Interpretacja indywidualna z dnia 10 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.744.2022.1.RH

Dotyczy ustalenia, czy w latach podatkowych rozpoczynających się po 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca jest uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów dotychczas nieodliczonych Kosztów Nieodliczonych do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku Limitowi, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. i jednocześnie Limit ten nie będzie miał zastosowania do bieżących kosztów Usług Niematerialnych ponoszonych przez Wnioskodawcę (innymi słowy, czy w świetle art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej Metoda Odliczenia zaproponowana przez Wnioskodawcę jest prawidłowa) oraz czy w latach 2022-2026 Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów dotychczas nieodliczonych Kosztów Nieodliczonych z zastosowaniem reguły FIFO.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 listopada 2022 r. za pośrednictwem platformy epuap wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

-   czy w latach podatkowych rozpoczynających się po 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca jest uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów dotychczas nieodliczonych Kosztów Nieodliczonych do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku Limitowi, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. i jednocześnie Limit ten nie będzie miał zastosowania do bieżących kosztów Usług Niematerialnych ponoszonych przez Wnioskodawcę (innymi słowy, czy w świetle art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej Metoda Odliczenia zaproponowana przez Wnioskodawcę jest prawidłowa);

-   czy w latach 2022-2026 Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów dotychczas nieodliczonych Kosztów Nieodliczonych z zastosowaniem reguły FIFO.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polską spółką z o.o. będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym w Polsce).

Spółka należy do globalnej grupy X (dalej: „Grupa X”), będącej międzynarodową grupą (...), specjalizującą się w badaniach, rozwoju, produkcji i sprzedaży (...).

Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjną i dystrybucyjną w zakresie (...). Zajmuje się też działalnością polegającą na sprzedaży i marketingu wytworzonych produktów (...). Spółka świadczy także usługi wsparcia w zakresie badań (...).

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka ponosiła i nadal ponosi, bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa o CIT”), koszty świadczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT według stanu prawnego obowiązującego w latach 2018-2021 (dalej: „Usługi Niematerialne”), w tym między innymi z tytułu usług marketingowych i wsparcia sprzedaży, zarządzania, doradczych, gwarancji, licencji na oprogramowanie.

W latach 2018-2021 wydatki Spółki na nabycie Usług Niematerialnych od podmiotów powiązanych przekroczyły w każdym z tych lat limit, o którym była mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Limit ten, zgodnie z powyższym przepisem, oznaczał kwotę przekraczającą 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a- 16m, i odsetek (dalej: „EBITDA”) powiększonej o 3 mln złotych, stosownie do art. 15e ust. 12 Ustawy o CIT (dalej: „Limit”).

Konsekwentnie, w latach 2018-2021 wydatki na Usługi Niematerialne nabywane od podmiotów powiązanych, w części w jakiej przekraczały Limit obliczony dla danego roku, Spółka traktowała jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów („Koszty Nieodliczone”) na zasadach określonych w art. 15e Ustawy o CIT. Jednocześnie, Spółka nabyła prawo do odliczenia w kolejnych pięciu latach (licząc od końca roku, w którym poniesiono limitowane wydatki) Kosztów Nieodliczonych z lat 2018-2021 na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. Dotychczas Spółka skorzystała z tego prawa w rozliczeniu za 2021 rok odliczając część Kosztów Nieodliczonych poniesionych w 2018 r.

Z dniem 1 stycznia 2022 r. art. 15e Ustawy o CIT został uchylony przez art. 2 pkt 30 Ustawy Nowelizującej. Zgodnie z art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

W rozliczeniu za 2022 r. i lata kolejne Spółka, na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej, planuje ująć nierozliczone dotychczas Koszty Nieodliczone jako koszty uzyskania przychodów.

