Wyrok SA w Warszawie z dnia 17 maja 2021 r., sygn. III AUa 315/21

Organ rentowy nie może interpretować intencji przedsiębiorców ubiegających się o pomoc z tarczy antykryzysowej. W razie wątpliwości powinien wezwać wnioskodawcę do ich wyjaśnienia.

Gazeta Prawna nr 158/2021

Sąd Apelacyjny w Warszawie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA Marzena Wasilewska

Sędziowie: Sędzia SA Marcin Graczyk (spr.)

Sędzia SO del. Anita Górecka

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2021 r. w Warszawie sprawy M. K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. o świadczenie postojowe na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie XXI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 29 grudnia 2020 r. sygn. akt XXI U 1392/20

oddala apelację.

Uzasadnienie

Decyzją z 22 czerwca 2020 r. I Oddział ZUS w W. odmówił M. K. prawa do świadczenia postojowego. W uzasadnieniu wskazał, że wnioskodawczyni nie spełnia warunków do uzyskania powyższego świadczenia, albowiem wnioskodawczyni nie wskazała przychodów za dwa miesiące poprzedzające miesiąc złożenia wniosku. Do wniosków składanych w czerwcu 2020 r. należało wykazać przychody za dwa miesiące poprzedzające, tj. za kwiecień i maj 2020 r.

M. K. wniosła odwołanie od decyzji wskazując, że wniosek nadała w pierwszym dniu roboczym przypadającym na zakończenie maja 2020 r., którym był 1 czerwca 2020 r. Prawidłowo wskazała zatem przychód za marzec i kwiecień 2020 r. poprzedzające miesiąc złożenia wniosku, tj. maj 2020 r.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS. wniósł o jego oddalenie w całości, podtrzymując dotychczas prezentowaną argumentację. W ocenie organu rentowego istotne i przesądzające jest, że wniosek o świadczenie postojowe złożono w czerwcu 2020 r.