(1)

16 listopada 2023 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu przewodów światłowodowych pochodzących z Indii („państwo, którego dotyczy postępowanie”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 3 października 2023 r. przez Europacable („skarżący”). Skarga została złożona w imieniu przemysłu Unii zajmującego się produkcją przewodów światłowodowych w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Jak określono w motywach 3 i 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2024/1943 nakładającego tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz przewodów światłowodowych pochodzących z Indii (3) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”), przywóz produktu objętego postępowaniem nie został poddany rejestracji. Żadna ze stron nie przedstawiła uwag w tej kwestii.

(4)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego w dniu 14 czerwca 2024 r. Komisja przedstawiła stronom podsumowanie dotyczące zaproponowanych ceł oraz szczegóły dotyczące obliczania marginesów dumpingu i marginesów odpowiednich do usunięcia szkody, jaką ponosi przemysł Unii. Zainteresowane strony poproszono o przedstawienie uwag na temat poprawności obliczeń w ciągu trzech dni roboczych. Otrzymano uwagi od MP Birla Group („grupa Birla”) (4).

(5)

Po ujawnieniu streszczenia proponowanych ceł, o którym mowa w motywie 4, STL Group („grupa STL”) stwierdziła, że dokument dotyczący wcześniejszego informowania był niekompletny, ponieważ Komisja nie przedstawiła szczegółowych wyjaśnień dotyczących odrzucenia zasady znoszenia się zysku wewnątrz grupy. Na tym etapie postępowania Komisja uwzględniła jedynie uwagi dotyczące błędów pisarskich popełnionych przy obliczeniu dumpingu. Argument grupy STL nie dotyczył takich błędów pisarskich. Komisja przedstawiła ponadto szczegółowe wyjaśnienia w zakresie odrzucenia argumentu dotyczącego znoszenia się zysku wewnątrz grupy w motywie 74 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W związku z tym Komisja uznała, że dokument dotyczący wcześniejszego informowania i ujawnienie tymczasowych ustaleń dostarczyły kompletnych informacji zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego, umożliwiając przedsiębiorstwu przedstawienie uwag na temat ujawnienia tymczasowych ustaleń.

(6)

12 lipca 2024 r. rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych Komisja nałożyła tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz przewodów światłowodowych pochodzących z Indii.

(7)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których wprowadzono tymczasowe środki antydumpingowe („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), skarżący, a także producenci eksportujący Birla Group, STL Group (5), APAR, Aberdare Technologies Private Limited („Aberdare”) i Finolex Cables Limited („Finolex”) oraz rząd Indii złożyli oświadczenia pisemne przedstawiające ich opinie w terminie przewidzianym w art. 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(8)

Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, umożliwiono przedstawienie swoich argumentów. Odbyły się spotkania wyjaśniające z udziałem grup STL i Birla.

(9)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji, które uznała za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń. Po dokonaniu ostatecznych ustaleń Komisja przeanalizowała uwagi przedstawione przez zainteresowane strony i w stosownych przypadkach zmieniła swoje tymczasowe wnioski.

(10)

Jak określono w motywie 81 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja dalej zbadała sprzedaż eksportową grupy STL za pośrednictwem jej drugiego przedsiębiorstwa powiązanego w celu ustalenia konstruowanej ceny eksportowej zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(11)

W tym celu, zgodnie z art. 16 rozporządzenia podstawowego, Komisja przeprowadziła wizytę weryfikacyjną na miejscu w zakładzie Metallurgica Bresciana (Dello, Włochy) w celu zweryfikowania przedłożonych danych.

(12)

Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz przewodów światłowodowych pochodzących z Indii („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ostatecznych ustaleń.

(13)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń otrzymano uwagi od dwóch grup producentów eksportujących, a mianowicie od grupy Birla i grupy STL.

(14)

Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, umożliwiono przedstawienie argumentów. Odbyły się spotkania wyjaśniające z grupą Birla i grupą STL.

(15)

W dniu 30 października 2024 r. Komisja przedstawiła dodatkowe ujawnienie w odniesieniu do uwag otrzymanych od rządu Indii po ujawnieniu tymczasowych ustaleń, które to uwagi nie zostały uwzględnione w ujawnieniu ostatecznych ustaleń. Nie przedstawiono żadnych dalszych uwag dotyczących dodatkowego ujawnienia.

(16)

Wobec braku uwag dotyczących wszczęcia dochodzenia po nałożeniu środków tymczasowych Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 7-39 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(17)

Wobec braku uwag dotyczących objęcia próbą producentów unijnych, importerów i producentów eksportujących w Indiach Komisja potwierdziła swoje ustalenia i wnioski przedstawione w motywach 40-46 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(18)

Wobec braku uwag dotyczących okresu objętego dochodzeniem („OD”) i okresu badanego Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywie 50 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(19)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń stowarzyszenie Europacable powtórzyło, że nie zgadza się z twierdzeniem indyjskich producentów eksportujących, że włókna optyczne, które „nie są indywidualnie osłonięte”, powinny zostać wyłączone z zakresu produktu. Zwróciło ono uwagę Komisji na ryzyko błędnego zgłoszenia przywozu pod niewłaściwym kodem CN i wystąpiło do Komisji o poinformowanie organów celnych UE o takim potencjalnym ryzyku. Komisja przyjęła do wiadomości tę uwagę.

(20)

Wobec braku innych uwag dotyczących produktu objętego dochodzeniem, produktu objętego postępowaniem, produktu podobnego i zakresu produktu Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 51-61 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(21)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Komisja otrzymała pisemne uwagi od władz indyjskich, dwóch objętych próbą eksportujących grup producentów (Birla i STL), od trzech nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących oraz od skarżącego.

(22)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń grupa Birla przedstawiła cztery uwagi dotyczące obliczenia wartości normalnej, w szczególności w odniesieniu do niektórych elementów istotnych dla ustalenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych dotyczących produktu podobnego w okresie objętym dochodzeniem. Komisja przyjęła jedną uwagę, ponieważ uznano ją za uzasadnioną, i odrzuciła pozostałe trzy argumenty. W odniesieniu do argumentów, które zostały odrzucone, Komisja zauważyła, że same argumenty, jak również odnośna analiza i uzasadnienie mają charakter poufny. Grupa Birla otrzymała szczegółowe wyjaśnienia wyłącznie w ramach specjalnego ujawnienia.

(23)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń grupa STL i GOI powtórzyły argument opisany w motywie 74 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że koszty produkcji przewodów światłowodowych nie powinny obejmować zysku przeniesionego między powiązanymi stronami lub między działami, które wytwarzają półprodukty (takie jak preformowane szkło lub włókna optyczne) wykorzystywane do produkcji przewodów światłowodowych. Ani grupa STL, ani rząd Indii nie przedstawiły jednak żadnych nowych elementów w porównaniu z wizytą weryfikacyjną. W związku z powyższym Komisja podtrzymała swoje tymczasowe wnioski i odrzuciła ten argument.

(24)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Birla przedstawiła dwie uwagi dotyczące obliczania wartości normalnej, a konkretnie sposobu uwzględniania niektórych kosztów finansowych, a także źródła kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku przy konstruowaniu wartości normalnej. Komisja odrzuciła oba te argumenty. Komisja zauważyła ponadto, że same argumenty, jak również odnośna analiza i uzasadnienie mają charakter poufny. Grupa Birla otrzymała szczegółowe wyjaśnienia.

(25)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa STL powtórzyła swój argument, że Komisja powinna wziąć pod uwagę zasadę znoszenia się zysku wewnątrz grupy zgodnie z zapisami księgowymi przedsiębiorstw, tj. indyjskimi ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości i MSSF. Ponadto grupa STL twierdziła, że zyski zniesione wewnątrz przedsiębiorstwa nie były kosztami związanymi z produkcją i sprzedażą produktu objętego postępowaniem w rozumieniu art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego i art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Grupa STL twierdziła ponadto, że Komisja nie wyjaśniła, dlaczego wykorzystała zbiór danych działów, a nie skonsolidowane sprawozdania finansowe obu przedsiębiorstw należących do grupy STL. Ponadto grupa STL twierdziła, że przez odrzucenie skonsolidowanych sprawozdań Komisja nie uwzględniła wszystkich dostępnych dowodów dotyczących właściwego podziału kosztów zgodnie z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego i art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(26)

W celu obliczenia marginesu dumpingu koszty produkcji ustala się dla poszczególnych rodzajów produktu, tj. PCN, podobnie jak kwoty dumpingu, które następnie wykorzystuje się do obliczenia marginesów dumpingu. Zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości zapisy księgowe przedsiębiorstw (STL i STCS) ujmuje się na poziomie „numeru materiału”, który można powiązać z PCN nadanym w niniejszym dochodzeniu. Skonsolidowane sprawozdania przedsiębiorstw nie pozwalały na ustalenie kosztów produkcji w podziale na PCN i w związku z tym nie mogły zostać wykorzystane.

(27)

Ponadto, jak stwierdzono w motywie 74 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja wykorzystała koszty produkcji zaksięgowane i zgłoszone przez przedsiębiorstwa w ich systemie rachunkowości i zweryfikowane przez Komisję. Te zaksięgowane koszty działów prawidłowo odzwierciedlały koszty związane z półproduktami wykorzystywanymi do produkcji przewodów światłowodowych. Podczas wizyty weryfikacyjnej Komisja zwróciła się do przedsiębiorstw o przedstawienie szczegółowych wyjaśnień dotyczących zysku przenoszonego między działami. Komisja zauważyła, że grupa STL przedstawiła różne szacunki hipotetycznych zysków działów i nie dostarczyła żadnych dowodów na ich poparcie, przez co nie ustanowiła związku między skonsolidowanym zyskiem (obliczonym zgodnie z zasadą znoszenia się zysku między działami) a kosztami produkcji przewodów światłowodowych na poziomie istotnej liczby.

(28)

Ponadto w odniesieniu do twierdzenia, że Komisja nie uwzględniła wszystkich dostępnych dowodów dotyczących właściwej alokacji kosztów, Komisja zauważyła, że art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego i art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego nie dotyczą ujmowania zysków wewnątrz przedsiębiorstwa. Artykuły te stanowią, że koszty oblicza się zazwyczaj w oparciu o zapisy księgowe przechowywane przez stronę, wobec której toczy się dochodzenie. Kwestia ta nie jest przedmiotem niniejszego dochodzenia, ponieważ Komisja określiła koszty przewodów światłowodowych ponoszone przez przedsiębiorstwa na podstawie ich zapisów księgowych. Ponadto w artykułach tych przewidziano metodę, która ma być stosowana w przypadku, gdy zapisy księgowe przedsiębiorstwa nie odzwierciedlają odpowiednio kosztów związanych z produktem i sprzedażą produktu objętego dochodzeniem, a w szczególności wskazano, że w przypadku braku właściwej metody pierwszeństwo ma alokacja kosztów oparta na obrocie. Również w tym przypadku kwestia ta nie jest przedmiotem niniejszego dochodzenia, ponieważ koszty związane z produktem objętym postępowaniem zostały zaksięgowane przez przedsiębiorstwo zgodnie z podziałem działalności, w związku z czym alokacja kosztów nie była konieczna. Co więcej, artykuły te przewidują ujmowanie kosztów w fazie rozruchu, która nie jest przedmiotem niniejszej sprawy.

(29)

Komisja uznała, że wszystkie dostępne dowody zostały właściwie ocenione i wykorzystane do określenia wartości normalnej. Dowody uznano za wiarygodne i odpowiednie. W związku z tym powyższe argumenty odrzucono.

(30)

W ramach grupy STL na rzecz jednego przedsiębiorstwa powiązanego (STL) wpłynęły opłaty licencyjne i koszty centrali od innego przedsiębiorstwa powiązanego należącego do tej samej grupy (STCS). Na etapie tymczasowym Komisja nie uwzględniła w obliczeniach kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych sprzedaży przewodów światłowodowych STL przychodów uzyskanych z opłat licencyjnych uiszczonych przez STCS i poniesionych przez tę spółkę kosztów centrali. Grupa STL i rząd Indii twierdziły, że na tej podstawie, aby zachować spójność, Komisja powinna również pominąć przy obliczaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych STCS wydatki poniesione przez STCS w związku z uiszczaniem tych opłat licencyjnych i ponoszeniem kosztów centrali.

(31)

Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem. Uiszczone opłaty licencyjne i poniesione koszty centrali wyraźnie dotyczyły produkcji lub sprzedaży przewodów światłowodowych, a zatem wydatki te należy uwzględnić w całkowitej kwocie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych związanych ze sprzedażą przewodów światłowodowych. W przypadku STL opłaty licencyjne uiszczone przez STCS i koszty centrali poniesione przez to przedsiębiorstwo uznaje się za przychód. W szczególności przychody uzyskane ze sprzedaży opłat licencyjnych nie są rzeczywiście związane „z produkcją i sprzedażą produktów podobnych przez eksportera lub producenta objętego postępowaniem” w rozumieniu art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Innymi słowy, przychody z praw własności intelektualnej nie są „rzeczywiście związane z produkcją i sprzedażą danego produktu objętego postępowaniem” w rozumieniu wyroku Sądu w sprawie Sveza (6). Przychody te są związane z działalnością, która jest zasadniczo działalnością pomocniczą z punktu widzenia niniejszego postępowania. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(32)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa STL twierdziła, że Komisja zastosowała podwójne standardy przez traktowanie opłat licencyjnych i kosztów centrali uiszczanych przez STCS jako kosztu i w związku z tym uwzględniła te koszty przy obliczaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych STCS, a jednocześnie wyłączyła odpowiadające im przychody STL przy obliczaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych STL. Grupa STL powtórzyła, że w przypadku obu przedsiębiorstw wydatki i przychody z tytułu opłat licencyjnych i kosztów centrali powinny być albo wyłączone, albo uwzględnione w obliczeniach kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych tych przedsiębiorstw.

(33)

Komisja wyjaśnia, że wydatki związane ze sprzedażą produktów wytwarzanych przez przedsiębiorstwo oraz koszty administracyjne uwzględnia się przy obliczaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych przedsiębiorstwa. Przychody uzyskane ze sprzedaży produktów lub usług są jednak przychodami i z definicji nie są kosztami sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych. W związku z tym w celu obliczenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych STCS Komisja musiała uwzględnić poniesione koszty związane z opłatami licencyjnymi i kosztami centrali w odniesieniu do przewodów światłowodowych, ponieważ były one związane ze sprzedażą przewodów światłowodowych. Podobnie w celu obliczenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych przedsiębiorstwa STL uwzględniono koszty związane ze sprzedażą przewodów światłowodowych i nie istniała podstawa faktyczna do odliczenia przychodów ze sprzedaży opłat licencyjnych i kosztów centrali od kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych przewodów światłowodowych, ponieważ nie były one związane ze sprzedażą przewodów światłowodowych. Ponadto grupa STL nie powiązała tych przychodów z kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi STL wykorzystanymi w obliczeniach dla tego przedsiębiorstwa, które mogłyby one zrekompensować. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(34)

Ze względu na brak innych uwag dotyczących określenia wartości normalnej niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 62-75 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(35)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Komisja zbadała przedsiębiorstwo powiązane z grupą STL Metallurgica Bresciana, które dokonywało przywozu przewodów światłowodowych z Indii. Grupa STL twierdziła, że przywóz ten był wykorzystywany przez przedsiębiorstwo Metallurgica Bresciana do wytwarzania innych produktów. Weryfikacja na miejscu wykazała jednak, że wartość dodana wnoszona przez spółkę zależną była minimalna i w związku z tym sprzedaż ta stanowiła odsprzedaż przewodów światłowodowych przywożonych z Indii. Grupa STL wyjaśniła ponadto, że zakupów tych dokonano w celu uzupełnienia oferty sprzedaży przedsiębiorstwa Metallurgica Bresciana. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że chociaż Metallurgica Bresciana była producentem przewodów światłowodowych, to w przypadku tych transakcji działała jako powiązany importer/przedsiębiorstwo handlowe. W związku z tym, jak opisano w motywie 80 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych w odniesieniu do innych powiązanych importerów/przedsiębiorstw handlowych, Komisja zastosowała do tych transakcji art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(36)

Grupa STL i rząd Indii powtórzyły argument zawarty w motywie 78 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zgodnie z którym Komisja powinna traktować spółkę powiązaną STL France jako oddział zarządzający magazynem, a nie jako powiązanego importera. Nie przedstawiono żadnych dodatkowych dowodów w tym zakresie.

(37)

W związku z tym Komisja podtrzymała swoje stanowisko, zgodnie z którym STL France działała jako powiązany importer, a co za tym idzie cena eksportowa musiała zostać skonstruowana na podstawie art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(38)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa STL twierdziła, że Komisja powinna była przeprowadzić fizyczną kontrolę na miejscu w STL France oraz że Komisja nie uwzględniła „kluczowych elementów wizualnych” tego podmiotu, które pozwoliłyby Komisji zauważyć, że STL France „przypomina przedsiębiorstwo handlowe”, a nie importera. Grupa STL twierdziła, że jeżeli przedsiębiorstwo zostanie uznane za przedsiębiorstwo handlowe, należy wykorzystać zysk w wysokości 10 % oparty na zysku „przedsiębiorstw handlowych w Chinach lub Hongkongu” zastosowanym na podstawie art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniu w sprawie przewodów światłowodowych przeciwko Chinom. Ponadto grupa STL twierdziła, że ponieważ Komisja „kontrolowała” przedsiębiorstwo Metallurgica Bresciana w jego siedzibie we Włoszech, przedsiębiorstwo STL France było traktowane w sposób dyskryminujący. W poufnych uwagach do ujawnienia ostatecznych ustaleń grupa STL odniosła się do dowodów zgromadzonych podczas wizyty weryfikacyjnej w STL.

(39)

Po pierwsze, Komisja zauważyła, że grupa STL przedstawiła sprzeczne informacje dotyczące roli STL France. Chociaż grupa STL początkowo twierdziła, że STL France jest magazynem, po ujawnieniu ostatecznych ustaleń bez żadnych dalszych wyjaśnień zaczęła twierdzić, że STL France jest przedsiębiorstwem handlowym, a nie importerem.

(40)

Komisja wyjaśniła, że w kontekście dochodzenia w sprawie ochrony handlu nie przeprowadza kontroli fizycznych siedzib przedsiębiorstw, ale - jak zauważono w art. 16 rozporządzenia podstawowego - przeprowadza „wizyty w celu zbadania dokumentacji importerów, eksporterów, handlowców, agentów, producentów, stowarzyszeń i organizacji zawodowych oraz w celu weryfikacji dostarczonych informacji dotyczących dumpingu i szkody”. Innymi słowy, Komisja przeprowadza wizyty weryfikacyjne w celu sprawdzenia, czy informacje przedstawione w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu są wiarygodne, tj. celem weryfikacji na miejscu jest porównanie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu z dokumentacją księgową przedsiębiorstwa i szczegółowymi dokumentami księgowymi dostępnymi w siedzibie przedsiębiorstwa.

(41)

Komisja przeprowadziła wizytę weryfikacyjną w siedzibie przedsiębiorstwa Metallurgica Bresciana we Włoszech, ponieważ informacji nie można było zweryfikować podczas wizyty weryfikacyjnej przeprowadzonej w siedzibie grupy STL w Indiach. Z drugiej strony Komisja była w stanie zweryfikować informacje dostarczone przez STL France podczas weryfikacji na miejscu w siedzibie STL, ponieważ uzyskała tam dostęp do dokumentacji księgowej STL France. Ponadto w odpowiedzi na pismo w sprawie uzupełnienia braków grupa STL stwierdziła, że system księgowy STL France był dostępny w Indiach, ale księgi rachunkowe przedsiębiorstwa Metallurgica Bresciana były dostępne wyłącznie w zakładzie we Włoszech, ponieważ wszystkie jego dokumenty księgowe były przechowywane we Włoszech. Oba przedsiębiorstwa nie znajdowały się w takiej samej sytuacji, co uzasadniało różne podejścia zespołu prowadzącego dochodzenie. Ponadto przypomniano, że nie ma prawnego obowiązku przeprowadzenia weryfikacji na miejscu. Ponadto przedsiębiorstwo nie wyjaśniło, jakie elementy wizualne odróżniałyby przedsiębiorstwo handlowe od importera. W związku z tym argument, że Komisja powinna była przeprowadzić wizytę weryfikacyjną w siedzibie STL France i że potraktowała to przedsiębiorstwo w sposób dyskryminujący, został odrzucony.

(42)

W odniesieniu do twierdzenia, że STL France należy uznać za przedsiębiorstwo handlowe, Komisja wyjaśniła, że zysk w wysokości 20 % wykorzystany w dostosowaniu STL France opiera się na zysku osiągniętym z działalności handlowej (odsprzedaży) importerów przewodów światłowodowych stwierdzonej w poprzednim dochodzeniu dotyczącym Chin, tj. przedsiębiorstw prowadzących ten sam rodzaj działalności, co STL France. W związku z tym, wbrew twierdzeniom przedsiębiorstwa, jest to najlepszy wskaźnik zastępczy dostępny dla STL France. Komisja zauważa również, że dowód rzeczowy z wizyty weryfikacyjnej na miejscu, do którego odnosiła się grupa STL w poufnej wersji swoich uwag, nie wskazuje, że przedsiębiorstwo nie jest importerem w odniesieniu do odpowiednich transakcji, a zatem nie uzasadnia twierdzenia grupy STL w tym względzie. W związku z tym argument ten odrzucono.

(43)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń grupa STL i rząd Indii twierdziły ponadto, że marży zysku wykorzystanej do skonstruowania ceny eksportowej na podstawie art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego (tj. 20 %) nie można uznać za uzasadnioną. Stwierdzono, że źródłem marży zysku w wysokości 20 % było poprzednie dochodzenie w sprawie przewodów światłowodowych przeciwko Chinom (7), a zatem tej marży zysku nie można uznać za reprezentatywną dla importera przewodów światłowodowych z Indii.

(44)

Marżę zysku w wysokości 20 % oparto na zweryfikowanych sprawozdaniach finansowych zgłoszonych przez importera niepowiązanego podczas poprzedniego dochodzenia dotyczącego Chin. Wobec braku współpracy ze strony importerów niepowiązanych Komisja uznała to za odpowiedni i rozsądny wskaźnik zastępczy dla sprzedaży przewodów światłowodowych na rynku UE również w tym przypadku, ponieważ zysk opierał się na rzeczywistych transakcjach na rynku europejskim.

(45)

Grupa STL i rząd Indii argumentowały ponadto, że margines dumpingu ustalony dla przywozu z Chin był znacznie wyższy niż margines dumpingu ustalony dla grupy STL w obecnym dochodzeniu, co prawdopodobnie wyjaśniało wysoki zysk osiągany przez importerów w sprawie dotyczącej Chin.

(46)

W tym względzie należy zauważyć, że margines dumpingu oblicza się z uwzględnieniem różnic między wartością normalną a ceną eksportową, natomiast marżę zysku ustala się poprzez porównanie całkowitego przychodu ze sprzedaży przewodów światłowodowych z kosztami całkowitymi (ceny zakupu plus koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne). W związku z tym analiza marginesów dumpingu lub cen zakupu nie może prowadzić do żadnych istotnych wniosków dotyczących poziomu marży zysku importera niepowiązanego.

(47)

Grupa STL zaproponowała kilka rozwiązań alternatywnych dotyczących rozsądnej marży zysku niepowiązanego importera: (i) rzeczywisty naliczony zysk STL France, (ii) zysk powiązanego z nią podmiotu we Włoszech - Metallurgica Bresciana lub (iii) 5 % w oparciu o praktykę Komisji w przypadku braku innych informacji. Grupa STL twierdziła ponadto, że Komisja mogła wykorzystać marże zysku zgłoszone przez przedsiębiorstwa operujące w tej samej branży co STL France. W tym celu grupa STL przedstawiła sprawozdanie zawierające wykaz 14 przedsiębiorstw, z których żadne nie jest powiązane z grupą STL. Sprawozdanie to zostało pierwotnie sporządzone dla francuskich organów podatkowych.

(48)

Komisja uznała, że nie jest możliwe wykorzystanie marż zysku stron powiązanych, gdyż byłoby to sprzeczne z przepisami art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, ponieważ uznaje się, że powiązanie ma na nie wpływ. Komisja zauważa również, że marża zysku w wysokości 5 % jest stosowana jedynie w wyjątkowych okolicznościach (tj. gdy nie ma innych dostępnych informacji). Nie ma to miejsca w niniejszym przypadku, gdyż informacje, którymi dysponuje Komisja, wyraźnie wskazują, że w tym przypadku marża zysku w wysokości 5 % nie jest właściwa. Komisja przeanalizowała ponadto sprawozdanie przedłożone przez grupę STL i stwierdziła, że tylko cztery z wymienionych przedsiębiorstw posiadały przewody światłowodowe w swoim katalogu produktów. Co więcej, przedsiębiorstwa te nie specjalizowały się w branży przewodów światłowodowych, lecz były raczej hurtowniami różnych miedzianych kabli elektrycznych, materiałów elektrycznych i innych narzędzi przemysłowych. Publicznie dostępne sprawozdania finansowe tych przedsiębiorstw nie zawierały ponadto informacji ani o rentowności każdego z rodzajów produktu, ani wagi każdego rodzaju produktu w całkowitym obrocie. Wreszcie, brak jest wskazówek pozwalających stwierdzić, czy przedsiębiorstwa te faktycznie produkowały, czy jedynie importowały przewody światłowodowe w celu ich odsprzedaży na rynku UE. W związku z tym marża zysku niepowiązanego importera ustalona w dochodzeniu dotyczącym Chin pozostała najbardziej odpowiednią alternatywą, ponieważ zysk powiązany z importerem niepowiązanym dotyczył działalności w zakresie przewodów światłowodowych i został zweryfikowany. Ponadto, przede wszystkim, żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła żadnych dowodów sugerujących, że marża zysku, która została uznana za racjonalną dla przywozu z Chin, byłaby nieracjonalna dla przywozu z Indii. W związku z tym opcje zaproponowane przez grupę STL zostały odrzucone.

(49)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa STL powtórzyła, że dostosowania można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zysków, które były „naliczone” i „uzasadnione”. Grupa STL stwierdziła ponadto, że zastosowała się do opinii Ernst & Young w sprawie zasad ustalania cen transferowych, w której wskazano, że typowe marże netto dla dystrybutorów o ograniczonym ryzyku w Europie wynoszą od 2,7 % do 9,1 %, przy czym mediana sprzedaży wynosiła 5,1 %, co odpowiadało marży zysku STL France. Ponadto grupa STL stwierdziła, że Komisja zastosowała nieuzasadnioną marżę zysku, która przekraczała „właściwą” marżę zysku w tym kontekście. Grupa STL stwierdziła, że Komisja powinna wykorzystać rzeczywistą marżę zysku STL France lub alternatywnie rzeczywistą marżę zysku Metallurgica Bresciana.

(50)

Komisja zauważyła, że fakt, iż marża zysku STL France mieści się w tym samym przedziale co mediana kilku przedsiębiorstw, nie dowodzi, że powiązanie między eksporterem i importerem nie miało wpływu na marżę zysku STL France. Na marżę zysku przedsiębiorstwa Metallurgica Bresciana wpływa także powiązanie z eksporterem, a zatem również jego marża zysku nie może być wykorzystana w tym względzie. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(51)

Ponadto grupa STL powtórzyła swój argument przedstawiony w motywie 43. Twierdziła ponadto, że okres objęty dochodzeniem w ramach poprzedniego dochodzenia w sprawie przewodów światłowodowych przeciwko Chinom (od 1 lipca 2019 r. do 30 czerwca 2020 r.) przypadł na okres pandemii COVID-19, w którym przemysł przewodów światłowodowych odnotował wyjątkowo wysokie marże zysku, ponieważ podczas obostrzeń produkcja przewodów światłowodowych spadła, a popyt wzrósł, między innymi ze względu na potrzebę lepszego połączenia z internetem w domach, aby umożliwić pracę zdalną i naukę na odległość. W związku z tym grupa STL stwierdziła, że marża zysku zastosowana przez Komisję w tym dochodzeniu nie odzwierciedla marży, którą importerzy zazwyczaj osiągają bez wystąpienia szczególnych okoliczności związanych z pandemią COVID-19. Grupa STL przedstawiła również kilka przykładów poprzednich dochodzeń, w których Komisja stwierdziła, że niektóre dane nie są reprezentatywne lub w inny sposób wiarygodne, gdy miały na nie wpływ nadzwyczajne okoliczności spowodowane pandemią COVID-19.

