(1)

W załączniku III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1009 (3) określono wymogi dotyczące etykietowania produktów nawozowych UE. Informacje, o których mowa w tym załączniku, należy umieszczać na etykiecie w formie fizycznej dołączonej do opakowania lub, w przypadku elementów etykietowania, których nie można podać na etykiecie ze względu na zbyt małe opakowanie, w oddzielnej ulotce dołączanej do opakowania (zwanych dalej „etykietą fizyczną”), natomiast do produktów bez opakowania dołączana jest ulotka. Wymogi dotyczące etykietowania odnoszą się do parametrów związanych z efektywnością agronomiczną produktów nawozowych UE, takich jak zawartość składników pokarmowych w nawozie, a także do innych parametrów związanych z takimi produktami, jak np. ich ilości. Wymogi dotyczące etykietowania obejmują również informacje niezbędne do ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska podczas stosowania produktów nawozowych UE, takie jak informacje niezbędne do prawidłowego stosowania dyrektywy Rady 91/676/EWG (4) oraz informacje niezbędne do prawidłowego obchodzenia się z takimi produktami i ich właściwego stosowania po zakupie, np. informacje o warunkach przechowywania.

(2)

Sposób etykietowania produktów nawozowych UE zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/1009 należy dostosować do zmian technologicznych i społecznych w zakresie cyfryzacji. Powinno się to odbywać bez uszczerbku dla jakości lub dostępności informacji oraz w celu zapewnienia lepszych informacji, przy jednoczesnym uwzględnieniu skutków i korzyści dla podmiotów gospodarczych i użytkowników końcowych.

(3)

Podanie informacji na etykiecie w formie cyfrowej (zwanej dalej „etykietą cyfrową”) przynosi wyraźne korzyści. Etykietowanie cyfrowe może usprawnić przekazywanie informacji na etykietach zarówno poprzez unikanie przeładowania etykiet fizycznych, jak i poprzez umożliwienie użytkownikom korzystania z różnych możliwości odczytu dostępnych wyłącznie w formatach cyfrowych, takich jak zwiększona czcionka, automatyczne wyszukiwanie, odczyt przez głośnik lub tłumaczenie na inne języki. Ponadto etykietowanie cyfrowe produktów nawozowych UE może przyczyniać się do ciągłych postępów w transformacji cyfrowej i ekologicznej europejskiego sektora rolnego przez ograniczanie odpadów opakowaniowych i ułatwianie rolnikom wypełniania obowiązków sprawozdawczych w odniesieniu do stosowania takich produktów. Etykietowanie cyfrowe może również prowadzić do skuteczniejszego zarządzania przez podmioty gospodarcze obowiązkami w zakresie etykietowania, ułatwiając im aktualizowanie informacji na etykietach i umożliwiając przekazywanie użytkownikom bardziej ukierunkowanych informacji. Chociaż stosowanie etykiet cyfrowych mogłoby rozwiązać problem ograniczeń przestrzeni w porównaniu z etykietami fizycznymi dzięki umożliwieniu śledzenia informacji i mogłoby obniżyć ceny nawozów dzięki obniżeniu kosztów etykietowania, należy unikać nieistotnych lub zbędnych informacji, aby zapewnić użytkownikom najlepszą jakość podstawowych informacji. Ponadto etykietowanie cyfrowe może przyczynić się do zmniejszenia kosztów etykietowania w całym łańcuchu dostaw, zważywszy, że etykiety produktów nawozowych UE mogą być zmieniane w następstwie transakcji między podmiotami gospodarczymi, zanim produkty te dotrą do użytkowników końcowych.

(4)

Etykietowanie cyfrowe może jednak również stwarzać nowe wyzwania. Możliwe jest na przykład, że etykietowanie cyfrowe stworzy problemy dla wrażliwych grup społecznych, w szczególności dla osób niemających umiejętności cyfrowych lub dostępu do urządzeń cyfrowych niezbędnych do uzyskania etykiet cyfrowych lub mających te umiejętności lub dostęp w niewystarczającym stopniu, a także dla osób z niepełnosprawnościami. Etykietowanie cyfrowe mogłoby utrudnić tym grupom łatwy dostęp do podstawowych informacji na temat efektywności agronomicznej produktów nawozowych UE, a także instrukcji bezpiecznego stosowania i ochrony zdrowia ludzi, zwierząt i roślin oraz ochrony środowiska, a tym samym pogłębić przepaść cyfrową. Etykietowanie cyfrowe należy zatem wprowadzić do rozporządzenia (UE) 2019/1009 pod pewnymi warunkami, a etykiety cyfrowe powinny być łatwo zrozumiałe i dostępne dla wrażliwych grup społecznych i osób z niepełnosprawnościami, z uwzględnieniem potrzeby zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi, zwierząt i roślin oraz ochrony środowiska, a także gotowości cyfrowej, bez nadmiernego wzrostu kosztów. Istotne jest, aby bezpieczeństwo użytkowników nie zostało narażone podczas procesu zwiększania przyjazności etykietowania dla użytkownika za pomocą środków cyfrowych oraz aby uwzględniono możliwości i umiejętności małych i średnich przedsiębiorstw w zakresie cyfryzacji etykiet.

(5)

Podmioty gospodarcze powinny zachować swobodę wyboru, czy chcą stosować etykietę cyfrową czy fizyczną. Zapewni to im elastyczność w wyborze przepisów najodpowiedniejszych do ich sytuacji. Szczególnie ważne jest, aby nie powodować nieuzasadnionych kosztów dla małych i średnich przedsiębiorstw, dla których etykietowanie cyfrowe może stanowić wyzwanie ze względu na mniejsze ilości lub mniej rodzajów produktów nawozowych UE, z którymi się zajmują. Ważne jest również wsparcie w formie programów poradnictwa i szkoleń, aby umożliwić takim przedsiębiorstwom rozwijanie umiejętności i zdolności w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

(6)

Decyzja o wprowadzeniu etykiety cyfrowej należy przede wszystkim do producentów i importerów, którzy są odpowiedzialni za spełnianie wymogów dotyczących etykietowania określonych w załączniku III do rozporządzenia (UE) 2019/1009. Jest to ważne, aby zapewnić im możliwość podejmowania świadomych decyzji dostosowanych do asortymentu produktów i docelowych klientów. Aby zmaksymalizować wykorzystanie etykiet cyfrowych, a tym samym usprawnić przekazywanie informacji użytkownikom, dystrybutorzy powinni jednak również być w stanie dokonać cyfryzacji etykiet produktów nawozowych UE, które udostępniają na rynku, na podstawie informacji dostarczonych przez producenta. Stosowanie etykiet cyfrowych powinno zapewniać spójny przepływ prawidłowych informacji w całym łańcuchu dostaw. Zakres etykietowania cyfrowego powinien zależeć od dwóch czynników: czy produkty nawozowe UE są udostępniane podmiotom gospodarczym, czy użytkownikom końcowym, oraz czy produkty są dostarczane z opakowaniem, czy bez niego.

(7)

Podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość podawania wszystkich elementów etykietowania, o których mowa w załączniku III do rozporządzenia (UE) 2019/1009, wyłącznie na etykiecie cyfrowej w przypadku produktów nawozowych UE dostarczanych innym podmiotom gospodarczym, w opakowaniu lub bez niego. Stosowanie etykiet cyfrowych w takich przypadkach może zmniejszyć odpady i koszty etykietowania w łańcuchu dostaw. Importerzy lub dystrybutorzy będą mieli możliwość umieszczenia etykiety fizycznej na produkcie nawozowym UE bezpośrednio w językach urzędowych niezbędnych w ich konkretnej sytuacji. Ponadto można uniknąć kosztów etykietowania w przypadku mieszania, pakowania lub przepakowywania produktów nawozowych UE, ponieważ produkty te można opatrzyć etykietą fizyczną tylko raz, zanim dotrą do użytkowników końcowych. Ponieważ takie produkty są dostarczane podmiotom gospodarczym, używanie wyłącznie etykiet cyfrowych nie wpływa na przekazywanie informacji użytkownikom końcowym. W przypadku gdy podmioty gospodarcze zdecydują się dostarczać oprócz etykiety cyfrowej etykietę fizyczną, powinny one mieć swobodę decydowania o tym, które elementy etykietowania umieścić na tej etykiecie fizycznej, zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/1009.

(8)

Etykiety fizyczne pozostają dla użytkowników końcowych preferowanym sposobem uzyskania kluczowych informacji na temat stosowania produktów nawozowych UE, ponieważ oferują one natychmiastowy, wiarygodny dostęp do informacji, gdyż są umieszczone na opakowaniach. Ponadto zdecydowana większość produktów nawozowych UE dostępnych na rynku jest stosowana przez użytkowników profesjonalnych, takich jak rolnicy i przedsiębiorstwa usług rolniczych. Mimo że użytkownicy profesjonalni są zaznajomieni ze stosowaniem produktów nawozowych i często korzystają z doradztwa w zakresie planów nawożenia, zazwyczaj należą do starszych grup wiekowych o niższym poziomie umiejętności cyfrowych i mogą napotykać trudności w dostępie do etykiet cyfrowych. Ponadto słabiej rozwinięte regiony wiejskie mogą mieć problemy z dostępem do internetu na polu lub w gospodarstwie.

(9)

W przypadku gdy podmioty gospodarcze decydują się na etykietowanie cyfrowe produktów nawozowych UE dostarczanych użytkownikom końcowym w opakowaniu, powinny zapewnić, aby minimalny zestaw kluczowych informacji na temat efektywności agronomicznej i stosowania produktu był dostępny również na etykiecie fizycznej. W tym kontekście oraz w odniesieniu do innych przepisów dotyczących produktów udostępnianych w opakowaniu opakowanie powinno zawierać nie więcej niż 1 000 kg zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 142/2011 (5) w celu zapewnienia, aby większe ilości, zwykle wykorzystywane do celów przemysłowych, były traktowane inaczej niż opakowania zwykle dostarczane konsumentom. Na potrzeby rozporządzenia (UE) 2019/1009 produkty dostarczane w opakowaniach w ilości przekraczającej ten limit należy uznawać za dostarczane bez opakowania. Pozwoli to również stawić czoło wyzwaniom, z którymi mogą mieć do czynienia wrażliwe grupy społeczne. Szczegółowe informacje, które podmioty gospodarcze powinny móc podawać wyłącznie na etykiecie cyfrowej, powinny zatem odzwierciedlać obecny stan cyfryzacji społeczeństwa i szczególną sytuację użytkowników produktów nawozowych UE oraz powinny uwzględniać zróżnicowanie bazy użytkowników. Aby wszyscy użytkownicy końcowi mogli dokonywać świadomych wyborów przed nabyciem produktów nawozowych UE oraz aby zapewnić bezpieczne obchodzenie się z takimi produktami i ich stosowanie przez wszystkie grupy użytkowników końcowych, na etykiecie fizycznej zawsze należy zamieszczać informacje dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia ludzi, zwierząt i roślin oraz ochrony środowiska, a także minimum informacji na temat efektywności agronomicznej produktów nawozowych UE oraz ich zawartości i prawidłowego stosowania. Etykiety cyfrowe mogłyby również zawierać informacje na temat emisji gazów cieplarnianych związanych z procesem produkcji, wpływu nawozu, w tym jego procesu produkcji, na środowisko oraz efektywności agroekologicznej. W rozporządzeniu (UE) 2019/1009 należy wyraźnie wskazać, które informacje można podawać wyłącznie w formie cyfrowej.

(10)

W przypadku produktów nawozowych UE dostarczanych bez opakowania podmioty gospodarcze mają obowiązek zapewniać elementy etykietowania w postaci ulotki w celu zapewnienia, aby nawet bez bezpośredniego opakowania użytkownicy, w tym osoby niemające podstawowych umiejętności czytania i pisania, nadal mieli dostęp do najważniejszych informacji. W przeciwieństwie do etykiet fizycznych ulotka nie jest fizycznie związana z samym produktem, a zatem nie oferuje natychmiastowego dostępu do informacji istotnych dla produktu podczas obchodzenia się z nim. Ulotka powinna zatem służyć jako pomost między produktem a użytkownikiem, zapewniając, aby istotne szczegóły nie zostały utracone. Podawanie tych samych elementów etykietowania w formacie cyfrowym obejmowałoby dostosowanie sposobu uzyskiwania informacji. Takie dostosowanie byłoby uzasadnione, gdy ryzyko dla użytkowników zostanie odpowiednio uwzględnione i ograniczone. Format cyfrowy powinien być elastyczny, zharmonizowany i aktualizowany w czasie rzeczywistym oraz zapewniać użytkownikom dostęp do najbardziej aktualnych informacji. Podmioty gospodarcze powinny zatem mieć możliwość podawania wszystkich elementów etykietowania, o których mowa w załączniku III do rozporządzenia (UE) 2019/1009, wyłącznie na etykiecie cyfrowej w przypadku produktów nawozowych UE dostarczanych bez opakowania. W przypadku gdy podmioty gospodarcze zdecydują się dostarczać oprócz etykiety cyfrowej ulotkę, powinny one mieć swobodę decydowania o tym, które elementy etykietowania chcą umieścić na tej ulotce.

