Zaświadczenie ZUS RP-7 – kiedy trzeba je wydawać

Pracodawca, który zatrudnił pracownika po 1998 roku, na ogół nie musi mu wystawiać zaświadczenia na druku ZUS RP-7. Zobowiązany jest jednak to zrobić, gdy zamierza on ubiegać się o rentę z tytułu niezdolności do pracy lub o emeryturę w związku z ukończeniem wymaganego wieku do końca 2014 r., a także w każdym przypadku, gdy pracownik tego zażąda.

Pracodawca zatrudniający pracownika ubiegającego się o emeryturę lub rentę ma wobec niego określone obowiązki przewidziane w art. 125 oraz w art. 125a ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS (dalej: ustawa emerytalna). Na podstawie tych przepisów jest on zobowiązany m.in. do wystawiania zaświadczeń o wysokości przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, wypłaconego za okresy, za które przychód ten przysługuje, a także o wysokości innych składników wliczanych do podstawy wymiaru świadczeń. Najlepiej, gdy w celu sporządzenia tego dokumentu skorzysta ze wzoru przygotowanego przez ZUS (tj. formularza ZUS RP-7).

W określonych przypadkach pracodawca nie musi jednak wystawiać pracownikowi zaświadczenia potwierdzającego wypłacone wynagrodzenia. Wszystko zależy od tego, o jaki rodzaj świadczenia z ZUS ubezpieczony zamierza się ubiegać, daty jego urodzenia oraz od tego, czy pracował u tego pracodawcy przed 1 stycznia 1999 r.

Kiedy nie obędzie się bez zaświadczenia

Przewidziany w ustawie obowiązek wystawienia przez pracodawcę zaświadczenia potwierdzającego wysokość wynagrodzeń uzyskiwanych przez pracownika związany jest ze sposobem obliczania przez ZUS świadczeń emerytalno-rentowych. Kwota tych zarobków decyduje bowiem o wysokości: