Interpretacja indywidualna z dnia 5 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.886.2022.2.DA

Możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej na małoletnie i pełnoletnie dziecko.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 października 2022 r. został złożony przez Panią wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej na małoletnie dziecko i pełnoletnie dziecko. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 grudnia 2022 r. (wpływ 29 grudnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od września 2019 r. nie mieszka Pani ze swoim mężem …urodzonym ..., z którym jest Pani w trakcie rozwodu, mają Państwo wspólność majątkową, ale rozliczają się osobno.

Mają Państwo dwóch synów. Młodszy syn … urodzony … mieszka razem z Panią, starszy syn … urodzony … mieszka osobno od września 2020 r.

W rozliczeniu rocznym za 2020 r. i za 2021 r. skorzystała Pani z ulgi na dwoje dzieci. Z tego co Pani wiadomo, Pani mąż również skorzystał z ulgi i odliczył dzieci lub dziecko od podatku. W Pani ocenie Pani mąż dokonał odliczenia dzieci bezpodstawnie, gdyż dzieci mieszkały z Panią (starszy syn do września 2020 r., młodszy syn cały czas). Ponadto, Pani mąż jest w dużym konflikcie ze starszym synem, tj. Pani mąż założył synowi sprawę karną w 2020 r., sygn. akt … - Prokuratura Rejonowa w …, która została umorzona. Pani mąż nie utrzymuje kontaktów ze starszym synem i nie akceptuje go jako syna, karze mu mówić do siebie „Pan”.

Z informacji uzyskanych ze stron internetowych wynika, że „ulga na dzieci przysługuje rodzicom, z którymi dziecko zamieszkuje. Warunkiem zastosowania ulgi jest faktyczne wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem. Polega to na sprawowaniu pieczy nad dzieckiem oraz wychowaniu dziecka. Posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania) podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy płacenie alimentów nie wystarcza do zastosowania ulgi” - broszura informacyjna ulga na dzieci prorodzinna.

Uważa Pani, że ulga prorodzinna jest dla dzieci, a nie dla ojca, który pobrał ulgę i wykorzystał na swoje potrzeby.

Ulgę, którą Pani otrzymała za 2020 r. i 2021 r. przeznaczyła Pani na potrzeby dzieci.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że:

-w latach 2020-2021 starszy syn był studentem Wyższej Szkoły …;

-w latach 2020-2021 posiadała Pani wraz z mężem pełną władzę rodzicielską;

-w latach 2020-2021 młodszy syn mieszkał razem z Panią;

-w latach 2020-2021 wykonywała i uczestniczyła Pani w wychowywaniu małoletniego syna, sprawowała nad nim pieczę, ponosiła koszty jego utrzymania, troszczyła się o rozwój fizyczny i duchowy, zabezpieczała potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne, ponosiła wydatki związane z wypoczynkiem, pomagała w edukacji szkolnej;

-w latach 2020-2021 Pani mąż sporadycznie kontaktował się z małoletnim synem, nie zapłacił ani razu za wypoczynek zorganizowany syna, nie chodził z nim do Kościoła, ani nie uprawiał z nim sportu, nie pomagał w edukacji. Jego pomoc to wyłącznie zabezpieczenie alimentacyjne, do którego zobowiązał go Sąd, gdyż samodzielnie płacił bardzo niskie alimenty w stosunku do potrzeb syna;

-ponadto, to Pani kupiła dziecku komputer, opłacała wycieczki szkolne, kolonie i obóz. Uczęszcza Pani na wszystkie spotkania z wychowawcą, chodzi do Kościoła, na zakończenie roku szkolnego. To Pani troszczy się o potrzeby młodszego syna. Pani mąż płacił alimenty i utrzymywał sporadyczne kontakty z synem. Od lutego 2022 r. kontakty uległy całkowitemu zerwaniu;

-starszy syn mieszkał z Panią do końca września 2020 r. Przekazywała Pani pełnoletniemu synowi 800 zł miesięcznie tytułem na życie i utrzymanie. Oprócz tego kupowała Pani synowi jedzenie i środki czystości;

-od listopada 2020 r. Pani mąż wyrokiem Sądu płacił pełnoletniemu synowi zabezpieczenie alimentacyjne w wysokości 700 zł miesięcznie. Oprócz alimentów nie partycypował w żadnych kosztach. Założył synowi sprawę karną, sygn. akt …, która została umorzona;

-pełnoletni syn nie zawarł związku małżeńskiego;

-w latach 2020-2021 dzieci nie zostały umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie;

-nie zawarła Pani z mężem porozumienia dotyczącego sposobu korzystania z ulgi;

-nie jest Pani matką innych dzieci;

-uzyskuje Pani dochody z tytułu umowy o pracę w … w …;

-w okresie obejmującym przedmiotowy wniosek nie prowadziła Pani działalności gospodarczej;

-w latach 2020-2021 w stosunku do Pani i dzieci nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych;

-w latach 2020-2021 Pani dzieci nie otrzymywały zasiłków ani rent;

-w latach 2020-2021 Pani dzieci nie osiągały dochodów.