Spółka planuje odliczać nieodliczone dotychczas Koszty Nieodliczone w następujący sposób:

a)  w latach 2022-2026 Spółka będzie przyjmować założenie, że art. 15e Ustawy o CIT nadal jest stosowany dla potrzeb ustalenia Limitu (tzw. „hipotetyczny” Limit);

b)  Spółka ustali „hipotetyczny” Limit obowiązujący w danym roku zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. (tj. w oparciu o wartość EBIDTA obliczoną dla roku, w którym nieodliczone dotychczas Koszty Nieodliczone mają zostać rozpoznane);

c)  wysokość „hipotetycznego” Limitu nie będzie pomniejszana o koszty Usług Niematerialnych ponoszonych przez Wnioskodawcę od dnia 1 stycznia 2022 r. (jako że przepis art. 15e Ustawy o CIT został uchylony z dniem 1 stycznia 2022 r., więc nie powinien być stosowany w odniesieniu do bieżących kosztów Usług Niematerialnych);

d)  ta część nieodliczonych dotychczas Kosztów Nieodliczonych, która w danym roku będzie mieściła się w „hipotetycznym” Limicie (z zachowaniem zasady pięcioletniego okresu na odliczenie), zostanie rozpoznana przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów tego roku.

Opisany powyżej planowany sposób odliczenia Kosztów Nieodliczonych w 2022 roku i w latach kolejnych zwany będzie dalej jako „Metoda Odliczenia”.

Jednocześnie, Spółka będzie odliczać Koszty Nieodliczone na zasadach wynikających z reguły FIFO (ang. first in, first out; „FIFO”), co oznacza, że w latach 2022-2026 jako koszty uzyskania przychodów w pierwszej kolejności Spółka odliczy Koszty Nieodliczone poniesione najwcześniej, tj. kolejno odliczane będą pozostałe do odliczenia koszty z 2018 r., a następnie z lat 2019, 2020 i 2021.

Pytanie

1.  Czy w latach podatkowych rozpoczynających się po 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca jest uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów dotychczas nieodliczonych Kosztów Nieodliczonych do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku Limitowi, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. i jednocześnie Limit ten nie będzie miał zastosowania do bieżących kosztów Usług Niematerialnych ponoszonych przez Wnioskodawcę (innymi słowy, czy w świetle art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej Metoda Odliczenia zaproponowana przez Wnioskodawcę jest prawidłowa)?

2.  Czy w latach 2022-2026 Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów dotychczas nieodliczonych Kosztów Nieodliczonych z zastosowaniem reguły FIFO?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w latach podatkowych rozpoczynających się po dniu 31 grudnia 2021 r., Wnioskodawca jest uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów dotychczas nieodliczonych Kosztów Nieodliczonych, do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku Limitowi, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r. i jednocześnie Limit ten nie będzie miał zastosowania do bieżących kosztów Usług Niematerialnych ponoszonych przez Wnioskodawcę. Tym samym, w świetle art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej, zaproponowana przez Wnioskodawcę Metoda Odliczenia jest prawidłowa.

Ad 2.

Wnioskodawca, w latach 2022-2026, będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów dotychczas nieodliczonych Kosztów Nieodliczonych z zastosowaniem reguły FIFO.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., Podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1)  usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

2)  wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

3)  przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek”.

Stosownie zaś do art. 15e ust. 12 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., „Przepis ust. 1 stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 11, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3 000 000 zł. Jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250 000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika”.

Tym samym, przepisy art. 15e ust. 1 i 12 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. ustanawiały zasadę, że do kosztów uzyskania przychodów wlicza się tę część kosztów usług podlegających limitowaniu, która nie przekracza określonego progu, tj.:

-    sumy 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek oraz

-   3 000 000 zł.

Zgodnie zaś z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r., „kwota kosztów, o których mowa w ust. 1, nieodliczona w danym roku podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów”.

Powyższa regulacja, w okresie jej obowiązywania (tj. od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2021 r.) uprawniała podatników, którzy wskutek zastosowania przepisów art. 15e ust. 1 i następnych Ustawy o CIT, wyłączyli w danym roku podatkowym określoną kwotę wydatków z kosztów uzyskania przychodów, do odliczenia takich wydatków w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1-8 oraz 10-15 Ustawy o CIT, a także w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z ww. przepisów.

Z dniem 1 stycznia 2022 r., art. 15e Ustawy o CIT uchylony został przez art. 2 pkt 30 Ustawy Nowelizującej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w uchylonym art. 15e Ustawy o CIT (tj. w kolejnych 5 latach podatkowych w ramach obowiązujących w danym roku limitów).

