Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 9 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.847.2022.1.SJ

Obowiązki płatnika w związku zleceniem umowy nierezydentów podatkowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe w części dotyczącej zastosowania art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i obowiązków płatnika oraz nieprawidłowe w części dotyczącej znaczenia posiadania certyfikatu rezydencji przez zleceniobiorcę dla obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku w wysokości 20%.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku zleceniem umowy nierezydentów podatkowych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka zamierza zlecić prace programistyczne pracownikom (osobom fizycznym) z państw Afryki Północnej (Maroka, Tunezji oraz Algierii) na podstawie umowy zlecenie. Zleceniobiorcy będą zawierali umowy zlecenie ze Spółką jako osoby nieprowadzące działalności gospodarczej.

Zleceniobiorcy mający miejsce zamieszkania w Maroku przedstawią Spółce certyfikaty rezydencji wydane przez właściwy organ administracji podatkowej w Maroku, z których będzie wynikało, że w okresie będącym przedmiotem wniosku zleceniobiorcy są rezydentami Maroka.

Zleceniobiorcy mający miejsce zamieszkania w Tunezji przedstawią Spółce certyfikaty rezydencji wydane przez właściwy organ administracji podatkowej w Tunezji, z których będzie wynikało, że w okresie będącym przedmiotem wniosku zleceniobiorcy są rezydentami Tunezji.

Zleceniobiorcy mający miejsce zamieszkania w Algierii przedstawią Spółce certyfikaty rezydencji wydane przez właściwy organ administracji podatkowej w Algierii, z których będzie wynikało, że w okresie będącym przedmiotem wniosku zleceniobiorcy są rezydentami Algierii.

Praca ma być świadczona na zasadzie telepracy. Przyszli pracownicy będą pracować zdalnie z miejsca swojego zamieszania, czyli z Maroka, Tunezji i Algierii. Nie będą fizycznie przebywać na terenie Polski. Z kolei prace programistyczne będą świadczone na rzecz przedsiębiorcy, którego siedziba znajdować będzie się na terytorium RP.

Przedsiębiorca, na rzecz którego będą świadczone usługi będzie czynnym podatnikiem VAT. Wynagrodzenie płatne będzie na podstawie rachunku wystawionego przez cudzoziemca. W ramach wynagrodzenia na zleceniodawcę będą przechodziły również majątkowe prawa autorskie, a cudzoziemiec-zleceniobiorca, nie będzie z tego tytułu otrzymywał dodatkowego wynagrodzenia.

Pytania

1.Czy słuszne pozostaje stanowisko, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty zryczałtowanego podatku w wysokości 20%?

2.Czy posiadanie przez cudzoziemca certyfikatu rezydencji kraju zamieszkania lub brak takiego certyfikatu, ma znaczenie dla obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku w wysokości 20%?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Według Państwa, cudzoziemcy nie będą osiągali dochodu (przychodu) na terytorium RP, a po stronie polskiego zleceniodawcy nie występuje obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

W Państwa ocenie, zlecenie będzie wykonywane poza terytorium RP, a cudzoziemiec nie będzie osiągał dochodu na terytorium RP. Cudzoziemcy nie będą także posiadali polskiej rezydencji podatkowej.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Zatem, dla zidentyfikowania ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce konieczne jest, aby nierezydent osiągał dochody w Polsce, czyli aby tu właśnie te dochody otrzymywał, lub aby tu te dochody były pozostawione do jego dyspozycji. „Osiągnięcie” dochodów na terytorium Polski nie może być utożsamione z osiągnięciem tych dochodów ze źródła lub od podmiotu, który ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce. Hipoteza ta jest spełniona tylko wtedy, gdy w chwili osiągania dochodu dany podmiot znajdował się w Polsce, bo tylko wtedy dochód osiągnięty jest w Polsce, na polskim terytorium. Dochód może być osiągnięty (uzyskany, otrzymany) w Polsce tylko wtedy, gdy w Polsce znajdował się podmiot będący beneficjentem uprawnienia do dochodu, a nie wtedy, gdy w Polsce znajdował się podmiot zobowiązany do wypłaty kwoty stanowiącej dla jej adresata dochód, ani też wtedy, gdy efekt usługi świadczonej poza Polską będzie wykorzystany w Polsce (wyrok WSA w ... z 7 września 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2048/15). Z kolei w wyroku WSA w... z 23 maja 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2103/15, wskazano, że jeżeli osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania w Polsce osiąga za granicą przychód z tytułu świadczenia usługi prawnej, to po stronie polskiego zleceniodawcy nie występuje obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Ad 2