(11)

Aby zapewnić równe warunki działania podmiotom gospodarczym udostępniającym na rynku produkty nawozowe UE oraz chronić użytkowników końcowych w czasie obchodzenia się z takimi produktami, należy ustanowić zharmonizowane wymogi dotyczące etykietowania cyfrowego.

(12)

W celu zapewnienia, aby użytkownicy uzyskiwali wszystkie niezbędne elementy etykietowania na etykiecie cyfrowej i nie musieli zestawiać informacji zarówno z etykiety fizycznej, jak i cyfrowej, należy zobowiązać podmioty gospodarcze stosujące etykietę cyfrową do umieszczenia na niej wszystkich takich elementów etykietowania, nawet jeżeli są one również podane na etykiecie fizycznej, tak by zapewnić jedno źródło wszystkich niezbędnych informacji. Ponieważ informacje umożliwiające użytkownikom końcowym identyfikację producenta i importera produktów nawozowych UE i skontaktowanie się z nimi są istotne, etykiety cyfrowe powinny również zawierać takie informacje, ponieważ konieczne jest posiadanie bezpośredniej linii komunikacyjnej w celu zwiększenia zaufania i przejrzystości, a podanie ich w formie cyfrowej ułatwi stworzenie powiązania produktu z etykietą cyfrową, a także między producentem lub importerem a użytkownikiem końcowym. Ponadto biorąc pod uwagę, że produkty nawozowe również wprowadza się do obrotu jako produkty niezharmonizowane, kluczowe jest, aby na etykiecie cyfrowej umieścić oznakowanie CE i odpowiednie odniesienie do jednostki notyfikowanej, tak aby użytkownicy końcowi mogli wywnioskować z samej etykiety cyfrowej, że produkt jest wprowadzany do obrotu zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/1009. Aby jednak ułatwić aktualizację niektórych informacji przekazywanych przez producentów, które są często zmieniane i nie są wykorzystywane na co dzień przez użytkowników końcowych, w szczególności numer partii i datę produkcji, producenci powinni mieć możliwość przekazywania tych informacji w formie fizycznej albo cyfrowej. Taka elastyczność powinna prowadzić do szybszej i dokładniejszej aktualizacji. Podmioty gospodarcze powinny mieć również możliwość nieumieszczania ilości na etykiecie cyfrowej, jeżeli została już podana w formie fizycznej, biorąc pod uwagę, że element ten może ulec zmianie w całym łańcuchu dostaw lub może różnić się w zależności od transakcji w przypadku produktów dostarczanych bez opakowania. Przypomina się, że istotne jest również, aby użytkownik końcowy dysponował niezbędnymi informacjami, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/988 (6), aby móc zidentyfikować osobę odpowiedzialną za produkty wprowadzane do obrotu w Unii i skontaktować się z nią.

(13)

