Interpretacja indywidualna z dnia 16 lipca 2021 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.162.2021.2.PB

w zakresie ustalenia w zakresie ustalenia czy w związku z treścią zawartej i wykonanej ugody, w której strony określiły wysokość kary umownej w wysokości niższej od wartości pierwotnie zgłaszanych przez Wydzierżawiającego żądań powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podatkowy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 marca 2021 r. (Data wpływu: 2 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym 8 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w związku z treścią zawartej i wykonanej ugody, w której strony określiły wysokość kary umownej w wysokości niższej od wartości pierwotnie zgłaszanych przez Wydzierżawiającego żądań powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podatkowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w związku z treścią zawartej i wykonanej ugody, w której strony określiły wysokość kary umownej w wysokości niższej od wartości pierwotnie zgłaszanych przez Wydzierżawiającego żądań powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podatkowy.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 czerwca 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.162.2021.1.PB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 8 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest prowadzącym działalność gospodarczą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej m.in. dzierżawi od innego podmiotu (dalej: Wydzierżawiający) na podstawie umowy dzierżawy nieruchomość zabudowaną z przeznaczeniem na działalność handlową. W związku z dokonywaną cyklicznie przez Wydzierżawiającego oceną wykonywania umowy dzierżawy w zakresie utrzymania w odpowiednim stanie nieruchomości, Wydzierżawiający stwierdził, że Wnioskodawca naruszył obciążające go zgodnie z umową obowiązki w zakresie stanu utrzymania nieruchomości. W ślad za tym Wydzierżawiający uznał, że istnieją podstawy do nałożenia na Wnioskodawcę kary umownej przewidzianej w treści umowy. Wnioskodawca zakwestionował podstawy faktyczne oraz prawne odpowiedzialności za stwierdzone przez Wydzierżawiającego odstępstwa od oczekiwanego stanu nieruchomości, w szczególności zakwestionował podstawy nałożenia kary umownej, kwestionując sankcję co do zasady i wysokości. Kwestią sporną pozostały: fakt i rozmiar naruszenia umowy dzierżawy, wykładnia i zastosowanie określonych zapisów umowy regulujących wzajemne obowiązki i uprawnienia w zakresie utrzymania przedmiotu umowy, odpowiedzialność za jej naruszenie, w tym legalność nakładania kar umownych. Strony rozpoczęły negocjacje, które nie doprowadziły do uzgodnienia między nimi konsensusu w zakresie istnienia przesłanek do nałożenia kary umownej oraz jej wysokości. Obie strony pozostały przy swoich stanowiskach. W związku z brakiem porozumienia Wydzierżawiający postanowił wbrew zastrzeżeniom Wnioskodawcy wystawić notę obciążeniową, którą nałożył na Wnioskodawcę karę umowną w wysokości 4.480.720,43 zł Wnioskodawca odmówił zapłaty kary umownej oraz uznania długu. Strony pozostały nadal w sporze prezentując odmienne argumenty, przy czym Wnioskodawca dodatkowo przywoływał okoliczności faktyczne, które w ocenie Wnioskodawcy mogły być ocenione jako naruszenie umowy dzierżawy przez Wydzierżawiającego. Wnioskodawca nie wysuwał jednak w stosunku do Wydzierżawiającego określonych żądań lub też roszczeń wzajemnych.