Interpretacja indywidualna z dnia 4 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.213.2022.2.JC

„Czy przez całkowitą powierzchnię użytkową tego budynku" wskazaną w art. 24b ust. 8 uPDOP należy rozumieć wyłącznie powierzchnię budynku oddaną do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze (zgodnie z przedmiotem opodatkowania wskazanym w art. 24b ust. 1 pkt 2 uPDOP)?

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia proporcji, o której mowa w art. 24b ust. 8 tej ustawy.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 grudnia 2022 r. (data wpływu 30 grudnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, o których mowa w ust. 2 artykułu 24b, wybuduje budynek mieszkalny.

W skład tego budynku wchodzić będzie powierzchnia samych mieszkań na wynajem (powyżej 50% powierzchni całego budynku), powierzchnia klatki schodowej do mieszkań, powierzchnia garażu podziemnego dla mieszkańców oraz powierzchnia lokali usługowych na wynajem.

Powierzchnie dotyczące lokali mieszkalnych, klatki schodowej i garażu są kwalifikowane (powstają) w ramach programów rządowych dot. budownictwa społecznego.

Natomiast lokale usługowe, które powstaną w bryle budynku mieszkalnego, są wyłączone poza programem rządowym.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Miejsca garażowe dla mieszkańców będą wynajmowane przez Wnioskodawcę.

Miejsca garażowe nie będą przypisane do konkretnych mieszkań. Tylko chętni mieszkańcy danego budynku mieszkalnego wynajmą miejsce garażowe.

Wnioskodawca będzie pobierał miesięczne opłaty z tyt. użytkowania miejsca garażowego przez danego mieszkańca.

Opłaty za użytkowanie miejsca garażowego nie będą wliczone w czynsz za mieszkanie. Będzie to opłata dodatkowa.

Na pytanie, co oznacza, że powierzchnie dotyczące lokali mieszkalnych, klatki schodowej i garażu są kwalifikowane (powstają) w ramach programów rządowych dot. budownictwa społecznego, Wnioskodawca wskazał: oznacza to, że powierzchnie wspólne budynków mieszkalnych jak klatki schodowe czy garażu, są finansowane (razem z lokalami mieszkalnymi w budynku) przez Bank Gospodarstwa Krajowego jako przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlane w ramach realizacji rządowego programu popierania budownictwa mieszkaniowego (na podstawie rozdziału 2a ustawy z dnia 26 października 1995 roku o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa). Oznacza to, że powierzchnie wspólne, tj. klatki schodowe, komunikacja, miejsca garażowe w budynku mieszkalnym, są wytworzone (oprócz samych lokali mieszkalnych) w ramach rządowego programu budownictwa społecznego, które to zostało objęte (na podstawie art. 24b ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych) zwolnieniem od podatku od przychodów z budynków.

Głównym przedmiotem działania Wnioskodawcy, zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 26 października 1995 roku o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa, jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadzie najmu. Spółka jest właścicielem (…) budynków mieszkalnych. W niektórych budynkach mieszkalnych znajdują się w parterach lokale usługowe na wynajem. Wszystkie budynki jakimi dysponuje Spółka (oprócz siedziby Spółki) są budynkami mieszkalnymi w myśl przepisów prawa budowlanego. Budynki te zostały utworzone w ramach rządowych i samorządowych programów dotyczących budownictwa społecznego i spełniają zdaniem Spółki w pełni warunki zwolnienia od podatku od przychodów z budynków wskazanego w art. 24b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka wystąpiła o interpretację indywidualną w celu potwierdzenia takiej interpretacji (pełnego zwolnienia zgodnie z art. 24b ust. 2 uPDOP). W dniu 13.03.2020 Dyrektor KIS wydał interpretację indywidualną dla Spółki (znak: 0111-KDIB2-1.4010.547.2019.2.AR, (…)), z której wynika, że w przypadku gdy w budynku mieszkalnym (objętym zwolnieniem z art. 24b ust. 2) znajdują się lokale usługowe na wynajem, należy zastosować art. 24b ust. 8, tj. wyliczyć proporcję. Pomimo, że Spółka nie zgadza się z tym stanowiskiem, ponieważ art. 24b ust. 8 uPDOP odnosi się do sytuacji gdzie w „budynku" znajdują się lokale mieszkalne oddane do użytkowania w ramach programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego (tymczasem Spółka jest właścicielem wyłącznie „budynków mieszkalnych" wskazanych bezpośrednio w art. 24b ust. 2 i objętych zwolnieniem z podatku) to z najdalej idącej ostrożności Spółka wystąpiła o kolejną interpretację i zadała pytanie o mechanizm wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 24b ust. 8 uPDOP.

Pytanie Spółki we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej sprowadza się do zapytania co należy rozumieć przez „powierzchnię użytkową tego budynku". Sformułowanie „powierzchnia użytkowa tego budynku" jest sformułowaniem bezpośrednio wskazanym w art. 24b ust. 8 uPDOP ale kontekst interpretacji przyjęcia odpowiedniej powierzchni jest dużo szerszy w myśl całego art. 24b uPDOP.

W związku z powyższym Wnioskodawca przeformułował pytanie oraz przedstawił własne stanowisko, adekwatne do zadanego pytania.

Pytanie

„Czy przez całkowitą powierzchnię użytkową tego budynku" wskazaną w art. 24b ust. 8 uPDOP należy rozumieć wyłącznie powierzchnię budynku oddaną do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze (zgodnie z przedmiotem opodatkowania wskazanym w art. 24b ust. 1 pkt 2 uPDOP)?

Państwa stanowisko w sprawie

Przez „całkowitą powierzchnię użytkową tego budynku" należy rozumieć wyłącznie powierzchnię budynku oddaną do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Przyjęcie odmiennego stanowiska skutkowałoby zaniżeniem proporcji i zaniżeniem możliwego obniżenia wysokości przychodu z budynku - z uwagi na fakt, że powierzchnia klatek schodowych, która bezwzględnie jest związana z mieszkaniami utworzonymi w ramach programów rządowych i samorządowych dot. budownictwa społecznego, powiększałaby wartość mianownika ustalenia proporcji.

Ponadto należy wskazać, że ustalenie proporcji związanej z obniżeniem przychodu z budynków (art. 24b ust. 8 uPDOP) jest związane z powierzchnią użytkową lokali mieszkalnych (licznik proporcji), czyli powierzchnią wyłącznie wynajmowaną. Natomiast w powierzchni całkowitej budynku znajdują się również inne powierzchnie utworzone w ramach programów rządowych i samorządowych dot. budownictwa społecznego, m.in. powierzchnie klatek schodowych (nie wynajmowane) czy powierzchnie miejsc postojowych. Dlatego też ustalenie proporcji gdzie w liczniku wzoru byłaby wyłącznie powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych a w mianowniku wzoru całkowita powierzchnia użytkowa budynku łącznie z powierzchniami utworzonymi w ramach rządowych i samorządowych programów dot. budownictwa społecznego, byłoby zdaniem Spółki błędne - proporcja dot. obniżenia przychodu z budynku byłaby w takiej sytuacji zaniżona.

Powyższe stanowisko Spółki dowodzi również, że wyliczenie proporcji wskazanej w art. 24b ust. 8 nie powinno dotyczyć Wnioskodawcy ponieważ Spółka buduje całe budynki mieszkalne w ramach programów rządowych i samorządowych dot. budownictwa społecznego (które to podlegają zwolnieniu z art. 24b ust. 2 uPDOP) a nie tylko budynki, w których znajdują się pojedyncze lokale mieszkalne utworzone w ramach ww. programów związane z budownictwem społecznym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”):

Podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:

1) stanowi własność albo współwłasność podatnika,

2) został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,

3) jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

– zwany dalej „podatkiem od przychodów z budynków”, wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Stosownie do art. 24b ust. 2 ustawy CIT:

Zwalnia się od podatku od przychodów z budynków przychód ze środka trwałego będącego budynkiem mieszkalnym oddanym do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, jeżeli zwolnienie to stanowi rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (Dz. Urz. UE L 7 z 11.01.2012, str. 3).

W myśl art. 24b ust. 3 ustawy CIT:

Przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji - wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

Zgodnie z art. 24b ust. 6 ustawy CIT:

W przypadku gdy budynek został oddany do używania w części, przychód ustala się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa w zdaniu pierwszym, ustala się na dzień określony w ust. 3.

W myśl art. 24b ust. 7 ustawy CIT:

Nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1, w przypadku, gdy ustalony na dzień określony w ust. 3, łączny udział oddanej do używania powierzchni użytkowej budynku nie przekracza 5% całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku.

Art. 24b ust. 8 ustawy CIT stanowi:

W przypadku gdy w budynku znajdują się lokale mieszkalne oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, o których mowa w ust. 2, przychód pomniejsza się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej tych lokali mieszkalnych w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa w zdaniu pierwszym, ustala się na dzień określony w ust. 3.

Zgodnie z art. 24b ust. 9 ustawy CIT:

Podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów, o których mowa w ust. 1, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10 000 000 zł.

W myśl art. 24b ust. 10 ustawy CIT:

W przypadku gdy podatnik posiada udział w kapitale innego podmiotu w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1, kwotę, o której mowa w ust. 9, ustala się w takiej proporcji, w jakiej przychód, o którym mowa w ust. 1, pozostaje do ogólnej kwoty takich przychodów podatnika oraz podmiotów z nim powiązanych.

Z kolei, na podstawie art. 24b ust. 11 ustawy CIT:

Podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać podatek od przychodów z budynków i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który płacony jest podatek. Jeżeli podatnik przed upływem terminu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, złoży zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, podatek od przychodów z budynków za ostatni miesiąc roku podatkowego wpłaca nie później niż w terminie złożenia tego zeznania.

W myśl art. 24b ust. 12 ustawy CIT:

Kwotę zapłaconego za dany miesiąc podatku od przychodów z budynków podatnicy odliczają od zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25. W przypadku gdy podatnicy wpłacają zaliczki kwartalne, odliczeniu podlega podatek od przychodów z budynków zapłacony za miesiące przypadające na dany kwartał.

Zgodnie z art. 24b ust. 13 ustawy CIT:

Podatnicy mogą nie wpłacać podatku od przychodów z budynków, jeżeli jest on niższy od kwoty zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25, za dany miesiąc.

Jednocześnie na podstawie art. 24b ust. 14 ustawy CIT:

Kwotę zapłaconego i nieodliczonego w roku podatkowym podatku od przychodów z budynków odlicza się od podatku obliczonego zgodnie z art. 19 za rok podatkowy. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 24b ust. 15 ustawy CIT:

Kwota podatku od przychodów z budynków nieodliczona na podstawie ust. 14 podlega zwrotowi na wniosek podatnika bez wydawania decyzji o zwrocie podatku, jeżeli wniosek nie budzi wątpliwości.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, o których mowa w ust. 2 artykułu 24b, wybudują Państwo budynek mieszkalny. W skład tego budynku wchodzić będzie powierzchnia samych mieszkań na wynajem (powyżej 50% powierzchni całego budynku), powierzchnia klatki schodowej do mieszkań, powierzchnia garażu podziemnego dla mieszkańców oraz powierzchnia lokali usługowych na wynajem.

Należy zauważyć, że w wyniku nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od dnia 1 stycznia 2019 r., minimalnym podatkiem dochodowym zostały objęte wszystkie nieruchomości – budynki, niezależnie od ich klasyfikacji (m.in. mieszkalne, niemieszkalne, przemysłowe, magazynowe) położone na terytorium Polski, jeżeli generują przychody z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Z zakresu tego podatku zostały wyłączone jedynie przychody z budynków mieszkalnych, jeżeli zostały oddane do używania w ramach rządowych (samorządowych) programów dotyczących budownictwa społecznego, przy spełnieniu warunków określonych w ustawie. Ponadto zmiana dotyczy progu 10.000.000 zł, poniżej którego nieruchomość nie podlega opodatkowaniu, na 10.000.000 zł „kwoty wolnej” przypadającej na podatnika. Zatem podstawą opodatkowania będzie suma wartości początkowej poszczególnych środków trwałych – budynków ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca, pomniejszona o kwotę 10.000.000 zł.

Powyższe wynika również z treści uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej (druk sejmowy 2291-A), zgodnie z którym:

Na podstawie ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. poz. 2175) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały wprowadzone regulacje dotyczące tzw. minimalnego podatku dochodowego. Rozwiązanie to skierowane jest do podatników posiadających określone nieruchomości komercyjne w postaci budynków biurowych oraz budynków handlowo-usługowych, których wartość początkowa przekracza 10 mln zł. Przepisy te zaczęły obowiązywać od dnia 1 stycznia 2018 r. (…) W wyniku proponowanych zmian minimalnym podatkiem dochodowym (w projekcie proponuje się, aby podatek ten został określony jako „podatek od przychodów z budynków”), zostaną, co do zasady, objęte wszystkie budynki (mieszkalne i niemieszkalne) położone na terytorium Polski. Podkreślić należy, iż podatek od przychodów z budynków będzie płacony od tych środków trwałych w postaci budynków, które generują przychody z ich najmu (dzierżawy itp.). W  przypadku podatników podatku PIT podatek minimalny nie będzie dotyczył umów najmu zawieranych poza działalnością gospodarczą (tzw. najem prywatny). Jeżeli tylko część budynku będzie oddana do używania na podstawie umowy najmu, wówczas podatnik będzie obowiązany do zapłaty podatku od przychodów z budynków od tej części, która została wynajęta. Z zakresu tego podatku zostaną wyłączone te budynki mieszkalne, które zostaną oddane do używania w  ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, pod warunkiem iż takie zwolnienie będzie stanowiło rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w  formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Zmianie ulega również sposób stosowania limitu (kwoty) 10 000 000 zł, poniżej którego nieruchomości nie były objęte podatkiem od przychodów z budynków i która to wartość stanowiła swoistą kwotę wolną (na nieruchomość). Proponuje się, aby taka kwota przypadała na podatnika bez względu na ilość i wartość posiadanych przez niego budynków.

Wątpliwość Państwa stanowi sformułowanie użyte przez ustawodawcę w art. 24b ust. 8 ustawy CIT: „całkowita powierzchnia użytkowa tego budynku”.

Ustawa CIT nie definiuje, co należy rozumieć pod tym pojęciem.

Mając na uwadze powyższe, celem ustalenia znaczenia pojęcia „powierzchni użytkowej” należy sięgnąć do postanowień ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1452 ze zm.).

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 5 ww. ustawy:

Powierzchnia użytkowa budynku lub jego części oznacza powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.

Przy obliczaniu całkowitej powierzchni użytkowej budynku należy stosować zasady wynikające z art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W związku z czym w całkowitej powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 24b ust. 8 ustawy o CIT nie należy jedynie uwzględniać powierzchni klatek schodowych.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo wskazać należy, że niniejsza interpretacja odnosi się ściśle do przedmiotu Państwa zapytania. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.)