Ujmowanie należności z tytułu odpisów na ZFŚS na podstawie kartki podpisanej przez główną księgową

Nieprawidłowość

W jednostce wielkość odpisu na ZFŚS należnego na dany rok była ujmowana w księgach rachunkowych na podstawie kartki podpisanej przez główną księgową. Na tej kartce była zapisana liczba pracowników, kwota odpisu na jednego pracownika i kwota odpisu wyliczona na tej podstawie na dany rok - z podziałem na 75% (przekazywane do maja) i 25% (przekazywane do września). Poza tym była zamieszczona dekretacja (wskazano konta syntetycznych). Ksero tej kartki podpinano poza tym pod przelewy odpisów.

Prawidłowe postępowanie

Operacje naliczenia odpisu na ZFŚS i przekazania tych odpisów na rachunek ZFŚS należy dokumentować dowodami mającymi cechy dowodu księgowego (art. 20 ust. 2, art. 21 ust. 1, 1a 2 i 4 uor).

W celu ujęcia w księgach rachunkowych wielkości należnego odpisu na ZFŚS trzeba , czyli dowód potwierdzający wykonanie operacji wewnątrz jednostki (art. 20 ust. 2 pkt 3 uor). Rodzaj tego dowodu oraz zasady jego wystawiania, kontroli i zatwierdzania do ujęcia w księgach powinny być określone w polityce rachunkowości jednostki (art. 10 ust. 1 i 2 uor). Błędem w tym przypadku nie jest to, że jest to kartka papieru. Papier to najczęściej stosowany nośnik dla dowodów księgowych. Na kartce tej brakuje jednak danych, które stanowią o tym, że może być ona uważana za dowód księgowy, czyli dowód mogący być podstawą do wprowadzenia zapisów do ksiąg rachunkowych jednostki. Na kartce brakuje danych wymaganych przez art. 21 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 6 uor, takich jak: