Interpretacja indywidualna z dnia 16 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDWL.4011.1057.2022.2.JN

Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 2 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 lutego 2023 r. (wpływ 3 lutego 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą oraz posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jego przychody za poprzedni rok nie przekroczyły 1,2 mln euro, z tego też powodu prowadzi księgę przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca korzysta z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa we wniosku, na zasadach określonych w art. 30c (podatek liniowy) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza od dnia 1 stycznia 2022 r. w związku z podjęciem współpracy z nowym klientem polega na uczestnictwie w wytwarzaniu od podstaw autorskiego oprogramowania jak i rozwijaniu oprogramowania już istniejącego. W ramach wytwarzania oprogramowania (w tym jego rozwijania), do zadań Wnioskodawcy należy i będzie należało:

–projektowanie oprogramowania w całości, jak i jego poszczególnych funkcjonalności (w tym architektury procesów i wymagań biznesowych);

–analizowanie oprogramowania;

–koordynacja prac różnych osób odpowiedzialnych za tworzenie oprogramowania;

–przekazywanie wytycznych programistom jak mają stworzyć dane rozwiązanie programistyczne stanowiące oprogramowanie, jaki rezultat ma osiągnąć dane rozwiązanie programistyczne stanowiące oprogramowanie, na czym ma polegać dane rozwiązanie programistyczne stanowiące oprogramowanie, jak poradzić sobie z napotkanymi problemami, odpowiadanie na ich pytania;

–tworzenie dokumentacji techniczno-biznesowej dla powstającego przy udziale Wnioskodawcy oprogramowywania, w tym dokumentacji projektowej oprogramowania;

–testowanie różnych hipotez badawczo-eksperymentalnych dotyczących rozwoju oprogramowania;

–testowanie, badanie i obserwowanie zachowań użytkowników oprogramowania;

–obserwowanie rozwoju oprogramowania, reakcji użytkowników – potwierdzanie/obalanie hipotez na temat dalszych dróg rozwoju oprogramowania.

Reasumując, zadaniem Wnioskodawcy jest projektowanie innowacyjnych rozwiązań w celu osiągnięcia jak najwyższej efektywności w zakresie użyteczności i funkcjonalności oprogramowania, dostosowania oprogramowania do najnowszych standardów technologicznych i użytkowych, a także poprawa ww. parametrów, a w związku z powyższym powstaje dokumentacja techniczno-biznesowa oprogramowania. Dokumentacja techniczno-biznesowa oprogramowania jest tworzona w różnej formie, w szczególności mogą to być odręczne notatki, wydruki, opisy, schematy (w tym też opisy i schematy algorytmów jakie są wykonywane przez oprogramowanie) czy instrukcje przekazywane drogą mailową, fizycznie bądź tez w ramach wiadomości/komunikatów przekazywanych droga elektroniczną. Dokumentacja techniczno-biznesowa oprogramowania jest twórczym wytworem Wnioskodawcy, spełniającym przesłanki utworu w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dokumentacja tworzona przez Wnioskodawcę, jest szczegółowa w stopniu umożliwiającym postępującemu rutynowo programiście „zakodować” to co z niej wynika do postaci kodu źródłowego, bądź przeprowadzić tę operację za pomocą odpowiedniego oprogramowania. Ponadto, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że jego rola w procesie wytwarzania oprogramowania jest nieodzowna, ze względu na określanie wytycznych i koordynację pracy osób odpowiedzialnych za tworzenie oprogramowania.

Wytworzone (w tym stanowiące rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego oprogramowania) przy udziale Wnioskodawcy oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, spełniając przesłanki wytworu o indywidualnym i twórczym charakterze, chronionego na podstawie art. 74 i n. ww. ustawy.

Efekty pracy Wnioskodawcy składają się na wytwarzanie programów komputerowych odznaczających się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, będących kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej oraz te programy komputerowe nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić czy przewidzieć ze względu na powtarzalny charakter.

Opisana we wniosku działalność Wnioskodawcy jest działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę bezpośrednio dla potrzeb jego działalności gospodarczej.

Autorskie oprogramowanie, o którym mowa we wniosku jest tworzone (w tym stanowiąc rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego oprogramowania) w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest ono tworzone w ramach twórczej działalności obejmującej prace rozwojowe, podejmowanej w sposób systematyczny (prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany w ramach poszczególnych projektów, do których angażowany jest Wnioskodawca), w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań i zastosowań, a także w ramach działalności polegającej na eliminacji pojawiających się błędów, wyciąganiu z nich odpowiednich wniosków. Prace te stanowią działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy, doświadczenia i umiejętności, w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do zarządzania, planowania i prowadzenia usług oraz tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych procesów (zastosowań) w zakresie zarządzania i usług na rynku związanym z obrotem instrumentami finansowymi. Nie są to działania rutynowe ani okresowe.

Opisana we wniosku działalność ma na celu zaprojektowanie przez Wnioskodawcę i stworzenie produktów (oprogramowania), w tym poszczególnych rozwiązań składających się na oprogramowanie, które – w stosunku do wcześniejszych produktów – mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Kolejne programy komputerowe, przy tworzeniu których uczestniczy Wnioskodawca obsługują realizację nowych usług i procesów, uwzględniając zmieniające się z miesiąca na miesiąc standardy programistyczne i technologie programistyczne. Nowy, ulepszony charakter tych produktów nie jest wynikiem działalności polegającej na wprowadzaniu rutynowych i okresowych zmian do tych produktów. Całość działalności Wnioskodawcy jest skierowana na badanie, rozwój i ulepszenie programów komputerowych, aby były użyteczne (realizujące zapotrzebowanie użytkowników oprogramowania), płynnie i bezawaryjnie działające, również dzięki rosnącym możliwościom obliczeniowym sprzętu komputerowego i kompatybilne z innym nowoczesnym oprogramowaniem.

Oprogramowanie jest tworzone (w tym stanowiąc rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego oprogramowania) przy uwzględnieniu standardów programistycznych, a także najnowszych, nietypowych i unikatowych (stale zmieniających się) technologii i rozwiązań programistycznych, które Wnioskodawca na bieżąco śledzi i wykorzystuje je w kolejnych tworzonych przy jego udziale programach komputerowych, co też wyróżnia Wnioskodawcę wśród jego konkurencji.

Wnioskodawca projektuje nowe lub ulepszone rozwiązania programistyczne, które wedle wiedzy Wnioskodawcy i mając na uwadze indywidualny wkład Wnioskodawcy w wykonywane prace, a także coraz bogatsze doświadczenie Wnioskodawcy są albo unikatowo albo na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących znanych Wnioskodawcy.

W związku z opisaną wyżej działalnością Wnioskodawcy istnieje jeden rodzaj wynagrodzenia osiąganego przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej. Jest to wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług projektanta oprogramowania i „product managera” dla projektów programistycznych, czyli specjalisty zarządzającego określonymi projektami w firmie, odpowiedzialnego za ich planowanie oraz realizację, ukierunkowanych na tworzenie, rozwijanie i modyfikowanie oprogramowania. Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest zależne od ilości i zakresu zadań. W tym miejscu należy podkreślić, że na wysokość wynagrodzenia Wnioskodawcy wpływa czas niezbędny do ukończenia prac objętych tym wynagrodzeniem. W ramach ww. wynagrodzenia Wnioskodawca też przenosi (na polach eksploatacji określonych w umowie z klientem) na klienta majątkowe prawa autorskie do efektów swoich prac (w szczególności dokumentacji techniczno-biznesowej), a także udziela uprawnień w zakresie wykonywania praw zależnych do efektów prac Wnioskodawcy.

Wnioskodawca począwszy od rozpoczęcia ww. współpracy z nowym klientem prowadził na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodu i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, zapewniającą spełnienie pozostałych wymogów określonych w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czynności zlecone Wnioskodawcy w ramach świadczenia usług na rzecz klienta nie są absolutnie wykonywane pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez klienta. Wnioskodawca może realizować swoje zadania zdalnie, w czasie dla siebie dogodnym, trzymając się ustalonych terminów realizacji poszczególnych usług.

Podmiot, dla którego Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, ma siedzibę w Polsce.

Wnioskodawca świadczy usługi opisane we wniosku w Polsce.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonanie przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku usług związanych z tworzeniem oprogramowania.

Wnioskodawca jako wykonujący czynności opisane we wniosku samodzielnie ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca chciałby stosować preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej za okres począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r.

W piśmie z 3 lutego 2023 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał:

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej samodzielnie prowadził i prowadzi on badania naukowe, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Składały i składają się na nie:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne, w szczególności poprzez weryfikację błędów jakie obserwowane są w oprogramowaniu współtworzonym przez Wnioskodawcę i wyciąganie z nich wniosków na przyszłość, obserwację zachowań użytkowników tego oprogramowania, obserwację trendów występujących w oprogramowaniu dla branży finansowej, w celu poprawiania sprawności i użyteczności oprogramowania współtworzonego przez Wnioskodawcę;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń, w szczególności poprzez śledzenie i stosowanie nowych (zmieniających się stale) technologii programistycznych, ze względu na bardzo szybki postęp oprogramowania, a także oczekiwań użytkowników, tworzenie oprogramowania dla różnorodnych procesów, z różnorodnym zapotrzebowaniem, w tym dzięki temu opracowywanie nowych programów komputerowych i ciągłe tworzenie oprogramowania obsługującego nowe procesy dla użytkowników oprogramowania, co wymaga stałego poszerzania wiedzy i umiejętności.

Wnioskodawca prowadzi ww. badania począwszy od 1 stycznia 2022 r.

Stosowane przez Wnioskodawcę metody badawcze to: obserwacja, testowanie, prowadzenie symulacji, modelowanie, badanie dokumentacji, badanie programów komputerowych tworzonych przez inne podmioty, obliczenia matematyczne, badanie kodu źródłowego, badanie błędów oprogramowania, rozwijanie metod optymalizacyjnych.

Prowadzone przez Wnioskodawcę badania przynosiły dotychczas określone efekty, a więc stworzenie oprogramowania prawidłowo realizującego założone funkcje, działającego w założonej technologii, działającego bezawaryjnie, zawierającego odpowiednio wysokie zabezpieczenia, przy założeniu, że i funkcjonalności i technologie stale ulegają zmianom wynikającym z zapotrzebowania użytkowników i dynamicznego postępu technologicznego, a także zwiększania efektywności i prędkości programów komputerowych czy podatności na ataki zewnętrzne.

W ramach opisanej we wniosku działalności Wnioskodawca samodzielnie prowadził i prowadzi prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace te prowadzone są począwszy od 1 stycznia 2022 r. Jak opisano we wniosku jest to działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy, doświadczenia i umiejętności, w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, w tym poprzez analizę błędów występujących w oprogramowaniu, tworzenie symulacji działania oprogramowania, obserwację zachowań użytkowników programów komputerowych współtworzonych przez Wnioskodawcę, a także trendów programistycznych, do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych procesów (zastosowań) w zakresie usług. Nie są to i nie będą działania rutynowe ani okresowe.

Celem ww. prac rozwojowych było i jest stworzenie oprogramowania prawidłowo realizującego założone funkcje, działającego w założonej technologii, działającego bezawaryjnie, odpowiednio zabezpieczonego przed nieuprawnionym dostępem, przy założeniu, że i funkcjonalności i technologie stale ulegają zmianom wynikającym z zapotrzebowania dostawców i użytkowników oprogramowania oraz dynamicznego postępu technologicznego, a także zwiększania efektywności programów komputerowych, zwiększania szybkości pracy programów komputerowych.

Prace rozwojowe prowadzone przez Wnioskodawcę kończą się pozytywnym wynikiem. Ich wynikiem jest baza wiedzy i doświadczeń Wnioskodawcy w zakresie projektowania oprogramowania, która jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby realizacji kolejnych projektów programistycznych (programów komputerowych) poprzez stosowanie i ciągłe ulepszanie wypracowanych i testowanych przez Wnioskodawcę rozwiązań, po to aby projektowane przez niego oprogramowanie było zgodne z najnowszymi standardami technologicznymi, użytkowymi, a także pozwalało na realizację najbardziej wymagających i trudnych zadań.

Działalność Wnioskodawcy zasadniczo sprowadza się do projektowania nowych produktów (oprogramowania) obsługujących realizację nowych bądź zmienionych procesów dla branży finansowej. Projektując oprogramowanie, które obsługuje coraz to nowe procesy obsługiwane przez specjalistyczne programy komputerowe (tytułem przykładu można wskazać system do (…)), w tym na linii instytucja finansowa – jej klient (tj. użytkownik oprogramowania), Wnioskodawca stale poszerza swoją wiedzę i doświadczenie w zakresie programowania, które wykorzystuje przy współtworzeniu kolejnych programów komputerowych, potrzebnych do obsługi kolejnych zadań realizowanych przez systemy działające na rynku finansowym. Wnioskodawca oferuje więc i będzie oferował produkty (oprogramowanie), które są wynikiem prac rozwojowych, w swojej działalności gospodarczej.

W stosunku do dotychczasowej działalności Wnioskodawcy jego produkty (ww. i opisane we wniosku oprogramowanie), mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Nowy, ulepszony charakter tych produktów nie jest absolutnie wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, gdyż ze względu na dynamiczny postęp technologiczny, rozwój zabezpieczeń, takie zabiegi są niewystarczające.

W ramach działalności opisanej we wniosku Wnioskodawca samodzielnie prowadził i prowadzi również prace o innym charakterze niż badania naukowe lub prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a w szczególności są to spotkania i ustalenia z klientem, zespołami projektowymi, prace ewidencyjne, a także prace integracyjne. Wnioskodawca prowadził je również od 1 stycznia 2022 r.

Pod pojęciem oprogramowanie należy rozumieć zestaw komend, które w przypadku umieszczenia ich na nośniku odczytywanym przez komputer, są w stanie sprawić, że komputer wyposażony w zdolność ich przetwarzania wskaże, wykona lub osiągnie określone funkcje, zadanie lub rezultat.

Wnioskodawca projektując programy komputerowe (…) i nadzorując prace programistów tworzących kod źródłowy programów komputerowych projektowanych przez Wnioskodawcę przyczynia się istotnie i współuczestniczy w tworzeniu oprogramowania, w tym jako współtwórca programów komputerowych przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie podlegające ochronie prawnej.

Efekty pracy Wnioskodawcy, które nazywa on „programem komputerowym”, „oprogramowaniem” oraz „dokumentacją techniczno-biznesową”, zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

–zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

–nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

–nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez klienta.

Efekty pracy, które Wnioskodawca nazywa „programem komputerowym”, „oprogramowaniem” oraz „dokumentacją techniczno-biznesową” zawsze są odrębnymi programami komputerowymi (w przypadku dokumentacji dotyczą odrębnych programów komputerowych), które podlegają ochronie na podstawie art. 74 i n. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych wytworów.

W odniesieniu do zawartego we wniosku sformułowania, należy wskazać, że:

a)rezultatem pracy Wnioskodawcy jest wskazana we wniosku „dokumentacja techniczno-biznesowa”, rozumiana jako instrukcje przeznaczone dla komputera, pozwalające przekształcić je do postaci kodu źródłowego,

b)w ramach wytworzenia przez Wnioskodawcę „dokumentacji techniczno-biznesowej” powstały instrukcje komend adresowanych do komputera ale też zbiór zleceń dla programistów realizujących kolejne etapy projektu polegającego na tworzeniu programów komputerowych.

„Dokumentacja techniczno-biznesowa” zawiera (…).

Wnioskodawca przenosi na klienta prawo autorskie do współtworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania łącznie z „dokumentacją techniczno-biznesową”, która stanowi część tego oprogramowania.

„Dokumentacja techniczno-biznesowa” tworzona przez Wnioskodawcę podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

„Programy komputerowe” współtworzone przez Wnioskodawcę zawsze są efektem prac rozwojowych Wnioskodawcy lub badań naukowych Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W każdym przypadku współtworzenie przez Wnioskodawcę „programu komputerowego” wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez Wnioskodawcę badań naukowych lub prac rozwojowych w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca prowadził albo prowadzi odrębne badania naukowe lub prace rozwojowe dla celów zaprojektowania i współtworzenia (jako product manager) każdego poszczególnego „programu komputerowego”, który jest efektem jego pracy, gdyż każdy taki „program komputerowy” ma swoją specyfikę.

W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija bądź ulepsza oprogramowanie (programy komputerowe), to:

a)projektowane przez Wnioskodawcę ulepszenie oprogramowania samo w sobie jest programem komputerowym, do którego prawa autorskie podlegają ochronie również u Wnioskodawcy na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – tj. to co Wnioskodawca przenosi na klienta jako efekt również jego pracy jako współtwórcy jest samoistnym, mogącym funkcjonować niezależnie od treści pierwotnego programu, programem komputerowym, prawa autorskie do którego podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

b)Wnioskodawca jest współwłaścicielem tego oprogramowania,

c)zmiany projektowane przez Wnioskodawcę do rozwijanego lub ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian.

Jak wynika z powyższych odpowiedzi Wnioskodawca nie jest użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z współtworzonego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej, a jest współwłaścicielem oprogramowania.

Wnioskodawca jak wskazano w odpowiedzi na pytania powyżej współtworzy programy komputerowe (każdy program komputerowy jest nowym programem komputerowym, odrębnym od wcześniej istniejących programów komputerowych), a działania polegające na ulepszaniu oraz rozwijaniu „programu komputerowego” mieszczą się w działalności polegającej na tworzeniu programów komputerowych (nowy program komputerowy jest rozwinięciem lub ulepszeniem wcześniej istniejącego programu komputerowego, ale stanowi odrębny i samoistny program komputerowy, w stosunku do tego wcześniej istniejącego) i zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności programu komputerowego.

Umowa z klientem regulowała i reguluje kwestię wynagrodzenia Wnioskodawcy w ten sposób, że było to/jest wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług projektanta oprogramowania i product managera dla projektów programistycznych, w które wliczone jest wynagrodzenie z tytułu przeniesienia na klienta majątkowych praw autorskich do programów komputerowych współtworzonych przez Wnioskodawcę na jego zlecenie. Ponadto, przedmiotem umowy zawartej z klientem jest przeniesienie na niego uprawnień w zakresie wykonywania praw zależnych do programów komputerowych współtworzonych przez Wnioskodawcę na zlecenie jego klienta. Umowa nie wyodrębnia jaka część wynagrodzenia przypada z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich i autorskich praw zależnych.

Mając na uwadze dotychczasową relację z klientem uzgodniony okres rozliczeniowy obejmował jeden miesiąc, w którym to okresie Wnioskodawca musiał ukończyć uzgodnione z klientem prace, aby się rozliczyć. Tak więc uzgodniony z klientem okres rozliczeniowy był i jest stałym okresem czasowym.

Wykonanie po stronie Wnioskodawcy prac dotyczących programów komputerowych, a także przeniesienie majątkowych praw autorskich do nich, w tym uprawnień w zakresie autorskich praw zależnych, zamyka się w ramach danego okresu rozliczeniowego, co uprawnia Wnioskodawcę do wystawienia faktury rozliczającej dany okres rozliczeniowy.

W związku z wykonywaną umową zawartą z klientem Wnioskodawca wystawia faktury. Faktury, które Wnioskodawca wystawia na rzecz klienta, nie wyodrębniają wynagrodzenia z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do poszczególnych efektów prac Wnioskodawcy. Jest to podyktowane faktem, że koszt praw autorskich jest wliczony w cenę usług, zgodnie z ustaleniami z klientem, a więc skoro należności z tego tytułu są wliczone w cenę usług, nie ma potrzeby wyróżniania w tym zakresie odrębnego wynagrodzenia. Dla klienta najważniejsza jest informacja ile ma łącznie zapłacić Wnioskodawcy, a drugorzędne znaczenie ma to co na tę kwotę się składa. Podobnie z punktu widzenia interesów Wnioskodawcy każdorazowo najważniejsze jest uzgodnienie łącznego wynagrodzenia jakie powinien uzyskać od klienta.

Umowa zawarta z klientem reguluje przeniesienie majątkowych i zależnych praw autorskich do wszystkich programów komputerowych stworzonych przy udziale Wnioskodawcy na rzecz klienta (zbiorczo). Przeniesienie odbywa się na polach eksploatacji określonych w zawartej z klientem umowie, w momencie ustalenia każdego z programów komputerowych. Programy komputerowe współtworzone przez Wnioskodawcę są nazwane (zgodnie z nazwami są wyodrębnione). Taki sposób wyodrębnienia jest jasny dla Wnioskodawcy i klienta i nie wymaga już dodatkowych czynności, gdyż po implementacji programu widoczne jest realizowanie przez niego zadań określonych z klientem. Przejście praw następuje na podstawie postanowień umowy niejako automatycznie.

Chodzi o tytuł, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi). Z tego tytułu dotychczas Wnioskodawca osiągał dochody, które zamierza opodatkować preferencyjną stawką (i będzie je osiągał w przyszłości i również ewentualnie opodatkowywał preferencyjną stawką).

W zakresie dochodów objętych złożonym wnioskiem ewidencja prowadzona jest począwszy od 1 stycznia 2022 r.

Odrębna ewidencja jest prowadzona od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP oraz odrębna ewidencja prowadzona jest na bieżąco, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawca w odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji na bieżąco wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji Wnioskodawca wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca oblicza tzw. wskaźnik nexus (art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i dokonuje tego obliczenia przy użyciu wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym mając na uwadze dotychczasową działalność Wnioskodawcy, w jego działalności objętej złożonym wnioskiem, kwalifikującej się w ramach ulgi IP Box, występują wyłącznie (mając na uwadze kategorie kosztów oznaczonych we wzorze lit. a-d) koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (wyłącznie koszty, oznaczone we wzorze jako lit. a). Tak więc przy obliczaniu tzw. wskaźnika nexus Wnioskodawca póki co nie uwzględniał (przyjął wartość zerową) kosztów na nabycie wyników piać badawczo-rozwojowych, o których mowa w lit. b i c (stanowiących element wzoru), a także kosztów na nabycie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w lit. d (stanowiącej element wzoru). Ponadto, przy obliczaniu tzw. wskaźnika nexus Wnioskodawca nie zalicza kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Przy obliczeniu tzw. wskaźnika nexus Wnioskodawca bierze również pod uwagę treść art. 30ca ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca w wyniku wykonywania czynności związanych z pełnieniem funkcji projektanta oprogramowania i „product managera” uczestniczy w wytwarzaniu nowego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, podlegającego ochronie na postawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nie całe wynagrodzenie za pełnienie funkcji projektanta oprogramowania i „product managera” jest odpłatnością za kwalifikowane prawo własności intelektualnej uwzględnione w cenie sprzedaży usług.

W sytuacji, gdy oprogramowanie jest wytwarzane w zespole, w którym Wnioskodawca pełni funkcję projektanta oprogramowania i „product managera”, to efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest sam projekt programu komputerowego (znajdujący swój wyraz w dokumentacji techniczno-biznesowej, stanowiącej część tworzonych programów komputerowych) wcielany w życie przez zespół projektowy, którego prace Wnioskodawca prowadzi i nadzoruje, a więc część oprogramowania, która w połączeniu z innymi częściami – wytworzonymi przez inne osoby – będzie stanowić jako kompletna i spójna całość kwalifikowane prawo własności intelektualnej podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W sytuacji, gdy w efekcie prac prowadzonych przez Wnioskodawcę będzie powstawać część oprogramowania, która dopiero w połączeniu z innymi częściami – wytworzonymi przez inne osoby – będzie stanowić kwalifikowane prawo własności intelektualnej podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to ww. osoby (współtwórcy, w tym Wnioskodawca pełniąc funkcję projektanta oprogramowania i „product managera”) przenoszą razem (łącznie) na rzecz klienta (jako współwłaściciele) na podstawie odrębnej, każdy samodzielnie zawartej z klientem umowy, prawo do stworzonego przez nich łącznie programu komputerowego, podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i każdy odrębnie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie związane z własnym udziałem w każdym projekcie polegającym na tworzeniu oprogramowania.