Ponieważ etykiety cyfrowe, podobnie jak etykiety fizyczne, są środkiem przekazywania użytkownikom obowiązkowych informacji na temat produktów nawozowych UE, podmioty gospodarcze powinny zapewnić bezpłatny dostęp do etykiet cyfrowych przez okres 10 lat od daty wprowadzenia danego produktu nawozowego UE do obrotu. Ponadto, aby zwiększyć szanse, że użytkownicy uzyskają informacje, informacje podane na etykiecie cyfrowej powinny być łatwo dostępne dla użytkowników końcowych w Unii za pośrednictwem powszechnie stosowanych technologii cyfrowych kompatybilnych ze wszystkimi głównymi systemami operacyjnymi i przeglądarkami, dostęp do etykiety powinien być zapewniony bez hasła, rejestracji ani szczególnej aplikacji oraz należy uwzględnić potrzeby wrażliwych grup społecznych. Nośnik danych powinien prowadzić bezpośrednio do etykiety cyfrowej, bez konieczności uprzedniej rejestracji, przeglądania strony internetowej, pobierania lub instalowania aplikacji lub podania hasła, a dostęp do informacji nie powinien być uzależniony od obszaru geograficznego na terytorium Unii. Podmioty gospodarcze nie powinny łączyć informacji wymaganych rozporządzeniem (UE) 2019/1009 z innymi informacjami, których wymogi tego rozporządzenia nie obejmują, takimi jak informacje marketingowe lub handlowe. Etykiety cyfrowe nie mają ograniczeń przestrzeni typowych dla etykiet fizycznych umieszczanych na opakowaniu, dlatego ważne jest, aby elementy etykietowania podawane zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/1009 były skoncentrowane w jednym miejscu zamiast umieszczania ich razem z innymi informacjami dostarczanymi przez podmioty gospodarcze, co utrudniłoby ich znalezienie. Aby jeszcze bardziej ograniczyć wyzwania, przed którymi mogą stanąć wrażliwe grupy społeczne, w szczególności osoby z niepełnosprawnościami, podmioty gospodarcze powinny również zapewnić, aby etykiety cyfrowe były prezentowane w sposób uwzględniający potrzeby takich grup. Jednocześnie fakt, że etykiety cyfrowe nie mają ograniczeń przestrzeni, umożliwia również przekazanie dodatkowych informacji na temat stosowania produktu nawozowego UE, takich jak zalecenia i najlepsze praktyki mające na celu ograniczenie utraty składników odżywczych. Podmioty gospodarcze powinny zatem mieć możliwość podawania takich informacji na etykiecie cyfrowej.

(14)

Biorąc pod uwagę zarówno interes użytkowników w zakresie dostępu do informacji o produktach nawozowych UE o stosunkowo długim okresie trwałości, jak i interes podmiotów gospodarczych w zakresie unikania niepotrzebnych kosztów, podmioty gospodarcze powinny zapewnić dostępność etykiety cyfrowej przez 10 lat od daty wprowadzenia do obrotu produktu nawozowego UE.

(15)

Aby ograniczyć potencjalne ryzyko, jakie dla wrażliwych grup społecznych może spowodować niedostępność etykiety cyfrowej, zwłaszcza w przypadku produktów nawozowych UE dostarczanych użytkownikom końcowym bez opakowania, w przypadku gdy wszystkie elementy etykietowania można podać w formie cyfrowej, podmioty gospodarcze powinny być odpowiedzialne za dostarczenie elementów etykietowania tym użytkownikom końcowym za pomocą innych środków na ich żądanie. Potencjalni użytkownicy końcowi powinni mieć prawo, niezależnie od zakupu, do otrzymywania informacji za pomocą alternatywnych środków w celu podjęcia świadomej decyzji. W każdym przypadku, gdy etykieta cyfrowa jest czasowo niedostępna, informacje należy podawać za pomocą alternatywnych środków nawet bez stosownego żądania. Ponadto w przypadku produktów dostarczanych użytkownikom końcowym bez opakowania i wyłącznie z etykietą cyfrową informacje podane na etykiecie zgodnie z załącznikiem III do rozporządzenia (UE) 2019/1009 powinny również znajdować się w widocznym miejscu w punkcie sprzedaży w obiekcie. Pomoże to zapewnić, aby potencjalni użytkownicy końcowi byli odpowiednio informowani, i umożliwi im dokonanie świadomego zakupu. Zapewniłoby to również bezpośredni dostęp do informacji istotnych dla ochrony zdrowia ludzi, zwierząt i roślin oraz ochrony środowiska, takich jak informacje na temat zawartości azotu wymagane do wdrożenia przepisów krajowych transponujących dyrektywę Rady 91/676/EWG.

(16)

Wymogi dotyczące dokumentacji technicznej określone w załączniku IV do rozporządzenia (UE) 2019/1009 należy tak dostosować, aby uwzględnić wprowadzenie etykiet cyfrowych. Biorąc pod uwagę zmieniający się charakter platform cyfrowych i potrzebę spójnej dostępności, dostosowania te należy okresowo poddawać przeglądowi. Ponadto biorąc pod uwagę możliwość dostarczania wyłącznie etykiety cyfrowej w odniesieniu do produktów nawozowych UE udostępnianych przedsiębiorstwom zajmującym się mieszaniem, w celu ułatwienia nadzoru rynku dokumentacja techniczna produktów nawozowych mieszanych powinna zawierać wzór informacji na temat składowych produktów nawozowych UE podany w załączniku III do rozporządzenia (UE) 2019/1009 w celu zapewnienia wszystkim zainteresowanym stronom jasnego zrozumienia składników produktu i ich pochodzenia.