(52)

Komisja zauważyła, że na okres objęty poprzednim dochodzeniem w sprawie przewodów światłowodowych przeciwko Chinom (od 1 lipca 2019 r. do 30 czerwca 2020 r.) pandemia COVID-19 wpłynęła tylko częściowo. Ponadto w poprzednim dochodzeniu w sprawie przewodów światłowodowych przeciwko Chinom Komisja oceniła interes importerów niepowiązanych. W toku tego dochodzenia Komisja ustaliła, że „[ż]aden z importerów nie stwierdził, jakoby pandemia COVID-19 miała znaczny wpływ na jego działalność gospodarczą. Jeden z importerów stwierdził, że w marcu 2020 r. nastąpiło pewne spowolnienie ze względu na obostrzenia, ale podkreślił, że kryzys zwiększył znaczenie projektów związanych ze światłowodami doprowadzanymi do domu” (8), oraz że „[i]mporterzy twierdzili również, że zawarli ze swoimi klientami długoterminowe umowy na dostawy, w których ustalono ceny stałe na łączny okres 2-4 lat i nie uwzględniono klauzuli dotyczącej dostosowania cen w przypadku nieprzewidzianych podwyżek cen zakupu. W związku z tym przeniesienie wyższych kosztów na ich klientów byłoby niemożliwe. Ponadto importerzy twierdzili, że nie są w stanie składać ofert w przetargach ogłaszanych w trakcie niniejszego dochodzenia, ponieważ nie wiedzą, jaką cenę będą płacić za przewody światłowodowe w przypadku wprowadzenia środków” (9). W związku z tym Komisja nie znalazła dowodów na to, że przemysł przewodów światłowodowych odnotował wyjątkowo wysokie zyski z powodu pandemii COVID-19. Grupa STL nie przedstawiła żadnych konkretnych dowodów w tym zakresie, które byłyby sprzeczne z wnioskami Komisji. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(53)

Wobec braku innych uwag w odniesieniu do określenia ceny eksportowej Komisja potwierdziła niniejszym swoje tymczasowe wnioski przedstawione w motywach 76-81 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(54)

Wobec braku uwag dotyczących porównania ceny eksportowej z wartością normalną niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 82 i 88 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(55)

Ostateczne marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF (koszt, ubezpieczenie, fracht) na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(56)

Stwierdzono, że HFCL Group („grupa HFCL”) nie stosuje dumpingu i w związku z tym jej wywóz jest wyłączony z zakresu środków.

(57)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Aberdare i APAR twierdziły również, że Komisja powinna być bardziej przejrzysta w odniesieniu do obliczania marginesu antydumpingowego dla współpracujących przedsiębiorstw nieobjętych próbą.

(58)

Komisja wyjaśniła, że margines antydumpingowy dla pozostałych współpracujących przedsiębiorstw określono na podstawie kwot dumpingu i wartości CIF ustalonych dla grupy Birla i grupy STL, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(59)

Wobec braku uwag dotyczących określenia jednostki miary Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywie 96 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(60)

Wobec braku uwag dotyczących definicji przemysłu Unii i produkcji unijnej Komisja potwierdziła swoje wnioski zawarte w motywach 97 i 98 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(61)

Wobec braku uwag w odniesieniu do wykorzystania na użytek własny Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 99-104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(62)

Wobec braku uwag w odniesieniu do konsumpcji w Unii Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywach 105-110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(63)

Jak wspomniano w motywie 19, skarżący powtórzył swoją uwagę dotyczącą błędnego zadeklarowania wielkości przywozu przez indyjskich producentów eksportujących na podstawie wyroku indyjskiego Trybunału Apelacyjnego, co opisano również w motywie 112 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, i wskazał, że chociaż wyrok ten nie ma wpływu na interpretację i stosowanie prawa celnego UE, to Komisja powinna poinstruować krajowe organy celne o ryzyku obchodzenia środków antydumpingowych w tym przypadku.

(64)

Komisja przyjęła do wiadomości tę uwagę i w razie potrzeby podejmie działania w celu zapewnienia prawidłowego egzekwowania środków.

(65)

Wobec braku dodatkowych uwag w odniesieniu do przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywach 111-118 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(66)

Wobec braku uwag dotyczących cen przywozu po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, podcięcia cenowego i tłumienia cen Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 119-125 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(67)

Wobec braku uwag dotyczących uwag ogólnych Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 126-129 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(68)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń rząd Indii zauważył, że wielkość sprzedaży, wielkość produkcji i moce produkcyjne przemysłu Unii wzrosły w okresie objętym dochodzeniem pomimo spadku popytu na wolnym rynku oraz że zwrot z inwestycji również wykazywał tendencję pozytywną od 2022 r.

(69)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Birla powtórzyła argumenty rządu Indii i stwierdziła, że wszystkie wskaźniki makroekonomiczne wykazywały pozytywną zmianę, która świadczy o tym, że przemysł Unii nie poniósł żadnej istotnej szkody. Eksporter ten zauważył również, że zwiększenie wykorzystania mocy produkcyjnych opisane w motywie 133 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wynika z decyzji przemysłu Unii o zwiększeniu mocy produkcyjnych i zmniejszeniu produkcji w tym samym czasie.

(70)

Grupa Birla zauważyła ponadto, że wielkość sprzedaży przemysłu Unii wzrosła między 2022 r. a okresem objętym dochodzeniem pomimo nieznacznego spadku konsumpcji w Unii. Eksporter wskazał, że w tym samym okresie przywóz z Indii utrzymywał się na stałym poziomie, podczas gdy udział w rynku producentów unijnych wzrósł.

(71)

Komisja nie zakwestionowała faktu, że niektóre wskaźniki szkody wykazywały pozytywną tendencję w okresie badanym, co zostało również przedstawione w motywie 169 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Komisja ustaliła jednak, że ceny sprzedaży przemysłu Unii wykazywały tendencję spadkową oraz że nastąpił znaczny wzrost udziału w rynku przywozu z Indii, który wyraźnie podcinał ceny sprzedaży przemysłu Unii i spowodował tłumienie cen w całym okresie badanym. Ta presja cenowa spowodowała znaczny spadek rentowności i przepływów pieniężnych przemysłu Unii oraz doprowadziła do bardzo niskiego poziomu inwestycji. W swoich uwagach rząd Indii i grupa Birla zignorowali te fakty i ustalenia Komisji. W związku z tym argument, że nie wystąpiła istotna szkoda, oparty wyłącznie na zmianie wskaźników makroekonomicznych, został odrzucony, ponieważ nie uwzględnia on zmian pozostałych wskaźników szkody i pomija ogólny wniosek Komisji.

(72)

Wobec braku innych uwag dotyczących wskaźników makroekonomicznych Komisja potwierdza swoje wnioski zawarte w motywach 130-144 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(73)

Wobec braku uwag dotyczących wskaźników mikroekonomicznych Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 145-168 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(74)

Skarżący zgodził się z ustaleniami dotyczącymi wzrostu przywozu towarów po cenach dumpingowych, jak opisano w motywie 117 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, oraz jego wpływu na wskaźniki szkody, takie jak przepływy pieniężne, zwrot z inwestycji i rentowność.

(75)

Wobec braku dalszych uwag w odniesieniu do wniosków dotyczących szkody Komisja potwierdziła swoje wnioski zawarte w motywach 169-170 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(76)

Dwóch producentów eksportujących nieobjętych próbą, tj. Aberdare Technologies Private Limited i APAR Industries Limited, twierdziło, że biorąc pod uwagę niską wielkość ich przywozu zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i względnym, a także biorąc pod uwagę poziom ich cen eksportowych, nie mogli oni spowodować żadnej szkody dla przemysłu Unii. Na tej podstawie zwrócili się oni o nienakładanie na nich ceł.

(77)

Jak wyjaśniono w motywie 14, próbę producentów eksportujących uznano za reprezentatywną. Analiza związku przyczynowego opierała się na całości przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem z Indii i nie była ograniczona do pojedynczych producentów eksportujących, zgodnie z wymogami art. 3 rozporządzenia podstawowego. Argumenty te zostały zatem odrzucone.

(78)

Wobec braku uwag dotyczących wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 172-181 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(79)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń rząd Indii stwierdził, że na sytuację przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem miał wpływ przywóz z Chin, biorąc pod uwagę, że cła antyabsorpcyjne na przywóz z Chin zostały nałożone tuż przed końcem okresu objętego dochodzeniem. Rząd Indii twierdził, że pomimo obowiązujących środków w odniesieniu do przywozu z Chin przywóz ten wzrósł, a przywóz z Indii utrzymywał się na tym samym poziomie od 2022 r., przy czym ceny importowe z Chin były niższe od cen importowych z Indii.

(80)

Komisja odniosła się w tym kontekście do wniosku zawartego w motywie 187 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zgodnie z którym przywóz z Chin mógł mieć negatywny wpływ na sytuację przemysłu Unii, jednak nie osłabił on związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Indii a szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Świadczy o tym fakt, że po zakończeniu dochodzenia w sprawie absorpcji, w wyniku którego faktycznie podwojono wcześniej obliczone cła antydumpingowe (10), przywóz z Chin wykazywał tendencję spadkową pod względem wielkości i tendencję wzrostową pod względem cen przy średnich cenach przekraczających średnie ceny przywozu towarów po cenach dumpingowych z Indii (11). Biorąc pod uwagę, że nie przedstawiono żadnych dodatkowych dowodów, argument ten został zatem odrzucony.

(81)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń rząd Indii twierdził również, że szkoda poniesiona przez przemysł Unii była spowodowana wzrostem jego inwestycji pomimo kurczącego się rynku i rosnących kosztów energii spowodowanych wojną między Ukrainą a Rosją w tym samym okresie.

(82)

Jeżeli chodzi o poziom inwestycji, Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 156 i 201 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zgodnie z którymi inwestycje utrzymywały się na niskim poziomie w okresie badanym pomimo wzrostu odnotowanego w okresie objętym dochodzeniem, czego nie można uznać za przyczynę istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii. Jeżeli chodzi o wzrost kosztów energii wynikający z wojny napastniczej Rosji przeciwko Ukrainie, Komisja potwierdziła swój wniosek przedstawiony w motywie 147 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zgodnie z którym wzrost kosztów produkcji wynikał głównie ze wzrostu kosztów surowców zgodnie ze zmianami inflacji oraz że to presja cenowa spowodowana przywozem towarów po cenach dumpingowych z Indii uniemożliwiła producentom unijnym odzyskanie wzrostu kosztów. Komisja stwierdziła również w motywie 199 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że wzrostu kosztów surowców i energii nie można uznać za przyczynę szkody, jeżeli wzrost ten nie może zostać przeniesiony na klientów ze względu na presję cenową wywieraną przez przywóz towarów po cenach dumpingowych. Biorąc pod uwagę, że nie przedstawiono żadnych dodatkowych dowodów, uwagi te odrzucono.

(83)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Birla powtórzyła argumenty rządu Indii dotyczące wpływu przywozu z Chin na sytuację przemysłu Unii. Twierdziło ono, że przeprowadzona przez Komisję ocena szkody opierała się na niezdolności producentów unijnych do podniesienia cen, podczas gdy to malejące ceny przywozu z Chin uniemożliwiły przemysłowi Unii zwiększenie zysków. Grupa Birla wskazała również, że przywóz z Chin był od trzech do czterech razy większy od przywozu z Indii, i stwierdziła, że w związku z tym przywóz z Chin był w stanie wywierać znacznie większą presję na ceny niż przywóz z Indii. Grupa Birla stwierdziła, że biorąc pod uwagę fakt, iż udział w rynku przywozu z Indii był niższy od udziału w rynku producentów unijnych, nie można przypisać mu odpowiedzialności za fakt, że przemysł Unii nie mógł podnieść cen. Ponadto eksporter twierdził, że indyjskie ceny importowe nieznacznie spadły w latach 2021-2022, a zatem nie mogły mieć nagłego wpływu na rentowność producentów unijnych.

(84)

Eksporter twierdził, że Komisja powinna była oszacować kwotę szkody, którą należało przypisać innym znanym czynnikom, takim jak przywóz z Chin.

(85)

Ponadto grupa Birla, powołując się na wyrok Sądu w sprawie Gul Ahmed Textile Mills/Rada (12), stwierdziła, że fakt, iż okres objęty dochodzeniem w sprawie absorpcji pokrywał się z okresem objętym niniejszym dochodzeniem, zniekształca ocenę wpływu przywozu z Indii oraz całą analizę przypisania. W związku z tym zwróciło się ono do Komisji, by skoncentrowała analizę wpływu przywozu z Indii na sytuację przemysłu Unii na nowszym okresie, nawet okresie wykraczającym poza okres objęty niniejszym dochodzeniem, ponieważ przywóz z Chin nie miałby na niego wpływu.

(86)

Komisja powtórzyła swoje ustalenia zawarte w motywach 172 i 173 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w których zauważyła, że pogorszenie sytuacji przemysłu Unii zbiegło się w czasie z gwałtownym wzrostem przywozu towarów po cenach dumpingowych z Indii ze znacznymi marginesami podcięcia cenowego, co spowodowało tłumienie cen. Chociaż udział w rynku towarów przywożonych z Indii po cenach dumpingowych wzrósł prawie trzykrotnie, wzrost udziału przemysłu Unii w rynku w tym samym okresie był znacznie niższy. Można zatem stwierdzić, że to głównie przywóz towarów po cenach dumpingowych z Indii skorzystał ze spadku przywozu z Chin w okresie badanym oraz że istniała zbieżność w czasie między wzrostem przywozu towarów po cenach dumpingowych z Indii a pogorszeniem sytuacji przemysłu Unii. W szczególności przemysł Unii nie był w stanie odzyskać udziału w rynku i osiągnąć trwałego poziomu zysku, jak stwierdzono w motywie 179 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Grupa Birla nie przedstawiła żadnych dowodów, które mogłyby podważyć te wnioski. W związku z tym argument ten odrzucono.

(87)

W odniesieniu do wniosku o oszacowanie przez Komisję kwoty szkody spowodowanej innymi znanymi czynnikami, takimi jak przywóz z Chin, Komisja zauważa, że spełniła wymogi rozporządzenia podstawowego i oceniła wszystkie inne przyczyny szkody oddzielnie i łącznie, oraz stwierdziła, że nawet łącznie nie były one w stanie osłabić związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Indii a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Należy również zauważyć, że marginesy szkody oparto na porównaniu cen docelowych przemysłu Unii z rzeczywistymi cenami producentów eksportujących objętych próbą. W związku z tym marże te skalibrowano według polityki cenowej indyjskich producentów eksportujących objętych próbą.

(88)

Komisja przypomniała swoje ustalenia zawarte w motywie 204 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w którym indywidualnie szczegółowo przeanalizowała wpływ wszystkich innych znanych czynników na przemysł Unii. Analiza wykazała, że chociaż nie można wykluczyć, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin, przywóz towarów po cenach niedumpingowych z Indii oraz przywóz z Turcji mogły przyczynić się do istotnej szkody, przywozy te nie osłabiły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Indii a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Grupa Birla nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie swojego twierdzenia, w związku z czym twierdzenie to zostało odrzucone. Ponadto, jak zauważono w motywie 87, marginesy szkody ustalone w tym przypadku dokładnie skalibrowano według polityki cenowej indyjskich producentów eksportujących.

(89)

W odniesieniu do wyroku Sądu w sprawie Gul Ahmed Textile Mills/Rada, Komisja nie zgadza się z twierdzeniem, że jej ocena szkody została zniekształcona. Po pierwsze, okresy objęte obecnym dochodzeniem i dochodzeniem w sprawie absorpcji przeciwko Chinom nie pokrywały się, jak błędnie twierdzi grupa Birla: okres objęty obecnym dochodzeniem obejmuje okres od 1 października 2022 r. do 30 września 2023 r., podczas gdy okres objęty dochodzeniem w sprawie absorpcji obejmuje okres od 1 października 2021 r. do 30 września 2022 r. (13) Co ważniejsze, jak wyjaśniono w motywie 203 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, z tendencji zaobserwowanych w okresie badanym jasno wynika, że chociaż przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin stale spadał, sytuacja przemysłu Unii, w szczególności jego rentowność, znacznie się pogorszyła. Grupa Birla nie uwzględniła tych tendencji i aby uzasadnić swoje twierdzenie, oparła się wyłącznie na fakcie, że przeciwko Chinom toczyło się dochodzenie w sprawie absorpcji, a zatem nie wykazała, że obecna ocena została zniekształcona. W związku z tym odrzucono również ten argument.

(90)

Wobec braku innych uwag dotyczących wpływu pozostałych czynników Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 182-202 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(91)

Wobec braku uwag dotyczących związku przyczynowego, które zmieniłyby ocenę Komisji, Komisja potwierdziła swoje ustalenia zawarte w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, a w szczególności wnioski przedstawione w motywach 203-205 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(92)

Jak wyjaśniono w sekcji 3.2, po wprowadzeniu środków tymczasowych Komisja uwzględniła w swoich obliczeniach ceny eksportowej dla grupy STL pewną odsprzedaż podmiotu powiązanego z STL we Włoszech, tj. Metallurgica Bresciana. W związku z włączeniem tej odsprzedaży tymczasowy margines szkody dla grupy STL zmieniono z 41,2 % na 42,3 %.

(93)

Jak określono w art. 9 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia podstawowego oraz biorąc pod uwagę fakt, że Komisja nie rejestrowała przywozu w okresie wcześniejszego informowania, Komisja przeanalizowała zmiany wielkości przywozu, aby ustalić, czy w okresie wcześniejszego informowania, o którym mowa w motywie 3, miał miejsce dalszy znaczny wzrost przywozu objętego dochodzeniem, a co za tym idzie, aby przy określaniu marginesu szkody uwzględnić dodatkową szkodę spowodowaną takim wzrostem.

(94)

Jak wynika z danych zawartych w bazie danych systemu Surveillance 3 (14), wielkości przywozu z Indii w ciągu czterotygodniowego okresu wcześniejszego informowania były o 56 % wyższe niż średnie wielkości przywozu w okresie objętym dochodzeniem w oparciu o zbadany okres czterech tygodni i o 89 % wyższe niż w takim samym okresie czterech tygodni podczas okresu objętego dochodzeniem. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że w okresie wcześniejszego informowania miał miejsce znaczny wzrost przywozu objętego dochodzeniem.

(95)

Aby uwzględnić tę dodatkową szkodę spowodowaną wzrostem przywozu, Komisja zdecydowała się dostosować poziom usuwający szkodę na podstawie wzrostu wielkości przywozu, co uznaje się za istotny czynnik ważenia na podstawie przepisów art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym Komisja obliczyła współczynnik mnożny, dzieląc sumę wielkości przywozu z trwającego cztery tygodnie okresu wcześniejszego informowania (12 374 km przewodów) i z trwającego 52 tygodnie okresu objętego dochodzeniem (103 091 km przewodów) przez wielkość przywozu w okresie objętym dochodzeniem ekstrapolowanym do 56 tygodni (111 021 km przewodów). Uzyskany wynik - 1,04 - uwzględnia dodatkową szkodę spowodowaną przez dalszy wzrost przywozu. Dlatego też tymczasowe marginesy szkody pomnożono przez ten czynnik.

(96)

Jak przewiduje art. 9 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia podstawowego, taki zwiększony margines szkody może obowiązywać przez okres nie dłuższy niż ten, o którym mowa w art. 11 ust. 2, tj. pięć lat.

(97)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń grupa Birla stwierdziła, że metoda wykorzystana do dostosowania marginesu szkody była niezgodna z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, ponieważ ocena powinna opierać się na cenach, a nie na wielkości przywozu. Eksporter ten stwierdził, że Komisja powinna była najpierw oszacować każdą dodatkową szkodę wynikającą ze wzrostu przywozu i dopiero później dodać ją do marginesu szkody, zamiast postąpić zgodnie z metodą Komisji, tj. oszacować wzrost przywozu, a następnie dodać go do marginesu szkody.

(98)

Analiza dodatkowej szkody opisana w art. 9 ust. 4 jest wyraźnie powiązana z wielkością przywozu, ponieważ odnosi się do „dalszego znacznego wzrostu przywozu objętego dochodzeniem”. W tym samym artykule określono również, że ocenę przeprowadza się w przypadku, gdy „w okresie wcześniejszego informowania ma miejsce dalszy znaczny wzrost przywozu objętego dochodzeniem” oraz że dodatkowa szkoda wynikająca z takiego wzrostu zostanie odzwierciedlona przy określaniu marginesu szkody. W związku z tym argument ten odrzucono.

