Interpretacja indywidualna z dnia 16 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDWT.4011.999.2022.2.JP

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 listopada 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 stycznia 2023 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca od dnia 1 kwietnia 2010 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem w przeważającym zakresie jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o PIT i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Od dnia 1 listopada 2020 r. Wnioskodawca zawierał umowy z kontrahentami w Polsce (dalej: „Spółki”), na mocy których świadczył w okresie od 1 listopada 2020 r. do 31 grudnia 2021 r. usługi programistyczne na rzecz Spółek. Usługi świadczone były w sposób systematyczny i ciągły i polegały na tworzeniu oprogramowania, w tym na implementacji nowych funkcjonalności (tj. pisaniu kodu), utrzymywaniu i rozwijaniu aktualnie istniejących funkcjonalności, jak również na rozwijaniu architektury i planowaniu zmian na przyszłość w systemach Spółek. W ramach projektów świadczonych na rzecz Spółek pracowało wiele osób, przy czym każda z nich miała jasno przydzielone zadania i każdy samodzielnie realizował określone części systemów, które dopiero później składały się w większą całość. Przedmiotowe oprogramowanie tworzone było, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny w ramach codziennej pracy. Wnioskodawca w ramach swoich prac otrzymywał od Spółek specyfikacje biznesowe, bez opisu technicznego, na podstawie których w ramach świadczonych usług tworzył i implementował nowe, autorskie funkcjonalności systemów. Wnioskodawca programował głównie w językach Ruby i Javascript.

Wnioskodawca ponosił (i dalej ponosi) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i wykonywanie czynności. Zlecone przez Wnioskodawcę czynności nie były i nadal nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i w czasie wyznaczonym przez zlecającego.

Wnioskodawca ponosił (i nadal ponosi) – jako wykonujący czynności – ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca przenosił na Spółki całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Wnioskodawca nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca korzystał jedynie z darmowych bibliotek, na podstawie których pisał własne programy/aplikacje.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy, o której mowa we wniosku, jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań w ramach systemów.

W ramach omawianej działalności gospodarczej, w związku ze współpracą ze Spółkami, Wnioskodawca opracowywał nowe lub ulepszone produkty, procesy lub usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniały się od rozwiązań już funkcjonujących.

Oprogramowanie, o którym mowa powyżej, wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej i jako rezultat jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, stanowiło utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z umowami, Wnioskodawca przekazywał na rzecz Spółek majątkowe prawa autorskie do stworzonych utworów, w szczególności przenosząc na Spółki wyłączne prawo do wykorzystywania stworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy zawierało wynagrodzenie zarówno za świadczenie usług, jak i za przeniesienie majątkowych praw autorskich, przy czym Wnioskodawca zamierza skorzystać z ulgi IP BOX tylko co do dochodu, który pochodzi z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do tworzonego, rozwijanego i ulepszanego oprogramowania. Prace programistyczne wykonywane przez Wnioskodawcę miały na celu wyeliminowanie naukowej lub technicznej niepewności oraz znalezienie nowych rozwiązań dla zaadresowanych przez klientów kontrahentów problemów.

Realizacja postępu dokonywała się poprzez:

a)tworzenie nowych lub bardziej wydajnych algorytmów w oparciu o nowe techniki tworzone na bieżąco; prace w realizowanych projektach związane były w dużej mierze z poprawą wydajności, do czego wykorzystywane były nowe algorytmy;

b)tworzenie nowej, dotychczas nieosiągalnej funkcjonalności;

c)implementację nowych sposobów rozwiązania problemów projektowych.

