Amortyzacja środków trwałych używanych sezonowo

Środki trwałe używane sezonowo to składniki majątku, które ze względu na swoją specyfikę albo ze względu na rodzaj i charakter prowadzonej działalności są wykorzystywane przez podatnika tylko w określonych miesiącach roku.

Zasady amortyzacji sezonowej określają przepisy ustaw podatkowych. Zgodnie z ich zapisami odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych dokonuje się w okresie ich wykorzystywania, ustalając wysokość odpisu miesięcznego przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych:

• przez liczbę miesięcy w sezonie albo
• przez 12 miesięcy.

Podzielenie rocznej kwoty odpisów przez liczbę miesięcy w sezonie zapewnia zamortyzowanie środka trwałego w okresie odpowiadającym długości jego amortyzacji przy stosowaniu metody liniowej. Natomiast dzieląc roczną kwotę odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy, wydłużamy amortyzację w czasie. Wydłużenie okresu amortyzacji następuje o tyle miesięcy, ile dany środek trwały nie jest wykorzystywany poza sezonem.

W związku z faktem, że przepisy nie precyzują, jak należy rozumieć roczną kwotę odpisów amortyzacyjnych, warto założyć, iż przy naliczaniu amortyzacji przyjmujemy amortyzację na konkretny środek trwały liczoną od miesiąca następnego po wprowadzeniu go do ewidencji do końca roku. Zatem ustalając wielkość amortyzacji w pierwszym roku użytkowania środka trwałego, należy uwzględnić moment wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wielkość odpisów amortyzacyjnych, jakich dokonano by, amortyzując go metodą liniową.