Interpretacja indywidualna z dnia 8 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4018.6.2022.1.MGO

Obowiązek zgłaszania adresów lokali agentów, w których sprzedawane są produkty Spółki w zgłoszeniu aktualizującym NIP-8 jako adresów miejsc prowadzenia działalności Spółki.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zakresie zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku zgłaszania adresów lokali agentów, w których sprzedawane są produkty Spółki w zgłoszeniu aktualizującym NIP-8 jako adresy miejsc prowadzenia przez nią działalności. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(Spółka) jest jednoosobową spółką. Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie urządzania gier losowych, o których jest mowa w art. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (UGH), w skład których wchodzą m.in. (...).

Spółka sprzedaje zakłady na (...), tj. w punktach, do których przysługuje Spółce tytuł prawny, przez sieć Internet oraz na podstawie umów agencyjnych za pośrednictwem podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (agentów). Niniejszy wniosek Spółki nie odnosi się do własnych punktów sprzedaży, ani do (...). Dotyczy natomiast sprzedaży (...) realizowanej poprzez pośredniczących agentów.

Możliwość powierzenia agentom sprzedaży (...) i przyjmowania zakładów dotyczących (...)przewiduje art. 28 ust. 2 UGH.

Podkreślić należy, że agenci są przedsiębiorcami i prowadzą własną działalność gospodarczą, która obejmuje różne obszary aktywności gospodarczej (np. agenci prowadzą sieć sklepów, sieć stacji benzynowych), zaś zawarcie umowy agencyjnej ze Spółką oznacza, że dodatkowo będą oni wykonywali świadczenia określone w umowach agencyjnych w imieniu i na rzecz Spółki. Agenci nie ograniczają więc swojej aktywności gospodarczej tylko do realizacji świadczeń na rzecz Spółki na podstawie umowy agencyjnej. Agenci prowadzili działalność gospodarczą zanim zawarli ze Spółką umowy agencyjne. Innymi słowy, obok świadczenia usług przewidzianych w umowach agencyjnych agenci prowadzą także inną działalność gospodarczą, która jest głównym przedmiotem ich działalności, w tych samych lokalach, w których świadczą usługi na rzecz Spółki. Lokale te są przede wszystkim wykorzystywane przez agentów do prowadzenia ich wiodącej działalności gospodarczej (np. sprzedaży realizowanej w sklepach, na stacjach benzynowych), a sprzedaż produktów Spółki przewidzianych w umowach agencyjnych jest dodatkowym sposobem wykorzystania lokali przez agentów.

Agenci zobowiązują się w umowach agencyjnych do stałego dokonywania w imieniu i na rzecz Spółki sprzedaży (...). Agenci składają w umowach agencyjnych oświadczenie, iż posiadają tytuły prawne do wszystkich lokali, w których prowadzą sprzedaż produktów Spółki, a także że jako ich dysponenci, posiadają wszelkie wymagane zgody do prowadzenia w nich działalności przewidzianej umową agencyjną. Spółka przekazuje agentom urządzenia (np. terminale), które są niezbędne do realizowania przedmiotu umowy agencyjnej. Urządzenia te stanowią własność Spółki i są instalowane w lokalach agentów na czas trwania umowy agencyjnej, zaś agent wykorzystuje je do przyjmowania (...) a także do komunikowania się systemem centralnym rejestrującym transakcje w czasie realnym. Lokale są oznaczone w sposób, który informuje potencjalnych graczy o możliwości nabycia ww. produktów Spółki. Przy czym znajdują się tam również oznaczenia dotyczące agenta (np. nazwa, logo), a także innych firm. Po zakończeniu umowy agencyjnej urządzenia oraz oznaczenia jakie Spółka pierwotnie przekazała agentowi w celu wykonania umowy agencyjnej podlegają zwrotowi na rzecz Spółki. Po stronie agentów leży zapewnienie dostarczenia mediów do lokali, w których świadczą usługi na rzecz Spółki, w tym także zabezpieczenie powierzonych agentowi przez Spółkę urządzeń oraz oznaczeń przed zniszczeniem czy kradzieżą.

Sprzedaż produktów Spółki jest realizowana przez uprawnione osoby, które są zatrudniane przez agenta i nie są pracownikami bądź zleceniobiorcami Spółki. Osoby te przyjmują płatności za sprzedaż (...) Spółki, rejestrują sprzedaż na urządzeniach Spółki (terminale) i wydają dowody uczestnictwa w grze (...). Wykonują te czynności w tym samym miejscu, w którym realizują na rzecz agenta zadania niezwiązane z umową agencyjną, a służące odrębnej, tj. podstawowej działalności gospodarczej agenta. Przykładowo, zatrudniony przez agenta pracownik obsługuje np. w punkcie kasowym zarówno sprzedaż własną agenta jak i sprzedaż(...), które agent dystrybuuje na podstawie umowy agencyjnej. Przy czym do obsługi sprzedaży realizowanej na podstawie umowy agencyjnej wykorzystuje urządzenia dostarczone przez Spółkę (np. terminal).

Z powyższego wynika, że sprzedaż zakładów (...) odbywa się na podstawie umów agencyjnych w lokalach agentów przy wykorzystaniu urządzeń Spółki. Fizycznie sprzedaż realizują osoby zatrudnione przez agentów. Lokale, w których sprzedawane są produkty Spółki służą agentom przede wszystkim do prowadzenia ich podstawowej działalności gospodarczej. Agent zawsze musi legitymować się prawem do lokalu, w którym sprzedawane są produkty Spółki.

Spółka nie jest powiązana osobowo albo kapitałowo z agentami.

Pytanie

Czy Spółka powinna zgłaszać adresy lokali agentów, w których sprzedawane są produkty Spółki w zgłoszeniu aktualizującym NIP-8 jako adresy miejsc prowadzenia przez nią działalności?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka stoi na stanowisku, że nie ma podstaw do zgłaszania przez nią w zgłoszeniu aktualizującym NIP-8 adresów lokali agentów, w których sprzedawane są produkty Spółki jako adresów miejsc prowadzonej przez Spółkę działalności.

Na podstawie art. 5 ust. 2b pkt 2 w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 r. poz. 166, ze zm. - dalej „ustawa o ewidencji podatników”), zgłoszenie aktualizujące podatników wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego zawiera m.in. dane na temat adresów miejsc prowadzenia działalności. Z kolei na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy o ewidencji podatników wydane zostało rozporządzenie przez Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 19 lipca 2021 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających (Dz. U. z 2021 r. poz. 1404), w którego załączniku nr 4 określony został wzór formularza zgłoszenia aktualizacyjnego w zakresie danych uzupełniających (NIP-8). Do danych na temat adresów miejsc prowadzenia działalności odnosi się części B.4 (poz. 32-43) formularza NIP-8, w której zawarte zostało następujące wyjaśnienie:

„W zgłoszeniu identyfikacyjnym w zakresie danych uzupełniających należy podać adresy wszystkich miejsc prowadzenia działalności (również hurtowni, magazynów, składów), a w zgłoszeniu aktualizacyjnym w zakresie danych uzupełniających stosownie do okoliczności i zmian. (...) W przypadku adresu nietypowego (np. sklep w przejściu podziemnym, działalność na terenie kraju) dane adresowe podać z możliwą dokładnością.”

W oparciu o wskazówki zawarte w formularzu NIP-8 oraz na podstawie wykładni językowej, pod pojęciem „adresów miejsc prowadzenia działalności” należy rozmieć takie lokalizacje, które są przez podatnika wykorzystywane do realizacji jego celów np. gospodarczych. O prowadzeniu działalności pod danym adresem powinny świadczyć np. zasoby ludzkie, rzeczowe i inne zgromadzone w danym lokalu i służące podatnikowi do wykonywania tej działalności. Jeżeli zasoby te obiektywnie mogą posłużyć do realizacji celów podatnika, to lokal w którym się one znajdują należy zakwalifikować jako miejsce prowadzenia działalności przez podatnika, zaś adres tego miejsca podlega zgłoszeniu aktualizującemu na formularzu NIP-8 (przy założeniu, że nie został zgłoszony wraz ze zgłoszeniem identyfikacyjnym).

Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy należy zauważyć, że w lokalach, w których sprzedawane są produkty Spółki, agenci prowadzą działalność gospodarczą, która nie ogranicza się tylko do wykonywania czynności przewidzianych w umowie agencyjnej, tj. sprzedaży zakładów (...). Wręcz przeciwnie, główny przedmiot działalności gospodarczej agenta jest inny aniżeli świadczenia wykonywane na podstawie umowy agencyjnej. Agenci wykorzystują więc lokale przede wszystkim w celu realizowania swojej podstawowej działalności, zaś odbywająca się w tych samych lokalach sprzedaż prowadzona na podstawie umowy agencyjnej ma charakter dodatkowy i uzupełniający. Nie może być tym samym wątpliwości, że agenci wykorzystują lokale przede wszystkim na prowadzenie w nich swojej podstawowej działalności, która nie jest w żadnym stopniu powiązana z realizacją umów agencyjnych.

Dodatkowo należy podkreślić, że samo wykonanie umowy agencyjnej polega na zapewnieniu siłami agenta, tj. przy pomocy zatrudnionych przez niego osób oraz w zapewnionym przez niego lokalu sprzedaży zakładów (...). Jednocześnie Spółka faktycznie nie wykonuje w lokalach agentów żadnych czynności sprzedażowych, tzn. personel Spółki nie znajduje się na miejscu w lokalu agenta, Spółka nie ma także żadnego tytułu prawnego do lokalu, w którym agent świadczy na jej rzecz usługę na podstawie umowy agencyjnej.

To agent - jako podatnik prowadzący działalność pod adresem, pod którym sprzedaje również produkty Spółki - składa zgłoszenie aktualizujące NIP-8 w celu zgłoszenia tego adresu do właściwego organu podatkowego. Obowiązek taki nie spoczywa natomiast na Spółce, gdyż nie prowadzi ona działalności w lokalu agenta.

W tym miejscu należy wskazać, że prawo podatkowe posługuje się pojęciem „miejsca prowadzenia działalności”. Otóż w art. 151 § 1 Ordynacji podatkowej odwołano się do miejsca prowadzenia działalności jako do miejsca, w którym następuje doręczenie pisma w postępowaniu podatkowym. Przepis ten precyzuje, że w miejscu prowadzenia działalności doręczenie następuje osobie upoważnionej do odbioru korespondencji lub prokurentowi. Ustawodawca utożsamia więc miejsce prowadzenia działalności przez podatnika jako miejsce, w którym mogą przebywać osoby upoważnione przez podatnika do odbioru korespondencji. Potwierdza to, że pod pojęciem „miejsca prowadzenia działalności” można rozumieć takie miejsce, w którym przebywają zwyczajowo osoby związane z podatnikiem (np. jego personel). Z oczywistych względów taka sytuacja nie występuje w przypadku będącym przedmiotem analizy w niniejszej sprawie, gdyż osoby, realizujące zadania agenta wynikające z umowy nie są ani pracownikami, ani zleceniobiorcami Spółki. Natomiast bez wątpienia łączy ich więź prawna z agentem, który mógłby upoważnić te osoby do odbioru pism w jego imieniu w lokalu, w którym prowadzi działalność.

Powyższe znajduje także potwierdzenie w uzasadnieniu do projektu ustawy, którą wprowadzony został art. 5 ust. 2b pkt 2 ustawy o ewidencji podatników. Na str. 22 uzasadnienia do projektu ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw - druk sejmowy nr 2094 z 22 stycznia 2014 r. - poruszona została kwestia „adresu prowadzenia działalności” w kontekście adresu kontaktowego z organami podatkowymi.

W świetle powyższych uwag „miejsce prowadzenia działalności” to miejsce, w którym podatnik prowadzi rzeczywistą działalność i w związku z tym przebywa w nim personel podatnika, bądź inne upoważnione przez niego osoby. W omawianym przypadku to agent prowadzi działalność w lokalach, w których sprzedaje produkty Spółki, tak więc to na nim spoczywa obowiązek aktualizujący w zakresie zgłaszania adresów tych lokali.

Stanowisko Spółki znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie sądowym. Otóż w sprawie zakończonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 798/18 z 21.12.2018 r. (LEX nr 2974490) poddano analizie przypadek, który był bardziej kwalifikowany od przedstawionego w niniejszym wniosku.

W rozpatrywanej przez Sąd sprawie bank wynajął lokal firmie, która w tym lokalu wykonywała czynności agencyjne na rzecz banku. Bank zadał pytanie, czy spoczywa na nim obowiązek zgłoszenia wynajmowanego firmie lokalu jako adresu miejsca prowadzenia działalności. Sąd nie miał wątpliwości, że to firma wykonująca czynności agencyjne na rzecz banku powinna dokonać zgłoszenia aktualizującego NIP-8, nie zaś bank:

„Zdaniem Sądu, w tym zakresie rację należało przyznać Skarżącej (tj. Bankowi - przypis autora wniosku), która słusznie wywodzi, że oddany Spółce, na zasadzie najmu, lokal użytkowy nie jest miejscem prowadzenia jej działalności.

