Jak rozliczyć otrzymaną fakturę w walucie obcej wystawioną przez polskiego kontrahenta

Coraz częściej zdarza się, że przedmiotem zobowiązania między polskimi kontrahentami jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej. W przypadku takich transakcji sposób księgowego regulowania zobowiązań jest ściśle związany ze skutkami podatkowymi w tym zakresie. W artykule przedstawiamy, jak rozliczyć w księgach rachunkowych otrzymaną fakturę w walucie obcej wystawioną przez polskiego przedsiębiorcę.

Krajowi przedsiębiorcy mogą dokonywać rozliczeń w walucie obcej. Taka możliwość wynika z art. 358 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (j.t. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm). Przepis ten stanowi, że jeżeli przedmiotem zobowiązania podlegającego wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia wyłącznie w walucie obcej. Oznacza to, że jeśli z zawartej między stronami umowy wynika, że zobowiązanie wyrażone w walucie obcej ma zostać uregulowane w walucie obcej, to nabywca (dłużnik) ma obowiązek zastosować się do tego umownego postanowienia. W przypadku braku postanowień umownych w tej kwestii nabywca (dłużnik) może uregulować zobowiązanie wyrażone w walucie obcej w złotych lub w walucie obcej.