Interpretacja indywidualna z dnia 22 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.933.2022.2.MSO

Interpretacja indywidualna dotycząca uznania, że Sprzedawca nieprawidłowo uznał się za podatnika podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działek o numerach ewidencyjnych (…), o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i z tego powodu nie przysługuje kupującej prawo odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 tej ustawy, w zakresie uznania, że Sprzedawca prawidłowo uznał się za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży dokumentacji sporządzonej dla sprzedaży działek i wystawiona przez niego faktura daje kupującej prawo odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 tej ustawy oraz w zakresie uznania, że z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek Sprzedawca był podatnikiem podatku od towarów i usług, a sprzedaż podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a zatem kupującej nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych działek.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług:

- jest nieprawidłowe w zakresie uznania, że Sprzedawca nieprawidłowo uznał się za podatnika podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działek o numerach ewidencyjnych (…), o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i z tego powodu nie przysługuje Pani prawo odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 tej ustawy,

- jest prawidłowe w zakresie uznania, że Sprzedawca prawidłowo uznał się za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży dokumentacji sporządzonej dla sprzedaży działek i wystawiona przez niego faktura daje Pani prawo odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 tej ustawy,

- jest prawidłowe w zakresie uznania, że z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek Sprzedawca był podatnikiem podatku od towarów i usług, a sprzedaż podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a zatem nie przysługuje Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych działek.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 grudnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 22 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Sprzedawca nieprawidłowo uznał się za podatnika podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działek o numerach ewidencyjnych (…), o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i z tego powodu nie przysługuje Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 tej ustawy, ustalenia czy Sprzedawca prawidłowo uznał się za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży dokumentacji sporządzonej dla sprzedaży działek i wystawiona przez niego faktura daje Pani prawo odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 tej ustawy oraz uznania, że z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek Sprzedawca był podatnikiem podatku od towarów i usług, a sprzedaż podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a zatem nie przysługuje Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 5 lipca 2022 roku, na podstawie aktu notarialnego nabyłam, między innymi, własność nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działki nr (…), o obszarze (…) m² (…), położonej w (…) w województwie (…). Wymienione działki stanowiły jedną, funkcjonalną całość i były objęte jedną księgą wieczystą. Dla powyższych działek nie ma aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego ani nie została wydana żadna decyzja określająca warunki zabudowy tej nieruchomości. Sprzedawca nie występował o wydanie decyzji określającej warunki zabudowy dla tych działek. W rejestrze gruntów, działki te określone są jako grunty orne, łąki, grunty pod rowami i nieużytki. Na powyższej nieruchomości, zgodnie z decyzją koncesją, wydaną przez (…) w 2015 roku, ważną do dnia (…) grudnia 2035 roku, ustanowiony został obszar i teren górniczy „(…)” o pow. (…) m² i przedmiotowa nieruchomość miała być wykorzystywana pod wydobywanie kopaliny – kruszywa naturalnego – piasku, jednakże wydobycie jeszcze nie zostało rozpoczęte. O wydanie koncesji