Pytanie

Czy należała się Pani ulga na dzieci za 2020 r. i 2021 r.?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że to Jej przysługiwała ulga rodzinna na dzieci za lata 2020-2021.

Zgodnie z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Pani sprawowała władzę rodzicielską w ww. okresie, to z Panią dzieci mieszkały, tj. młodszy syn przez cały 2020 r. i 2021 r., a pełnoletni syn przez 9 miesięcy 2020 r. W 2021 r. starszy syn mieszkał ze swoją dziewczyną.

Zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym faktyczna władza rodzicielska polega na sprawowaniu pieczy nad dzieckiem oraz wychowaniu dziecka.

W 2020 r. Pani mąż sporadycznie spotykał się z dziećmi. Nie partycypował w kosztach obozu snowboardowego dzieci ani kolonii młodszego syna. Wszystkie opłaty za obóz i kolonie pokrywała Pani. Zaznacza Pani, że w zabezpieczeniu alimentacyjnym na dzieci, które płaci Pani mąż, nie jest ujęty koszt wypoczynku dzieci. Sąd na tym etapie uznał, że rodzice sami powinni zgodnie porozumieć się w tej kwestii. Niestety Pani mąż nie partycypował w żadnych formach wypoczynku dzieci (letniego i zimowego).

W 2021 r. Pani mąż sporadycznie spotykał się z dzieckiem. Na 365 dni roku młodszy syn przebywał u ojca 58 dni. Pani mąż wielokrotnie odmawiał kontaktu z synem, pomimo podpisanej między Panią i Pani mężem ugody mediacyjnej z wyznaczonymi terminami.

Ponadto Pani mąż był z synem w silnym konflikcie i dziecko nie chciało mieć kontaktu z ojcem.

W 2021 r. Pani mąż spędził ferie z dzieckiem w domu, nie zabrał go nigdzie na ferie zimowe, nie opłacił obozu ani nie opłacił kolonii, na które młodszy syn jechał w lipcu 2021 r. Koszty w 100% pokrywała Pani.

Pani mąż w 2020 r. i 2021 r. płacił zabezpieczenie alimentacyjne na małoletniego syna.

Od listopada 2020 r. i w 2021 r. Pani mąż płacił zabezpieczenie alimentacyjne na pełnoletniego syna.

W latach 2020-2021 Pani mąż utrzymywał sporadyczne kontakty z dziećmi. Od listopada 2020 r. ojciec zerwał kontakt ze starszym synem, a w marcu 2021 r. oskarżył dziecko o rzekome pobicie zakładając synowi sprawę karną.

Uważa Pani, że takie zachowania nie działają dla dobra rodziny i nie mają nic wspólnego z faktycznym wykonywaniem władzy rodzicielskiej. Posiadanie władzy rodzicielskiej bez jej faktycznego wykonywania, podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem, czy płacenie alimentów nie wystarcza do zastosowania ulgi. Pani otrzymaną „ulgę przeznaczyła” na potrzeby dzieci, a Pani mąż „przeznaczył ulgę” na siebie.

Zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania. Młodszy syn mieszkał z Panią w 2020 r. i w 2021 r., zaś starszy syn (pełnoletni) mieszkał z Panią do końca września 2020 r.

Pani mąż wystąpił przeciwko własnemu synowi na drogę postępowania sądowego - uważa Pani, że to niemoralne. Dlatego bardzo niesprawiedliwe jest to, że Pani mąż „odlicza sobie syna od podatku”. Pani zdaniem ojciec powinien dbać, pomagać i wspierać swoje dzieci, a w tym przypadku ojciec działa „z krzywdą” dla dziecka - Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Stosownie do art. 27f ust. 2a ww. ustawy, w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych do 31 grudnia 2021 r.:

Art. 27f ust. 2b ww. ustawy stanowi, że:

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy:

Jak stanowi art. 27f ust. 2d ww. ustawy:

W świetle art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przepisu art. 27f ust. 4 ww. ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. wynika, że:

Na mocy art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2021 r.:

W myśl art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Stosownie natomiast do art. 26 ustawy Kodeks cywilny:

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 omawianej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 sierpnia 2019 r., wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

·bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

·do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

– w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Zgodnie z treścią art. 27f ust. 6 ww. ustawy, w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych do 31 grudnia 2021 r.:

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Zgodnie z art. 6 ust. 8 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Na podstawie art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązującego do 31 grudnia 2021 r.:

Stosownie natomiast do treści art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2021 r.:

Zgodnie z zacytowanymi wyżej przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje podatnikowi:

·wykonującemu władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka/małoletnich dzieci, a także

·utrzymującemu pełnoletnie dziecko/pełnoletnie dzieci w związku z wykonywaniem przez podatnika ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

W związku z tym wyjaśnienia wymaga, że stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.):

Na gruncie art. 93 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że:

W myśl art. 96 § 1 ww. Kodeksu:

Wedle art. 97 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Natomiast w art. 106 ww. Kodeksu wskazano, że:

Zgodnie zaś z treścią art. 107 § 1 ww. Kodeksu:

W myśl art. 107 § 2 ww. Kodeksu:

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a wiec spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Powyższe potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w ...w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15, stwierdzając: „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z przytoczonych regulacji wynika, że wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. Jeżeli zatem w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy.

Ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Natomiast w sytuacji braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczenia tego dokonuje w wysokości 50% kwoty ulgi określonej zgodnie z art. 27f ust. 2 tej ustawy.

Natomiast obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4c pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy - art. 128 i następne.

Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Z ww. ustawy wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury itp.

W przypadku dziecka pełnoletniego, jednym z wymogów warunkujących dokonywanie odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej jest utrzymywanie dziecka w związku z wykonywaniem, nawet przymusowo, obowiązku alimentacyjnego.

Przystępując do analizy przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Jak wynika z powyższych uregulowań prawnych, aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy m.in. wykonywać władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka oraz w przypadku skorzystania z ulgi na pełnoletnie dziecko – utrzymywać je w roku podatkowym do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach ściśle przez ustawę określonych, które w roku podatkowym nie uzyskało dochodów, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 - w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Należy zatem rozróżnić wykonywanie władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletniego dziecka od wykonywania obowiązku alimentacyjnego w stosunku do pełnoletniego dziecka.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że oczekuje Pani wydania interpretacji indywidualnej za lata 2020-2021 w zakresie ulgi na dziecko małoletnie i pełnoletnie.

Od września 2019 r. nie mieszka Pani ze swoim mężem, z którym jest w trakcie rozwodu, mają Państwo wspólność majątkową, ale rozliczają się osobno. Z mężem ma Pani dwóch synów, z których w latach 2020-2021 jeden był małoletni, zaś drugi syn pełnoletni. W latach 2020-2021 posiadała Pani wraz z mężem pełną władzę rodzicielską w stosunku do młodszego syna. Starszy syn był studentem w Wyższej Szkole. W ww. okresie Pani młodszy syn mieszkał razem z Panią, zaś starszy syn do końca września 2020 r. mieszkał z Panią, po czym wyprowadził się i zamieszkał ze swoją dziewczyną. W latach 2020-2021 wykonywała i uczestniczyła Pani w wychowywaniu małoletniego syna, sprawowała nad nim pieczę, ponosiła koszty jego utrzymania, troszczyła się o rozwój fizyczny i duchowy, zabezpieczała potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne, ponosiła wydatki związane z wypoczynkiem, pomagała w edukacji szkolnej. W tym czasie Pani mąż sporadycznie kontaktował się z małoletnim synem, nie zapłacił ani razu za wypoczynek zorganizowany syna, nie chodził z nim do Kościoła, ani nie uprawiał z nim sportu, nie pomagał w edukacji. Mąż płacił jedynie zabezpieczenie alimentacyjne, do którego zobowiązał go Sąd. Ponadto, to Pani kupiła dziecku komputer, opłacała wycieczki szkolne, kolonie i obóz. Uczęszczała Pani na wszystkie spotkania z wychowawcą syna, chodziła z nim do Kościoła, uczestniczyła w uroczystościach z okazji zakończenia roku szkolnego. To Pani troszczyła się o potrzeby młodszego syna. Pani mąż jedynie płacił alimenty i utrzymywał sporadyczne kontakty z synem. Od lutego 2022 r. kontakty uległy całkowitemu zerwaniu. Pełnoletniemu synowi przekazywała Pani 800 zł miesięcznie tytułem na życie i utrzymanie. Oprócz tego kupowała Pani synowi jedzenie i środki czystości. Od listopada 2020 r. Pani mąż wyrokiem Sądu płacił pełnoletniemu synowi zabezpieczenie alimentacyjne w wysokości 700 zł miesięcznie. Oprócz alimentów nie partycypował w żadnych kosztach. Ponadto, Pani mąż jest w dużym konflikcie ze starszym synem, tj. założył synowi sprawę karną, która została umorzona. Pani mąż nie utrzymuje kontaktów ze starszym synem i nie akceptuje go jako syna. Pani pełnoletni syn nie zawarł związku małżeńskiego. W latach 2020-2021 dzieci nie zostały umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie. Nie jest Pani matką innych dzieci. Uzyskuje Pani dochody z tytułu umowy o pracę. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek nie prowadziła Pani działalności gospodarczej. W latach 2020-2021 w stosunku do Pani i dzieci nie miały zastosowanie przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. W tym czasie Pani dzieci nie osiągały dochodów oraz nie otrzymywały zasiłków ani rent. Nie zawarła Pani z mężem porozumienia dotyczącego sposobu korzystania z ulgi. W rozliczeniu rocznym za 2020 r. i za 2021 r. skorzystała Pani z ulgi na dwoje dzieci. Środki uzyskane w związku z odliczeniem ulgi prorodzinnej przeznaczyła Pani  na potrzeby dzieci.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa uznać należy, że skoro w latach 2020-2021 to wyłącznie Pani sprawowała faktycznie stałą władzę rodzicielską nad małoletnim synem, tj. zajmowała się Pani jego wychowaniem i utrzymaniem, troszczyła się o rozwój fizyczny psychiczny, zabezpieczała potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne (zakupiła synowi komputer), ponosiła wydatki związane z wypoczynkiem (opłacała wycieczki szkolne, kolonie, obóz), pomagała w edukacji szkolnej, uczęszczała na wszystkie spotkania z wychowawcą, uczestniczyła w uroczystościach na zakończenie roku szkolnego, podczas gdy ojciec dziecka sporadycznie kontaktował się z małoletnim synem, nie zapłacił ani razu za wypoczynek zorganizowany syna ani nie uprawiał z nim sportu, nie pomagał w edukacji, nie ponosił żadnych kosztów związanych z jego utrzymaniem, oprócz zasądzonych alimentów, to Pani przysługiwało za lata 2020-2021 r. wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej, wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na małoletniego syna.

Przechodząc natomiast do kwestii możliwości skorzystania przez Panią z ulgi prorodzinnej na pełnoletniego syna, zauważyć należy, że jak wskazano wyżej – jednym z wymogów warunkujących dokonywanie odliczeń w ramach omawianej ulgi jest utrzymywanie pełnoletniego dziecka w związku z wykonywaniem, nawet przymusowo, obowiązku alimentacyjnego.

Z przedstawionego przez Panią opisu sprawy wynika, że do końca września 2020 r. pełnoletni syn mieszkał z Panią, po czym wyprowadził się i zamieszkał ze swoją dziewczyną. Synowi przekazywała Pani 800 zł miesięcznie tytułem na życie i utrzymanie, a także kupowała mu jedzenie i środki czystości. Pani mąż dopiero od listopada 2020 r. płaci alimenty na pełnoletniego syna. Zatem, skoro Pani mąż od listopada 2020 r. uiszcza na pełnoletniego syna alimenty – to od tego momentu wykonuje wobec niego w ograniczonym stopniu obowiązek alimentacyjny.

Zatem, od stycznia do października 2020 r. prawo do ulgi prorodzinnej na pełnoletniego syna przysługiwało wyłącznie Pani, z uwagi na pełnienie wyłącznie przez Panią obowiązku alimentacyjnego, zaś od listopada 2020 r. prawo do ulgi prorodzinnej przysługiwało obojgu rodzicom, tj. Pani i Pani mężowi, z uwagi na pełnienie obowiązku alimentacyjnego przez obojga rodziców.

Jak wynika z treści wniosku, nie zawierała Pani porozumienia z ojcem dzieci w sprawie wysokości podziału przysługującego odliczenia z tytułu ulgi prorodzinnej za lata 2020-2021.

Zatem, za okres od listopada 2020 r. do grudnia 2021 r. w stosunku do pełnoletniego syna, uczącego się w szkole ściśle przez ustawę określonej, który w latach podatkowych 2020-2021 nie uzyskał dochodów, przysługiwało Pani odliczenie w wysokości 50% kwoty ulgi za każdy miesiąc.

Należy zauważyć jednak, że ustawodawca nie wyklucza możliwości odliczenia przez jednego z rodziców ulgi na dziecko w całej wysokości (np. w przypadku braku możliwości skorzystania z przedmiotowej ulgi przez drugiego rodzica) lub w dowolnych proporcjach, jednakże konieczne jest w tym zakresie porozumienie rodziców.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Pani stanowisko uznano w całości za prawidłowe, gdyż postawione przez Panią pytanie i Pani stanowisko dotyczyło możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej na dwoje dzieci i nie odnosiło się do wysokości ulgi, która Pani przysługuje w odniesieniu do pełnoletniego syna.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. Pani męża).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co  do  zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).