W ramach opisanych we wniosku czynności związanych z pełnieniem funkcji projektanta oprogramowania i „product managera” Wnioskodawca prowadził badania naukowe lub prace rozwojowe w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Podstawą stosunku prawnego łączącego Wnioskodawcę z klientem w zakresie wykonywania funkcji projektanta oprogramowania i „product managera” jest oddzielna umowa o świadczenie usług (o charakterze zlecenia).

Rola Wnioskodawcy działającego jako projektanta oprogramowania i „product managera” jest kluczowa i niezbędna do powstania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego) w ogóle. Wnioskodawca projektuje oprogramowanie, a więc nadaje mu konkretny kształt i funkcje, a ponadto prowadzi i nadzoruje prace zespołu projektowego (w tym programistów tworzących kod źródłowy), w tym udziela wskazówek i wytycznych, dzięki czemu prace, a więc powstanie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, mają swój początek i koniec.

Pytanie

Czy dochód Wnioskodawcy z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług w zakresie opisanym we wniosku (prace projektanta oprogramowania i „product managera” dla projektów programistycznych), będzie stanowił kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowany stawką podatku w wysokości 5%?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy prawo o szkolnictwa wyższym i nauce prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowane i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi Informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Kolejne programy komputerowe, przy pracach nad którymi uczestniczy Wnioskodawca, stanowią ulepszenie wcześniejszego oprogramowania projektowanego przez Wnioskodawcę (są tworzone przy zastosowaniu nowości w zakresie rozwiązań programistycznych i technologii, są dostosowane do zmieniających się potrzeb klientów i użytkowników oprogramowana, a więc wykorzystywane w ramach nowych zastosowań, są tworzone z wykorzystaniem stale poszerzanego doświadczenia i poszerzanej wiedzy Wnioskodawcy). Całość działalności Wnioskodawcy opisanej we wniosku jest skierowana na badanie, rozwój i ulepszenie programów komputerowych aby były użyteczne (realizujące zapotrzebowanie klientów i użytkowników), płynnie i bezawaryjnie działające, również dzięki rosnącym możliwościom obliczeniowym sprzętu komputerowego i kompatybilne z innym nowoczesnym oprogramowaniem, a nie skierowana na rutynowe wprowadzanie zmian (w tym dostosowujących tylko istniejący program komputerowy do szczególnej specyfiki i szczególnych wymagań klienta czy użytkownika) lub skierowana na powielanie tych samych rozwiązań.

Ww. oprogramowanie jest tworzone (w tym rozwijane lub ulepszane) w ramach twórczej działalności obejmującej prace rozwojowe, podejmowanej w sposób systematyczny, w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań i zastosowań, a także w ramach działalności polegającej na eliminacji pojawiających się błędów, wyciąganiu z nich odpowiednich wniosków. Prace te stanowią działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy, doświadczenia i umiejętności, w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do zarządzania, planowania i prowadzenia produkcji i usług oraz tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych procesów (zastosowań) w zakresie zarządzania, produkcji i usług. Nie są to działania rutynowe ani okresowe.

Oprogramowanie jest tworzone (w tym stanowiąc rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego oprogramowania) przy uwzględnieniu standardów programistycznych, a także najnowszych, nietypowych i unikatowych (stale zmieniających się) technologii i rozwiązań programistycznych, które Wnioskodawca na bieżąco śledzi i wykorzystuje w kolejnych tworzonych przy jego udziale programach komputerowych.

Oprogramowanie, przy pracach nad którymi uczestniczy Wnioskodawca, w tym je projektuje, jest albo unikatowe albo na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących, które są znane Wnioskodawcy.

Wytworzone (w tym stanowiąc rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego oprogramowania) przy udziale Wnioskodawcy i na podstawie projektów (wytycznych) Wnioskodawcy oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, stanowi utwór (będący programem komputerowym) podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, spełniając przesłanki wytworu o indywidualnym i twórczym charakterze, chronionego zgodnie z art. 74 i n ww. ustawy, gdyż efekty pracy nad nim:

–odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej,

–nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć ze względu na powtarzalny charakter.

Tak więc oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, spełnia przesłanki określone w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, jest tworzone (w tym rozwijane lub ulepszane) przy udziale Wnioskodawcy i na podstawie projektów (wytycznych) Wnioskodawcy w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i spełnia te przesłanki. Opisany we wniosku zakres zadań Wnioskodawcy (który można podsumować jako prace projektanta oprogramowania i „product managera” dla projektów programistycznych, czyli specjalisty zarządzającego określonymi projektami w firmie, odpowiedzialnego za ich planowanie oraz realizację) spełnia bowiem kryteria działalności badawczo-rozwojowej, a w szczególności wykonywane przez Wnioskodawcę prace są systematyczne, dostarczające wartość dodaną i rozwojową dla funkcjonowania oprogramowania, a ponadto pozostaną one innowacyjne i niespotykane w innych rozwiązaniach tego typu.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w Polsce oprogramowanie definiowane jest jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów i podlega ochronie jako utwór, o którym mowa w art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Należy podkreślić, że brak ustawowej definicji pojęcia „program komputerowy” oraz brak precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego” w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując Interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) – jako oprogramowanie – w katalogu kwalifikowanych IP jest zgodne z wytycznymi raportu BEPS Plan Działania nr 5 i wynika z przedstawionej powyżej interpretacji zakresu znaczeniowego „autorskiego prawa do programu komputerowego”.