wystąpił Sprzedawca. Do momentu sprzedaży, Sprzedawca nie wykorzystywał przedmiotowej nieruchomości w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w tym w działalności rolniczej, z tytułu której był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Według oświadczenia Sprzedawcy, Sprzedawca nabył przedmiotową nieruchomość z zamiarem wydobywania z niej piasku i żwiru. Sprzedawca oświadczył również, że nie wykorzystywał w żaden gospodarczy sposób nabytej nieruchomości, tylko przygotowywał się do wydobycia piasku i żwiru. Nie udostępniał też w żaden sposób przedmiotowej nieruchomości osobom trzecim. Sprzedawca nieruchomości prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w szerokim zakresie, w tym między innymi w zakresie wydobywania żwiru i piasku oraz kupna i sprzedaży nieruchomości i jest z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednakże oświadczył, że przedmiotowa nieruchomość stanowi jego majątek osobisty nabyty w obrocie prywatnym w 2011 roku, nie była ujęta w ewidencji środków trwałych jego firmy, ani nie była uznana za towar handlowy. Sprzedawca planował uruchomienie na przedmiotowej nieruchomości kopalni piasku, jednakże planów tych zaniechał i postanowił sprzedać Pani nieruchomość. Co więcej, z aktu notarialnego wyraźnie wynika, że oprócz przedmiotowych działek gruntu, przedmiotem sprzedaży jest również cała dokumentacja wykonana na potrzeby uzyskania koncesji na wydobywanie piasku, a wartość tej dokumentacji została uwzględniona w cenie sprzedaży nieruchomości, jednak bez wyodrębnienia wartości gruntu i dokumentacji. Ponieważ dokumentacja została sporządzona dla firmy Sprzedawcy, trzeba założyć, że Sprzedawca obniżył swój podatek VAT należny o podatek naliczony, wynikający z faktury za sporządzenie rzeczonej dokumentacji, mimo, że dotyczyła ona nieruchomości, którą Sprzedawca traktuje jako majątek osobisty niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą. W akcie notarialnym, stanowiącym umowę sprzedaży przedmiotowych działek, Sprzedawca oświadczył jednak, że w tym zakresie sprzedaży jest podatnikiem podatku VAT i wystawił fakturę za zbycie gruntów, doliczając do ceny netto podatek VAT według stawki 23% (dokumentacja nie została wyszczególniona w fakturze). Jako wystawcę faktury, Sprzedawca wpisał siebie z imienia i nazwiska, nie podając nazwy firmy, pod którą prowadzi działalność gospodarczą, jakby podkreślając, że transakcja ta nie dotyczy jego przedsiębiorstwa. Jednakże w zakresie prowadzonej, jednoosobowej działalności gospodarczej (przedsiębiorstwa), był zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT. Faktura została wystawiona na Panią jako zarejestrowanego i czynnego podatnika podatku VAT, którym była Pani w momencie zakupu i jest Pani nieprzerwanie do chwili obecnej. Zakup przedmiotowej nieruchomości został przez Panią dokonany w celu likwidacji zadłużenia Sprzedawcy w stosunku do Pani, więc cena netto tej nieruchomości została potrącona z długu Sprzedawcy, natomiast Pani zapłaciła Sprzedawcy przelewem równowartość podatku VAT od ceny netto tych działek. Według Pani opinii, transakcja ta nie powinna być objęta podatkiem VAT, ale Sprzedawca zajął stanowisko, że bez podatku VAT nie sprzeda Pani tej nieruchomości, jednakże, jeśli uzyska Pani interpretację KIS, z której będzie wynikało, że transakcja nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT lub od niego zwolniona, to on zwróci Pani zapłacony jemu podatek VAT. Podatku VAT wynikającego z faktury wystawionej przez Sprzedawcę do tej pory Pani nie odliczyła, w oczekiwaniu na interpretację KIS. Pani pierwszy wniosek został pozostawiony bez rozpoznania, więc to jest Pani kolejny wniosek. W stanie faktycznym zmieniło się tyle, że obecnie postanowiła Pani wydzierżawić przedmiotową nieruchomość podmiotowi wydobywającemu piasek i żwir, która to dzierżawa będzie stanowiła u Pani sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT. W związku z tym, jeżeli faktura wystawiona przez Sprzedawcę byłaby prawidłowa w każdym elemencie, mogłaby Pani obniżyć podatek VAT należny o podatek naliczony wynikający z tej faktury.