(17)

W celu zapewnienia aktualności rozporządzenia (UE) 2019/1009 zgodnie z postępem technicznym, nowymi dowodami naukowymi i rozwojem cyfryzacji społeczeństwa należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do uzupełnienia wymogów dotyczących etykietowania cyfrowego i do zmiany załącznika III do tego rozporządzenia w zakresie elementów etykietowania, jakie podmioty gospodarcze udostępniające użytkownikom końcowym produkty nawozowe UE w opakowaniu mogą umieszczać wyłącznie na etykiecie cyfrowej. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (7). Szczególnie ważne jest również, aby podczas prac przygotowawczych Komisja uwzględniła opinie wszystkich zainteresowanych stron. W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(18)

Przy ustanawianiu bardziej szczegółowych przepisów dotyczących etykietowania cyfrowego Komisja powinna zwrócić szczególną uwagę na inne przepisy unijne dotyczące przekazywania informacji o produktach lub substancjach i mieszaninach w formacie cyfrowym. Powinna istnieć możliwość dostępu w jednej przestrzeni cyfrowej do wszystkich informacji wymaganych na podstawie różnych przepisów unijnych, tak aby użytkownicy mieli łatwy dostęp do wszystkich niezbędnych informacji. Uprościłoby to doświadczenia użytkowników i zwiększyłoby zaufanie do cyfrowych źródeł informacji. Ponadto zapewniłoby to bardziej kompleksowy i przyjazny dla użytkownika interfejs, promujący przejrzystość dla konsumentów i podejmowanie świadomych decyzji.

(19)

Przy podejmowaniu decyzji o tym, które elementy etykietowania mogą być dostarczane wyłącznie w formie cyfrowej przez podmioty gospodarcze udostępniające na rynku użytkownikom końcowym produkty nawozowe UE w opakowaniu, Komisja powinna wziąć pod uwagę poziom gotowości cyfrowej wśród użytkowników tych produktów oraz potrzebę utrzymania bezpieczeństwa stosowania takich produktów dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin oraz dla środowiska, jak również potrzebę zapewnienia dostępności etykiety cyfrowej przez okres 10 lat od daty wprowadzenia produktu nawozowego UE do obrotu. Ponadto należy wziąć pod uwagę zmieniający się krajobraz cyfrowy, zapewniając, aby etykietowanie cyfrowe pozostało dostępne i przyjazne dla użytkownika, zgodnie z postępem technologicznym. Kluczowe znaczenie ma ocena informacji zwrotnych od użytkowników końcowych i zainteresowanych stron w celu zapewnienia, aby system etykietowania cyfrowego odpowiadał ich potrzebom i uwzględniał wszelkie pojawiające się obawy.

(20)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1009.

(21)

Biorąc pod uwagę, że w niniejszym rozporządzeniu wprowadza się możliwość spełniania wszystkich lub części wymogów dotyczących etykietowania określonych w załączniku III do rozporządzenia (UE) 2019/1009 wyłącznie za pomocą etykiet cyfrowych, jego stosowanie należy odroczyć, aby zapewnić wystarczająco dużo czasu na opracowanie dodatkowych wymogów dotyczących etykietowania cyfrowego.

(22)

Ponieważ cele szczegółowe niniejszego rozporządzenia, mianowicie poprawa czytelności etykiet produktów nawozowych UE oraz ułatwienie zarządzania takimi etykietami przez podmioty gospodarcze w celu zagwarantowania funkcjonowania rynku wewnętrznego, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki tych celów możliwe jest lepsze osiągnięcie ich na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,

1)

w części I wprowadza się następujące zmiany:

2)

w części II wprowadza się następujące zmiany:

1)

w sekcji „MODUŁ A - WEWNĘTRZNA KONTROLA PRODUKCJI” w pkt 2.2 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w sekcji „MODUŁ A1 - WEWNĘTRZNA KONTROLA PRODUKCJI ORAZ TESTOWANIE PRODUKTÓW POD NADZOREM” w pkt 2.2 wprowadza się następujące zmiany:

3)

w sekcji „MODUŁ B - BADANIE TYPU UE” w pkt 2.2 wprowadza się następujące zmiany:

4)

w sekcji „MODUŁ D1 - ZAPEWNIENIE JAKOŚCI PROCESU PRODUKCJI” w pkt 2.2 wprowadza się następujące zmiany: