Akt prawny
oczekujący
Wersja oczekująca od 2024-10-17
Wersja oczekująca od 2024-10-17
oczekujący
Alerty
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2024/2493
z dnia 23 września 2024 r.
zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2066 w odniesieniu do aktualizacji monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE (1), w szczególności jej art. 14 ust. 1 i art. 30f ust. 5,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) | Dyrektywa 2003/87/WE ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii (EU ETS) została poddana rewizji i zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/959 (2) w celu dostosowania jej do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 (3) ustanawiającego cel redukcji emisji netto o co najmniej 55 % do 2030 r. w porównaniu z 1990 r. |
(2) | W następstwie zmiany dyrektywy 2003/87/WE dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/958 (4) i dyrektywą (UE) 2023/959 należy zmienić rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2066 (5) w celu uwzględnienia niezbędnych definicji i szczegółowych ustaleń dotyczących monitorowania i raportowania emisji z paliw odnawialnych pochodzenia niebiologicznego i pochodzących z recyklingu paliw węglowych, a także w celu zapewnienia właściwego dostosowania do kryteriów zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych określonych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 (6) w zakresie monitorowania i raportowania emisji z transportu CO2 środkami innymi niż rurociągi do geologicznego składowania, emisji z działań lotniczych, w tym monitorowania i raportowania skutków innych niż CO2 emisji lotniczych, emisji pochodzących z transportu, emisji pochodzących z nowego systemu handlu uprawnieniami do emisji w odniesieniu do budynków, transportu drogowego i przemysłu nieobjętego ETS. |
(3) | W ramach nowego systemu handlu uprawnieniami do emisji w odniesieniu do sektora budowlanego, sektora transportu drogowego i sektorów dodatkowych konieczne jest, aby w definicji „konsumenta końcowego” w art. 3 pkt 69 zawrzeć bardziej szczegółowe odniesienie do definicji podmiotu objętego regulacją w art. 3 lit. ae) dyrektywy 2003/87/WE. |
(4) | Art. 5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 należy odpowiednio zmienić, aby uwzględnić fakt, że aby monitorowanie i raportowanie było kompletne, powinno obejmować wszystkie emisje z procesów technologicznych i emisje pochodzące ze spalania w instalacji stacjonarnej ze wszystkich źródeł emisji i strumieni materiałów wsadowych należących do rodzajów działań wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE oraz innych czynności bezpośrednio związanych zgodnie z art. 3 lit. e) tej dyrektywy. |
(5) | Aby poprawić jakość informacji na temat biomasy, paliw odnawialnych pochodzenia niebiologicznego (RFNBO), pochodzących z recyklingu paliw węglowych (RCF) i syntetycznych paliw niskoemisyjnych, a także aby ułatwić raportowanie na szczeblu krajowym na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 (7), operatorzy powinni monitorować i zgłaszać emisje z frakcji węgla nieobjętej współczynnikiem zero i frakcji węgla o współczynniku zero tych paliw jako pozycje uzupełniające w raportach na temat wielkości emisji. W tym celu w odniesieniu do każdego odpowiedniego strumienia materiałów wsadowych zgodnie z metodyką standardową obliczania na podstawie art. 24 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 oraz metodyką bilansu masowego zgodnie z art. 25 tego rozporządzenia należy określić i raportować parametry dotyczące biomasy, RFNBO i RCF lub syntetycznych paliw niskoemisyjnych o współczynniku zero i nieobjętych współczynnikiem zero. Konieczne są szczegółowe przepisy dotyczące określania współczynników obliczeniowych opartych na składzie w odniesieniu do biomasy, RFNBO i RCF oraz syntetycznych paliw niskoemisyjnych o współczynniku zero i nieobjętych współczynnikiem zero, w tym frakcji węgla o współczynniku zero i nieobjętej współczynnikiem zero. |
(6) | Ważne jest, aby operatorzy określali zawartość węgla o współczynniku zero w strumieniach wyjściowych, aby uniknąć systematycznego niedoszacowania wielkości całkowitych emisji w systemie bilansu masowego w sytuacji, gdy węgiel o współczynniku zero jest zawarty w strumieniach wejściowych i wyjściowych. Należy niezbicie wykazać, że uniknięto niedoszacowania i że całkowita masa frakcji węgla o współczynniku zero w materiałach wyjściowych stanowi równoważnik całkowitej masy frakcji o współczynniku zero w materiałach wsadowych. |
(7) | W dyrektywie 2003/87/WE zmienionej dyrektywą (UE) 2023/959 wskazano, że współczynnik emisji biomasy wynosi zero, jeżeli biomasa spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do wykorzystania paliw z biomasy ustanowione dyrektywą (UE) 2018/2001, z uwzględnieniem wszelkich koniecznych dostosowań do zastosowania na mocy dyrektywy 2003/87/WE, jak określono w aktach wykonawczych, o których mowa w art. 14 tej dyrektywy. Art. 38 ust. 5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 należy odpowiednio zmienić, aby doprecyzować warunki, na jakich można stosować współczynnik zero do emisji z biomasy, oraz dostosować je do zmienionej dyrektywy (UE) 2018/2001. W przypadku gdy odpowiednie kryteria zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych nie mają zastosowania do określonego rodzaju biomasy, można bezpośrednio uznać, że biomasa ta ma współczynnik zero. Również w tym przypadku jednak podmioty gospodarcze powinny wykazać, że kryteria te nie mają zastosowania. Ocena dowodu zastosowalności i dowodu zrównoważoności jest zasadniczym elementem weryfikacji, w ramach której weryfikator sprawdza prawidłowe stosowanie metodyki monitorowania, w tym zerowania współczynnika emisji biomasy. W przypadku gdy zastosowanie mają kryteria zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych określone w art. 29 ust. 2-7 i 10, zgodność z tymi kryteriami jest niezbędnym warunkiem zerowania współczynnika emisji. Biomasę, która w tym przypadku nie spełnia kryteriów, należy traktować jako paliwo kopalne. Zerowanie współczynnika emisji w ramach EU ETS różni się od systemów wsparcia zdefiniowanych w art. 2 pkt 5 dyrektywy (UE) 2018/2001. |
(8) | Art. 31a zmienionej dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 (8) przewiduje utworzenie unijnej bazy danych celem umożliwienia śledzenia ciekłych i gazowych paliw odnawialnych, pochodzących z recyklingu paliw węglowych i syntetycznych paliw niskoemisyjnych („unijna baza danych”). Unijna baza danych powinna w pełni funkcjonować do dnia 21 listopada 2024 r. W przypadku gdy wymagana jest zgodność z kryteriami zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych określonymi w art. 29 ust. 2-7 i 10 dyrektywy (UE) 2018/2001 w odniesieniu do biomasy oraz w art. 29a tej dyrektywy w odniesieniu do ciekłych i gazowych paliw odnawialnych i RCF, wymaga się przedstawienia dowodu zrównoważoności zgodnie z art. 30 i 31 tej dyrektywy. Aby ułatwić ten proces i zmniejszyć obciążenie administracyjne, państwa członkowskie powinny móc polegać na dostarczonych przez operatorów EU ETS, operatorów statków powietrznych i podmioty objęte regulacją dowodach pochodzących z unijnej bazy danych dotyczących transakcji związanych z każdą ilością paliwa, którą zakupiono i wykorzystano w roku sprawozdawczym, powiązanej z anulowaniem odpowiedniej ilości w unijnej bazie danych. Jeżeli w późniejszym okresie zostanie stwierdzona niezgodność w zakresie dowodu zrównoważoności anulowanych ilości w bazach danych, właściwy organ odpowiednio koryguje zweryfikowane emisje. |
(9) | Zgodnie z art. 33 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 pobrane próbki muszą być reprezentatywne dla odpowiedniej partii lub okresu dostawy i wolne od błędu systematycznego. W przypadku stosowania ciągłego pobierania próbek ze strumienia spalin częstotliwość analiz powinna być dostosowana do tego procesu i obejmować cały rok sprawozdawczy bez przerw. |
(10) | Dyrektywą (UE) 2023/959 rozszerzono zakres działań wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE w odniesieniu do rafinacji oleju, produkcji żelaza, produkcji tlenku glinu, produkcji wodoru oraz transportu CO2 środkami innymi niż rurociągi. Załączniki do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 należy zaktualizować, aby zapewnić spójność z załącznikiem I do dyrektywy 2003/87/WE. |
(11) | W dyrektywie 2003/87/WE uznaje się potencjalną rolę RCF i RFNBO w ograniczaniu emisji gazów cieplarnianych w sektorach, w których trudno jest obniżyć emisyjność. Aby przyczynić się do dekarbonizacji, ograniczenie przez nie emisji gazów cieplarnianych musi osiągnąć minimalny poziom określony w art. 29a dyrektywy (UE) 2018/2001, a do jego obliczenia należy stosować metodykę określoną w akcie przyjętym na podstawie tego artykułu. |
(12) | W produkcji RCF lub RFNBO, których skład chemiczny zawiera węgiel, takich jak e-nafta lub e-metanol, konieczne jest użycie surowca węglowego. Do czasu objęcia opłatami za emisję gazów cieplarnianych wszystkich etapów cyklu życia produktu, w którym wykorzystywany jest wychwytywany dwutlenek węgla, w szczególności na etapie spalania odpadów, poleganie na naliczaniu emisji w momencie ich uwolnienia z produktów do atmosfery skutkowałoby niedoszacowaniem wielkości emisji. Jeżeli RFNBO lub RCF wytwarza się z CO2 wychwytywanego w ramach działalności objętej dyrektywą 2003/87/WE, emisje należy uwzględnić w ramach tej działalności. Aby uniknąć podwójnego liczenia i podwójnej płatności za te same emisje, współczynnik emisji CO2 pochodzących z RCF i RFNBO, które spełniają kryteria określone w dyrektywie (UE) 2018/2001, powinien wynosić zero. |
(13) | Syntetyczne paliwa niskoemisyjne muszą być zgodne z kryteriami ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określonymi w art. 2 pkt 13 dyrektywy (UE) 2024/1788 w sprawie wspólnych zasad rynków wewnętrznych gazu odnawialnego, gazu ziemnego i wodoru. W produkcji syntetycznych paliw niskoemisyjnych niezbędne jest stosowanie surowców węglowych. Z zastrzeżeniem przeglądu w odniesieniu do węgla o współczynniku zero spalanego w instalacjach, które są wyłączone z EU ETS ze względu na duże wykorzystanie biomasy zgodnie z pkt 1 załącznika I, aby uniknąć podwójnego liczenia w EU ETS zgodnie z art. 5 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2066, emisje z syntetycznego paliwa niskoemisyjnego powinny mieć współczynnik zero, jeżeli zawartość węgla w paliwach wynika z EU ETS i w związku z tym została uwzględniona, również w przypadku, gdy jest to węgiel o współczynniku emisji zero. Emisje pochodzące z syntetycznych paliw niskoemisyjnych o innej zawartości węgla należy traktować jako emisje z odpowiadających im paliw kopalnych. Należy ustanowić zasady określania frakcji syntetycznych paliw niskoemisyjnych o współczynniku zero. |
(14) | Uznaje się, że ograniczenie emisji gazów cieplarnianych wynikające z RCF lub RFNBO, które nie spełniają wymogów ograniczania emisji gazów cieplarnianych określonych w art. 29a dyrektywy (UE) 2018/2001, jest niewystarczające w porównaniu z paliwami kopalnymi. W związku z tym emisje powstałe w wyniku spalania takich RCF lub RFNBO należy traktować jako emisje z odpowiadających im paliw kopalnych. Paliwa kopalne można mieszać z RCF lub RFNBO, trzeba zatem wprowadzić zasady określania frakcji RCF lub RFNBO o współczynniku zero. |
(15) | W rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2018/2066 należy określić metodykę monitorowania, która ma mieć zastosowanie do emisji z RCF, RFNBO i syntetycznych paliw niskoemisyjnych o współczynniku zero. Należy uwzględnić przepisy dotyczące odliczania całkowitych emisji RCF, RFNBO i syntetycznych paliw niskoemisyjnych o współczynniku zero w przypadku, gdy do określania całkowitych emisji CO2 operator stosuje metodykę opartą na pomiarach. Opracowując systemy wsparcia w odniesieniu do paliw odnawialnych lub niskoemisyjnych, państwa członkowskie zachowują prawo do określenia, w jaki sposób zachęcać do stosowania różnych RFNBO, RCF lub syntetycznych paliw niskoemisyjnych. |
(16) | Dodatkowo, stosując metodykę opartą na pomiarach w odniesieniu do paliw i materiałów zawierających biomasę, należy dodać warunki, gdy frakcja biomasy jest równa frakcji biomasy o współczynniku zero. Należy też wyjaśnić, co się stanie w przypadku, gdy warunki te nie zostaną spełnione; operator powinien wówczas przestrzegać wprowadzonych przepisów dotyczących podejścia opartego na obliczeniach. |
(17) | W przypadku gdy proponowana przez instalację metodyka zakłada ciągłe pobieranie próbek ze strumienia spalin, a jednocześnie instalacja stacjonarna zużywa gaz ziemny z sieci, wówczas aby uniknąć podwójnego liczenia emisji, zawartość CO2 pochodzącego z biogazu należy określić w drodze analizy laboratoryjnej i ilość tę należy odpowiednio odjąć od całkowitej wartości CO2 o współczynniku zero, uprzednio określonej za pomocą podejścia opartego na obliczeniach. |
(18) | W dyrektywie 2003/87/WE nie przewiduje się ujemnych emisji gazów cieplarnianych. Aby uniknąć generowania ujemnych emisji, operator nie powinien odejmować od swoich emisji CO2 pochodzącego z paliw o współczynniku zero. Aby zapewnić przejrzystość i prostotę w przypadku wychwytywania emisji z połączenia źródeł o współczynniku zero i nieobjętych współczynnikiem zero, należy na podstawie stosunku emisji o współczynniku zero i emisji nieobjętych współczynnikiem zero ustalić ilość CO2 pochodzącego ze źródeł nieobjętych współczynnikiem zero, którą można odjąć od emisji generowanych przez operatora. |
(19) | Działania „transport gazów cieplarnianych w celu ich geologicznego składowania” i „geologiczne składowanie gazów cieplarnianych” wymienione w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE obejmują całość CO2 transportowanego i składowanego w składowisku dopuszczonym na mocy dyrektywy 2009/31/WE, niezależnie od geograficznego i fizycznego pochodzenia CO2. Aby uniknąć wszelkich luk w ramach monitorowania i raportowania oraz by stworzyć zachęty do minimalizowania wycieków przez operatorów infrastruktury transportu CO2 lub składowiska CO2, należy doprecyzować, że operatorzy ci powinni monitorować i zgłaszać wszelkie emisje ze wszystkich ilości CO2 przeznaczonych do geologicznego składowania, w tym emisje z działalności nieobjętej zakresem dyrektywy 2003/87/WE. |
(20) | Oczekuje się, że CO2 przeznaczony do geologicznego składowania będzie transportowany różnymi rodzajami transportu, zatem dyrektywą (UE) 2023/959 rozszerzono zakres działalności polegającej na „transporcie gazów cieplarnianych w celu ich geologicznego składowania” określonej w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE na każdy rodzaj transportu. W związku z tym należy przeprowadzić przegląd przepisów dotyczących monitorowania i raportowania w odniesieniu do działalności w postaci transportu CO2, aby zapewnić, że mają one zastosowanie do infrastruktury transportu CO2 z wykorzystaniem dowolnych rodzajów transportu. W przypadku gdy dany rodzaj transportu ujęto również w innej działalności w dyrektywie 2003/87/WE, emisje z takiego innego rodzaju działalności na podstawie tej dyrektywy należy wyłączyć z zakresu działań w postaci transportu CO2, aby uniknąć podwójnego liczenia emisji. |
(21) | Transport CO2 w celu geologicznego składowania może odbywać się na duże odległości. W związku z tym CO2 może być tranzytowe przez długi okres. W takich przypadkach operatorowi infrastruktury transportu CO2 należy zapewnić możliwość odliczenia od emisji, które należy zgłosić w danym roku, tych ilości CO2, które nadal są tranzytowe dnia 31 grudnia tego roku, pod warunkiem że CO2 dotrze do miejsca przeznaczenia i zostanie przeniesione do składowiska lub innej instalacji EU ETS do dnia 31 stycznia następnego roku. |
(22) | W przekształconej dyrektywie 2003/87/WE zmieniono definicję emisji, tak aby obejmowała ona również gazy cieplarniane, które nie są bezpośrednio uwalniane do atmosfery. W związku z tym należy je również uznać za emisje w ramach EU ETS, chyba że są one składowane w składowisku zgodnie z dyrektywą 2009/31/WE lub są trwale związane chemicznie w produkcie, tak że nie przedostają się do atmosfery przy normalnym użytkowaniu ani przy jakiejkolwiek normalnej działalności mającej miejsce po zakończeniu cyklu życia produktu. W związku z tym załączniki do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066 należy odpowiednio zaktualizować, aby uwzględnić w nich gazy cieplarniane uwalniane w sposób inny niż bezpośrednio do atmosfery, a zarazem uniknąć podwójnego liczenia emisji w przypadku, gdy gazy cieplarniane, które nie są uwalniane bezpośrednio do atmosfery, są ponownie wykorzystywane w tej samej instalacji lub w innych instalacjach objętych systemem EU ETS. Aby uniknąć nadmiernych zakłóceń w instalacjach, których dotyczą te zmiany, ich zastosowanie należy odroczyć do dnia 1 stycznia 2025 r., aby zapewnić wystarczająco dużo czasu na wprowadzenie niezbędnych dostosowań. |
(23) | Aby określić współczynnik utleniania lub konwersji strumienia materiałów wsadowych, tlenek węgla (CO) emitowany do atmosfery należy uznać za molową równoważną ilość CO2. CO, który w inny sposób jest przenoszony w produkcie lub jako surowiec, nie uznaje się za emisję objętą zakresem dyrektywy 2003/87/WE. |
(24) | Art. 12 ust. 3b dyrektywy 2003/87/WE stanowi, że umarzanie uprawnień nie jest konieczne w odniesieniu do emisji gazów cieplarnianych, które uznaje się za wychwycone i wykorzystane w taki sposób, aby były związane chemicznie w produkcie, tak że nie przedostają się one do atmosfery przy normalnym użytkowaniu, wliczając w to wszelkie normalne czynności mające miejsce po końcu przydatności produktu do użycia. Należy włączyć ogólny przepis umożliwiający operatorom określanie i odejmowanie od swoich emisji ilości CO2, który uznaje się za trwale związany chemicznie w produkcie wymienionym w akcie delegowanym przyjętym na podstawie art. 12 ust. 3b dyrektywy 2003/87/WE, zastępując przepis, który umożliwił odejmowanie CO2 uznanego za chemicznie związany w wytrąconym węglanie wapnia. |
(25) | Mając na uwadze art. 14 ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE, ramy monitorowania, raportowania i weryfikacji skutków emisji innych niż CO2 stanowią samodzielne i odrębne zadanie w stosunku do ustalania opłat za emisję gazów cieplarnianych. Od 1994 r. w UE trwają działania w zakresie badań i innowacji dotyczące wpływu i rozwiązań technologicznych w odniesieniu do skutków innych niż CO2 emisji lotniczych i należy je kontynuować. Rozpoczęcie monitorowania, raportowania i weryfikacji w odniesieniu do skutków emisji innych niż CO2 ma kluczowe znaczenie ze względu na niepewność co do wpływu skutków emisji innych niż CO2 i konieczność ich naukowej walidacji. |
(26) | Operatorzy statków powietrznych powinni monitorować występujące od 1 stycznia 2025 r. skutki innych niż CO2 emisji lotniczych powstających w wyniku działań lotniczych z wykorzystaniem samolotów wyposażonych w silniki odrzutowe; umożliwi to obliczenie ekwiwalentu CO2 (CO2(e)) na lot. Operatorzy statków powietrznych powinni zgłaszać te skutki innych niż CO2 emisji lotniczych raz w roku. Aby jednak ułatwić rozpoczęcie monitorowania, raportowania i weryfikacji w odniesieniu do skutków emisji innych niż CO2, w 2025 i 2026 r. takie raportowanie będzie wymagane wyłącznie w odniesieniu do tras obejmujących dwa lotniska znajdujące się na Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) oraz tras z lotniska znajdującego się w EOG do Szwajcarii lub do Zjednoczonego Królestwa, chociaż raportowanie może obejmować wszystkie trasy. W odniesieniu do 2025 i 2026 r. można będzie raportować skutki innych niż CO2 emisji lotniczych występujących podczas innych lotów. |
(27) | Aby ograniczyć obciążenia administracyjne, operatorzy statków powietrznych powinni przedstawić jednolity plan monitorowania emisji CO2 i skutków emisji innych niż CO2. |
(28) | CO2(e) na lot należy obliczać przy użyciu współczynnika globalnego ocieplenia (GWP) w trzech perspektywach czasowych: GWP20, GWP50 i GWP100, aby lepiej zrozumieć ten wpływ na klimat, z wykorzystaniem wskaźnika skuteczności zdefiniowanego w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2018/2066 oraz opracowanego przez Komisję systemu śledzenia skutków innych niż CO2 emisji lotniczych (NEATS) w celu udoskonalenia GWP. |
(29) | Aby obliczyć CO2(e) w odniesieniu do skutków emisji innych niż CO2, operatorzy statków powietrznych powinni stosować metodę obliczania CO2(e). Metoda ta obejmuje moduły do oszacowania spalania paliwa i różnych emisji (NOx, CO, HC), modele obliczania CO2(e) z wykorzystaniem danych wejściowych oraz wartości domyślne opisane w załączniku IIIa i załączniku IIIb do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, jeżeli występują luki w danych. |
(30) | Aby uniknąć zachęt do raportowania zbyt niskich wartości, można stosować konserwatywne wartości domyślne. Jeżeli dane pochodzące od operatora statku powietrznego nie są dostępne, należy podejmować dalsze starania, aby umożliwić raportowanie mierzonych wartości w oparciu o najlepsze dostępne informacje. Opieranie się na wartościach domyślnych sprawia, że dane są mniej dokładne. |
(31) | Ze względu na wagę udostępnienia odpowiednich narzędzi ograniczania obciążeń administracyjnych przy monitorowaniu, raportowaniu i weryfikacji skutków innych niż CO2 emisji lotniczych operatorzy statków powietrznych mogą korzystać z NEATS - narzędzia informatycznego udostępnionego przez Komisję. Operatorzy statków powietrznych mogą również zdecydować się na stosowanie własnych narzędzi informatycznych lub narzędzi informatycznych stron trzecich, z zastrzeżeniem, że narzędzia te muszą być zgodne z przepisami rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066, w szczególności z art. 56a, oraz pod warunkiem, że Komisja je zatwierdzi. |
(32) | Operatorzy statków powietrznych powinni w bezpieczny sposób gromadzić i przechowywać monitorowane dane, w tym dane dotyczące lotu i informacje o statku powietrznym. W tym celu operatorzy statków powietrznych mogą korzystać z narzędzia informatycznego Komisji lub zasobów stron trzecich, przy czym przestrzegają zasad poufności i zapewniają dostęp na potrzeby weryfikacji. |
(33) | W sytuacji gdy operatorzy statków powietrznych nie przekazują żadnych danych, NEATS powinien umożliwiać automatyczne obliczenie CO2(e) na podstawie danych zebranych ze źródeł zewnętrznych oraz wartości domyślnych opisanych w załączniku IIIa i załączniku IIIb do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066. |
(34) | W przypadku braku dostępności narzędzi informatycznych, jako środek tymczasowy operatorzy statków powietrznych powinni monitorować istotne informacje dotyczące lotu i właściwości statku powietrznego. |
(35) | Jeżeli wspólny wzorcowy model numerycznego prognozowania pogody (NWP) nie będzie dostępny, do obliczania CO2(e) skutków innych niż CO2 emisji lotniczych operatorzy statków powietrznych powinni stosować jako środek tymczasowy podejście uproszczone w oparciu o lokalizację. |
(36) | Aby ograniczyć obciążenia administracyjne, do obliczania CO2(e) skutków innych niż CO2 emisji lotniczych małe podmioty uczestniczące w systemie mogą stosować podejście uproszczone w oparciu o lokalizację. |
(37) | Z informacji zwrotnych na temat wdrażania EU ETS wynika, że należy jeszcze bardziej ułatwić identyfikację operatora statku powietrznego zgodnie z art. 3 lit. o) dyrektywy 2003/87/WE oraz uwzględnić dodatkowy krok w tym procesie. |
(38) | Aby dostosować przepisy art. 28a ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE i niniejszego rozporządzenia dotyczące definicji małych podmiotów uczestniczących w systemie, niniejsze rozporządzenie należy zaktualizować w sposób umożliwiający operatorom spełniającym kryteria określone w art. 28a ust. 4 tej dyrektywy korzystanie z narzędzi do szacowania zużycia paliwa wdrożonych przez Eurocontrol. |
(39) | Wymogi sprawozdawcze odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu właściwego monitorowania emisji i egzekwowania przepisów. Aby uprościć te wymogi sprawozdawcze, należy ustanowić odpowiednie zasady raportowania przez operatorów statków powietrznych danych dotyczących stosowania różnych rodzajów alternatywnych paliw lotniczych, w tym biopaliw, RFNBO, RCF i innych paliw kwalifikujących się w ramach systemu wsparcia EU ETS, ustanowionego na podstawie art. 3c ust. 6 dyrektywy 2003/87/WE. |
(40) | Progi emisji mają zastosowanie do operatorów statków powietrznych na potrzeby włączenia ich do EU ETS lub mechanizmu kompensacji i redukcji CO2 dla lotnictwa międzynarodowego ICAO (CORSIA). Operatorów statków powietrznych można uznać za małe podmioty uczestniczące w systemie lub zezwolić im na korzystanie z uproszczonych narzędzi. Zgodnie z celem EU ETS i zasadami zawartymi także w systemie CORSIA ICAO przy obliczaniu tych progów emisji nie należy uwzględniać ewentualnego wykorzystania paliw o zerowym współczynniku emisji. W związku z tym należy ustalić wstępny współczynnik emisji do celów obliczania tych progów. |
(41) | Zgodnie z dyrektywą (UE) 2023/959 umarzanie uprawnień w ramach nowego systemu handlu uprawnieniami do emisji dla sektora budowlanego, sektora transportu drogowego i sektorów dodatkowych rozpocznie się w 2028 r. w odniesieniu do rocznej wielkości emisji z 2027 r. Monitorowanie i raportowanie emisji w ramach nowego systemu handlu emisjami rozpocznie się jednak od dnia 1 stycznia 2025 r. Należy z odpowiednim wyprzedzeniem ustanowić jasne zasady monitorowania i raportowania w odniesieniu do systemu handlu uprawnieniami do emisji dla sektora budowlanego, sektora transportu drogowego i sektorów dodatkowych, aby ułatwić uporządkowane wdrażanie w państwach członkowskich. Należy ustanowić odpowiednie przepisy dotyczące nowego systemu, aby zmniejszyć obciążenie administracyjne, zapewnić spójność między metodykami monitorowania oraz wykorzystać doświadczenia z istniejącego systemu handlu uprawnieniami do emisji dla instalacji stacjonarnych i lotnictwa. |
(42) | Aby zapewnić dużą dokładność monitorowania oraz zmniejszyć obciążenie administracyjne podmiotów objętych regulacją i właściwych organów, współczynnik zakresu należy stosować do podmiotu objętego regulacją i strumieni paliwa już poddanych kategoryzacji. Powinno to umożliwić dokładniejsze monitorowanie i uniknięcie niepotrzebnych zmian w planach monitorowania, co ograniczy obciążenie administracyjne podmiotów objętych regulacją i właściwych organów. |
(43) | Należy ustanowić szczegółowe przepisy dla podmiotów objętych regulacją o niskim poziomie emisji oraz zapewnić właściwym organom elastyczność w zakresie kategoryzacji podmiotów objętych regulacją, aby zmniejszyć obciążenie administracyjne. |
(44) | Aby ułatwić wdrażanie nowych środków, przed 2027 r. należy wprowadzić ograniczone w czasie odstępstwo od stosowania współczynnika zakresu po kategoryzacji. Właściwe organy powinny mieć możliwość przypisania podmiotu objętego regulacją do kategorii podmiotów objętych regulacją o niskim poziomie emisji lub umożliwić temu podmiotowi dokonanie klasyfikacji w odniesieniu do samego siebie i każdego strumienia paliwa na podstawie emisji, po zastosowaniu współczynnika zakresu, z wyłączeniem CO2 pochodzącego z paliw o współczynniku zero, o ile można wykazać w sposób przekonujący dla właściwego organu, że współczynnik zakresu zastosowany w takiej klasyfikacji będzie reprezentatywny również w kolejnych latach. |
(45) | Aby ułatwić weryfikację, operatorzy instalacji stacjonarnych, operatorzy statków powietrznych, przedsiębiorstwa żeglugowe i podmioty objęte regulacją powinni przekazywać informacje na temat paliw wykorzystywanych w rodzajach działalności, o których mowa w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE, wraz z rocznym raportem na temat wartości emisji. Nie należy wymagać odrębnego raportu na temat ilości nabytych i zużytych paliw. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2018/2066. |
(46) | Aby podmiotom objętym regulacją ułatwić przedkładanie właściwym organom planu monitorowania w sposób uporządkowany i spójny, a także uwzględniając przepisy, które zostały już przyjęte w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2023/2122 (9) zmieniającym rozporządzenie wykonawcze (UE) 2018/2066, wszystkie przepisy zawarte w niniejszym rozporządzeniu dotyczące nowego systemu handlu uprawnieniami do emisji w odniesieniu do sektora budowlanego, sektora transportu drogowego i sektorów dodatkowych powinny mieć zastosowanie od dnia 1 lipca 2024 r. |
(47) | Dyrektywa 2003/87/WE przewiduje już, że emisje z RFNBO wykorzystywanych przez operatorów statków powietrznych mają współczynnik zero do czasu wejścia w życie niniejszego przeglądu rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2066. W związku z tym aby zapewnić spójność, jasność i równe warunki działania, przepisy dotyczące monitorowania i raportowania emisji z RFNBO, RCF i syntetycznych paliw niskoemisyjnych o współczynniku zero powinny mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2024 r. |
(48) | Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2018/2066 wprowadza się następujące zmiany:
1) | art. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „ Artykuł 1 Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące:
Artykuł 2 Niniejsze rozporządzenie stosuje się do monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych określonych w odniesieniu do rodzajów działań wymienionych w załącznikach I i III do dyrektywy 2003/87/WE oraz do danych dotyczących działalności pochodzących z instalacji stacjonarnych, do działań lotniczych, w tym skutków innych niż CO2 emisji lotniczych, oraz do ilości paliwa dopuszczonego do konsumpcji w ramach rodzajów działań, o których mowa w załączniku III do tej dyrektywy. Niniejsze rozporządzenie stosuje się:
Monitorowanie i raportowanie skutków innych niż CO2 emisji lotniczych od 2025 r. dotyczy wszystkich skutków emisji innych niż CO2 z działań lotniczych wymienionych w załączniku I do dyrektywy, obejmujących lotnisko znajdujące się w EOG. Jednak w odniesieniu do monitorowania i raportowania skutków innych niż CO2 emisji lotniczych, które wystąpią w 2025 i 2026 r., takie raportowanie jest wymagane wyłącznie w odniesieniu do tras obejmujących pary lotnisk znajdujące się w EOG oraz tras z lotniska znajdującego się w EOG do Szwajcarii lub do Zjednoczonego Królestwa. W odniesieniu do 2025 i 2026 r. skutki innych niż CO2 emisji lotniczych wynikające z innych lotów można zgłaszać na zasadzie dobrowolności.”; |
2) | w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:
|
3) | art. 4 otrzymuje brzmienie: „ Artykuł 4 Operatorzy instalacji i operatorzy statków powietrznych wykonują swoje obowiązki związane z monitorowaniem i raportowaniem w zakresie emisji gazów cieplarnianych i skutków innych niż CO2 emisji lotniczych na podstawie dyrektywy 2003/87/WE zgodnie z zasadami określonymi w art. 5-9 niniejszego rozporządzenia.”; |
4) | art. 5 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „Monitorowanie i raportowanie prowadzi się w sposób kompletny i obejmują one wszystkie emisje pochodzące z procesów technologicznych oraz ze spalania, ze wszystkich źródeł emisji i strumieni materiałów wsadowych należących do rodzajów działań wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE oraz innych stosownych rodzajów działań włączonych zgodnie z art. 24 wspomnianej dyrektywy, a także powiązanych rodzajów działań w granicach instalacji, a także emisje wszystkich gazów cieplarnianych określonych w odniesieniu do tych rodzajów działań, przy jednoczesnym unikaniu podwójnego liczenia.”; |
5) | w art. 6 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: „3. Operatorzy statków powietrznych gromadzą, zapisują, zestawiają, analizują i dokumentują dane z monitorowania, w tym założenia, dane referencyjne, dane dotyczące działalności i współczynniki obliczeniowe, w przejrzysty sposób umożliwiający weryfikatorowi i właściwym organom odtworzenie sposobu określenia skutków innych niż CO2 emisji lotniczych na lot.” |
