Praktyczne aspekty stosowania środków bezpieczeństwa finansowego oraz przekazywania zawiadomień, o których mowa w art. 74 i art. 86 ustawy AML

W związku z wątpliwościami dotyczącymi należytego sposobu stosowania środków bezpieczeństwa finansowego, w szczególności w zakresie oceny stosunków gospodarczych oraz uzyskiwania informacji na temat ich celu i zamierzonego charakteru, a także badania źródła pochodzenia wartości majątkowych będących w dyspozycji klienta Generalny Inspektor Informacji Finansowej (dalej „GIIF”) wydał komunikat[1], w którym zwrócił uwagę m.in. na kilka istotnych kwestii. 

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (dalej „AML”), środki bezpieczeństwa finansowego obejmują m.in. ocenę stosunków gospodarczych i, stosownie do sytuacji, uzyskanie informacji na temat ich celu i zamierzonego charakteru oraz bieżące monitorowanie stosunków gospodarczych klienta. Przez bieżące monitorowanie stosunków gospodarczych klienta należy rozumieć w szczególności: