Zasady prezentacji danych zapewniające porównywalność sprawozdania finansowego

W myśl zapisów ustawy o rachunkowości przyjęte zasady (politykę) rachunkowości należy stosować w sposób ciągły, dokonując w kolejnych latach obrotowych jednakowego grupowania operacji gospodarczych, wyceny aktywów i pasywów, w tym także odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych, ustalając wynik finansowy i sporządzając sprawozdania finansowe tak, aby za kolejne lata informacje z nich wynikające były porównywalne.

Wykazane w księgach rachunkowych na dzień ich zamknięcia stany aktywów i pasywów należy ująć w tej samej wysokości, w otwartych na następny rok obrotowy księgach rachunkowych. Co za tym idzie - salda końcowe poszczególnych kont księgi głównej i kont ksiąg pomocniczych danego okresu sprawozdawczego powinny być zgodne z saldami początkowymi następnego okresu.

Zachowując zasadę ciągłości, zwaną również zasadą porównywalności, należy przedstawić poszczególne dane w:

• bilansie - jako stany aktywów i pasywów na dzień kończący bieżący i poprzedni rok obrotowy,
• rachunku zysków i strat - oddzielnie przychody, koszty, zyski i straty oraz obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego za bieżący i poprzedni rok obrotowy,
• zestawieniu zmian w kapitale (funduszu) własnym - informacje o zmianach poszczególnych składników kapitału (funduszu) własnego za bieżący i poprzedni rok obrotowy,
• rachunku przepływów pieniężnych - dane za bieżący i poprzedni rok obrotowy.

Przedstawione w sprawozdaniu finansowym dane o aktywach i pasywach na koniec roku obrotowego, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe, oraz dane o przychodach i kosztach, jak też wpływach i wydatkach za ten rok obrotowy, noszą nazwę danych sprawozdawczych. Natomiast dane sprawozdawcze wynikające ze sprawozdania finansowego sporządzonego za poprzedni rok obrotowy nazwane są danymi porównawczymi.