a w imieniu Spółki przez pracownicę Zleceniodawcy Panią A.A., i strony umowy z dnia 19 września 2022 r. dokonały kompensaty wzajemnych zobowiązań, poprzez zaliczenie na poczet Pana długu wobec Spółki udokumentowanego przez Zleceniodawcę fakturą z dnia 30 czerwca 2022r. do wysokości 516 840,00 zł (cześć wartości netto nabytych przez stronę materiałów), na część bezspornej Pana należności w kwocie 516 840,00 zł udokumentowanej przez Pana fakturą nr YYY z dnia 31 sierpnia 2022 r.

W uzupełnieniu wniosku z 8 lutego 2023 r. (wpływ 9 lutego 2023 r.) wyjaśnił Pan, że Zleceniodawca, z uwagi na zgłoszone przez Pana trudności z nabyciem włókna stalowego, niezbędnego do wykonania posadzki wielkoprzemysłowej, zaproponował iż sam we własnym zakresie nabędzie ww. włókno stalowe, a następnie odsprzeda Panu. Następnie z uwagi na brak środków finansowych zaproponował, iż uregulowanie płatności z ww. tytułu nastąpi w drodze kompensaty.

Umowa na nabycie od Zleceniodawcy włókna stalowego została zawarta przez Pana 9 czerwca 2022r., a nie jak błędnie podano w treści opisu stanu faktycznego 8 czerwca 2022 r.

Kompensaty z 30 czerwca 2022 r. oraz z 19 września 2022 r. nie stanowią potrącenia o którym mowa w art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

Wydatki z tytułu nabycia ww. materiałów (włókna stalowego) zaliczył Pan w roku 2022 do kosztów uzyskania przychodu.

W opisie stanu faktycznego z powodu omyłki pisarskiej błędnie wskazane zostało, iż na podstawie faktury nr QQQ z dnia 30 czerwca 2022 r. nabył Pan materiał (włókno stalowe) na kwotę 746.102,94 zł. Prawidłowa wartość brutto nabytych 30 czerwca 2022 r. przez Pana materiałów (włókna stalowego) wnosi 776.102,94 zł.

W wyniku omyłki pisarskiej, zostało więc błędnie podane, iż w wyniku wpłat oraz kompensat dokonanych tytułem uregulowania należności z faktury nr QQQ z dnia 30 czerwca 2022r., dokonał Pan wpłat w kwocie wyższej od zobowiązania z ww. tytułu. Wskazuje Pan, iż przed upływem 90 dni, licząc od dnia 30 lipca 2022 r. (termin płatności) uregulował Pan w drodze kompensaty całość zobowiązania wynikającego z faktury nr QQQ z 30 czerwca 2022 r.

Całą kwotę zobowiązania uregulował Pan, sporządzając dokumenty o nazwie kompensata, przed upływem 90 dni, licząc od terminu zapłaty określonego na fakturze.

W odpowiedzi na pytanie: czy zgodnie z obowiązującymi przepisami, przy zastosowaniu „ulgi na złe długi” w podatku dochodowym, zostaną łącznie spełnione określone warunki wymienione w art. 26i ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazał Pan: zgodnie z obowiązującymi przepisami, przy ewentualnym zastosowaniu tzw. „ulgi na złe długi” w podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostaną spełnione łącznie warunki określone w art. 26i ust. 1 [winno być ust. 10] ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sprawie przedmiotowego wniosku nie spełnia Pan też warunków (przesłanek) wynikających z art. 52q ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie oznaczone nr 2

Czy spoczywał na Panu obowiązek zwiększenia za rok 2022 podstawy opodatkowania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, w sytuacji gdy zapłata za nabyte od Zleceniodawcy włókno stalowe (materiały) nie nastąpiła w ramach podzielonej przed terminem 90 dni, licząc od terminu zapłaty określonego przez Spółkę w fakturze 30 czerwca 2022 r. dokumentującej nabycie materiałów, z terminem płatności na dzień 30 lipca 2022 r., a uregulowanie płatności wzajemnych zobowiązań pomiędzy Panem a Spółką nastąpiło w drodze kompensaty z 30 czerwca 2022 r. oraz kompensaty z dnia 19 września 2022r.?

Pana stanowisko w sprawie

Przepis art. 26i ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi, że podstawa obliczenia podatku ustalona stosownie do art. 26 ust. 1 , art. 30c ust. 2 lub art. 30ca ust. 3 u.p.d.f., po uprzednim odliczeniu kwot określonych w art. 26e. ww. ustawy, podlega zwiększeniu o zaliczoną do kosztów uzyskania przychodu wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia należy dokonać w zeznaniu podatkowym składanym za dany rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego w na fakturze (rachunku) przez sprzedawcę lub umowie.