Wnioskodawca w latach 2018-2021 spełnił warunki do odliczenia w kolejnych 5 latach podatkowych nieodliczonej w danym roku kwoty wydatków na Usługi Niematerialne (o których mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT), na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT, tj.:

-    Spółka, będąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, ponosiła na rzecz podmiotów powiązanych koszty Usług Niematerialnych określonych w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT;

-    Spółka stosowała Limit wynikający z art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpowiedniej kwoty z tytułu kosztów Usług Niematerialnych;

-    koszty Usług Niematerialnych danego roku, w części w jakiej przekraczały obliczony dla danego roku Limit - tj. Koszty Nieodliczone - stanowiły dla Spółki wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, które - gdyby art. 15e Ustawy o CIT nie został uchylony - mogłyby zostać odliczone w kolejnych latach podatkowych na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (w ramach dostępnego w danym roku Limitu).

W latach 2018-2021 Wnioskodawca nabył zatem prawo do odliczenia Kosztów Nieodliczonych, zgodnie z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., tj. w kolejnych pięciu latach podatkowych, w ramach ustalonych dla poszczególnych lat Limitów.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz odpowiednie przepisy Ustawy Nowelizującej, Wnioskodawca zachował również prawo do odliczenia dotychczas nieodliczonych Kosztów Nieodliczonych po dniu 31 grudnia 2021 r. - w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (ochrona praw nabytych).

Ustawa Nowelizująca nie zawiera jednak szczegółowych postanowień, w jaki sposób należy zrealizować uprawnienie wynikające z ww. przepisu. W szczególności nie wprowadzono żadnej regulacji, która ustanowiłaby nowy limit, w ramach którego podatnicy mogą odliczać koszty w 2022 r. i latach kolejnych.

Niemniej jednak, zdaniem Spółki, powyższe nie oznacza, że całość Kosztów Nieodliczonych może zostać przez Spółkę rozpoznana w kosztach uzyskania przychodów bez ograniczeń. W ocenie Spółki, dla właściwego zastosowania art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej, który mówi o zachowaniu prawa do odliczenia „w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie [tj. art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT - przyp. Spółki]”, konieczne jest przyjęcie fikcji, że Limit dalej obowiązuje po 31 grudnia 2021 r.

Konsekwentnie, w celu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów danego roku wydatków na nabycie świadczeń, o których mowa w uchylonym z dniem 1 stycznia 2022 r. art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT, przekraczających Limit obliczony dla poszczególnych lat okresu 2018 - 2021 należy obliczyć tzw. „hipotetyczny” Limit, powyżej którego przedmiotowe wydatki byłyby wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, gdyby art. 15e ustawy o CIT nadal obowiązywał.

W ramach tak ustalonego „hipotetycznego” Limitu Wnioskodawca może w latach 2022-2026 odliczyć kwoty kosztów limitowanych nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych. Przy czym do „hipotetycznego” Limitu nie powinny wliczać się koszty Usług Niematerialnych ponoszone po 31 grudnia 2021 r. Przeciwna wykładnia oznaczałaby bowiem, że przepis art. 15e Ustawy o CIT - mimo derogacji - obowiązuje również w stosunku do kosztów bieżących, co stałoby w sprzeczności z ratio legis Ustawy Nowelizującej. Postanowienia przejściowe zawarte w art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej, miały na celu niejako „przedłużenie zastosowania” art. 15e Ustawy o CIT jedynie w stosunku do kosztów już powstałych/poniesionych, a nie bieżących.

W konsekwencji, Spółka planuje odliczać dotychczas nieodliczone Koszty Nieodliczone stosując Metodę Odliczenia, tj.:

a)  w latach 2022-2026 Spółka będzie przyjmować założenie, że art. 15e Ustawy o CIT nadal jest stosowany dla potrzeb obliczenia „hipotetycznego” Limitu;

b)  Spółka ustali „hipotetyczny” Limit obowiązujący w danym roku zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. (tj. w oparciu o wartość EBIDTA obliczoną dla roku, w którym nieodliczone dotychczas Koszty Nieodliczone mają zostać rozpoznane);

c)  wysokość „hipotetycznego” Limitu nie będzie pomniejszana o koszty Usług Niematerialnych ponoszonych przez Wnioskodawcę od dnia 1 stycznia 2022 r. (jako że przepisy art. 15e Ustawy o CIT zostały uchylone z dniem 1 stycznia 2022 r., więc nie powinny być stosowane w odniesieniu do bieżących kosztów Usług Niematerialnych);

d)  następnie ta część dotychczas nieodliczonych Kosztów Nieodliczonych, która w danym roku będzie mieściła się w „hipotetycznym” Limicie (z zachowaniem zasady pięcioletniego okresu na odliczenie), zostanie rozpoznana przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów tego roku.

