Komu przysługuje i jak ustalać ryczałt za godziny nadliczbowe

Ryczałtowe rozliczanie nadgodzin może mieć miejsce w przypadku tylko tych pracowników, którzy regularnie wykonują pracę poza zakładem pracy, a rozliczanie ich godzin pracy jest utrudnione. Ustalając ryczałt, należy brać pod uwagę standardowe dni i pory doby, w jakich taka osoba wykonywała pracę w nadgodzinach, oraz wynikające z tego różnice w wysokości należności za tę pracę. Kwota ryczałtu powinna być okresowo weryfikowana.

Z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych pracownikowi przysługuje wynagrodzenie wraz z 50% albo 100% dodatkiem. Dodatek może być zastąpiony czasem wolnym równym liczbie przepracowanych godzin (w przypadku udzielania czasu wolnego na wniosek pracownika) albo w wymiarze o połowę wyższym (jeżeli czas wolny ustala pracodawca). Przepisy Kodeksu pracy umożliwiają zastąpienie wynagrodzenia wraz z dodatkiem odpowiednim ryczałtem, którego wysokość powinna odpowiadać przewidywanemu wymiarowi pracy w godzinach nadliczbowych. Ryczałt można wprowadzić jedynie dla pracowników stale wykonujących pracę poza zakładem pracy (art. 151¹ § 4 Kodeksu pracy).

Wprowadzenie ryczałtowej kwoty należności za nadgodziny wyłącza obowiązek ewidencjonowania godzin pracy, a zatem ewidencja czasu pracy jest uproszczona. Kodeksowe regulacje dotyczące bezpośrednio ryczałtów są dosyć lakoniczne, więc w praktyce rozliczanie nadgodzin w tej formie może powodować pewne trudności.

Czym jest stałe wykonywanie pracy poza zakładem pracy