Interpretacja indywidualna z dnia 20 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.10.2023.1.MR

Prawo do zastosowania stawki 0% do dostawy towarów na rzecz Kontrahenta unijnego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 3 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do zastosowania stawki 0% do dostawy towarów na rzecz Kontrahenta unijnego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski i posiadającą w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. Na terytorium Polski prowadzi gospodarstwo rolne zaliczane do działów specjalnych produkcji rolnej – hodowla drobiu. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również jest zgłoszony jako podatnik VAT-UE.

W ramach prowadzonej działalności rolniczej, Wnioskodawca dokonuje odpłatnej dostawy indyków na rzecz kontrahentów krajowych, jak również Kontrahenta z innego państwa Unii Europejskiej. Kontrahent ten jest podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz jest zgłoszony do transakcji wewnątrzwspólnotowych i posiada ważny i właściwy numer identyfikacyjny dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Kontrahent składa u Wnioskodawcy zamówienie na dostawy indyków, a Wnioskodawca sprzedaje na rzecz unijnego odbiorcy indyki zgodnie z zamówieniem. Na tę okoliczność, Wnioskodawca wystawia fakturę VAT wraz ze specyfikacją towaru. Indyki podlegają na terenie Polski przeróbce na podstawie odrębnego zlecenia Kontrahenta, wykonanej przez podmiot trzeci. W związku z powyższym, indyki są odbierane przez wykonawcę od Wnioskodawcy, który następnie, na podstawie zlecenia od Kontrahenta, będzie wykonywał usługę uboju. Po wykonaniu usługi, wykonawca zlecenia dokonuje wywozu poza terytorium kraju do Kontrahenta.

Wnioskodawca otrzymuje od wykonawcy zlecenia oświadczenie, że indyki otrzymane od Wnioskodawcy, po dokonaniu odpowiednich prac, zostaną wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Kontrahenta na terenie innego kraju Unii Europejskiej. Wnioskodawca otrzymuje zapłatę za towary przed upływem 60 dni od dnia wydania indyków, na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wykazuje w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawi fakturę dokonaną dostawę towarów jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Dodatkowo, Wnioskodawca otrzymuje od Kontrahenta potwierdzenie otrzymania towaru drogą mailową.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stosuje stawkę VAT w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca prawidłowo stosuje stawkę podatku VAT w wysokości 0% do dostawy na rzecz Kontrahenta unijnego?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt wykonania usług na terytorium kraju przed wywozem towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, nie pozbawia Wnioskodawcy możliwości stosowania stawki 0% do tejże dostawy, o ile spełnione są warunki, o których mowa w § 7 ust. 2 Rozporządzenia z 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług.

Zgodnie bowiem z § 7 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych, obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie, do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Stosownie do § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia, przepis ust. 1 stosuje się, pod warunkiem, że podatnik dokonujący dostawy towarów:

1)składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE;

2)przekaże nabyte przez podatnika podatku od wartości dodanej towary podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym;

3)wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej, za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonane dostawy towarów, tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

4)otrzyma zapłatę na rachunek bankowy w terminie do 60 dni od dnia wydania towaru;

5)posiada dokumenty, z których wynika, że towary przekazywane podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju.

Zatem, przy spełnieniu powyższych warunków, stawka podatku w wysokości 0% znajduje zastosowanie w stosunku do dostawy towarów dokonywanej przez Wnioskodawcę, opisanej w stanie faktycznym.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku, należy zauważyć, że świadczenie usług na ruchomym majątku rzeczowym nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznać można naprawy, usługi serwisowe i gwarancyjne, instalację, montaż, demontaż, przetwarzanie, uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym, są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca przekazuje towary do wskazanego przez Kontrahenta podmiotu wykonującego usługę na towarach, następnie towar wywożony jest przez usługobiorcę do Kontrahenta poza terytorium kraju. Okoliczność dokonania wywozu potwierdzona jest oświadczeniem wykonawcy usługi, że towary zostały wywiezione do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Dodatkowo Wnioskodawca otrzymuje od Kontrahenta mailowe potwierdzenie otrzymania towarów. Zapłata za towary następuje w terminie do 60 dni od dnia wydania towarów, na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Zarówno Wnioskodawca, jak również Kontrahent, są zgłoszeni do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Tym samym, należy stwierdzić, że w opisanej sprawie w momencie wydania towarów przez Wnioskodawcę podmiotowi trzeciemu na terytorium kraju, dokonującemu prac, wskazanemu przez Kontrahenta, będzie dochodziło do dostawy towarów, a następnie po wykonaniu na nich usług, w wyniku tej dostawy, będzie następował wywóz towarów na terytorium innego kraju Unii Europejskiej. Tym samym, ww. dostawa dokonywana na rzecz Kontrahenta, będzie stanowiła dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że Wnioskodawca po spełnieniu pozostałych warunków z § 7 ust. 2 powołanego rozporządzenia, ma prawo uznać dostawę towarów na rzecz Kontrahenta jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i prawidłowo stawkę podatku VAT w wysokości 0% na podstawie posiadanych dokumentów, o których mowa we wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Należy wskazać, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy rozumiana jest przez ustawodawcę jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza bowiem wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każda inna transakcja, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Dokonanie dostawy towarów następuje zatem z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Natomiast wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie C-320/88 wyjaśnił, co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”. W orzeczeniu tym wskazano, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów Trybunał posłużył się zatem terminem przeniesienia „własności” w sensie ekonomicznym, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zatem „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy,

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy (tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel) zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie ma zastosowania. W takiej sytuacji dostawca może udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Przy tym, w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Ponadto na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 2 grudnia 2022 r. w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023 (Dz. U. z 2022 r. poz. 2495) zwanego dalej rozporządzeniem,

Stosownie do § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia:

Zatem przy spełnieniu wszystkich warunków wskazanych w § 5 ust. 2 rozporządzenia z 2 grudnia 2022 r. stawka podatku w wysokości 0% znajduje zastosowanie w stosunku do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Na terytorium Polski prowadzi gospodarstwo rolne zaliczane do działów specjalnych produkcji rolnej – hodowla drobiu. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również jest zgłoszony jako podatnik VAT-UE. W ramach prowadzonej działalności rolniczej, Wnioskodawca dokonuje odpłatnej dostawy indyków na rzecz kontrahentów krajowych, jak również Kontrahenta z innego państwa Unii Europejskiej. Kontrahent ten jest podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz jest zgłoszony do transakcji wewnątrzwspólnotowych i posiada ważny i właściwy numer identyfikacyjny dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Kontrahent składa u Wnioskodawcy zamówienie na dostawy indyków, a Wnioskodawca sprzedaje na rzecz unijnego odbiorcy indyki zgodnie z zamówieniem. Wnioskodawca wystawia fakturę VAT wraz ze specyfikacją towaru. Indyki podlegają na terenie Polski przeróbce na podstawie odrębnego zlecenia Kontrahenta, wykonanej przez podmiot trzeci. Indyki są odbierane przez wykonawcę od Wnioskodawcy, który następnie, na podstawie zlecenia od Kontrahenta, będzie wykonywał usługę uboju. Po wykonaniu usługi, wykonawca zlecenia dokonuje wywozu poza terytorium kraju do Kontrahenta. Wnioskodawca otrzymuje od wykonawcy zlecenia oświadczenie, że indyki otrzymane od Wnioskodawcy, po dokonaniu odpowiednich prac, zostaną wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Kontrahenta na terenie innego kraju Unii Europejskiej. Wnioskodawca otrzymuje zapłatę za towary przed upływem 60 dni od dnia wydania indyków, na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wnioskodawca wykazuje w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawi fakturę dokonaną dostawę towarów jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Dodatkowo, Wnioskodawca otrzymuje od Kontrahenta potwierdzenie otrzymania towaru drogą mailową. W związku z powyższym, Wnioskodawca stosuje stawkę VAT w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy ma on prawo do stosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% do dostawy towarów na rzecz Kontrahenta unijnego.

Cytowane wyżej przepisy rozporządzenia w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych, przewidują – po spełnieniu przewidzianych w nich warunków – możliwość zastosowania stawki podatku 0% dla szczególnego rodzaju wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. w związku z zaistnieniem specyficznej sytuacji, gdy dostarczane towary są jednocześnie przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do ich wywozu na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku należy zauważyć, że pojęcie „świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym” nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach (towarach) ruchomych należących do nabywcy usługi.

Z przepisów ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 527 ze zm.) wynika, że zwierzę nie jest rzeczą, lecz w sprawach nieuregulowanych w tej ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy. Oznacza to, że na gruncie podatkowym zwierzęta traktowane są jako rzeczy.

W analizowanej sprawie, świadczone przez wykonawcę (podmiot trzeci) usługi polegające na przeróbce towarów (indyków) na podstawie odrębnego zlecenia Kontrahenta z UE, wpisują się w definicję usług na rzeczowym majątku ruchomym. Ponadto z wniosku wynika, że dostawa towarów dokonywana na rzecz Kontrahenta unijnego stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, którą Wnioskodawca wykazuje w deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej za okres w którym wstawi fakturę.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca w ramach dostawy towarów na rzecz Kontrahenta z innego kraju Unii Europejskiej, będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w swoim kraju – najpierw przekazuje te towary na terenie Polski celem wykonania na nich usług na ruchomym majątku rzeczowym, a następnie towary te są wywożone na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, to Wnioskodawca (zarejestrowany jako podatnik VAT-UE), przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z § 5 ust. 2 powołanego rozporządzenia, ma prawo uznać dostawę na rzecz Kontrahenta jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosować stawkę podatku VAT 0% na podstawie posiadanych dokumentów, o których mowa we wniosku.

Odnośnie spełnienia przesłanek o których mowa w § 5 ust. 2 rozporządzenia, Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż towarów (indyków) dokumentuje fakturą VAT wraz ze specyfikacją towaru, wystawioną na Kontrahenta, a następnie wykazuje ww. dostawę w deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej za okres, w którym wystawiła fakturę, jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Wnioskodawca otrzymuje zapłatę za towary przed upływem 60 dni od dnia wydania indyków na swój rachunek bankowy. Ponadto Wnioskodawca otrzymuje od wykonawcy zlecenia oświadczenie, że (towary) indyki otrzymane od Wnioskodawcy, po dokonaniu odpowiednich prac, zostaną wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Kontrahenta na terenie innego kraju Unii Europejskiej. Również Kontrahent dostarczy Spółce drogą mailową potwierdzenie, że towary objęte fakturą zostały dostarczone do Kontrahentowi UE.

Należy zaznaczyć, że przepis § 5 rozporządzenia nie wskazuje jakie dokumenty powinien posiadać w swojej dokumentacji dostawca, aby móc zastosować stawkę podatku 0%. Mówi on jedynie o konieczności posiadania dokumentów, z których wynika, że towary przekazane podmiotowi wykonującemu usługi na rzeczowym majątku ruchomym, zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju. W przedmiotowej sprawie należy zatem uznać, że wskazane przez Wnioskodawcę oświadczenie podmiotu trzeciego, tj. wykonawcy, z którego wynikać będzie, że otrzymane towary (indyki) – po wykonaniu na nich usług – zostaną wywiezione z terytorium kraju (Polski) i dostarczone do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego UE oraz potwierdzenie Kontrahenta, że towary zostały dostarczone Kontrahentowi na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż RP, mogą stanowić dokumenty, o których mowa w ww. przepisie.

Na podstawie posiadanych dokumentów oraz czynności, które Wnioskodawca wykonuje w związku z dostawą towarów dokonaną na rzecz Kontrahenta – w sytuacji, gdy wykonawca (podmiot trzeci) dokonuje usług na ruchomym majątku rzeczowym, przy czym wyrób finalny jest transportowany na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska – należy stwierdzić że zostaną spełnione warunki, o których mowa w § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia i Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki 0% dla dostawy towarów na rzecz Kontrahenta.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca prawidłowo stosuje stawkę podatku VAT w wysokości 0% do dostawy indyków na rzecz Kontrahenta unijnego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).