(99)

Grupa STL twierdziła, że tymczasowe marginesy dumpingu i marginesy szkody wykazały, że obliczenie marginesu dumpingu grupy STL było błędne, ponieważ: (i) chociaż ceny eksportowe grupy STL były zdecydowanie najwyższe, przy czym ceny eksportowe były według doniesień wyższe o ponad 45 % niż ceny niektórych innych producentów eksportujących (niższy margines szkody wyraźnie wskazuje na wyższą cenę eksportową); oraz (ii) chociaż grupa STL była jedynym w pełni zintegrowanym producentem eksportującym w Indiach, wytwarzającym produkt objęty dochodzeniem w procesie produkcji z preformowanego szkła, a tym samym najbardziej wydajnym kosztowo producentem, to grupie STL mimo wszystko przyznano najwyższy margines dumpingu. Grupa STL twierdziła ponadto, że wynik ten jest matematycznie niemożliwy, chyba że ceny sprzedaży krajowej grupy STL były w pewnym stopniu wyższe o ponad 45 % niż ceny niektórych innych producentów, co jednak z pewnością nie miało miejsca, ponieważ ceny krajowe wszystkich indyjskich producentów na indyjskim rynku krajowym były podobne lub przynajmniej ulegały wahaniom w przedziale znacznie węższym niż 45 %. Paradoks polegający na posiadaniu zarówno najwyższych cen eksportowych, jak i najwyższego marginesu dumpingu wykazał zatem, że dokonane przez Komisję dostosowania ceny eksportowej i kosztów grupy STL doprowadziły do powstania sytuacji, która jest prawnie niemożliwa do utrzymania i matematycznie niemożliwa.

(100)

Komisja uznała, że ustalenie marginesu dumpingu opiera się na wielu czynnikach, takich jak struktura produkcji/sprzedaży grupy/przedsiębiorstwa, poziom cen krajowych w podziale na rodzaje rodzaju produktu, struktura kosztów w podziale na rodzaje produktu, liczba rodzajów produktu wytwarzanych i sprzedawanych na różnych rynkach, wielkość tej sprzedaży między tymi rynkami, wyniki zwykłego obrotu handlowego oraz rodzaj kosztów. Co istotne, żaden z tych czynników nie został skutecznie zakwestionowany przez grupę STL w uzasadniony sposób. Cenę eksportową należy ocenić również w świetle tych czynników, porównując ją z wartością normalną w celu określenia marginesu dumpingu. W związku z tym margines dumpingu i poziom cen eksportowych różnych producentów eksportujących objętych próbą mogą wynikać z bardzo różnych parametrów i nie należy wyciągać żadnych bezpośrednich wniosków na podstawie tych dwóch czynników bez uwzględnienia również takich różnych parametrów. W związku z tym argument ten odrzucono.

(101)

Wobec braku dalszych uwag dotyczących pozostałych ustaleń przedstawionych w motywach 207-220 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają one potwierdzone.

(102)

Jak opisano w motywach 92-96 powyżej, Komisja dostosowała marginesy szkody. Ostateczny poziom usuwający szkodę w przypadku współpracujących producentów eksportujących i wszystkich pozostałych przedsiębiorstw jest zatem następujący:

(103)

Wobec braku uwag dotyczących interesu przemysłu Unii Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 223-226 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(104)

Wobec braku uwag dotyczących interesu importerów niepowiązanych Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 227-229 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(105)

Po wcześniejszym ujawnieniu środków tymczasowych zgłosił się dodatkowy użytkownik przewodów światłowodowych działający w sektorze telekomunikacyjnym, udzielając odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu dla użytkowników. Odpowiedź ta została przekazana długo po upływie wymaganych terminów i nie mogła zostać zweryfikowana. Użytkownik ten nie importował jednak przewodów światłowodowych z Indii i nie wyraził poparcia ani sprzeciwu wobec zaproponowanych środków. W każdym razie jego odpowiedź nie zawierała żadnych dodatkowych argumentów ani informacji na temat aspektów interesu Unii, które to argumenty lub informacje mogłyby wpłynąć na wnioski Komisji dotyczące interesu użytkowników.

(106)

W związku z tym Komisja podtrzymuje swój wniosek, że dochodzenie nie ujawniło żadnych informacji wskazujących, że środki antydumpingowe miałyby nieproporcjonalny negatywny wpływ na użytkowników.

(107)

Wobec braku innych uwag w tym zakresie Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 230-233 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(108)

Wobec braku uwag dotyczących dostaw na rynku unijnym Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 234-235 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(109)

Wobec braku uwag dotyczących sytuacji konkurencyjnej na rynku unijnym Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 236-239 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(110)

Wobec braku uwag dotyczących innych czynników Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywie 240 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(111)

Wobec braku uwag w odniesieniu do wniosków dotyczących interesu Unii Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 241-243 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(112)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii oraz uwzględniając art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych.

(113)

W związku z powyższym stawki ostatecznego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(114)

Jak zauważono w motywie 56, stwierdzono, że grupa HFCL nie stosuje dumpingu i w związku z tym jej wywóz jest wyłączony z zakresu środków.

(115)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą przedsiębiorstw, które były objęte dochodzeniem. Te stawki celne mają zatem zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego dochodzeniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem, wyprodukowanego przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie powinien podlegać powyższym stawkom, lecz stawce cła mającej zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z Indii”.

(116)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (15). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki należności celnej, która ma do niego zastosowanie, rozporządzenie dotyczące zmiany nazwy zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(117)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące właściwe stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych ma zastosowanie wyłącznie po przedstawieniu ważnej faktury handlowej organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Do czasu przedstawienia takiej faktury przywóz powinien podlegać cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z Indii”.

(118)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich powinny bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniającą wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(119)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu, w szczególności po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków, o ile spełnione zostaną odpowiednie warunki. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(120)

W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące całego pozostałego przywozu z Indii należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach niniejszego dochodzenia, ale również do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii produktu objętego postępowaniem w trakcie okresu objętego dochodzeniem.

(121)

Producenci eksportujący, którzy nie dokonywali wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem, powinni mieć możliwość złożenia wniosku do Komisji o objęcie ich stawką cła antydumpingowego ustaloną dla przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą. Komisja powinna przychylić się do tego wniosku pod warunkiem spełnienia trzech warunków. Nowy producent eksportujący musiałby wykazać, że: (i) nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem; (ii) nie jest powiązany z producentem eksportującym, który dokonywał takiego wywozu; oraz (iii) dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem po okresie objętym dochodzeniem lub przyjął nieodwołalne zobowiązanie umowne do wywozu znacznej ilości tego produktu.

(122)

Statystyki handlowe dotyczące przewodów światłowodowych są często wyrażane w km przewodów. Taka dodatkowa jednostka dla przewodów światłowodowych nie została jednak określona w Nomenklaturze scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (16). W związku z tym należy dopilnować, by w zgłoszeniu o dopuszczenie do obrotu podawano nie tylko wagę wyrażoną w kilogramach lub tonach, ale także ilość wyrażoną w km przewodów w przypadku przywozu produktu objętego postępowaniem. W przypadku kodów CN i TARIC należy podać km przewodów.

(123)

Ze względu na ustaloną wysokość marginesów dumpingu oraz zważywszy na poziom szkody, jaką poniósł przemysł Unii, należy dokonać ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych w formie tymczasowych ceł antydumpingowych nałożonych rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych do wysokości ustalonych na mocy niniejszego rozporządzenia.

(124)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2024/2509 (17), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(125)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,