Wnioskodawca podkreśla, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził poprawność powyższego stanowiska m.in. w poniższych rozstrzygnięciach:

-interpretacja indywidualna z dnia 20 września 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010. 486.2022.1.BJ;

-interpretacja indywidualna z dnia 6 września 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010. 406.2022.1.MKU;

-interpretacja indywidualna z dnia 30 sierpnia 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010. 357.2022.1.AP.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, od 1 stycznia 2022 r., jest on uprawniony do odliczania kosztów Usług Niematerialnych na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT, stosując przy tym zasadę, że nieodliczone dotychczas Koszty Nieodliczone poniesione w latach podatkowych 2018 - 2021 podlegają odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych (licząc od roku poniesienia kosztów Usług Niematerialnych) do wysokości skalkulowanego „hipotetycznego” Limitu z art. 15e Ustawy o CIT (tj. limitu, który zostałby obliczony dla lat podatkowych 2022 - 2026, gdyby przepisy art. 15e Ustawy o CIT nie zostały uchylone). Jednocześnie, przy kalkulacji „hipotetycznego” Limitu w danym roku, Wnioskodawca nie powinien uwzględniać bieżących kosztów Usług Niematerialnych z uwagi na uchylenie art. 15e Ustawy o CIT od dnia 1 stycznia 2022 r.

Ad 2.

Art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej oraz art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (których treść przytoczona została powyżej w uzasadnieniu do pytania 1) nie zawierają innych wytycznych dotyczących sposobu rozliczenia w kolejnych latach Kosztów Nieodliczonych z poprzednich okresów. Również żadne inne regulacje zawarte w Ustawie o CIT lub Ustawie Nowelizującej nie odnoszą się w żaden sposób do tej kwestii.

W opinii Wnioskodawcy należy uznać, że skoro ustawodawca nie zdecydował się na zawarcie szczegółowych regulacji dotyczących „techniki” (kolejności) rozpoznawania w kosztach uzyskania przychodów Kosztów Nieodliczonych na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej (ani też na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT), to kwestia ta pozostawiona została do decyzji podatnika.

W ocenie Spółki, odliczając w latach 2022-2026 na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT nieodliczone dotychczas Koszty Nieodliczone z lat 2018-2021, Spółka będzie uprawniona do odliczenia w pierwszej kolejności tych Kosztów Nieodliczonych, które powstały najwcześniej zgodnie z regułą FIFO, co oznacza, że kolejno odliczane będą koszty dotychczas nieodliczone z 2018 r., a następnie z lat 2019, 2020 i 2021.

Wobec tego, począwszy od roku 2022 Wnioskodawca będzie odliczał nieodliczone dotychczas Koszty Nieodliczone w ten sposób, że w roku 2022 ujmie w kosztach uzyskania przychodów wydatki wyłączone z takich kosztów w latach 2018 - 2021, poczynając od poniesionych najwcześniej - do wysokości „hipotetycznego” Limitu obliczonego dla roku 2022, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca roku 2021.

Jeśli suma nieodliczonych dotychczas Kosztów Nieodliczonych poniesionych w latach 2018-2021 będzie przewyższać określony dla roku 2022 hipotetyczny Limit, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozliczenia pozostałych do odliczenia kosztów w latach kolejnych (2023 i kolejne), w ramach 5-letniego okresu. Dla tych lat analogicznie konieczne będzie obliczenie hipotetycznego Limitu za dany rok i rozliczenie kosztów w kolejności od kosztów poniesionych najwcześniej.

