Wyrok NSA z dnia 24 lutego 2022 r., akt II FSK 1316/19

Prawo do zaliczenia całego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, nie zależy od tego, czy i w jakim zakresie podatnik uwzględnił ten wydatek w cenie swojego towaru lub usługi.

Gazeta Prawna nr 45/2022

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA (del.) Jolanta Strumiłło (sprawozdawca), , Protokolant Adrianna Siniarska, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. sp. z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 stycznia 2019 r. sygn. akt I SA/Po 919/18 w sprawie ze skargi T. sp. z o.o. z siedzibą w P. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 września 2018 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.310.2018.1.PH w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok, 2) uchyla interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 września 2018 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.310.2018.1.PH, 3) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz T. sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 1257 (słownie: tysiąc dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. (dalej jako: spółka, strona) na decyzję Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 września 2018 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

Sąd pierwszej instancji przedstawił w uzasadnieniu swojego orzeczenia następujący stan sprawy. Przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego była interpretacja art. 15e ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm. – dalej jako u.p.d.o.p.). Strona jest przedsiębiorstwem handlowym z siedzibą w Polsce należącym do międzynarodowej grupy zajmującej się sprzedażą hurtową i detaliczną produktów żywnościowych w Europie. Przedmiotem jej działalności jest handel artykułami spożywczymi i konsumpcyjnymi wszelkiego rodzaju oraz prowadzenie placówek handlowych o dużej powierzchni na terenie Polski. Strona prowadzi działalność poprzez sieć hal sprzedaży. Podmiot powiązany ze stroną opracował know-how w zakresie gospodarki towarami na potrzeby zarządzania dużymi sklepami samoobsługowymi, na które składa się przede wszystkim unikalny system oprogramowania gospodarki towarami wraz z instrukcjami roboczymi dotyczącymi gospodarki towarami oraz określonymi blokami funkcyjnymi. Z uwagi na jego unikatowe właściwości oraz istotny wpływ na budowanie przewagi konkurencyjnej dużych marketów samoobsługowych na rynku, skarżąca zawarła z podmiotem powiązanym umowę na udostępnienie tego know-how i wdrożenie systemu gospodarki towarami. Podmiot powiązany zobowiązał się udostępnić stronie know-how i dostosować je do warunków, w których strona działa w Polsce. Z tytułu korzystania z know-how spółka zobowiązała się ponosić opłatę licencyjną na rzecz podmiotu powiązanego. Strona rozwiązania zawarte w know-how oceniła jako niezbędne w swojej podstawowej działalności, w zarządzaniu oraz nadzorowaniu przepływu towarów. Wykorzystanie know-how jest ściśle związane z nabywaniem towarów oraz osiąganiem przychodów z ich odsprzedaży. Istotne z tego punktu widzenia jest także zapewnienie systemu zastępczego, który w razie awarii umożliwi stronie utrzymanie działalności swoich marketów. Bez ponoszenia opłaty licencyjnej strona nie miałaby prawa do korzystania z know-how, a w efekcie spółka nie byłaby w stanie prowadzić działalności w zakresie sprzedaży hurtowej na przyjętych zasadach.