Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 28 października 2015 r., sygn. X P 16/15

Dnia 28 października 2015 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marcin Szajner

Ławnicy: K. O.; T. T.

Protokolant: Katarzyna Pietrzak

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2015 r. we Wrocławiu

przy udziale -

sprawy z powództwa: Z. W.

przeciwko: (...) z siedzibą we W.

o przywrócenie do pracy, wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, odszkodowanie

w związku z nierównym traktowaniem w zatrudnieniu

I. oddala powództwo;

II. zasądza od powódki Z. W. na rzecz strony pozwanej (...) z siedzibą we W. kwotę 1.877 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 1.860 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w sprawie;

III. odstępuje od obciążenia powódki dalszymi kosztami postępowania i zalicza je na rachunek Skarbu Państwa.

Uzasadnienie

Pozwem z dnia 5 stycznia 2015 r. (data prezentaty) skierowanym przeciwko stronie pozwanej, (...) we W. powódka Z. W. wniosła odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę i domagała się uznania wypowiedzenia za bezskuteczne, a w przypadku gdy umowa o pracę ulegnie rozwiązaniu, przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy oraz zasądzenia od strony pozwanej kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powództwa, powódka podniosła, iż wszystkie wskazane przez pracodawcę przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę są nierzeczywiste. Podkreśliła, iż nie są jej znane jakiekolwiek podstawy do przyjęcia, że jej zachowanie mogło osłabić zaufanie pracodawcy do jej osoby. Nadmieniła, że pracodawca ani ustnie, ani pisemnie nigdy nie informował ją o jakichkolwiek uchybieniach pracy, które mogłyby zagrozić interesom pracodawcy. Nigdy nie podważała kompetencji ani kwalifikacji dyrektora, a jej kontakty z innymi pracownikami były dobre.

W ocenie powódki, rzeczywistą przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę był jej wiek i fakt, że 29 października 2014 r. nabyła prawo do emerytury. U strony pozwanej pracowała ponad 15 lat, cały czas na stanowisku głównej księgowej i była sumiennym pracownikiem. Mimo ciągłego zwiększania zakresu zadań związanych z realizacją dużej ilości projektów wystawienniczych, pieczołowicie i starannie wykonywała swoje obowiązki, często po umówionych godzinach pracy w domu i nigdy nie było zastrzeżeń do jej pracy. W jej odczuciu jest to dyskryminacja ze względu na wiek.