Wyrok SN z dnia 2 marca 2022 r., sygn. II CSKP 570/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) ‎

SSN Władysław Pawlak (sprawozdawca)

‎SSN Agnieszka Piotrowska

w sprawie z powództwa S. R. W. ‎przeciwko I. w W. ‎o ustalenie, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 marca 2022 r., ‎skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) ‎z dnia 16 września 2019 r., sygn. akt I ACa (...),

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w (…) do ponownego rozpoznania ‎oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 lipca 2017 r. Sąd Okręgowy w W. ustalił, że pozwany I. w W. nie nabył na podstawie art. 64 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (dalej: „ustawa z dnia 25 lipca 1985 r.”) prawa użytkowania wieczystego działki ewidencyjnej nr 57/1 z obrębu (…) o powierzchni 275 m², położonej w W. przy ul. C., stanowiącej część nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (…).

Sąd pierwszej instancji ustalił m.in., że poprzedniczka prawna powoda S. R. W. – A. W. - była współwłaścicielką nieruchomości położonej w W. przy ul. P., o powierzchni 24a 49 m² i w dniu 31 stycznia 1949 r. złożyła wniosek o przyznanie jej prawa własności czasowej przedmiotowej nieruchomości na podstawie art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. W. (Dz. U. Nr 50, poz. 279: dalej: „dekret (…)”). Orzeczeniem z dnia 20 maja 1950 r. Prezydent m. W. odmówił jej przyznania prawa własności czasowej, powołując się na plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym nieruchomość ta została przeznaczona na zabudowę frontową, pięciokondygnacyjną, mieszkalną. Na skutek odwołania decyzją z dnia 17 kwietnia 1951 r. Minister Gospodarki Komunalnej utrzymał w mocy powyższe orzeczenie.