Pytania

1.Czy w zakresie sprzedaży przedmiotowych działek Sprzedawca prawidłowo uznał się za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i wystawiona przez niego faktura daje Pani prawo odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 tej ustawy, mając na uwadze, że nabyte działki posłużą Pani do wykonania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2.Czy w zakresie sprzedaży dokumentacji sporządzonej dla tych działek Sprzedawca prawidłowo uznał się za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i wystawiona przez niego faktura dawałaby Pani prawo odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 tej ustawy, przy założeniu, że wartość sprzedaży dokumentacji zostałaby wyodrębniona w fakturze, sprzedaż ta byłaby opodatkowana prawidłową stawką podatku i nabyta dokumentacja posłużyłaby Pani do wykonania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (sprzedaż przez Panią tej dokumentacji innemu podmiotowi)?

3.W przypadku uznania, że z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek Sprzedawca był podatnikiem podatku od towarów i usług, to czy podatek naliczony wynikający z wystawionej przez niego faktury może Pani odliczyć na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, mając na uwadze, że nabyte działki posłużą Pani do wykonania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (wydzierżawienie na cele działalności gospodarczej – wydobywczej)?

Pani stanowisko w sprawie

Odnośnie pytania 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz.U. z 2022 r. poz. 931) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Mając na uwadze, że działki stanowiące przedmiot sprzedaży były traktowane przez Sprzedawcę jako majątek osobisty, niezwiązany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, nie zostały ujęte przez niego w ewidencji środków trwałych jego firmy, nie były oddane do używania innym podmiotom ani odpłatnie, ani nieodpłatnie, nie były też uznawane za towar handlowy, o czym świadczy uzyskanie koncesji na wydobywanie piasku, nie można twierdzić, że zbycie powyższych działek nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej przez Sprzedawcę. Owszem mogłyby one mieć związek z działalnością gospodarczą Sprzedawcy, gdyby prowadził on na nich działalność wydobywczą, a następnie zbył owe działki, już jako kopalnię kruszywa, jednakże do uruchomienia wydobycia jeszcze nie doszło. Pozwala to na przyjęcie, że zbyte działki stanowiły majątek osobisty Sprzedawcy, niezwiązany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a zatem w zakresie sprzedaży tych działek, Sprzedawca nie był podatnikiem podatku od towarów i usług. Tym samym nie miałaby Pani prawa do odliczenia podatku naliczonego w wystawionej przez niego fakturze na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z art. 88 ust. 3a pkt 2 tej ustawy, niezależnie od tego, że nabyte działki posłużyłyby Pani do wykonania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnośnie pytania 2.

Ponieważ zlecenia sporządzenia dokumentacji dokonał Sprzedawca jako przedsiębiorca, zmierzający do uruchomienia na działkach, stanowiących przedmiot obecnej sprzedaży, kopalni piasku i dokonał obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony, wynikający z faktur za sporządzenie tej dokumentacji, należy uznać, że w tym zakresie Sprzedawca był podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż dokumentacji powinna być potraktowana jako odsprzedaż usługi lub towaru, w zależności za co uznamy ową dokumentację. Sprzedawca zobowiązany był zatem określić w fakturze wartość dokumentacji, stawkę podatku VAT i należność brutto z tego tytułu. Z tak wystawionej faktury miałaby Pani prawo odliczyć podatek naliczony na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nabyta dokumentacja ma posłużyć Pani do wykonania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (odsprzedaż tej dokumentacji innemu podmiotowi).

Odnośnie pytania 3.