Należy jednocześnie podkreślić, że 5-letni okres na rozliczenie kosztów z lat poprzednich będzie liczony każdorazowo z uwzględnieniem lat już minionych, tzn. dla wydatków poniesionych w roku 2018 i w tym roku wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów ostatnim rokiem, w którym będą one mogły zostać ujęte w kosztach dla celów podatkowych będzie rok 2023, dla wydatków poniesionych w roku 2019 - rok 2024, itd. Tym samym, jeśli przykładowo kwota kosztów Usług Niematerialnych wyłączona z kosztów uzyskania przychodów w roku 2018 (i nierozliczona do końca 2021 r.) będzie wyższa niż suma przysługujących Spółce hipotetycznych Limitów w latach 2022 i 2023, to nadwyżka tych kosztów ponad sumę obu hipotetycznych Limitów trwale pozostanie wyłączona z kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, pełna kwota kosztów Usług Niematerialnych ponoszonych w latach podatkowych rozpoczętych po 31 grudnia 2021 r. będzie stanowiła koszty uzyskania przychodów ze względu na uchylenie z dniem 1 stycznia 2022 r. przepisu art. 15e Ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie reguły FIFO przy odliczaniu Kosztów Nieodliczonych na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej pozwoli na najpełniejsze zrealizowanie celu, jakim jest ochrona praw nabytych podatników, realizowana poprzez wprowadzenie możliwości rozliczania "niewykorzystanych" kosztów Usług Niematerialnych w kolejnych latach podatkowych.

Zastosowanie innej metody ustalania kolejności odliczenia Kosztów Nieodliczonych, np. odliczenie w pierwszej kolejności najpóźniej poniesionych Kosztów Nieodliczonych, mogłoby skutkować tym, że zanim upłynąłby 5-letni okres na odliczenie, prawo podatnika do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów części "najstarszych" Kosztów Nieodliczonych, mogłoby ulec przedawnieniu.

Spółka wskazuje, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził prawidłowość tego stanowiska, m.in. w poniższych rozstrzygnięciach:

-Interpretacja indywidualna z dnia 5 września 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010. 474.2022.1.ES;

-Interpretacja indywidualna z dnia 11 sierpnia    2022 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010. 458.2022.1.PC;

-interpretacja indywidualna z dnia 4 sierpnia 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010. 304.2022.1.BJ.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż odliczając w 2022 r. i kolejnych latach, na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej, w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT, nieodliczone dotychczas Koszty Nieodliczone, Spółka będzie uprawniona do odliczenia w pierwszej kolejności tych nieodliczonych dotychczas Kosztów Nieodliczonych, które powstały najwcześniej, tj. będzie uprawniona do wyboru odliczenia zgodnie z zasadą FIFO.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W myśl art. 15e ust. 1 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT - ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych - oznacza to:

Na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT,

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105, dalej: „ustawa nowelizująca”), zgodnie z art. 2 pkt 30 ww. ustawy z dniem 1 stycznia 2022 r. uchylony został przepis art. 15e.

Oznacza to, że art. 15e ustawy o CIT, limitujący wysokość kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatnika na nabycie określonych usług lub praw niematerialnych z dniem 1 stycznia 2022 r. został uchylony, jednak przepisy definiujące to rozwiązanie zostały odpowiednio włączone do regulacji art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r., dla celów obliczenia straty oraz udziału dochodów w przychodach, o których mowa w ust. 1, nie uwzględnia się:

W myśl natomiast ww. art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r., nadanym na mocy art. 1 pkt 1 pkt 20 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 2180),

Stosownie do treści art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej,

Z powyższego wynika, że podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9, zachowują uprawnienie do odliczenia w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (tj. w kolejnych 5 latach podatkowych w ramach obowiązujących w danym roku limitów).

Z uwagi na brak wyraźnego wskazania, zasad (a więc również limitów) wynikających z obowiązującego od dnia 1 stycznia 2022 r. art. 24ca ustawy o CIT nie stosuje się do kosztów nieodliczonych a powstałych w okresie, w którym obowiązywał uchylony z dniem 31 grudnia 2021 r. art. 15e ustawy o CIT.

Podatnik, ustalając w latach 2022-2026 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT, ustala limit odliczenia, przypadający na dany rok, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany.

Dotyczy to jednakże wyłącznie zasad ustalania limitu odliczeń dla tych podatników, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT.