Posiadanie przez cudzoziemców certyfikatu rezydencji kraju zamieszkania lub też jego brak nie ma znaczenia dla obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku w wysokości 20%. W ocenie Wnioskodawcy posiadanie przez cudzoziemców certyfikatu rezydencji kraju zamieszkania lub też jego brak nie ma znaczenia dla obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku w wysokości 20%, bowiem cudzoziemców nie będzie obejmował ograniczony obowiązek podatkowy.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ograniczony obowiązek podatkowy obowiązuje osoby fizyczne nie mające miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale osiągające dochody (przychody) na terytorium RP. W tym przypadku cudzoziemcy nie będą osiągać dochodów na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. „Osiągnięcie” dochodów na terytorium Polski nie może być utożsamione z osiągnięciem tych dochodów ze źródła lub od podmiotu, który ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Na podkreślenie zasługuje również fakt, że katalog dochodów (przychodów) wymienionych w art. 3 ust. 2b ww. ustawy, nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc, ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie „źródła”. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczypospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6 (art. 3 ust. 2d ww. ustawy).

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Wyjaśnić należy, że pod pojęciem „dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” należy rozumieć zarówno dochody (przychody) osiągane z podejmowania działań, w tym np. z wynajmu lub sprzedaży nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak i dochody (przychody) uzyskiwane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę mającą ograniczony obowiązek podatkowy np. dochód (przychód) z tytułu wykonywania usługi za granicą przez tę osobę na rzecz podmiotu polskiego. Stąd terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest miejscem wypłaty wynagrodzenia, które stanowi dochód (przychód) podatnika.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

1)z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

2)z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

3)z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

4)uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

5)z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do treści art. 41 ust. 4 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1)w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;

2)w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Jak stanowi art. 42 ust. 6 ww. ustawy:

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej – z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony, stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Certyfikat stanowi środek dowodowy posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy braku przedłożenia certyfikatu rezydencji podatkowej płatnik dokonując wypłaty należności za wykonane na jego rzecz usługi, jest obowiązany do potrącenia 20% zryczałtowanego podatku dochodowego stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż brak certyfikatu rezydencji uniemożliwia zastosowanie zwolnień lub stawek wynikających z odpowiednich umów międzynarodowych.

Z wniosku wynika, że Spółka zamierza zlecić prace programistyczne pracownikom (osobom fizycznym) z państw Afryki Północnej (Maroka, Tunezji oraz Algierii) na podstawie umowy zlecenie. Zleceniobiorcy przedstawią Spółce certyfikaty rezydencji wydane przez właściwy organ administracji podatkowej w swoich krajach, z których będzie wynikało, że w okresie będącym przedmiotem wniosku zleceniobiorcy są rezydentami odpowiednio Maroka, Tunezji i Algierii. Praca ma być świadczona na zasadzie telepracy. Przyszli pracownicy będą pracować zdalnie z miejsca swojego zamieszania, czyli z Maroka, Tunezji i Algierii. Nie będą fizycznie przebywać na terenie Polski. Z kolei prace programistyczne będą świadczone na rzecz przedsiębiorcy, którego siedziba znajdować będzie się na terytorium RP.

Zatem, stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z tym, że mają Państwo możliwość udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania uzyskanym certyfikatem rezydencji możliwe jest zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

W analizowanym przypadku, w odniesieniu do zleceniobiorców z Maroka właściwą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania będzie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Rabacie dnia 24 października 1994 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 110 poz. 529).

W myśl art. 3 ust. 2 ww. Konwencji:

Przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z treści przepisu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. Konwencji:

Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej podobnej działalności, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taki dochód może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie w następujących przypadkach:

a)jeżeli w celu wykonywania działalności osoba posiada w drugim Umawiającym się Państwie stałą placówkę, lecz wyłącznie w takim zakresie, w jakim dochód może być przypisany takiej placówce, lub

b)jeżeli wykonuje ona działalność w drugim Państwie w okresie lub w okresach, włączając normalne przerwy robocze, przekraczających łącznie 183 dni w ciągu 365 dni, licząc od jej pierwszego przyjazdu do tego drugiego Państwa.

W myśl art. 14 ust 2 ww. Konwencji:

Określenie „wolny zawód” obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów i księgowych.

