Faktury uproszczone – zasady wystawiania i ewidencjonowania

Podatnicy mogą wystawiać i posługiwać się dokumentami, które mimo że nie zawierają wszystkich elementów jak tradycyjne faktury, mają taki status. Nazywane są potocznie fakturami uproszczonymi. Przede wszystkim zawierają mniej elementów niż tradycyjne faktury, ale również obowiązują je inne zasady ewidencjonowania. Ponadto nie mogą być wystawiane powszechnie, lecz w przypadkach wskazanych przez ustawodawcę. Podatnikom sprawia trudność ustalenie, jaki dokument spełnia te warunki, a jaki nie. Od rozliczenia za lipiec mają zostać wprowadzone zmiany w tym zakresie.

Zasady wystawiania faktur uproszczonych reguluje art. 106e ustawy o VAT oraz rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie wystawiania faktur.

Ważne

Wystawianie faktur uproszczonych nie jest obowiązkowe. To od stron transakcji zależy, jakim dokumentem będą się posługiwać.

1. Faktury dokumentujące czynności zwolnione z VAT

Z art. 106e ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT wynika, że faktura, która dokumentuje czynności zwolnione z VAT (podmiotowo lub przedmiotowo), musi zawierać informację o:

• przepisie ustawy o VAT albo rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
• przepisie dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia z VAT taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
• innej podstawie prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia.

Jednak w przypadku tych czynności sprzedawca może wystawić fakturę uproszczoną, która w zależności od tego, co jest podstawą zwolnienia, zawiera inny zakres informacji. Jest on mniejszy w porównaniu z tradycyjnymi fakturami.

Tabela 1. Elementy faktur uproszczonych dokumentujących czynności zwolnione z VAT