Pana zdaniem sporządzenie 30 czerwca 2022 r. oraz 19 września 2022 r. dokumentu o nazwie kompensata wzajemnych zobowiązań, stanowi, iż nastąpiło potrącenie wierzytelności wzajemnych na zasadach określonych w art. 108a ust. 1d ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, iż nie spoczywał na Panu obowiązek zwiększenia za rok 2022 podstawy opodatkowania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, w sytuacji gdy zapłata za nabyte od Zleceniodawcy włókno stalowe (materiały) nie nastąpiła w ramach podzielonej przed terminem 90 dni, licząc od terminu zapłaty określonego przez Spółkę w fakturze z 30 czerwca 2022 r. dokumentującej nabycie materiałów, a uregulowanie płatności wzajemnych ww. zobowiązań pomiędzy podatnikiem a Spółką nastąpiło w drodze kompensaty z 30 czerwca 2022 r. i w drodze kompensaty z 19 września 2022 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił jest prawidłowe, lecz z innych przyczyn niż te, które wskazał Pan we wniosku.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 26i ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1128 ze zm.):

Podstawa obliczenia podatku ustalona zgodnie z art. 26 ust. 1, art. 30c ust. 2 lub art. 30ca ust. 3 oraz po uprzednim odliczeniu kwot określonych w art. 26e, art. 26ga, art. 26gb, art. 26h-26hd i art. 52jb:

1)może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;

2)podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

W myśl art. 26i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik poniósł stratę ze źródła, z którym związana jest transakcja handlowa w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, kwota straty:

1)może być zwiększona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;

2)podlega zmniejszeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Zgodnie z art. 26i ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

1)dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

2)od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa, a w przypadku gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek), jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę – gdy nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;

3)transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 26i ust. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy dokonujący zwiększenia lub zmniejszenia, o których mowa w ust. 1-4 albo ust. 7 i 8, obowiązani są wykazać w zeznaniu podatkowym wierzytelności lub zobowiązania, z którymi związane są te zwiększenia lub zmniejszenia.

Stosownie do treści art. 52q ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zwalnia się z obowiązku, o którym mowa w art. 44 ust. 17 pkt 2 i ust. 23 oraz art. 26i ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, odpowiednio za poszczególne okresy rozliczeniowe lub rok podatkowy, w których spełnione zostały łącznie następujące warunki:

1)w danym roku podatkowym obowiązywał stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19;

2)uzyskane przez podatnika odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym przychody, o których mowa w art. 14, są niższe o co najmniej 50% w stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku podatkowego, a w przypadku podatnika, który rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w roku poprzedzającym rok podatkowy – w stosunku do uzyskanych w tym roku średnich przychodów;

3)podatnik poniósł odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19.

Jak wynika z uzasadnienia do ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1649) (druk 3475): „w zakresie podatków dochodowych, zarówno od osób fizycznych, jak i od osób prawnych, ustawa przewiduje wprowadzenie przepisów szczególnych mających na celu rozpoznawanie skutków w podatku dochodowym, tzw. «złych długów». (…) Na dłużnika z kolei, w celu pobudzenia impulsu nakierowanego na regulowanie jego zobowiązań gospodarczych, projekt przewiduje nałożenie obowiązku doliczenia do podstawy opodatkowania zaliczanej do kosztów uzyskania przychodu wartości zobowiązania. W przypadku uregulowania zobowiązania dłużnik będzie miał prawo do korekty zwrotnej w rozliczeniu za okres, w którym zobowiązanie to zostanie uregulowane”.

Zatem ulga na złe długi to możliwość dokonania korekty podatku przez wierzyciela w razie nieuregulowania płatności, a jednocześnie obowiązek analogicznej korekty po stronie dłużnika. W przypadku podatku dochodowego ulga na złe długi oznacza zatem zmniejszenie oraz odpowiednio zwiększenie podstawy opodatkowania o fakturę, która nie została opłacona po upływie 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze lub w umowie. Wierzyciele mają możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności, która nie została uregulowana lub zbyta. Dłużnicy natomiast dokonują zwiększenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania, które nie zostało uregulowane.

Zgodnie z art. 498 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360; dalej: Kodeks cywilny):

Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Natomiast w myśl art. 498 § 2 Kodeksu cywilnego:

Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

W przypadku zatem, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym.

W doktrynie wskazuje się, że do ww. potrącenia ustawowego dochodzi w drodze jednostronnej czynności prawnej o charakterze prawo kształtującym (Kodeks cywilny. Komentarz red. prof. ucz. UW dr hab. Konrad Osajda Rok wydania: 2020, Wydawnictwo: C.H. Beck, Legalis). Potrącenie ustawowe może być zatem dokonane wbrew woli drugiej strony. Staje się skuteczne przy spełnieniu wskazanych w ustawie przesłanek (tzw. stanu potrącalności), z chwilą dojścia oświadczenia do adresata. Sam zbieg wierzytelności nie powoduje ex lege potrącenia; umorzenie wierzytelności wzajemnych następuje dopiero z mocy oświadczenia woli, które tworzy nowy stan materialnoprawny (por. np. wyr. SN z 9.9.2015 r., IV CSK 653/14, Legalis).

Zwracam też uwagę, że regulowanie zobowiązań między kontrahentami może odbywać się przez rozliczenie gotówkowe i bezgotówkowe. Jednym ze sposobów rozliczenia bezgotówkowego jest właśnie kompensata zobowiązań. Tym samym, przy zastosowaniu kompensaty dochodzi do uregulowania zobowiązania.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie wykonywania posadzek na zlecenie. Zawarł Pan umowę ze zleceniodawcą na wykonanie przez Pana usługi budowlanej, przy czym nabycia włókna stalowego celem wykonania usługi dokonał Pan z przyczyn wskazanych w wyniku od tego Zleceniodawcy.

Transakcja nabycia włókna stalowego została udokumentowana fakturą nr QQQ z 30 czerwca 2022 r. Wierzycielem w ramach tej transakcji jest zleceniodawca, a Pan jest dłużnikiem.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że przed upływem 90 dni, licząc od dnia 30 lipca 2022 r. (termin płatności) uregulował Pan w drodze kompensaty całość zobowiązania wynikającego z ww. faktury nr QQQ z 30 czerwca 2022 r.

Całą kwotę zobowiązania uregulował Pan, sporządzając dokumenty o nazwie kompensata, przed upływem 90 dni, licząc od terminu zapłaty określonego na fakturze.

Pana wątpliwość dotyczy obowiązku zwiększenia w składanym zeznaniu podatkowym podstawy opodatkowania, jeśli zapłata za nabyte od zleceniodawcy włókno stalowe nastąpiła w drodze kompensaty z 30 czerwca 2022 r. oraz kompensaty z dnia 19 września 2022 r. przed terminem 90 dni, licząc od terminu zapłaty określonego przez sprzedawcę na fakturze dokumentującej nabycie ww. materiału.

A zatem na podstawie powyżej powołanych przepisów – ustawą o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych wprowadzono w podatkach dochodowych z jednej strony możliwość pomniejszenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania o kwotę wierzytelności, jeżeli wierzytelność ta nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, a z drugiej strony – nałożenie na dłużnika obowiązku doliczenia do podstawy opodatkowania kwoty nieuregulowanego zobowiązania, jeżeli zobowiązanie nie zostało uregulowane w terminie 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturze (rachunku) lub umowie.

Przy czym zwracam uwagę, że wierzyciel z tego mechanizmu może skorzystać, natomiast dłużnik jest do tego zobowiązany.

Jak wskazano w interpelacji indywidualnej wydanej w Pana sprawie w zakresie skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług, znak: (...): Norma prawna zawarta w art. 108a ust. 1d ustawy reguluje sytuację stosowania w rozliczeniach między podatnikami kompensat wzajemnych należności. Dokonanie takich czynności nie jest traktowane jako naruszenie przepisów nakładających obowiązek uregulowania danej faktury w mechanizmie podzielonej płatności. Ww. przepisy nie wprowadzają obowiązku do dokonywania płatności przelewami, za towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, jeżeli cała należność z faktury, obejmującej te towary lub usługi, zostanie uregulowana w drodze kompensaty.

Reasumując – w sytuacji gdy uregulowanie (w drodze kompensaty) zobowiązania za nabyte włókno stalowe (materiały) nastąpiło przed terminem 90 dni, licząc od terminu zapłaty określonego przez zleceniodawcę oraz wskazanego na fakturze dokumentującej nabycie tych materiałów, a uregulowanie płatności wzajemnych między Panem a zleceniodawcą nastąpiło w drodze kompensaty przed upływem tego terminu, Pan jako dłużnik nie będzie mieć obowiązku zwiększenia w składanym zeznaniu podatkowym w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych podstawy opodatkowania o zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty.

Podnieść trzeba w tym miejscu, że w odpowiedzi na pytanie: czy zgodnie z obowiązującymi przepisami, przy zastosowaniu „ulgi na złe długi” w podatku dochodowym, zostaną łącznie spełnione określone warunki wymienione w art. 26i ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazał Pan:zgodnie z obowiązującymi przepisami, przy ewentualnym zastosowaniu tzw. „ulgi na złe długi” w podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostaną spełnione łącznie warunki określone w art. 26i ust. 1 [winno być ust. 10] ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro więc nie zostaną łącznie spełnione warunki wskazane w art. 26i ust. 10 ustawy, przepisy art. 26i nie będą mieć w niniejszej sprawie w ogóle zastosowania.

Dlatego też Pana stanowisko uznać należy za prawidłowe, lecz z innych przyczyn niż wskazano we wniosku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia.

Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Ponadto wskazuję, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. Dlatego też, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślam, że ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

•Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).