Jak rozliczyć umowę sponsoringu finansowego i rzeczowego w księgach rachunkowych sponsora

Umowa sponsoringu należy do umów nienazwanych, czyli takich umów, które nie zostały uregulowane w krajowych przepisach prawa cywilnego. W rezultacie konstrukcja tej umowy opiera się na zasadzie swobody umów, która wynika z przepisu art. 353¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - j.t. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm. (dalej: k.c.). Przepis ten stanowi, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Oznacza to, że przy umowie sponsoringu stronom przysługuje ogólna swoboda w jej zawieraniu i kształtowaniu treści, z uwzględnieniem ograniczeń wskazanych w przywołanym przepisie.

Zwykle umowa sponsoringu jest umową dwustronnie zobowiązującą (wzajemną), co oznacza, że obie strony zobowiązują się w taki sposób, że świadczenie jednej z nich ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej (art. 487 § 2 k.c.). Tym samym obie strony zobowiązują się do takich działań, w wyniku których uzyskują obustronne korzyści. W praktyce na podstawie umowy sponsoringu jedna ze stron (sponsor) zobowiązuje się do przekazania na rzecz drugiej strony (sponsorowanego) określonych środków pieniężnych, towarów, wyrobów gotowych lub usług w zamian za określone działania promocyjno-reklamowe ze strony sponsorowanego, które mogą polegać np. na wskazaniu nazwy sponsora na ulotkach i plakatach, ekspozycji logo sponsora poprzez jego umieszczenie na określonych przedmiotach (banerach, ubraniach lub sprzęcie) lub stronie internetowej sponsorowanego, publikacji podziękowań itp.