W praktyce, dla realizacji powyższych zadań na co dzień Wnioskodawca zmuszony był w drodze doświadczeń, testów oraz eksperymentów zdobywać, poszerzać i łączyć wiedzę z nauk podstawowych: matematyka, statystyka, jak i stosowanych: informatyka, algorytmika, a następnie wykorzystywać ją przy tworzeniu programów. Tym samym, prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę indywidualna działalność obejmowała nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, albowiem nieustannie, przy codziennym świadczeniu usług zdobywał nową wiedzę z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, pogłębiał ją, a następnie wykorzystywał do wytwarzania programów komputerowych (kodów źródłowych). Powstałe programy komputerowe były efektem jego własnej, samodzielnej działalności twórczej, wynikiem zdobytej wcześniej i wykorzystanej wiedzy w tej dziedzinie. Dzięki powyższemu procesowi powstawał nowy produkt. Podstawą do stwierdzenia powyższego są faktycznie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności, proces myślowy i efekt tego procesu. Samodzielnie, w oparciu o własną wiedzę i twórczość realizował on powierzone mu zadania, tj. wytwarzał programy komputerowe i odbywało się to niezależnie od podejmowanych działań przez pozostałych programistów. Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do rozwijanego i/lub ulepszanego oprogramowania nie miały charakteru rutynowych, okresowych zmian. W efekcie tworzenia, rozwijania lub ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania (części oprogramowania) powstawał odrębny od takiego oprogramowania program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT). W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za 2020 i 2021 r. rozliczyć dochód uzyskany z autorskich praw do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze Spółkami z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że na potrzeby skorzystania z IP Box prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną w ocenie Wnioskodawcy z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Przedmiotowa ewidencja sporządzona jest techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione przez Wnioskodawcę wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest przez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań, w oparciu o zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki. Wersja elektroniczna ewidencji jest systematycznie archiwizowana, natomiast konstrukcja arkusza kalkulacyjnego umożliwia uzyskanie danych w okresie późniejszym według stanu na koniec poszczególnych, miesięcy kalendarzowych. Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja zawiera, zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie elementy wskazane w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem obejmuje co najmniej:

a)numery faktur związanych z dochodami i kosztami dot. kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

b)wysokość dochodu związanego z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej z danej faktury;

c)numery i daty umów, których dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej dotyczy;

d)przedmiot umowy, której dany dochód dotyczy (np. realizacji etapu opisanego w umowie);

e)wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim poprzez wskazanie, jaki to rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie – w przypadku Wnioskodawcy będzie to autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych);

f)wskazanie przychodów, kosztów ich uzyskania, a także dochodu (straty) przypadających na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

g)wyodrębnione koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Uzupełnienie wniosku

Pojęcie wykonywania przez Wnioskodawcę działalności, polegającej na tworzeniu, rozwoju i ulepszaniu oprogramowania odnosić należy do całości prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności (w okresie wskazanym we wniosku), niemniej jednak część czasu poświęcona była np. na spotkania z klientami związane z tworzeniem, rozwojem i ulepszaniem oprogramowania, co wynika z prowadzonej przez Wnioskodawcę odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji. W konsekwencji pierwsze pytanie odnosi się do działalności polegającej na tworzeniu, rozwijaniu lub ulepszaniu oprogramowania. Oprogramowanie z kolei zgodnie z Objaśnieniami Ministerstwa Finansów utożsamiać należy z programem komputerowym, a pojęcie program komputerowy rozumieć należy szeroko, w szczególności obejmując aplikacje, moduły, funkcjonalności, systemy. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje zgodnie z Objaśnieniami Ministerstwa Finansów jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

Innymi słowy pod pojęciem oprogramowania, które jest tworzone, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę należy rozumieć kod programistyczny stanowiący oprogramowanie komputerowe. Program komputerowy i oprogramowanie są pojęciami używanymi zamiennie i oznaczają oprogramowanie wytworzone/rozwinięte/ulepszone przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca w szczególności wytworzył/ulepszył/rozwinął funkcjonalności wskazane poniżej i w opisie stanu faktycznego we wniosku o wydanie interpretacji.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca nie prowadził badań naukowych, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności samodzielnie prowadził prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwoje prowadzone były w okresie wskazanym w opisie stanu faktycznego tj. od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia 31 grudnia 2021 r.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca podejmował działalność, która obejmowała nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Celem tych prac było stworzenie programu komputerowego lub rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego programu komputerowego. Prace obejmowały nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Podejmowane przez Wnioskodawcę prace twórcze zostały zakończone pozytywnym wynikiem/wynikami. Wynikiem prac było powstanie oprogramowania lub ulepszenie/rozwinięcie oprogramowania, o którym mowa we wniosku i w niniejszym uzupełnieniu. Wyniki tych prac miały formę programu komputerowego. Wnioskodawca sprzedawał prawa autorskie do wyników swojej pracy twórczej – oprogramowania, wykorzystywane były więc do uzyskiwania przychodu z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Praca twórcza Wnioskodawcy, jej wyniki wykorzystywane były przez Wnioskodawcę we wszystkich efektach jego pracy.

W wyniku ww. prac Wnioskodawca projektował i tworzył nowy, zmieniony lub ulepszony produkt, proces lub usługę w postaci programu komputerowego, rozumianego jako zbiór komend i algorytmów w językach programowania. Wnioskodawca oferował te produkty będące wynikiem prac rozwojowych, w swojej działalności gospodarczej.

Ww. produkty, procesy lub usługi miały nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Nie były one wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług. Wnioskodawca prowadził pracę twórczą, zmierzającą do powstawania oprogramowania. Wytwarzane produkty były nowe, innowacyjne ponieważ nie było niczego takiego na rynku. Kontrahent nie mógł sobie tego nigdzie kupić dlatego korzystał z usług Wnioskodawcy. W przypadku zmiany istniejącego oprogramowania, zmiana wiązała się z tym że wprowadzane były nowe nieistniejące wcześniej funkcje, usługi, produkty. Nie było to rutynowe działanie. Każdy problem był inny i wymagał przygotowania innego rozwiązania.

Wnioskodawca w ramach tej działalności nie prowadził prac o innym charakterze niż badania naukowe lub prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Efekty pracy, które Wnioskodawca nazywa „programem komputerowym” zawsze były utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

–zawsze odznaczały się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze będą kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

–nie były efektem pracy, która wymagała do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty dało się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

–nie były jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez kontrahentów.

W każdym przypadku, tj. zarówno w przypadku tworzenia, jak i w przypadku rozwijania/ulepszania utworów efekty prac Wnioskodawcy były odrębnymi programami komputerowymi, które podlegały ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W każdym przypadku tworzenie przez Wnioskodawcę programu komputerowego, wiązało się z samodzielnym podejmowaniem przez Wnioskodawcę prac rozwojowych w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca prowadził je odrębnie dla celów wytworzenia każdego poszczególnego „programu komputerowego”, który jest efektem pracy Wnioskodawcy.

Przenoszenie praw majątkowych odbywało się na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej z kontrahentami na wskazanych w umowach polach eksploatacji, na których następowało takie przeniesienie. Przeniesienie praw majątkowych następowało bez dodatkowych dokumentów w momencie ustalenia utworu, poprzez fizyczne wydanie kodu źródłowego w postaci programu komputerowego. Wyodrębnienie programu komputerowego/oprogramowania komputerowego następowało w momencie jego ukończenia. Wnioskodawca przekazywał program kontrahentom, a kontrahenci go przyjmowali. Potwierdzeniem przeniesienia tych praw było fizyczne wydanie kodu poprzez umieszczenie go w repozytorium.

W okresie od 1 listopada 2020 r. – 30 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca pracował nad serwisem X. Jest to serwis społecznościowy, informacyjny dla specjalistów z branży IT. Rola Wnioskodawcy polegała na:

–wytworzeniu modułu uwierzytelniania użytkowników w serwisie (opracowanie architektury rozwiązania i implementacja);

–wytworzeniu modułów dodawania nowych artykułów (opracowanie architektury rozwiązania i implementacja).

Powyższe moduły Wnioskodawca wytwarzał sam.

W okresie od 1 maja do 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca pracował nad serwisem, który usprawniał naukę (...). Nad serwisem w całości Wnioskodawca pracował sam. Do jego obowiązków należało opracowanie architektury rozwiązania i jej implementacja. W szczególności wytworzenie modułów:

–uwierzytelniania użytkowników;

–dodawania grup i studentów;

–planowania czasu pracy ze studentami przez nauczycieli;

–zadań i ćwiczeń dla studentów;

–raportowania z wyników pracy studentów i nauczycieli.

Przeniesienie na poszczególne Spółki każdego z majątkowych praw autorskich do ww. programów komputerowych stanowiących efekt podejmowanych przez Wnioskodawcę działań w ramach opisanych umów ze Spółkami następowało zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 z późn. zm.).

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja, która pozwala na wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programów komputerowych, oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw, prowadzona była przez Wnioskodawcę „na bieżąco” od 1 stycznia 2019 r.

Wnioskodawca wyodrębniał koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT i uwzględniał je we wzorze w celu ustalenia wysokości wskaźnika Nexus, a następnie obliczał podstawę opodatkowania preferencyjną stawką. Ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę pozwalała ponadto na monitorowanie i śledzenie efektów prac realizowanych w ramach tworzenia Oprogramowania, bądź części Oprogramowania poprzez comiesięczne wskazanie informacji na temat wykonanych zadań w danym miesiącu. Każdy Projekt wyodrębniony w Ewidencji został opisany, w szczególności poprzez wskazanie uzgodnionych z Kontrahentem oczekiwanych efektów prac programistycznych.

Pytania

1.Czy wykonywana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu, rozwoju i ulepszaniu oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT ?

2.Czy w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego, rozwijanego i ulepszanego przez Wnioskodawcę?

Pana stanowisko w sprawie

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, prace realizowane przez niego, zgodnie z przedstawionym opisem, stanowiły działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Wnioskodawca uzyskiwał przychody z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku i jego uzupełnieniu zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności stanowiącej działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, tzn. działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej były przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którym działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Pojęcie prac rozwojowych zostało natomiast zdefiniowane w kolejnych przepisach, tj. odpowiednio w „art. 5a pkt 30” oraz pkt 40 ustawy o PIT poprzez odesłanie do definicji zawartych w art. 4 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że o prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy mówić wówczas, gdy:

a)działalność obejmuje badania naukowe lub prace rozwojowe;

b)realizowane prace mają twórczy charakter;

c)prace w tym zakresie prowadzone są w systematyczny sposób;

d)wykonywane prace mają na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań.

Wszystkie wskazane powyżej przesłanki występują w przypadku projektów realizowanych przez Wnioskodawcę. W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że działalność Wnioskodawcy w zakresie prowadzonych projektów wyczerpywała pojęcie prac rozwojowych zawarte we wskazanych powyżej przepisach. Wnioskodawca prowadził bowiem prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności i przedmiotowe prace nastawione były na opracowywanie nowych funkcjonalności i mechanizmów działania oprogramowania lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Oprócz tego, Wnioskodawca wykorzystywał dostępną wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych właściwości oprogramowania. Tym samym, Wnioskodawca prowadził prace rozwojowe zdefiniowane we wskazanych powyżej przepisach. W prowadzonych projektach Wnioskodawca prowadził bowiem prace nastawione zarówno na zdobycie nowej wiedzy, jak i wykorzystanie dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych do tworzenia autorskiego i innowacyjnego oprogramowania lub jego znaczącego ulepszenia. Tym samym, Wnioskodawca prowadził prace rozwojowe.

Kolejną przesłanką warunkującą uznanie działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową jest twórczy charakter tej działalności. W zakresie projektów prowadzonych przez Wnioskodawcę przesłanka ta była również spełniona. Rozwiązania i końcowe produkty informatyczne nie powielały prostych i funkcjonujących na rynku typowych koncepcji. W wyniku prac programistycznych prowadzonych przez Wnioskodawcę jego kontrahenci otrzymywali nowoczesne i innowacyjne ulepszenia oraz rozwinięcia oprogramowania, których nie dało się nabyć na otwartym rynku. W przypadku projektów realizowanych przez Wnioskodawcę nie występował element typowej standaryzacji. Cele, jakie były zakładane do osiągnięcia przez kontrahenta wymagały unikatowego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac projektowych. Tym samym, tworzone i wdrażane przez Wnioskodawcę elementy oprogramowania miały zawsze charakter twórczy. Jednocześnie należy podkreślić, że oprogramowanie i jego funkcjonalności jako rezultat prac rozwojowych i badań aplikacyjnych prowadzonych przez Wnioskodawcę podlega ochronie prawnej wynikającej z ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Realizowane przez Wnioskodawcę prace miały nie tylko twórczy charakter, ale były również prowadzone w sposób systematyczny, co stanowi kolejną przesłankę wynikającą z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej. Prace realizowane były przez Wnioskodawcę według określonych harmonogramów. Przedmiotowe prace były zaplanowane przez Wnioskodawcę i prowadzone w sposób uporządkowany i regularny. Nie miały one charakteru incydentalnego. Zgodnie z definicją ustawową, działalność badawczo-rozwojowa musi także mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach prac działania ze swej istoty zmierzały do uzyskania specjalistycznej wiedzy i umiejętności, które będą wykorzystywane w obecnie prowadzonych lub kolejnych projektach. Tym samym, wiedza uzyskana podczas prowadzenia poszczególnych prac wykorzystywana była następnie w innych pracach projektowych. Dodatkowo, Wnioskodawca realizując przedmiotowe prace uzyskiwał nowe umiejętności z dziedziny technologii informatycznych i ich zastosowania, które następnie mógł wykorzystywać do projektowania nowych produktów i usług oferowanych klientom (oprogramowanie, aplikacje). Prace programistyczne realizowane w ramach prac Wnioskodawcy miały charakter twórczy i ukierunkowane były na tworzenie nowych, innowacyjnych rozwiązań. Stworzenie kodu źródłowego wymagało połączenia wiedzy z zakresu informatyki, natomiast uprzednie opracowanie koncepcji tworzonego oprogramowania i jego części wymagało specjalistycznej wiedzy biznesowej. Jednocześnie, celem prac realizowanych w ramach projektów Wnioskodawcy nie było wyłącznie wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do oprogramowania. Projekty realizowane przez Wnioskodawcę zgodnie z przedstawionym opisem stanowiły działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Wnioskodawca w prowadzonej ewidencji każdorazowo wyodrębniał koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej związane z realizacją tejże działalności.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Przedmiotowe części programów komputerowych opisane we wniosku podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r., pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje, więc również jego funkcje składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i Interfejs.

Reasumując, tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe – kody źródłowe stanowiły zatem program komputerowy, które znajduje się w katalogu kwalifikowanych praw autorskich IP. Zdaniem Wnioskodawcy, przenoszenie autorskich majątkowych praw do oprogramowania lub jego części w ramach współpracy z kontrahentami i uzyskiwanie przez niego dochodu z tego tytułu kwalifikuje go do skorzystania z ulgi IP Box.

Wnioskodawca w okresach wskazanych w opisie stanu faktycznego w roku 2020 r. i w roku 2021 przenosił na rzecz swoich kontrahentów całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego przez siebie oprogramowania i otrzymywał wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem – zdaniem Wnioskodawcy – osiągał dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, więc dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. Działalność badawczo-rozwojowa, o której mowa powyżej była prowadzona przez Wnioskodawcę w roku 2020 i 2021 (w okresach wskazanych w opisie stanu faktycznego).

Wnioskodawca wskazuje, iż na potrzeby skorzystania z IP Box posiada odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną – w ocenie Wnioskodawcy – z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Celem opisanej powyżej odrębnej ewidencji podatkowej jest obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Odrębna ewidencja daje możliwość obserwowania efektów prac badawczo-rozwojowych. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, że szczegółowa ewidencja, o której mowa we wniosku jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zatem rozliczyć dochód uzyskany w roku 2020 (od listopada 2020) i w roku 2021 z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskie prawo do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy ze Spółkami) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Nadto, może on w zeznaniu rocznym za rok 2020 oraz w roku 2021 rozliczyć dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskie prawo do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% (poprzez dokonanie stosownych korekt w zeznaniach rocznych).

Mając powyższe na uwadze – zdaniem Wnioskodawcy – dochód z autorskich praw do programów komputerowych, które stanowią utwory prawnie chronione i zostały wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej stanowiły dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT i w konsekwencji Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tytułu odpłatnego przeniesienia praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego według stawki 5% w roku 2020 i w roku 2021.

Treść ww. stanowiska została sformułowana w uzupełnieniu wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574, z póź. zm.),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepisy art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Wskazany przepis do dnia 31 grudnia 2021 r. brzmiał następująco:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach opisanej działalności samodzielnie prowadził Pan prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i ulepszania oprogramowania jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W każdym przypadku, tj. zarówno w przypadku tworzenia, jak i w przypadku rozwijania/ulepszania utworów, efekty Pana prac są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przeniesienie na poszczególne Spółki każdego z majątkowych praw autorskich do ww. programów komputerowych stanowiących efekt podejmowanych przez Wnioskodawcę działań w ramach opisanych umów ze Spółkami następowało zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przenosząc powołane przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Pana, a polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że – co do zasady – działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej działalności, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Tworzone oraz rozwijane w ramach działalności gospodarczej programy komputerowe podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w zakresie w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem Pana prac badawczo-rozwojowych – są kwalifikowanymi IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto z treści wniosku wynika, że na bieżąco, począwszy od 1 stycznia 2019 r. prowadzi Pan odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, w której dokonuje Pan wyodrębnienia kwalifikowanych praw własności intelektualnej (wyodrębnionymi Prawami IP Box będą majątkowe prawa autorskie do Oprogramowania), wyodrębnienia przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, jak również wyodrębnienia kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

W konsekwencji, w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia, może Pan opodatkować sumę kwalifikowanych dochodów, osiągniętych w latach 2020-2021 z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych, wytwarzanych w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, preferencyjną 5% stawką podatkową.

Sposób ustalenia wartości wynagrodzenia za przeniesienie praw własności intelektualnej, nie podlega ocenie przez tutejszy organ.

Zaznaczyć należy w tym miejscu, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zastrzeżenia wymaga, że uzyskiwane przez Pana przychody niestanowiące dochodów z przeniesienia praw własności intelektualnej, nie podlegają ocenie przez tutejszy organ.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Dodatkowo informujemy, że interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście sformułowanych pytań interpretacyjnych, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii opisanych we wniosku.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

–Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

–Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

–w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

–w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).