W ramach tak ustalonego limitu podatnik może odliczyć kwoty kosztów limitowanych nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z prowadzoną działalnością Spółka ponosiła i dalej ponosi, bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT, koszty świadczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT według stanu prawnego obowiązującego w latach 2018-2021, w tym m.in. usług marketingowych i wsparcia sprzedaży, zarządzania, doradczych, gwarancji, licencji na oprogramowanie. W latach 2018-2021 wydatki Spółki na nabycie Usług niematerialnych od podmiotów powiązanych przekroczyły w każdym z tych lat limit, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z tym, w latach 2018-2021 wydatki na usługi niematerialne nabywane od podmiotów powiązanych, w części w jakiej przekraczały limit obliczony dla danego roku, Spółka traktowała jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów (wydatki ponad limit) na zasadach określonych w art. 15e ustawy o CIT.

W 2022 r. i latach kolejnych Spółka, na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, planuje dokonać odliczenia wydatków na Usługi niematerialne, w tej części, która w latach 2018-2021 stanowiła wydatki ponad Limit i stanowiła dla Spółki wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że od 1 stycznia 2022 r., jest on uprawniony do odliczania kosztów Usług Niematerialnych na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, stosując przy tym zasadę, że nieodliczone dotychczas Koszty Nieodliczone poniesione w latach podatkowych 2018 - 2021 podlegają odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych (licząc od roku poniesienia kosztów Usług Niematerialnych) do wysokości skalkulowanego „hipotetycznego” Limitu z art. 15e ustawy o CIT (tj. limitu, który zostałby obliczony dla lat podatkowych 2022 - 2026, gdyby przepisy art. 15e ustawy o CIT nie zostały uchylone). Zgodzić się należy również z Wnioskodawcą, że przy kalkulacji „hipotetycznego” Limitu w danym roku, Wnioskodawca nie powinien uwzględniać bieżących kosztów Usług Niematerialnych z uwagi na uchylenie art. 15e Ustawy o CIT od dnia 1 stycznia 2022 r. Zauważyć jednakże należy, że dotychczasowe koszty Usług Niematerialnych od 1 stycznia 2022 r. na podstawie art. 24ca podlegają uwzględnieniu  przy wyliczaniu  minimalnego podatku dochodowego, w którym do wyliczenia podstawy opodatkowania należy uwzględnić między innymi dokładnie te same koszty usług niematerialnych ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika również, że Spółka planuje odliczać wydatki ponad limit na zasadach wynikających z reguły FIFO, co oznacza, że najwcześniej poniesione wydatki ponad limit będą odliczane w pierwszej kolejności.

Ustawodawca w art. 15e ust. 9 ustawy o CIT sformułował uprawnienie do odliczenia w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów dla kwoty kosztów, o których mowa w ust. 1, nieodliczonej w danym roku podatkowym.

Powyższy przepis (ani inne regulacje zawarte w ustawie) nie określa jednak, w jakiej kolejności należy ujmować kwotę kosztów nieodliczoną w danym roku podatkowym (powyżej limitu) w przypadku, gdy w kolejnym roku limit ustalony zgodnie z art. 15e ust. 1 i 12 ustawy o CIT zostanie przekroczony.

Jednocześnie ustawodawca nie pozbawił podatników prawa do takiego odliczenia, które ograniczone jest wobec tego jedynie pięcioletnim terminem określonym w art. 15e ust. 9 ustawy o CIT.

Należy zatem stwierdzić, że przepisy prawa podatkowego nie stoją na przeszkodzie zastosowaniu metody FIFO (tzw. „pierwsze weszło, pierwsze wyszło”), która pozwoli na zrealizowanie prawa do odliczenia kwoty kosztów nieodliczonej w danym roku podatkowym z uwagi na limit wynikający z art. 15e ustawy o CIT.

Zatem, Spółka odliczając na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w związku z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, wydatki ponad limit w 2022 r. i kolejnych latach, będzie uprawniona do odliczenia w pierwszej kolejności tych wydatków ponad limit, które powstały najwcześniej, tj. do wyboru odliczenia zgodnie z zasadą FIFO.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

-    w latach podatkowych rozpoczynających się po 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca jest uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów dotychczas nieodliczonych Kosztów Nieodliczonych do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku Limitowi, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. i jednocześnie Limit ten nie będzie miał zastosowania do bieżących kosztów Usług Niematerialnych ponoszonych przez Wnioskodawcę (innymi słowy, czy w świetle art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej Metoda Odliczenia zaproponowana przez Wnioskodawcę jest prawidłowa);

-    w latach 2022-2026 Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów dotychczas nieodliczonych Kosztów Nieodliczonych z zastosowaniem reguły FIFO

- jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).