Tarcza antykryzysowa. Zwolnienie ze składek ZUS

W ramach tzw. tarczy antykryzysowej dla najmniejszych płatników składek przewidziano 3-miesięczne zwolnienie z obowiązku ich opłacenia. Okres ten może zostać wydłużony na mocy rozporządzenia Rady Ministrów - z uwzględnieniem okresu obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz ich skutków.

Zwolnienie dotyczy nieopłaconych za okres od 1 marca do 31 maja 2020 r. należności na:

• ubezpieczenia społeczne (bez różnicy, czy są to ubezpieczenia obowiązkowe czy dobrowolne),
• ubezpieczenie zdrowotne,
• Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy,
• Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz
• Fundusz Emerytur Pomostowych.

Płatnicy składek zgłaszający do 9 ubezpieczonych

Zgodnie z ustawą o COVID-19, 3-miesięczne (z możliwością przedłużenia) zwolnienie z opłacania składek dotyczy wszystkich płatników, którzy na 29 lutego 2020 r. zgłaszali do ubezpieczeń społecznych mniej niż 10 ubezpieczonych (oraz byli zgłoszeni jako płatnicy składek przed 1 lutego 2020 r.).

Oznacza to, że ze zwolnienia skorzystają najmniejsi płatnicy, spełniający kryterium liczby osób ubezpieczonych. W uchwalonej ustawie o COVID-19 nie ma mowy o tym, że rozwiązanie przewidziano tylko dla mikroprzedsiębiorców. Podmiot korzystający ze zwolnienia musi być (co oczywiste) płatnikiem składek, natomiast nie musi (chociaż może) być przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy - Prawo przedsiębiorców. Ze zwolnienia zasadniczo skorzystają zatem m.in.:

• osoby prowadzące działalność pozarolniczą i działalność gospodarczą,
• spółki cywilne,
• spółki prawa handlowego, m.in. spółki z o.o.,
• spółki osobowe (jawne, komandytowe, partnerskie),
• inne jednostki organizacyjne, m.in. stowarzyszenia, fundacje, NGOsy,

- pod warunkiem że na 29 lutego 2020 r. podmioty te spełniały kryterium liczby osób zgłoszonych do ubezpieczeń społecznych, tj. nie więcej niż 10 ubezpieczonych, i były zgłoszone w ZUS jako płatnicy składek przed 1 lutego 2020 r.

Zgodnie z Komunikatem Komisji Europejskiej z 19 marca 2020 r. w kontekście trwającej epidemii COVID-19 i art. 2 pkt 18 Rozporządzenia Komisji (UE) NR 651/2014 z 17 czerwca 2014 r., uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu), pomoc publiczna może być udzielona wyłącznie przedsiębiorcy, który na 31 grudnia 2019 r. nie znajdował się w trudnej sytuacji w rozumieniu przepisów unijnych, ale który później napotkał trudności lub znalazł się w trudnej sytuacji z powodu epidemii COVID-19.