Zauważyć należy, że art. 14 ust. 1 ww. Konwencji dotyczy nie tylko dochodów z wykonywania „wolnych zawodów”, ale również dochodów „z innej podobnej działalności”.

W odniesieniu do zleceniobiorców mających certyfikaty rezydencji Tunezji, zastosowanie znajdzie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tunezyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Tunisie dnia 29 marca 1993 r. (Dz. U. 1994 r. Nr 78 poz. 357).

W myśl art. 3 ust. 2 ww. Konwencji:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. Konwencji:

Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taki dochód podlega opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie w następujących wypadkach:

a)jeżeli osoba dysponuje stale w drugim Umawiającym się Państwie stałą placówką w celu wykonywania jej działalności; w takim wypadku opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie podlega tylko ta część dochodu, którą można przypisać takiej stałej placówce, albo

b)jeżeli osoba przebywa w drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy wynoszące lub przekraczające 183 dni w ciągu danego roku podatkowego.

W myśl art. 14 ust 2 ww. Konwencji:

Zauważyć należy, że art. 14 ust. 1 ww. Konwencji dotyczy nie tylko dochodów z wykonywania „wolnych zawodów”, ale również dochodów „z innej działalności o samodzielnym charakterze”.

Natomiast w odniesieniu do zleceniobiorców będących rezydentami podatkowymi Algierii, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i ustalenia zasad wzajemnej pomocy w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Algierze dnia 31 stycznia 2000 r.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. Konwencji:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. Konwencji:

Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że:

a)posiada ona zazwyczaj stałą placówkę w tym drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania takiej działalności, lub

b)przebywa w drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy trwające łącznie 183 dni lub dłużej w danym roku podatkowym. W danym przypadku tylko część dochodu pochodząca z działalności w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowana w drugim Państwie .

W myśl art. 14 ust 2 ww. Konwencji:

Określenie „wolny zawód” obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub wykładowczą, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów i biegłych rewidentów.

Zauważyć należy, że art. 14 ust. 1 ww. Konwencji dotyczy nie tylko dochodów z wykonywania „wolnych zawodów”, ale również dochodów „z innej działalności o samodzielnym charakterze”.

W związku z powyższym, Zleceniobiorcy powinni zostać opodatkowani w kraju ich rezydencji podatkowej. Co istotne, powołane postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania regulują, które z państw: Polska (jako państwo „źródła” przychodów) czy odpowiednio Maroko, Tunezja bądź Algieria (jako państwo rezydencji podatkowej podatnika) ma prawo opodatkować dochody podatnika. Przepisy te nie regulują natomiast, które z państw jest uważane za państwo „źródła” przychodów (państwo, w którym powstały przychody podatnika). A zatem, to, że zgodnie z ww. umowami dochody zleceniobiorców wypłacane im przez polską spółkę podlegają opodatkowaniu w Maroko, Tunezji bądź Algierii, nie oznacza, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody te nie będą kwalifikowane jako uzyskane w Polsce. Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie wyłącza stosowania art. 3 ust. 2b pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma jednak wpływ na zakres obowiązków płatnika podatku od tych należności.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie nie będziecie Państwo zobowiązani do zapłaty zryczałtowanego podatku w wysokości 20%, tym samym w tym zakresie Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Jednocześnie stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 2 i art. 42 ust. 6 w zw. z art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – będzie na Państwu ciążył obowiązek sporządzenia i przekazania ww. osobom oraz urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych imiennej informacji sporządzonej według ustalonego wzoru IFT-1/IFT-1R, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.

Natomiast nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że posiadanie przez cudzoziemców certyfikatu rezydencji kraju zamieszkania lub też jego brak nie ma znaczenia dla obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku w wysokości 20%.

W sytuacji, gdyby Państwa zleceniobiorcy nie przedstawili certyfikatów rezydencji, należałoby je zakwalifikować jako osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym wypłaty należności takim osobom, zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia, stanowiłyby dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 2b pkt 7 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegały opodatkowaniu w Polsce 20% zryczałtowanym podatkiem, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż brak certyfikatu rezydencji uniemożliwia zastosowanie zwolnień lub stawek wynikających z odpowiednich umów międzynarodowych.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko w części dotyczącej znaczenia posiadania certyfikatu rezydencji przez zleceniobiorcę dla obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku w wysokości 20% należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawa wymiaru składek ZUS. Praktyczne rozliczenia

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 9 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.847.2022.1.SJ