Interpretacja indywidualna z dnia 11 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 01154-KDIT2.4011.634.2022.1.MM

Skutki podatkowe wypłaty udziału w zysku wspólnoty gruntowej związanego z dzierżawą gruntów na cele rekreacyjne oraz wynajmu pomieszczeń.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 października 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 12 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych wypłaty udziału w zysku wspólnoty gruntowej związanego z dzierżawą gruntów na cele rekreacyjne oraz wynajmem pomieszczeń. Uzupełniła go Pani pismem z 1 grudnia 2022 r. (wpływ 5 grudnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani członkiem wspólnoty gruntowej we wsi A.

Osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej utworzyły spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty. Spółka została utworzona na podstawie uchwały osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej, podjętej na ogólnym zebraniu (...) 19... r. oraz decyzji Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w B. (...) 19... r. do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty.

Spółka działa na podstawie statutu w oparciu o ustawę z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Spółka wspólnoty gruntowej ma za  zadanie wyłącznie zarządzać majątkiem i nie uzyskuje z tego tytułu żadnych dochodów. Dochód, który Spółka uzyskała – jako zarządca majątkiem wspólnoty – jest dochodem osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej.

Wg uchwały ogólnej zebrania, wypracowany przez Spółkę zysk jest dzielony na rzecz osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej w zależności od udziałów poszczególnych uprawnionych we wspólnocie.

Wypłacone udziały ze wspólnoty gruntowej związane są z dzierżawą gruntów oraz wynajmem pomieszczeń. Grunty dzierżawione są na cele rekreacyjne.

W zeznaniu PIT-36 będzie Pani rozliczała także przychody uzyskane z innych źródeł, w tym ze stosunku pracy i pobieranej emerytury.

Pytanie

Czy z chwilą wypłaty ww. zysków po Pani stronie – jako członka wspólnoty – powstanie przychód do opodatkowania, który będzie Pani rozliczała w zeznaniu PIT-36 wiersz 11 („inne źródła”), a następnie podatek zostanie obliczony zgodnie ze skalą podatkową obowiązującą w roku, w którym dokonano wypłaty – czyli według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, w związku z podziałem pomiędzy osoby uprawnione do udziału we wspólnocie zysku uzyskanego w wyniku dzierżawy gruntów wspólnoty, wynajmu pomieszczeń, po stronie Spółki nie powstanie obowiązek pobrania 19% zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 4 w związku z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zysk uzyskany z dzierżawy terenów nie jest przychodem Spółki, ale przychodem członków wspólnoty, proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów we wspólnocie.

Spółka została powołana przez osoby uprawnione do udziału we wspólnocie do sprawowania zarządu nad wspólnotą oraz do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty.

Zgodnie z interpretacją indywidualną z (...) w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, którą Spółka otrzymała od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Spółka nie była zobowiązana do poboru od wypłaconych kwot (zysku) na rzecz osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej, podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 4 w związku z art. 41 ust. 4 ww. ustawy. Z chwilą wypłaty ww. zysków po stronie członków wspólnoty powstanie przychód do opodatkowania, niestanowiący dochodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, ponieważ to nie Spółka uzyskała dochody opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych. Spółka nie będzie również zobowiązana do przesłania członkom wspólnoty i właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o wysokości dochodu PIT-11.

Otrzymany w wyniku podziału przychód członków wspólnoty winien być opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinien łączyć się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy. Obowiązek złożenia deklaracji podatkowej i uiszczenia podatku ciąży na każdej osobie uprawnionej do udziału we wspólnocie gruntowej.

Zatem – w Pani ocenie – jako członek wspólnoty będzie miała Pani przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, który powinna Pani rozliczyć w zeznaniu PIT-36, który jest przeznaczony dla podatników, którzy uzyskali m.in. przychody, od których są obowiązani samodzielnie opłacać zaliczki na podatek na zasadach ogólnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

pkt 6 – najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

pkt 9 – inne źródła.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art.14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową – o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy – jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Natomiast jak wynika z art. 10 ust. 1 pkt 6 do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów – w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym. Zgodnie bowiem z treścią art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne – w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 333 ze zm.) – uważa się:

Obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Przy czym podkreślić należy, że nie każde grunty, które podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym wchodzą w skład gospodarstwa rolnego.

Zgodnie bowiem z uregulowaniami zawartymi w art. 1 powołanej ustawy o podatku rolnym:

Opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Aby takie grunty stanowiły gospodarstwo rolne muszą zostać spełnione wymogi postanowień powołanego już art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, tzn. musi to być obszar gruntów o łącznej powierzchni przekraczającej 1ha lub 1 ha przeliczeniowy.

W związku z powyższym, aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) muszą być działy specjalne produkcji rolnej albo gospodarstwo rolne lub jego składniki i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany na cele rolnicze.

Ponadto, z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Natomiast stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 140):

Wspólnotami gruntowymi podlegającymi zagospodarowaniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie są nieruchomości rolne, leśne oraz obszary wodne:

1)nadane w wyniku uwłaszczenia włościan i mieszczan-rolników na wspólną własność, we wspólne posiadanie lub do wspólnego użytkowania ogółowi, pewnej grupie lub niektórym mieszkańcom jednej albo kilku wsi;

2)wydzielone tytułem wynagrodzenia za zniesione służebności, wynikające z urządzenia ziemskiego włościan i mieszczan-rolników, na wspólną własność, we wspólne posiadanie lub do wspólnego użytkowania gminie, miejscowości albo ogółowi uprawnionych do wykonywania służebności;

3)powstałe w wyniku podziału pomiędzy zespoły mieszkańców poszczególnych wsi gruntów, które nadane zostały przy uwłaszczeniu włościan i mieszczan-rolników mieszkańcom kilku wsi na wspólną własność, we wspólne posiadanie lub do wspólnego użytkowania;

4)użytkowane wspólnie przez mieszkańców dawnych okolic i zaścianków oraz należące do wspólnot urbarialnych i spółek szałaśniczych;

5)otrzymane przez grupę mieszkańców jednej lub kilku wsi na wspólną własność i do wspólnego użytkowania w drodze przywilejów i darowizn bądź nabyte w takim celu;

6)zapisane w księgach wieczystych (gruntowych) jako własność gminy (gromady), jeżeli w księgach tych istnieje wpis o uprawnieniu określonych grup mieszkańców gminy (gromady) do wieczystego użytkowania i pobierania pożytków z tych nieruchomości;

7)stanowiące dobro gromadzkie (gminne) będące we wspólnym użytkowaniu na terenach województw rzeszowskiego, krakowskiego oraz powiatu cieszyńskiego województwa katowickiego.

Z definicji zawartej w ww. przepisie wynika, że wspólnotami gruntowymi podlegającymi zagospodarowaniu w trybie i na zasadach określonych w tej ustawie są nieruchomości rolne, leśne oraz obszary wodne – o określonych przymiotach.

Natomiast w myśl art. 6 ust. 1 tej ustawy:

Uprawnionymi do udziału we wspólnocie gruntowej są osoby fizyczne lub prawne posiadające gospodarstwa rolne, jeżeli w ciągu ostatniego roku przed dniem wejścia w życie ustawy faktycznie korzystały z tej wspólnoty.

Na mocy art. 9 ust. 1 ww. ustawy:

Udziały poszczególnych uprawnionych we wspólnocie gruntowej określa się w idealnych (ułamkowych) częściach.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych:

Wielkość udziałów uprawnionych do korzystania ze wspólnoty gruntowej ustala się w ten sposób, że połowę wspólnoty dzieli się pomiędzy uprawnionych, o których mowa w art. 6 ust. 1 oraz art. 6a pkt 1, w równych częściach, drugą zaś połowę – proporcjonalnie do obszarów gruntów posiadanych przez każdego z uprawnionych, a położonych na obszarze tej samej lub graniczącej z nią gminy.

Z art. 14 ust. 1 tej ustawy wynika, że:

Osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty.

We wniosku podaje Pani, że jest członkiem wspólnoty gruntowej we wsi A. Osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej utworzyły spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty. Wypracowany przez Spółkę zysk jest dzielony na rzecz osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej w zależności od udziałów poszczególnych uprawnionych we wspólnocie. Wypłacone udziały ze wspólnoty gruntowej związane są z dzierżawą gruntów oraz wynajmem pomieszczeń. Grunty dzierżawione są na cele rekreacyjne.

