Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
Data publikacji: 2019-10-10

Stałe miejsce prowadzenia działalności w VAT

Mimo wprowadzonej definicji terminu stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, to w głównej mierze orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości wypracowało wskazówki interpretacyjne tego terminu. Jak zatem prawidłowo ustalić miejsce świadczenia usług na potrzeby VAT?

Określenie miejsca świadczenia usług w podatku od wartości dodanej pozwala prawidłowo ustalić miejsce powstania obowiązku podatkowego. Dyrektywa 2006/112 WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej1 w pierwszej kolejności wskazuje, że miejscem świadczenia usług jest siedziba działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast gdy nie można określić miejsca siedziby bądź stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia usług jest stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu2. Niniejszy artykuł ma na celu ukazanie definicji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz problemów związanych z określeniem tego terminu.

Regulacje przed wprowadzeniem Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) 282/2011 z 15 marca 2011 r.3

Przez długi czas brak było definicji terminu stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Po raz pierwszy próbę zdefiniowania tego terminu podjął Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 1985 r. Wskazano w nim, że za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej może być uznane takie miejsce, w którym podatnik dysponuje zarówno zapleczem personalnym jak i technicznym, niezbędnym do świadczenia usług. Był to wyrok przełomowy, ponieważ po raz pierwszy poruszono problematykę stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jednak zawarte w nim informacje były lakoniczne. Kolejnym orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości dotyczącym stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej był wyrok z 20 lutego 1997 r. Ma on istotne znaczenie, gdyż na jego kanwie można wysnuć wniosek, że posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej niekoniecznie musi być związane z elementem własności. Nie jest bowiem konieczne dysponowanie własnym personelem oraz zapleczem technicznym. Podatnik może uzyskać niezbędną strukturę o wystarczającym stopniu trwałości poprzez zawarcie umów z innymi podmiotami (np. najem, dzierżawa, obsługa magazynowa). Orzeczenie to jest ważne również z tego względu, że oprócz przesłanek zaplecza personalno--technicznego, przesłanki niezbędności do świadczenia usług, wskazuje także na przesłankę stałości w celu świadczenia usług z tego miejsca.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00