Interpretacja indywidualna z dnia 7 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.644.2022.2.MS

Opodatkowanie przychodu z tytułu dzierżawy nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 28 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania przychodu z tytułu dzierżawy nieruchomości wpłynął 30 grudnia 2022 r.

Uzupełnił go Pan pismem z 19 stycznia 2023 r. (data wpływu 23 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan właścicielem działki budowlanej, którą wydzierżawia Pan osobie fizycznej na cele rekreacyjne, na okres kilku lat. Dzierżawca zamieszkuje w domu położonym na działce graniczącej z działką, którą Pan wydzierżawia. Dzięki przedmiotowej dzierżawie, dzierżawca korzysta z większej działki, bo oprócz swojej, korzysta również z Pańskiej, która bezpośrednio przylega do jego działki.

Z tytułu dzierżawy tej nieruchomości uzyskuje Pan miesięcznie kwotę (…) zł + 23 % podatku VAT, tj. (…) zł, czyli razem z podatkiem VAT (…) zł.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą „(…)” i jest Pan (…).

Dzierżawiony grunt jest Pana prywatną własnością i nie ma nic wspólnego z prowadzoną działalnością oraz dzierżawi go Pan nie dla przedsiębiorcy, tylko dla osoby fizycznej.

Aktualnie odprowadza Pan od przedmiotowej dzierżawy podatek VAT jedynie z ostrożności. Chciałby Pan zaprzestać jego odprowadzania po uzyskaniu korzystnej interpretacji podatkowej.

W uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, podał Pan, że:

 1. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT wyłącznie z tytułu prowadzonej działalności tj. „(…)”. Natomiast dzierżawiony grunt jest Pana prywatny i nic nie ma wspólnego z prowadzoną działalnością oraz dzierżawi go Pan nie dla przedsiębiorcy, tylko dla osoby fizycznej.

 2. Jednocześnie sprostował Pan swój wniosek w ten sposób, że wyjaśnił, iż jest Pan podatnikiem, a nie płatnikiem podatku VAT.

 3. Od początku prowadzenia działalności nigdy nie osiągnął Pan dochodu przekraczającego 200.000 zł.

 4. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej odnośnie czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, świadczy Pan wyłącznie (…). W pozostałym zakresie nie dokonuje Pan innych czynności, ani nie świadczy Pan innych usług przewidzianych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pytanie

Zadał Pan pytanie, czy musi płacić podatek VAT od opisanej działki? A jeżeli jest Pan płatnikiem lub podatnikiem podatku VAT od opisanej dzierżawy działki, to czy przysługuje Panu zwolnienie z tego podatku na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem nie jest Pan podatnikiem podatku VAT w rozumieniu Ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż:

- dzierżawiona działka nie ma nic wspólnego z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą;

- jest dzierżawiona na rzecz osoby fizycznej, na określony czas, na cele rekreacyjne i umożliwia Pana sąsiadowi korzystanie z większej działki, gdyż bezpośrednio przylega do jego działki.

W przypadku uznania Pana za podatnika VAT odnośnie przedmiotowej działki, to uważa Pan, że powinien być Pan zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż z przedmiotowej dzierżawy osiąga Pan przychód (…) zł miesięcznie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Należy wskazać, że stosownie do art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest bowiem to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy stanowią implementację przepisów wspólnotowych. W art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.) zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 Dyrektywy „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zatem definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy tym z art. 15 ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej, itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Jak wynika z opisu sprawy Jest Pan właścicielem działki, którą wydzierżawia Pan osobie fizycznej na cele rekreacyjne, na okres kilku lat. Dzierżawca zamieszkuje w domu położonym na działce graniczącej z działką, którą Pan wydzierżawia. Dzięki przedmiotowej dzierżawie, dzierżawca korzysta z większej działki, bo oprócz swojej, korzysta również z Pańskiej, która bezpośrednio przylega do jego działki. Z tytułu dzierżawy tej nieruchomości uzyskuje Pan miesięcznie kwotę (…) zł + 23 % podatku VAT.

Skoro zatem dzierżawi Pan działkę w sposób ciągły (na okres kilku lat) oraz pobiera z tego tytułu opłaty (cel zarobkowy), to czynność ta wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, i bez znaczenia pozostaje fakt komu dzierżawiona jest nieruchomość oraz na jakie na cele. W konsekwencji dzierżawa ta, jako świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a ze względu, że dla tych usług nie przewidziano zwolnienia przedmiotowego, usługa ta jest opodatkowana podatkiem VAT.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział zwolnienie podmiotowe od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy:

Natomiast w myśl art. 113 ust. (…)

Aby móc skorzystać z tego zwolnienia, przedsiębiorcy muszą spełnić warunek dotyczący wielkości obrotu wymieniony w art. 113 ust. 1, zgodnie z którym zwolniona z podatku VAT jest sprzedaż dokonywana przez podatników, u których wartość sprzedaży (netto, czyli bez podatku VAT) w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła łącznie 200 000 zł. Równocześnie nie mogą wykonywać dostaw i świadczyć usług zawartych w art. 113 (…), czyli m.in. (…).

Należy zauważyć, że zwolnienie wynikające z art. 113 ust. 1 jest zwolnieniem podmiotowym, czyli odnoszącym się do podatnika, a nie do jego poszczególnych dostaw czy świadczonych usług. Zatem utrata bądź brak możliwości korzystania z tego zwolnienia odnosi się do podatnika, a nie do poszczególnych rodzajów jego działalności.

Prowadząc (…), oferuje Pan (…) w związku z czym nie może Pan korzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym każda sfera Pana działalności, która ma znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT - o ile nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego - jest opodatkowana tym podatkiem.

Należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy prowadzi Pan (…), w ramach której prowadzone są czynności, które obejmują (…), to nie będzie miał Pan prawa korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1. W związku z tym nadal jest Pan zobowiązany do opodatkowania świadczonej usługi (dzierżawy działki) podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji Pana stanowisko w powyższych kwestiach jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zadanego pytania), w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Pan, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenia przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.