Obiekty kontenerowe w podatku od nieruchomości

Punktem wyjścia rozważań o podatku od nieruchomości z całą pewnością jest definicja budynku. Skonstruowanie jej poprzez pozytywne wyliczenie cech tego obiektu budowlanego (trwałe związanie z gruntem, wydzielenie z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, fundament, dach), stanowi podstawę negatywnej definicji budowli (zgodnie z którą – w dużym uproszczeniu – budowlą jest to, co nie jest budynkiem lub obiektem małej architektury). W ocenie autora tekstu, w przypadku potencjalnego opodatkowania podatkiem od nieruchomości kontenerów, przytoczyć należy także definicję obiektu budowlanego i tymczasowego obiektu budowlanego. Pomocna (albo nawet kluczowa) przy ocenie prawidłowości ich kwalifikacji, może okazać się nawet istota podatku od nieruchomości.

Przez obiekt budowlany, na potrzeby ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (dalej także jako ,,”), należy rozumieć obiekt budowlany w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (dalej także jako ,,”). Obiektem budowlanym jest zatem budynek, budowla bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Definicja ta, oprócz wyliczenia trzech kategorii obiektów, które co do zasady stanowią obiekt budowlany, zdaje się ujawniać w szczególności istotę omawianej regulacji. Mianowicie, reżimem ustawy o podatkach i opłatach lokalnych powinny być objęte wyłącznie takie obiekty, którym można przypisać walor budowlany. Mając to na uwadze, już w tym momencie można uznać, iż opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie powinny podlegać kontenery, które są jedynie wykorzystywaną w transporcie metalową skrzynią.