(1)

Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym (zwana dalej „konwencją chicagowską”) regulująca międzynarodowy transport lotniczy weszła w życie dnia 4 kwietnia 1947 r. Na jej mocy ustanowiono Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO).

(2)

Wszystkie państwa członkowskie Unii są umawiającymi się państwami konwencji chicagowskiej oraz członkami ICAO, natomiast Unia ma status obserwatora w niektórych organach ICAO. W latach 2022-2025 w Radzie ICAO reprezentowanych jest sześć państw członkowskich.

(3)

Zgodnie z art. 37 lit. j) konwencji chicagowskiej Rada ICAO przyjmuje i zmienia co pewien czas, w miarę potrzeby, międzynarodowe normy oraz zalecane metody i zasady postępowania dotyczące procedur celnych i imigracyjnych. Zgodnie z art. 54 lit. l) konwencji chicagowskiej Rada ICAO może przyjmować międzynarodowe normy i zalecane metody postępowania i oznaczać je jako załączniki do tej konwencji.

(4)

Na swojej 233. sesji Rada ICAO ma przyjąć poprawkę nr 30 do załącznika 9 do konwencji chicagowskiej (zwaną dalej „poprawką nr 30”).

(5)

Głównym celem poprawki nr 30, zawartej w piśmie ICAO skierowanym do państw EC 6/3 - 24/67, jest poprawa jasności, a w konsekwencji spójności i skuteczności załącznika 9 do konwencji chicagowskiej (zwanego dalej „załącznikiem 9”).

(6)

Poprawka nr 30 obejmuje poprawki w rozdziale 1 („Definicje i zasady ogólne”), rozdziale 3 („Przylot i odlot osób oraz ich bagażu”) lit. C („Bezpieczeństwo dokumentów podróży”), lit. D („Dokumenty podróży”), lit. G („Karty wejścia na pokład i opuszczenia pokładu”) i lit. H („Kontrola dokumentów podróży”) oraz rozdziale 8 („Postanowienia dotyczące ułatwień”) lit. H („Handel ludźmi”) i lit. I („Nielegalny handel dziką fauną i florą”) załącznika 9.

(7)

Należy ustalić stanowisko, które ma być zajęte w imieniu Unii na forum Rady ICAO, ponieważ poprawka nr 30 będzie wiążąca na mocy prawa międzynarodowego zgodnie z art. 90 lit. a) konwencji chicagowskiej i ma znaczenie dla prawa Unii, mianowicie dla rozporządzeń Rady (WE) nr 2252/2004 (1) i (WE) nr 1683/95 (2). Zakres niniejszej decyzji powinien ograniczać się do treści poprawki nr 30, w zakresie, w jakim treść ta należy do obszaru, który w znacznej części objęty jest wspólnymi zasadami UE. Niniejsza decyzja nie powinna mieć wpływu na podział kompetencji między Unią i państwami członkowskimi w dziedzinie lotnictwa.

(8)

Zgodnie z art. 38 konwencji chicagowskiej każde państwo, które uważa za niemożliwe w praktyce zastosowanie się pod każdym względem do którychkolwiek z międzynarodowych norm lub zasad postępowania przyjętych przez ICAO albo całkowite dostosowanie wprowadzonych przez siebie przepisów lub metod postępowania do międzynarodowych norm i zasad postępowania, albo które uważa za konieczne wprowadzenie przepisów lub metod postępowania różniących się pod jakimkolwiek względem od przepisów i metod postępowania ustalonych zgodnie z normami międzynarodowymi, niezwłocznie podaje do wiadomości ICAO różnice między jego własną praktyką a praktyką ustaloną przez normy międzynarodowe.

(9)

Stanowisko, które ma zostać zajęte w imieniu Unii na 233. sesji Rady ICAO lub dowolnej kolejnej sesji w odniesieniu do przyjęcia proponowanych poprawek w rozdziale 1, rozdziale 3 lit. C, D, G i H oraz w rozdziale 8 lit. H oraz I załącznika 9, objętych poprawką nr 30 do tego załącznika, zawartych w piśmie ICAO skierowanym do państw EC 6/3 - 24/67, powinno polegać na poparciu tych poprawek. Stanowisko to powinno zostać wyrażone przez działające wspólnie w interesie Unii państwa członkowskie Unii będące członkami Rady ICAO.

(10)

Stanowisko, które ma zostać zajęte w imieniu Unii po przyjęciu przez Radę ICAO poprawki nr 30, co ma zostać ogłoszone przez Sekretarza Generalnego ICAO w drodze procedury pisma ICAO skierowanego do państw, powinno polegać na niezgłaszaniu sprzeciwu wobec tej poprawki i zgłoszeniu zastosowania się do niej. W przypadku gdy prawo unijne odbiegałoby od nowo zmienionych norm i zalecanych metod postępowania po przewidywanej dacie rozpoczęcia ich stosowania, należy zgłosić ICAO różnice pomiędzy prawem Unii a tymi normami i zalecanymi metodami postępowania. Stanowisko, które ma zostać zajęte w imieniu Unii w kwestii takich różnic powinno opierać się na pisemnym dokumencie przedłożonym przez Komisję Radzie do dyskusji i zatwierdzenia. Stanowisko to powinno zostać wyrażone przez wszystkie państwa członkowskie Unii działające wspólnie w jej interesie.

(11)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (3); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(12)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje. Ponieważ niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania - w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszej decyzji - podejmuje decyzję, czy dokona jej transpozycji do swego prawa krajowego,