Pani zdaniem, sprzedaż przedmiotowych działek jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Za tereny budowlane, zgodnie z art. 2 pkt 33 tej ustawy uznaje się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Dla stanowiących przedmiot sprzedaży działek o numerach (…), o obszarze (…) m² (…), położonych w (…) w województwie (…), nie ma aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego ani nie została wydana żadna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W rejestrze gruntów, działki te określone są jako grunty orne, łąki, grunty pod rowami i nieużytki. Na powyższej nieruchomości, zgodnie z decyzją koncesją, wydaną przez (…) w 2015 roku, ważną do dnia (…) grudnia 2035 roku, ustanowiony został obszar i teren górniczy „…” o pow. (…) m² i przedmiotowa nieruchomość miała być wykorzystywana pod wydobywanie kopaliny – kruszywa naturalnego – piasku, jednakże wydobycie jeszcze nie zostało rozpoczęte. W tej sytuacji, wymienione działki, stanowiące przedmiot sprzedaży, nie stanowią terenów budowlanych w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem ich sprzedaż jest zwolniona z podatku od towarów i usług. Podobne stanowisko znajdujemy w piśmie z dnia 12 grudnia 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o numerze 0111-KDIB3-2.4012.574.2017.1.ASZ VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży działek objętych koncesją na wydobywanie kruszywa (interpretacja indywidualna). Z powyższego wynika, że nawet gdyby Sprzedawca był w zakresie przedmiotowych działek podatnikiem podatku VAT, to nie przysługiwałoby Pani prawo odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturze wystawionej przez Sprzedawcę na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, niezależnie od innych okoliczności, również i tej, że nabyte działki posłużyłyby Pani do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Aby rozstrzygnąć kwestię, czy przysługuje Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze dotyczącej nabycia działek o nr ewidencyjnych (…), w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w zakresie przedmiotowej sprzedaży działek Sprzedawca prawidłowo uznał się za podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy,

ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar”. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.) „zamiar” oznacza „intencję zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć”. Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że za podatnika uznaje się również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i dokonała w tym celu pewnych nakładów, mimo że sama sprzedaż jeszcze się nie rozpoczęła, czy nawet nigdy nie zostanie rozpoczęta. Bardzo istotnym elementem, przesądzającym o prowadzeniu działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje dany podmiot w związku z rozpoczęciem działalności. Sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami realizowanymi w tym celu nadaje status podatnika podatku od towarów i usług, już nawet w fazie dokonywania czynności przygotowawczych, co wynika m.in. z orzeczenia TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. C-10/94 w sprawie Intercommunale voor zeewaterontzilting (INZO).

Za podatnika należy zatem uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zaznacza się, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy również zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W przedmiotowej sprawie zasadnym jest też przywołanie innego orzecznictwa TSUE (w tym wyroku z dnia 1 marca 2012 r. sygn. akt C-280/10 Kopalnia Odkrywkowa Polski Trawetyn, jak również w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. sygn. akt. C-400/98 Breitshol), z którego wynika, że poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy uznać za działalność gospodarczą. Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

W wyroku w sprawie C-280/10 Trybunał zwrócił uwagę, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału na działalność gospodarczą może składać się wiele następujących po sobie czynności, a czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być zaliczane do działalności gospodarczej. Trybunał stwierdził również, że zasada neutralności podatku VAT w odniesieniu do obciążenia podatkowego przedsiębiorstwa wymaga, aby pierwsze wydatki inwestycyjne dokonane na potrzeby i cele przedsiębiorstwa były uznawane za działalność gospodarczą, oraz że z ową zasadą byłoby sprzeczne, gdyby rzeczona działalność rozpoczynała się dopiero w chwili, gdy towar jest faktycznie wykorzystywany, to znaczy gdy powstaje dochód podlegający opodatkowaniu. Jakakolwiek inna interpretacja prowadziłaby do obciążenia podmiotu gospodarczego podatkiem VAT w ramach jego działalności gospodarczej, nie stwarzając możliwości odliczenia tego podatku, i wprowadzałaby arbitralne rozróżnienie między wydatkami inwestycyjnymi dokonanymi przed faktycznym wykorzystywaniem nieruchomości i w jego trakcie. W konsekwencji TSUE powołując się na wyrok z dnia 14 lutego 1985 r. w sprawie D.A. Rompelman and E.A. Rompelman – Van Deeln sygn. akt C-268/83 uznał, że ktokolwiek dokonuje takich działań inwestycyjnych ściśle związanych z przyszłym wykorzystywaniem nieruchomości i koniecznych do tego celu, powinien być uważany za podatnika w rozumieniu szóstej dyrektywy.

Zatem podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy ma całokształt działań jakie Sprzedawca podejmował w odniesieniu do przedmiotowych działek przez cały okres ich posiadania, włącznie z jakim zamiarem zostały one zakupione.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotowe działki zostały nabyte z zamiarem wykorzystywania ich w działalności gospodarczej. Sprzedawca nabył nieruchomość z zamiarem wydobywania z niej piasku i żwiru. Sprzedający wystąpił o wydanie koncesji na wydobycie piasku i żwiru, która obowiązuje do (…) grudnia 2035 r. Zatem nie można zgodzić się z Pani twierdzeniem, że działki stanowiące przedmiot sprzedaży stanowiły majątek osobisty Sprzedającego skoro nieruchomość została zakupiona z zamiarem wykorzystania jej do wydobywania piasku i żwiru. Zamiar wykorzystania nieruchomości był zgodny z przedmiotem prowadzonej przez Sprzedawcę działalności gospodarczej. Z tytułu sprzedaży działek Sprzedający prawidłowo uznał się za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy,

zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ww. ustawy,

pod pojęciem tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 503 ze zm.) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy,

kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,

ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy,

w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1.lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2.sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,

ilekroć w ustawie jest mowa o „działce budowlanej” – należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy,

zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1.towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej,

2.przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostawy gruntów, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego towaru. Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że skoro dla przedmiotowych działek, które Pani kupiła, nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, to sprzedaż tych działek jest zwolniona od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Pani wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z zakupem nieruchomości.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.nabycia towarów i usług,

b.dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy,

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że zakupiła Pani niezabudowane działki o nr ewidencyjnych (…) w celu wykorzystywania ich wyłącznie do czynności opodatkowanych. Jak ustalono powyżej Sprzedający z tytułu sprzedaży działek prawidłowo uznał, że z tytułu sprzedaży opisanych we wniosku działek występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie jak zostało wcześniej wyjaśnione, sprzedaż opisanych działek, będących przedmiotem Pani nabycia, korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Wobec powyższego zwolnienia dostawy gruntu, zastosowanie znajdzie przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT. W konsekwencji nie przysługuje Pani prawo do odliczenia z tytułu zakupu opisanych nieruchomości niezabudowanych.

A zatem Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, w myśl którego zbyte działki stanowiły majątek osobisty Sprzedawcy, niezwiązany z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, a zatem w zakresie sprzedaży tych działek Sprzedawca nie był podatnikiem podatku od towarów i usług, a tym samym nie miała Pani prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, całościowo należy uznać za nieprawidłowe.

Kolejne Pani wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej sprzedaż dokumentacji sporządzonej dla tych działek.

Z uwagi na okoliczność, że zlecenia sporządzenia dokumentacji dokonał Sprzedawca jako przedsiębiorca, w celu uruchomienia na działkach stanowiących przedmiot obecnej sprzedaży piasku i żwiru, należy uznać, że w tym zakresie Sprzedawca był podatnikiem podatku VAT, a sprzedaż tej dokumentacji podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem Sprzedawca zobowiązany był określić w fakturze wartość dokumentacji stawkę podatku VAT i z tak wystawionej faktury miała Pani prawo odliczyć podatek naliczony na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy przedmiot nabycia ma posłużyć Pani do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym, Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Kolejne Pani wątpliwości objęte zakresem pytania oznaczonego we wniosku nr 3 dotyczą braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturze dokumentującej sprzedaż nieruchomości, która została objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Odpowiedź na powyższe pytanie została zawarta w uzasadnieniu odpowiedzi na pytanie nr 1.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, przedstawiony stan faktyczny oraz uzasadnienie zawarte w odpowiedzi na pytanie nr 1 należy wskazać, że sprzedaż przedmiotowych działek jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a zatem zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie przysługuje Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Sprzedawcę a dokumentującej przedmiotową transakcję.

Zatem Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Panią w złożonym wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego.

Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Panią w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wyłącznie dla Pani, natomiast nie rozstrzyga w kwestie skutków podatkowych dla Sprzedającego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.