Interpretacja indywidualna z dnia 17 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.191.2022.4.KW

W zakresie art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ulga prowzrostowa).

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia

‒czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć od podstawy opodatkowania koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych do wysokości dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym przy spełnieniu przez Wnioskodawcę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb CITU,

‒czy Wydatki na obsługę social media mające na celu zwiększenie przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych Wnioskodawcy stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 CITU.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 lutego 2023 r. (data wpływu 15 lutego 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca jest deweloperem, który rozpoczął budowę osiedla mieszkaniowego. Osiedle mieszkaniowe jest budowane na nieruchomości gruntowej położonej w A, będącej własnością Wnioskodawcy. Przedsięwzięcie deweloperskie, nazwane jako "B" polega na budowie budynków mieszkalnych, w których będą się znajdować lokale mieszkalne.

Wnioskodawca zawiera z kupującymi umowy deweloperskie regulowane przepisami ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1805 z późn. zm.), która określa wzajemne prawa i obowiązki stron w zakresie:

a)wybudowania przez dewelopera lokalu mieszkalnego w ramach przedsięwzięcia deweloperskiego;

b)ustanowienia odrębnej własności przedmiotu umowy i przeniesienia tego prawa na nabywcę;

c)zapłaty przez nabywcę na rzecz dewelopera umówionej ceny nabycia powyższego prawa (dalej: Umowy deweloperskie").

Do określonego wyżej lokalu mieszkalnego przynależny będzie udział w nieruchomości wspólnej, który stanowić będzie ułamkową część prawa do gruntu.

Ponadto lokale mieszkalne wraz z przynależnościami mogą być dostępne dla kupujących również w ramach tzw. wolnej sprzedaży (bez zawierania umowy deweloperskiej) na podstawie umowy kupna-sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił różnego rodzaju wydatki mające na celu reklamę przedsięwzięcia deweloperskiego i dotarcie do potencjalnych kupujących, a w konsekwencji zwiększenie przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych.

W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza odliczyć od podstawy podatkowania koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych na podstawie art. 18eb CITU w takim zakresie, w jakim sprzedaż lokali mieszkalnych nie nastąpi do podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 CITU.

Wydatki poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych nie zostały ani nie zostaną zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie, ponadto nie były odliczone i nie będą odliczone przez Wnioskodawcę od podstawy opodatkowania w inny sposób, niż zgodnie z art. 18eb CITU. Dochód ze sprzedaży lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę będzie podlegać opodatkowaniu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Wnioskodawca podkreśla, że może ponosić wydatki na obsługę profilów typu social media - która polega na tym, że agencja marketingowa prowadzi profile reklamujące przedsięwzięcie deweloperskie w mediach społecznościowych (dalej: "Wydatki na obsługę social media"). Przykładem mediów społecznościowych jest (...), (...), (...). Obsługa profilów typu social media polega przede wszystkim na zaplanowaniu oraz publikowaniu odpowiednich treści w mediach społecznościowych. Agencja marketingowa tworzy te treści w ten sposób, aby były angażujące i dostosowane do pożądanego odbiorcy - potencjalnego kupującego. Celem wydatków na obsługę social media jest dotarcie do klientów będących użytkownikami mediów społecznościowych, a w konsekwencji wydatki mają na celu zwiększenie przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych Wnioskodawcy.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na pytania Organu:

1.Czy wnioskodawca będący deweloperem jest jedynie inwestorem czy również wykonawcą prac związanych z budową budynków mieszkalnych w ramach projektu „B” tj. czy jest również firmą budowlaną zatrudniającą do budowy lokali mieszkalnych swoich pracowników, czy może działania w tym zakresie zlecane są innym podmiotom (podwykonawcom)? Czy realizacja prac budowlanych zlecona została generalnemu wykonawcy?

Wnioskodawca jest inwestorem, a realizacja prac budowlanych związanych z budową budynków mieszkalnych w ramach projektu „B” została zlecona generalnemu wykonawcy.

2.Jeżeli wnioskodawca wykonuje samodzielnie (poprzez swoich pracowników) prace budowlane jaki jest zakres tych prac (czy dotyczą wszystkich etapów budowy, czy tylko niektórych z nich – jakich?)? Powyższe powinno zostać przez wnioskodawcę szczegółowo opisane.

Wnioskodawca jest inwestorem, a realizacja prac budowlanych związanych z budową budynków mieszkalnych w ramach projektu „B” została zlecona generalnemu wykonawcy.

3.Czy profile wnioskodawcy zarejestrowane w mediach społecznościowych, których obsługa powierzona została agencji marketingowej, poświęcone są jedynie przedsięwzięciu deweloperskiemu „B”, o którym mowa we wniosku?

Agencja marketingowa prowadzi profil poświęcony jedynie przedsięwzięciu deweloperskiemu „B”.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć od podstawy opodatkowania koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych do wysokości dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym przy spełnieniu przez Wnioskodawcę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb CITU?

2.Czy Wydatki na obsługę social media mające na celu zwiększenie przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych Wnioskodawcy stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 CITU?

Państwa stanowisko w sprawie

W pierwszej kolejności wskazać należy, że z tzw. „ulgi na ekspansję”, o której mowa w przepisach art. 18eb CITU, mogą skorzystać podatnicy, którzy wytworzyli produkty w ramach swojej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 18eb ust. 2 CITU przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika. Wskazać należy, że pojęcie „rzeczy” należy odnieść do definicji zawartej w art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, (Dz.U. z 2020, poz. 1740 ze zm.) w świetle którego: rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Nieruchomości w rozumieniu prawa cywilnego są jednym z rodzajów rzeczy. Jak zauważa się w doktrynie prawa cywilnego: "Podstawowym podziałem rzeczy jest podział na nieruchomości i rzeczy ruchome. Kodeks cywilny definiuje od strony pozytywnej pojęcie nieruchomości w art. 46 KC. Według tej definicji nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub ich części, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności" (Kodeks cywilny. Komentarz, Wydanie 3, 2022, Mariusz Załucki - komentarz do art. 45 Kodeksu cywilnego).

Prowadzi to do wniosku, że Wnioskodawca - jako podmiot wytwarzający rzeczy (budynki i znajdujące się w nich lokale mieszkalne, które są przedmiotem sprzedaży) - jest uprawniony do uprawniony do skorzystania z tzw. ulgi na ekspansję.

W tym miejscu należy wskazać, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż lokali mieszkalnych zarówno w drodze zawierania Umów deweloperskich, jak i lokale mieszkalne wraz z przynależnościami mogą być dostępne dla kupujących również w ramach tzw. wolnej sprzedaży (bez zawierania umowy deweloperskiej) na podstawie umowy kupna-sprzedaży nieruchomości. W obydwu przypadkach Zdaniem Wnioskodawcy jest On uprawniony do skorzystania z ulgi na ekspansję.

Skoro lokale mieszkalne wytworzone przez Wnioskodawcę spełniają definicję "produktów wytworzonych przez podatnika", to Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w art. 18eb ust. 1 CITU:

a)zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub

b)osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub

c)osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że wydatki poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych nie zostały, ani nie zostaną zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie, ponadto nie były odliczone i nie będą odliczone przez Wnioskodawcę od podstawy opodatkowania w inny sposób, niż zgodnie z art. 18eb CITU. Dochód ze sprzedaży lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę będzie podlegać opodatkowaniu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych do wysokości dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym, przy spełnieniu przez Wnioskodawcę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb CITU.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy są wydatki na obsługę profilów typu social media - która polega na tym, że agencja marketingowa prowadzi profile reklamujące przedsięwzięcie deweloperskie w mediach społecznościowych (dalej: "Wydatki na obsługę social media"). Przykładem mediów społecznościowych jest (...), (...), (...). Obsługa profilów typu social media polega przede wszystkim na zaplanowaniu oraz publikowaniu odpowiednich treści w mediach społecznościowych. Agencja marketingowa tworzy te treści w ten sposób, aby były angażujące i dostosowane do pożądanego odbiorcy - potencjalnego kupującego. Celem wydatków na obsługę social media jest dotarcie do klientów będących użytkownikami mediów społecznościowych, a w konsekwencji wydatki mają na celu zwiększenie przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 18eb ust. 7 pkt 2 CITU, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów. Zauważyć należy, że użycie w powyższym przepisie sformułowania „w tym” wskazuje na przykładowe wyliczenie kosztów związanych z działaniami promocyjno- informacyjnymi.

Mając powyższe na względzie wskazać należy, że zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN https://sjp.pwn.pl) promocja, to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia. Natomiast reklama, to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi. Natomiast pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd.

Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

Zdaniem Wnioskodawcy działania reklamowe Wnioskodawcy - Wydatki na obsługę social media mieszczą się w katalogu działań promocyjno-informacyjnych, o którym mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 CITU.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Jedną z form wsparcia przedsiębiorców w ramach Polskiego Ładu jest ulga na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, czyli tzw. „ulga na ekspansję”. Celem ulgi jest zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju swojej działalności i rozszerzania działalności nie tylko na rynek krajowy, ale także na zagraniczne rynki zbytu.

Regulacje dotyczące tej ulgi zawiera dodany do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) art. 18eb, który w ust. 1 stanowi, że:

Zgodnie z art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT:

W świetle art. 18eb ust. 3 ww. ustawy:

W myśl art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 18eb ust. 5 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 18eb ust. 6 tej ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT:

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia czy mają Państwo prawo odliczyć od podstawy opodatkowania koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych do wysokości dochodu uzyskanego przez Państwa w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym przy spełnieniu przez Spółkę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb CITU oraz czy Wydatki na obsługę social media mające na celu zwiększenie przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych Wnioskodawcy stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 CITU.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego w pierwszej kolejności wskazać należy, że z tzw. „ulgi na ekspansję”, o której mowa w przepisach art. 18eb ustawy o CIT, mogą skorzystać podatnicy, którzy wytworzyli produkty w ramach swojej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 18eb ust. 2 updop przez „produkty” rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika. Wsparciem w ramach ulgi, w świetle art. 18eb ust. 3 updop wymienionych regulacji objęte zostało odpłatne zbycie produktów wytworzonych przez podatnika, do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 updop.

Dlatego też, aby ocenić czy do Spółki mają zastosowanie przepisy art. 18eb ustawy o CIT dotyczące ulgi na ekspansję, w pierwszy kolejność należy ocenić, czy Spółka wytwarza rzeczy (produkty) w prowadzonej działalności gospodarczej.

W przepisach dotyczących ulgi na ekspansję, jak i w pozostałych przepisach ustawy o CIT nie zostało zdefiniowane wyrażenie „wytworzyć rzecz”. Szukając definicji ww. wyrażenia należy odnieść się przede wszystkim do jej rozumienia słownikowego, np. w Słowniku PWN słowo „wytworzyć” oznacza „zrobić, wyprodukować coś”, „wytwórca”.

Kolejną definicję słowa wytworzyć możemy znaleźć także w Wielkim słowniku języka polskiego Instytutu Języka Polskiego PAN, gdzie definiuje się „wytworzyć” jako: „spowodować powstanie czegoś”.

Do pojęcia „wytworzenia” odnosi się także art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Wskazać należy, że pojęcie „rzeczy” należy odnieść do definicji zawartej w art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, (Dz.U. z 2022 poz. 1360 ze zm.) w świetle którego:

Wymaga podkreślenia, że ustawy podatkowe odwołują się odrębnie do pojęcia „rzeczy” i „praw majątkowych”.

Dla przykładu, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 1 ustawy o CIT:

Ponadto stosownie do art. 46 § 1 ustawy Kodeks Cywilny:

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa możemy wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

‒ grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),

‒ budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),

‒ części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Mając na uwadze powyższe definicje, stwierdzić zatem należy, że wyrażenie „wytworzyć rzecz” przez podatnika oznacza wyprodukować różnego rodzaju przedmioty materialne przez tego podatnika.

Powyższe regulacje oznaczają w sposób niewątpliwy, że intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art. 18eb ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (a zatem przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego tekstu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 kwietnia 2014 r., II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2000 r., III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102). Nie ma w szczególności konieczności potrzeby sięgania po argumenty celowościowe wtedy, gdy już po zastosowaniu reguł znaczeniowych albo metody językowej i dyrektyw systemowych uda się osiągnąć właściwy wynik wykładni, to jest ustalić pozbawione cech niedorzeczności znaczenie interpretowanej normy (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2007 r., III CZP 94/06, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 95 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 1998 r., I CKN 664/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 7). Jeżeli przepis prawa jest jednoznaczny w swej warstwie językowej, nie zachodzi potrzeba, ani możliwość, stosowania innych metod wykładni. W innych przypadkach ustalenie treści normy prawnej zawartej w gramatycznym sformułowaniu przepisu prawa może wymagać odwołania się do dalszych metod wykładni, np. wykładni systemowej wewnętrznej lub zewnętrznej. Metodami wykładni systemowej czy celowościowej nie można wykroczyć poza ramy możliwych znaczeń interpretowanego przepisu wynikające z jego wykładni gramatycznej. Wykładnia przepisu dokonana z naruszeniem tej zasady stanowi już wykładnię contra legem, a więc prowadzi do naruszenia przepisu podlegającego interpretacji.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Spółka jest deweloperem, który rozpoczął budowę osiedla mieszkaniowego. Przedsięwzięcie, nazwane jako "B" polega na budowie budynków mieszkalnych, w których będą się znajdować lokale mieszkalne. Wnioskodawca zawiera z kupującymi umowy deweloperskie regulowane przepisami ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1805 z późn. zm.). Do określonego wyżej lokalu mieszkalnego przynależny będzie udział w nieruchomości wspólnej, który stanowić będzie ułamkową część prawa do gruntu. Ponadto lokale mieszkalne wraz z przynależnościami mogą być dostępne dla kupujących również w ramach tzw. wolnej sprzedaży (bez zawierania umowy deweloperskiej) na podstawie umowy kupna-sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił różnego rodzaju wydatki mające na celu reklamę przedsięwzięcia deweloperskiego i dotarcie do potencjalnych kupujących, a w konsekwencji zwiększenie przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych.

Ponadto, w uzupełnieniu Spółka wskazała, że Wnioskodawca jest inwestorem, a realizacja prac budowlanych związanych z budową budynków mieszkalnych w ramach projektu „B” została zlecona generalnemu wykonawcy.

Mając na uwadze powyższe należy podkreślić, że jak wskazano powyżej, intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art. 18eb ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

W związku z powyższym nie można się zgodzić się ze Spółką, że jako podmiot nie wytwarzający faktycznie/fizycznie rzeczy (budynków i znajdujących się w nich lokali mieszkalnych, które są przedmiotem sprzedaży) - jest uprawniony do skorzystania z tzw. ulgi na ekspansję, gdyż jest jedynie inwestorem a realizację prac budowlanych związanych z budową budynków mieszkalnych w ramach projektu „B” zleca generalnemu wykonawcy.

Zatem, Spółka nie wytwarza produktu lecz robią to inne podmioty na jej zlecenie, zaś Spółka sprzedaje ww. przedmioty (budynki/lokale mieszkalne) pod własną nazwą lub znakiem towarowym.

Przedstawiony opis sprawy prowadzi więc do wniosku, że Spółka nie wykonuje działalności produkcyjnej, lecz działalność handlową lub dystrybucyjną i zajmuje się tylko sprzedażą „towaru handlowego” wytworzonego przez inny podmiot a nie wytwarzaniem tego produktu.

Jak wskazano powyżej, intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art. 18eb ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

Podatnik, który zleca podmiotom trzecim realizację prac budowlanych związanych z budową budynków mieszkalnych w ramach projektu „B” a sam jest jedynie inwestorem „nie robi” ani „nie produkuje” samodzielnie tych nieruchomości. Działania podatnika nie można więc uznać za wytworzenie produktów, w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT.

Tym samym Spółka nie jest uprawniona do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy CIT a tym samym nie ma prawa odliczyć od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży lokali mieszkalnych (o których mowa we wniosku) do wysokości dochodu uzyskanego przez Spółkę w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym przy spełnieniu przez Spółkę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT.

W związku z tym, że wydatki na social media wliczone są w inwestycję, która nie jest wytwarzana przez Państwa, to do powyższych wydatków nie może być zastosowana tzw. „ulga na ekspansję”.

Stanowisko Państwa w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 i 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).