Analiza przepisów ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych wyraźnie wskazuje, że majątek wspólnoty stanowi w dalszym ciągu przedmiot własności osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej. Wspólnota gruntowa, aczkolwiek zbliża się do współwłasności, stanowi jednak współwłasność o szczególnych cechach, niepodlegającą podziałowi, rządzącą się odrębnymi zasadami. Istotą współwłasności jest uprawnienie do udziału we wspólnocie gruntowej w postaci korzystania z objętych nią gruntów zgodnie z ich przeznaczeniem, które to prawo przysługuje osobom fizycznym lub prawnym posiadającym gospodarstwa rolne. Stąd też uzyskiwane przychody z tytułu dzierżawy gruntu i wynajmu pomieszczeń stanowią przychody osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej. Przychód z tego tytułu należy zatem przypisać poszczególnym członkom wspólnoty. Jak słusznie Pani zauważyła, Spółka nie będzie zobowiązana do poboru, od wypłaconych kwot (zysku) na rzecz osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej, podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będzie również zobowiązana do przesłania członkom wspólnoty i właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o wysokości dochodu PIT-11.

Z analizy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) musi być gospodarstwo rolne lub jego składniki i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany na cele rolnicze. Tymczasem wypłacone Pani udziały ze wspólnoty gruntowej związane są z dzierżawą gruntów na cele rekreacyjne oraz wynajmem pomieszczeń. Oznacza to, że uzyskiwane przez Panią ww. przychody należy zakwalifikować do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie do innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy.

Od 1 stycznia 2022 r. dochody osiągane przez podatników ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, ponieważ ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: ustawa zmieniająca) zmieniono brzmienie art. 9a ust. 6.

Na mocy art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 1 stycznia 2022 r.:

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Jednocześnie, na mocy przepisu przejściowego – art. 71 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej – podatnicy osiągający w 2022 r. przychody z tzw. najmu prywatnego mogą stosować zasady opodatkowania tych przychodów obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r. (zasady ogólne). Zgodnie bowiem z tym przepisem:

Podatnicy osiągający w 2022 r. przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy zmienianej w art. 1, mogą stosować zasady opodatkowania tych przychodów obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Jak natomiast stanowi art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2021 r.:

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Natomiast na podstawie art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 1265):

Podatnicy, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy zmienianej w art. 5, którzy w 2022 r. opodatkowywali osiągnięte przychody ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, mogą opodatkować te przychody zgodnie z art. 71 ustawy zmienianej w art. 13, jeżeli zawiadomią o tym wyborze właściwego naczelnika urzędu skarbowego w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, złożonym w terminie określonym w tym przepisie.

Wybór dokonany po złożeniu zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 5, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie wywołuje skutków prawnych, jeżeli podatnik wykazał w tym zeznaniu przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy zmienianej w art. 5.

Oznacza to, że za 2022 r. przychody/dochody z najmu prywatnego mogą podlegać opodatkowaniu:

1)na zasadach ogólnych według skali podatkowej, albo

2)ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Rozliczając w 2022 r. dochody z najmu prywatnego na zasadach ogólnych według skali podatkowej, stosuje się przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2022 r. W tym m.in. nową skalę podatkową czy zasadę nieodliczania składki na ubezpieczenie zdrowotne. W przypadku korzystania z tej formy opodatkowania w 2022 r. podatnik nie ma obowiązku wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Podatek należny od dochodów z najmu prywatnego opodatkowanych na zasadach ogólnych podatnik zobowiązany jest wykazać w zeznaniu PIT-36 i wpłacić w kwocie, która wynika z tego zeznania.

Natomiast od 2023 r. przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być opodatkowane wyłącznie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jeżeli będą uzyskiwane poza działalnością gospodarczą.

Reasumując, uzyskiwane przez Panią przychody stanowiące wypłaty udziału w zysku wspólnoty gruntowej związanego z dzierżawą gruntów na cele rekreacyjne oraz wynajmem pomieszczeń należy zakwalifikować do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże jedynie za 2022 r. będzie mogła Pani opodatkować dochody z najmu prywatnego na ogólnych zasadach, według skali podatkowej i rozliczyć w zeznaniu PIT-36. Natomiast od 2023 r. przychody te mogą być opodatkowane wyłącznie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Osoby uzyskujące przychód z najmu opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych obowiązane są wykazać ten przychód w zeznaniu podatkowym (PIT-28). Przychodu tego nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł podlegającymi opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym.

Nieprawidłowość Pani stanowiska wynika zatem z założenia, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym osiągany przez Panią przychód z najmu prywatnego powinna Pani rozliczyć w zeznaniu PIT-36. Taki sposób postępowania będzie prawidłowy jedynie w odniesieniu do 2022 r., nie zaś do lat następnych, tj. od 2023 r. Ponadto przychód ten należy zaliczyć do źródeł przychodu z najmu i dzierżawy (wiersz 6), a nie do innych źródeł (wiersz 11) zeznania podatkowego PIT-36.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).