Z treści wniosku wynika bowiem, że Spółka świadczy wobec banku usługi pośrednictwa w sprzedaży jej produktów, co siłą rzeczy wymaga, aby w lokalu znajdowały się widoczne oznaczenia marketingowe związane z N (tj. Bankiem - przyp. autor wniosku). Kluczowe znaczenie odgrywa jednak fakt, że wykonuje, jako agent, własną działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa sprzedaży. Opiera się przy tym na własnym potencjale ludzkim. Nie zmienia tego okoliczność, że działa w wynajętym lokalu.

Zdaniem Sądu, wynajmowany lokal, w którym znajduje się personel Spółki, tworzy infrastrukturę, z którą można bezsprzecznie utożsamiać miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Nie jest to jednak miejsce prowadzenia działalności Skarżącej (tj. Banku - przyp. autor wniosku), ale właśnie wspomnianej Spółki.”

Od razu należy zaznaczyć, że w sprawie poruszonej w niniejszym wniosku agent nie wynajmuje lokalu od Spółki i dodatkowo aktywność gospodarcza agenta nie ogranicza się tylko do sprzedaży produktów Spółki. Stąd też rozpatrywany w cytowanym wyroku przypadek uznać należy za bardziej kwalifikowany aniżeli występujący we wniosku Spółki, co tym bardziej przemawia za uznaniem stanowiska Spółki za prawidłowe. Wyrok dotyczy bowiem sytuacji, w której agent banku realizuje w lokalu wyłącznie czynności na rzecz banku, gdy tymczasem agent Spółki wykorzystuje swój lokal przede wszystkim do prowadzenia swojej głównej działalności, która jest inna aniżeli wykonywana na rzecz Spółki na podstawie umowy agencyjnej. A skoro tak, to nie powinno być wątpliwości, że to agent, a nie Spółka, prowadzi działalność w lokalu i to na agencie spoczywa obowiązek zgłaszania danych adresowych związanych z danym lokalem do właściwego dla niego organu podatkowego. Dodać także należy, że w sytuacji uznania, że Spółka ma obowiązek zgłoszenia adresu miejsca prowadzenia działalności lokalu, w którym sprzedawane są produkty Spółki, wówczas doszłoby do zgłoszenia tego samego adresu przez dwóch odrębnych podatników, tj. przez Spółkę i agenta. Wydaje się, że taka sytuacja byłaby sprzeczna z celami regulacji zawartymi w ustawie o ewidencji podatników. Dodatkowy argument stanowić może przykład agenta ubezpieczeniowego, który działa na rzecz wielu (np. 10) zakładów ubezpieczeniowych. Wówczas uznanie, że każdy zakład ubezpieczeń ma obowiązek zgłosić lokal, w którym działa agent ubezpieczeniowy jako adres swojego miejsca prowadzenia działalności, oznaczałoby jednoczesne zgłoszenie tego samego adresu przez kilkunastu podatników. Prowadziłoby to do wypaczenia celów jakie ma za zadanie realizować ustawa o ewidencji podatników. Przykład ten zdaje się jednoznacznie prowadzić do wniosku, że w sytuacji gdy to pośrednik/agent wykorzystuje lokal w prowadzonej przez siebie działalności, to właśnie na nim i tylko na nim spoczywa obowiązek zgłoszenia takiego lokalu jako adresu miejsca prowadzenia działalności i to niezależnie od tego, czy działa na rzecz jednego, bądź wielu zleceniodawców.

Podsumowując, kierując się argumentacją przywołaną powyżej należy uznać, że brak jest przesłanek do składania przez Spółkę zgłoszeń aktualizujących NIP 8 w zakresie zgłaszania adresów miejsc prowadzenia działalności odnośnie lokali agentów, w których na podstawie umów agencyjnych sprzedawane są produkty Spółki. Stanowisko takie uzasadnia fakt, że to agent a nie Spółka prowadzi działalność pod ww. adresem. Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska w sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2500 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o NIP, ustawa określa:

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o NIP:

Zgodnie z art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP:

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 5 ust. 2b ustawy o NIP:

Jak stanowi art. 5 ust. 2c ustawy o NIP:

Na mocy art. 5 ust. 3 ustawy o NIP:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o NIP:

W myśl art. 5 ust. 5 ustawy o NIP:

W § 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających z dnia 19 lipca 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 1404):

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy wskazać należy, że w Państwa przypadku właściwym formularzem w zakresie zgłoszenia identyfikacyjnego/aktualizacyjnego w zakresie danych uzupełniających jest formularz NIP-8 stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia.

W opisie pola B.4 zgłoszenia NIP-8 (adresy miejsc prowadzenia działalności), wypełniając warunki ustawowe zgłoszenia identyfikacyjnego wymienione w art. 5 ust. 3 ustawy o NIP wpisano: „W zgłoszeniu identyfikacyjnym w zakresie danych uzupełniających należy podać adresy wszystkich miejsc prowadzenia działalności (również hurtowni, magazynów, składów), a w zgłoszeniu aktualizacyjnym w zakresie danych uzupełniających stosownie do okoliczności i zmian. W przypadku braku miejsca na wpisanie dalszych adresów sporządzić listę adresów tych miejsc odpowiednio, zgodnie z zakresem części B.4. (poz. 33-43). Formularz składany za pomocą środków komunikacji elektronicznej obejmuje listę. W przypadku adresu nietypowego (np. sklep w przejściu podziemnym, działalność na terenie kraju) dane adresowe podać z możliwą dokładnością.

W uzasadnieniu do projektu ustawy - druk sejmowy nr 2094 z 22 stycznia 2014 r. stwierdzono między innymi:

Dane uzupełniające to dane wymagane przepisami prawa na potrzeby prowadzonych przez US, GUS i ZUS rejestrów i ewidencji, które są danymi zbliżonymi merytorycznie, a z uwagi na to, że wykraczają poza zakres danych wpisywanych do KRS zgłaszane będą do właściwych organów w wyniku samodzielnego działania zobowiązanego podmiotu. Dane te, z punktu widzenia powstawania bytu prawnego podmiotu i jego startu w obszarze działalności gospodarczej nie mają istotnego znaczenia, dlatego nie są objęte wpisem w KRS. Znaczenie mają jednak z punktu widzenia realizacji zadań powierzonych organom administracji publicznej, tj. US, GUS i ZUS.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka sprzedaje zakłady na (...) m.in. na podstawie umów agencyjnych za pośrednictwem podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (agentów). Możliwość powierzenia agentom sprzedaży (...) przewiduje art. 28 ust. 2 UGH. Agenci są przedsiębiorcami i prowadzą własną działalność gospodarczą, która obejmuje różne obszary aktywności gospodarczej (np. agenci prowadzą sieć sklepów, sieć stacji benzynowych), zaś zawarcie umowy agencyjnej ze Spółką oznacza, że dodatkowo będą oni wykonywali świadczenia określone w umowach agencyjnych w imieniu i na rzecz Spółki. Agenci nie ograniczają więc swojej aktywności gospodarczej tylko do realizacji świadczeń na rzecz Spółki na podstawie umowy agencyjnej.

Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą obowiązku zgłaszania adresów lokali agentów, w których sprzedawane są produkty Spółki w zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP-8 jako adresy miejsc prowadzenia działalności.

Należy zauważyć, że co do zasady z formularza zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-8 wynika, że w opisie pola B.4 niniejszego zgłoszenia (adresy miejsc prowadzenia działalności) podatnik zobowiązany jest do podania adresów wszystkich miejsc prowadzenia działalności. Zatem, kwestia ustalenia, czy opisane wyżej miejsca są miejscami prowadzenia działalności gospodarczej przesądza o tym, czy Państwo powinni wykazać je w zgłoszeniu NIP-8.

Delegacja ustawowa, zawarta w art. 5 ust. 5 ustawy o NIP upoważnia ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia wzorów zgłoszeń identyfikacyjnych i formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających, o których mowa w art. 5 ust. 2b pkt 2 ustawy o NIP.

Zatem od 1 grudnia 2014 r wymóg podawania adresów wszystkich miejsc prowadzenia działalności wynikający z wzorów formularzy zamieszczonych w Rozporządzeniu znajduje umocowanie ustawowe.

Należy zauważyć, że ani ustawa o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ani też ustawa Ordynacja podatkowa nie definiują pojęcia „miejsce prowadzenia działalności”.

Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.) stanowi, że:

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) dalej ustawa o VAT w art. 15 ust. 2 wskazuje, iż:

Z kolei w orzeczeniach TSUE oraz sądów administracyjnych pojawia się wykładnia pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności”. Na uwagę zasługuje fakt, że aktualnie w orzecznictwie przyjmuje się, że w przypadku „stałego miejsca prowadzenia działalności” zaplecze osobowo-rzeczowe nie musi być własnością podatnika, o ile korzysta on z innego i sprawuje nad nim kontrolę (wyrok z dnia 2 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3332/14).

Analizowanymi aspektami w zakresie uznania czy dany podmiot ma stałe miejsce prowadzenie działalności, jest to, czy placówka (struktura) funkcjonująca przez określony czas charakteryzuje się wystarczającą stałością a nie została założona dla potrzeb przemijających, tj. np. tylko dla wybudowania konkretnego obiektu. Podatnik może „stworzyć” wymaganą infrastrukturę, opierając się na wynajmie, dzierżawie i innych podobnych formach.

Pojęcie „miejsce prowadzenia działalności” wynikające z ustawy o NIP nie jest tożsame z pojęciem „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” na gruncie przepisów VAT.

Miejscem prowadzenia działalności będzie miejsce gdzie wykonywana jest w sposób ciągły i zorganizowany jakakolwiek działalność gospodarcza. Miejsce to nie musi się charakteryzować wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie personalnym i technicznym o czym świadczyć może fakt, że do takich miejsc ustawodawca zaliczył magazyn czy parking, przykłady miejsc prowadzenia działalności wymienione w objaśnieniach do formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych/aktualizacyjnych.

Miejsce prowadzenia działalności, zgodnie z jego słownikowym brzmieniem, oznacza miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności, nawet w sytuacji, gdy są one organizacyjnie podporządkowane.

Zatem miejscem prowadzenia działalności jest miejsce, gdzie działalność gospodarcza jest wykonywana.

Miejsce prowadzenia działalności oznacza miejsce, spełniające poniższe warunki:

- w miejscu tym wykonywana jest działalność gospodarcza, tj. przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej (przykładowo filie, przedstawicielstwa, oddziały, a także punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) a także czynności wspomagające działalność przedsiębiorcy (przykładowo magazyny, parkingi). Działalność winna być prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy.

- czynności wykonywane w ramach działalności gospodarczej lub ją wspomagające wykonywane są w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy,

- czynności mogą być prowadzone przy wykorzystaniu zaplecza osobowo-rzeczowego nie będącego własnością podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że w miejscach wskazanych w umowach agencyjnych dokonywana jest sprzedaż produktów należących do Wnioskodawcy. Pracownicy zatrudnieni przez agentów dokonują (...), przyjmują płatności za ich sprzedaż, rejestrują sprzedaż na terminalach należących do Wnioskodawcy oraz wydają dowody uczestnictwa w (...). Czynności te wykonywane są w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy. Lokale są oznaczone w sposób który informuje potencjalnych graczy o możliwości nabycia produktów spółki.

Nie można więc zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że nie dokonuje on żadnych czynności sprzedażowych w lokalach agentów.

Bez znaczenia pozostaje fakt, że

- świadczenia wykonywane na podstawie umów agencyjnych nie stanowią głównej działalności prowadzonej w lokalach,

- sprzedaż (...) nie jest dokonywana przez pracowników Wnioskodawcy

- Wnioskodawca nie ma tytułu prawnego do lokali.

Powołany przez Wnioskodawcę art. 151 § 1 Ordynacji podatkowej dotyczy kwestii doręczenia. Na podstawie treści ww. przepisu ustawy nie można wywieść, że pod pojęciem „miejsca prowadzenia działalności” należy rozumieć takie miejsce, w którym przebywają zwyczajowo osoby związane z podatnikiem (np. jego personel).

W przedstawionej sprawie Spółka będzie zobligowana do zgłoszenia miejsc - lokali agentów, w których dokonywana jest sprzedaż w imieniu i na rzecz Spółki.

Spółka prowadzi działalność w lokalach agentów, wykorzystując do tego powierzchnię oraz pracowników agentów. Fakt, iż adres lokali zostanie zgłoszony przez kilka podmiotów pozostaje bez znaczenia.

Tym samym Państwa stanowisko, że Spółka nie ma podstaw do zgłaszania w zgłoszeniu aktualizującym NIP-8 adresów lokali agentów, w których sprzedawane są produkty Spółki jako adresów miejsc prowadzonej przez Spółkę działalności, jest nieprawidłowe.

Z kolei powołany przez Wnioskodawcę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 798/18 z 21 grudnia 2018 r. jest nieprawomocny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.