Wyrok SN z dnia 12 października 2021 r., sygn. II USKP 73/21

Wybór obowiązujących tablic dalszego trwania życia, w odniesieniu do ubezpieczonych urodzonych przed 1 stycznia 1949 r., może mieć miejsce w granicach uprawniających do przyznania i obliczenia emerytury w każdym z wybranych okresów (art. 26 ust. 6 w związku z art. 55 ustawy emerytalnej).

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący)

‎SSN Bohdan Bieniek (sprawozdawca)

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z wniosku R. P. ‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (…) Oddziałowi w W. ‎o wysokość emerytury, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 października 2021 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 29 stycznia 2019 r., sygn. akt III AUa (…),

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od skarżącego na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w (…), wyrokiem z dnia 29 stycznia 2019 r., oddalił apelację R. P. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 22 lutego 2017 r., mocą którego oddalono jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, (…) Oddział w W. z dnia 7 czerwca 2016 r., przyznającej ubezpieczonemu emeryturę.

W sprawie ustalono, że odwołujący się (urodzony w 1938 r.) w kwietniu 2015 r. złożył wniosek o emeryturę. Emerytura kapitałowa okazała się świadczeniem korzystniejszym i w dniu 7 czerwca 2016 r. organ rentowy wydał decyzję, ustalając świadczenie w wysokości 10.047,27 zł wraz dodatkiem pielęgnacyjnym w kwocie 208,17 zł. Wysokość emerytury została obliczona przy uwzględnieniu średniego dalszego trwania życia w wymiarze 112 miesięcy.

W ocenie Sądu pierwszej instancji, spór koncentrował się wokół problemu, który wskaźnik średniego dalszego trwania życia powinien mieć zastosowanie do odwołującego się, to jest obowiązujący w dniu złożenia wniosku o emeryturę (obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2008 r. do 31 marca 2009 r.), czy też ten, który obowiązywał w dniu osiągnięcia przez niego powszechnego wieku emerytalnego. Dalej Sąd pierwszej instancji zauważył, że osiągnięcie wieku emerytalnego przez ubezpieczonego (w dniu 5 lutego 2003 r.) nie uprawniało go do złożenia wniosku o emeryturę kapitałową. Wynikało to z tego, że osoba, która wiek emerytalny, określony w art. 27 ustawy emerytalnej, osiągnęła przed 1 kwietnia 2008 r., lecz kontynuowała ubezpieczenie emerytalne i rentowe, mogła nabyć prawo do emerytury, o której mowa w art. 26 ustawy emerytalnej dopiero po dniu 31 grudnia 2008 r. Dlatego też Sąd pierwszej instancji oddalił odwołanie ubezpieczonego z mocy art. 477 § 1 k.p.c.