Zważając na szerokie definiowanie programu komputerowego można stwierdzić, że Wnioskodawca w ramach opisanych we wniosku prac (swoich zadań) wytwarza oprogramowanie opracowując w szczególności dokumentację oprogramowania, rozwiązania biznesowe dla oprogramowania. „Takie materiały są traktowane jako jeden ze sposobów wyrażenia programu komputerowego, pod warunkiem że są szczegółowe w stopniu umożliwiającym postępującemu rutynowo programiście »zakodować« je do postaci kodu źródłowego bądź przeprowadzić tę operację za pomocą odpowiedniego oprogramowania” („Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz”, red dr Arkadiusz Michalak, Rok: 2019, Wydanie: 1, komentarz do art. 74).

Nie ma natomiast znaczenia, jaki kształt bądź formułę przybiorą w konkretnym przypadku przygotowawcze materiały projektowe, przykładowo mogą być to odręczne notatki, wydruki, opisy, schematy (w tym też opisy i schematy algorytmów jakie będą wykonywane przez oprogramowanie) czy instrukcje przekazywane drogą mailową, fizycznie bądź też w ramach wiadomości/komunikatów przekazywanych drogą elektroniczną (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 4 lutego 2010 r., sygn. akt I ACa 912/09, niepubl.; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 27 lutego 2013 r., I ACa 1157/12).

Prawo własności intelektualnej jest od podstaw wykonane przez Wnioskodawcę oraz cały zespół pracujący w projekcie, jest ciągle ulepszane o dodatkowe innowacyjne rozwiązania (techniczne rozwiązania systemowe, programistyczne oraz biznesowe). Istotnym jest, że praca całego zespołu (w tym Wnioskodawcy) skierowana jest na wytworzenie oprogramowania.

W drodze wykładni systemowej można powołać się na interpretacje wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w sprawie 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu korzystania lub rozporządzania autorskim prawem do programu komputerowego, a przykładowo w sprawach: 0112-KDIL3-3.4011.48.2018.2.DS czy 0113-KDIPT3.4011.95.2019.3.KK. W przytoczonych rozstrzygnięciach organ zajął stanowisko, iż „nie tylko kody źródłowe programów komputerowych wypełniają przesłanki wynikające z art. 22 ust. 9b pkt 1 omawianej ustawy, lecz także opisy koncepcji, analizy, specyfikacje, instrukcje, propozycje rozwiązań architektonicznych, systemowych niebędące składnikami programu komputerowego, ale powstające w związku z tworzeniem takiego programu, a także utwory połączone z programem komputerowym (np. utwory audiowizualne), podręczniki użytkownika, czy też interfejsy użytkownika”.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, dochód Wnioskodawcy z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług w zakresie opisanym we wniosku, stanowi kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wynika to z przytoczonej argumentacji, która jednoznacznie wskazuje na to, że jest to dochód z oprogramowania będącego kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Tym samym w przypadku tego dochodu można stosować stawkę podatku wynoszącą 5%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.):

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy podatnik prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji - głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy:

Natomiast art. 30ca ust. 5 ww. ustawy stanowi:

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Stosownie do art. 30cb ust. 3 cytowanej ustawy:

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem i rozwinięciem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

-wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

-kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

-dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, w odniesieniu do kosztów należy mieć na uwadze ograniczenia w zaliczaniu takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz to, że w przypadku podlegających amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych kosztem jest ustalony na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpis amortyzacyjny.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

-wskaźnika nexusobliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

-wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brzmi:

Oznacza to, że IP Box, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

Należy ponadto zauważyć, że w art. 30ca ust. 7 ustawy, ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wśród nich ustawodawca wymienił uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi (art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy). Przepis ten dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Natomiast art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy ma zastosowanie, gdy całość praw własności intelektualnej do tworzonego i rozwijanego oprogramowania jest przekazywana odpłatnie na rzecz danego kontrahenta. W toku realizowanych prac, podatnik wytwarza utwory objęte prawami własności intelektualnej. Kontrahent zyskuje wszystkie prawa do wytworzonych utworów, a podatnik je traci, za co otrzymuje wynagrodzenie. Tak, więc należności otrzymywane z tego tytułu są dochodem ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W przedmiotowej sprawie Pana wątpliwość dotyczy określenia, czy dochód z tytułu świadczenia przez Pana usług w zakresie prac projektanta oprogramowania i „product managera” dla projektów programistycznych, będzie stanowił kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności Intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowany stawką podatku w wysokości 5%.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że od 1 stycznia 2022 r. w związku z podjęciem współpracy z nowym klientem prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na uczestnictwie w wytwarzaniu od podstaw autorskiego oprogramowania, jak i rozwijaniu oprogramowania już istniejącego.W ramach prowadzonej działalności gospodarczej samodzielnie prowadził i prowadzi Pan badania naukowe oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Działalność twórcza podejmowana jest w sposób systematyczny (prowadzona w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany w ramach poszczególnych projektów, do których jest Pan angażowany), w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań i zastosowań, a także w ramach działalności polegającej na eliminacji pojawiających się błędów, wyciągnięciu z nich odpowiednich wniosków.

Ponadto, z informacji, które przedstawił Pan we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że uczestniczy Pan w wytwarzaniu od podstaw autorskiego oprogramowania, jak i rozwijaniu oprogramowania już istniejącego. Projektując programy komputerowe i nadzorując prace programistów tworzących kod źródłowy programów komputerowych projektowanych przez Pana przyczynia się istotnie i współuczestniczy w tworzeniu oprogramowania, w tym jako współtwórcy programów komputerowych przysługują mu osobiste i majątkowe prawa autorskie podlegające ochronie prawnej. W wyniku wykonywania czynności związanych z pełnieniem funkcji projektanta oprogramowania i „product managera”uczestniczy Pan w wytwarzaniu nowego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, podlegającego ochronie na postawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku oprogramowanie jest wytwarzane w zespole, w którym pełni Pan funkcję projektanta oprogramowania i „product managera”. W takim przypadku efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Pana jest sam projekt programu komputerowego (znajdujący swój wyraz w dokumentacji techniczno-biznesowej, stanowiącej część tworzonych programów komputerowych) wcielany w życie przez zespół projektowy, którego prace prowadzi Pan i nadzoruje, a więc część oprogramowania, która w połączeniu z innymi częściami – wytworzonymi przez inne osoby – będzie stanowić jako kompletna i spójna całość kwalifikowane prawo własności intelektualnej podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W opisanej sytuacji, to ww. osoby (współtwórcy, w tym Pan pełniąc funkcję projektanta oprogramowania i „product managera”) przenoszą razem (łącznie) na rzecz klienta (jako współwłaściciele) na podstawie odrębnej, każdy samodzielnie zawartej z klientem umowy, prawo do stworzonego przez nich łącznie programu komputerowego, podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i każdy odrębnie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie związane z własnym udziałem w każdym projekcie polegającym na tworzeniu oprogramowania.

Należy wskazać, że tylko i wyłącznie dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnych wskazanych w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą stanowić podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową.

Jedynym wyjątkiem od powyższej zasady jest możliwość zastosowania preferencyjnego opodatkowania, o którym mowa w art. 30ca wskazanej ustawy odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, na które udzielono tej licencji (art. 30ca ust. 14).

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy wskazać należy, że w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest wyłącznie autorskie prawo do programu komputerowego. Natomiast z treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że w odniesieniu do utworów współtworzonych przez Pana w zespole, w którym pełni Pan funkcję projektanta oprogramowania i „product managera”, będzie tworzył Pan część oprogramowania, która dopiero w połączeniu z innymi częściami – wytworzonymi przez inne osoby – będzie stanowić kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Zatem nie mamy do czynienia z powstaniem odrębnego programu komputerowego, podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego prawa autorskie przenosiłby Pan na klienta. Ponadto, w ww. sytuacji, przeniesienie praw autorskich do stworzonego przez Pana i inne osoby łącznie programu komputerowego podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych następuje na podstawie odrębnej, każdy samodzielnie zawartej z klientem umowy i każdy odrębnie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie związane z własnym udziałem w każdym projekcie. Natomiast sam utwór stworzony przez Pana, nie stanowi programu komputerowego. Skoro bowiem każdy z członków zespołu, w którym pełni Pan funkcję projektanta oprogramowania i „product managera” osobno przenosi na podstawie swojej umowy utwory, wobec tego, Pan przenosi prawo do utworu, a nie prawo do programu komputerowego, który to utwór nie jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

W związku z tym, dochód uzyskiwany przez Pana nie będzie stanowił dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i nie może być opodatkowany preferencyjną 5% stawką podatku.

Zatem dochód z tytułu świadczenia przez Pana usług w zakresie opisanym we wniosku (prace projektanta oprogramowania i „product managera” dla projektów programistycznych), nie będzie stanowił kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej opodatkowanego stawką podatku w wysokości 5%.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Ponadto zaznaczamy, że okoliczność wykazania wartości wynagrodzenia za przeniesienie prawa własności intelektualnej w umowie lub fakturze nie podlega ocenie w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).