6) | art. 8 otrzymuje brzmienie: „ Artykuł 8 Operatorzy instalacji i operatorzy statków powietrznych umożliwiają uzyskanie wystarczającej pewności w odniesieniu do rzetelności zgłaszanych danych dotyczących emisji i skutków innych niż CO2 emisji lotniczych. Określają wielkość emisji i skutki innych niż CO2 emisji lotniczych z zastosowaniem właściwych metod monitorowania określonych w niniejszym rozporządzeniu. Zgłaszane dane dotyczące emisji i skutków innych niż CO2 emisji lotniczych oraz inne przedstawiane w związku z nimi dane nie mogą zawierać żadnych istotnych nieprawidłowości, jak określono w art. 3 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 (*1), cechować się stronniczością w doborze i sposobie prezentacji informacji oraz muszą zapewniać wiarygodny i wyważony wykaz emisji z danej instalacji lub pochodzących od danego operatora statku powietrznego i skutków innych niż CO2 emisji lotniczych. Przy wyborze metodyki monitorowania korzyści wynikające z większej dokładności należy oceniać z uwzględnieniem dodatkowych kosztów. Monitorowanie i raportowanie mają na celu uzyskanie największej osiągalnej dokładności, chyba że nie jest to technicznie wykonalne lub prowadzi do nieracjonalnych kosztów. (*1) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 334 z 31.12.2018, s. 94, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg_impl/2018/2067/oj).”;" |
7) | art. 11 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „1. Każdy operator instalacji lub operator statku powietrznego monitoruje emisje gazów cieplarnianych i skutki innych niż CO2 emisji lotniczych na podstawie planu monitorowania zatwierdzonego przez właściwy organ zgodnie z art. 12 niniejszego rozporządzenia, uwzględniającego charakter i sposób funkcjonowania instalacji lub działań lotniczych, do których ma on zastosowanie.” |
8) | w art. 14 ust. 2 dodaje się literę aa) w brzmieniu:
|
9) | w art. 15 ust. 4 wprowadza się następujące zmiany:
|
10) | w art. 18 ust. 2 akapit drugi, art. 19 ust. 2 lit. a), b) i c), art. 19 ust. 5, art. 38 ust. 1 i art. 47 ust. 2 lit. a) i b) wyrażenie „biomasa” zastępuje się wyrażeniem „węgiel o współczynniku zero”; |
11) | w art. 19 uchyla się ust. 6. |
12) | w art. 24 wprowadza się następujące zmiany:
|
13) | w art. 25 wprowadza się następujące zmiany:
|
14) | W art. 30 wprowadza się następujące zmiany:
|
15) | art. 37 ust. 2 akapit ostatni otrzymuje brzmienie: „W przypadku użycia paliw mieszanych operator przedstawia dowody, że zastosowanie lit. a) lub b) akapitu pierwszego nie prowadzi do niedoszacowania emisji.”; |
16) | sekcja 2 tytuł podsekcji 5 otrzymuje brzmienie: „ Biomasa, syntetyczne paliwa niskoemisyjne, RFNBO i RCF ”; |
17) | w art. 38 wprowadza się następujące zmiany:
|
18) | w art. 39 wprowadza się następujące zmiany:
|
19) | dodaje się art. 39a w brzmieniu: „ Artykuł 39a Określanie frakcji RFNBO lub RCF lub syntetycznej frakcji niskoemisyjnej oraz frakcji RFNBO lub RCF o współczynniku zero lub syntetycznej frakcji niskoemisyjnej o współczynniku zero 1. Jeżeli w odniesieniu do paliw lub materiałów zawierających RFNBO, RCF lub syntetyczne paliwa niskoemisyjne operator nie może określić frakcji RFNBO lub RCF lub syntetycznej frakcji niskoemisyjnej zgodnie z ust. 2, operator zakłada brak RFNBO, RCF lub syntetycznego paliwa niskoemisyjnego i stosuje domyślną frakcję RFNBO lub RCF lub syntetyczną frakcję niskoemisyjną wynoszącą 0 %. 2. Operator określa następujące współczynniki obliczeniowe dotyczące składu paliw w oparciu o bilans masowy zgodnie z art. 30 ust. 1 dyrektywy (UE) 2018/2001:
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, jeżeli operator nie chce stosować zerowania współczynnika emisji, w odniesieniu do frakcji RFNBO lub RCF lub syntetycznej frakcji niskoemisyjnej można zastosować inne podejścia, takie jak bilans materiałowy procesu dodawania lub produkcji, w którym uzyskuje się paliwo lub materiał. 3. Węgiel zawarty w paliwach kwalifikujących się jako RFNBO lub RCF na podstawie dyrektywy (UE) 2018/2001, które spełniają kryteria ograniczenia emisji gazów cieplarnianych określone w art. 29a tej dyrektywy, uznaje się węgiel o współczynniku zero. Zgodność z kryteriami określonymi w art. 29a dyrektywy (UE) 2018/2001 należy oceniać zgodnie z art. 30 i art. 31 ust. 1 tej dyrektywy. Kryteria te można również uznać za spełnione, jeżeli operator przedstawi dowody na zakup określonej ilości RFNBO lub RCF w związku z anulowaniem odpowiedniej ilości w unijnej bazie danych utworzonej na podstawie art. 31a dyrektywy (UE) 2018/2001 lub w krajowej bazie danych utworzonej przez państwa członkowskie zgodnie z art. 31a ust. 5 tej dyrektywy. Jeżeli w późniejszym okresie zostanie stwierdzona niezgodność w zakresie dowodu zrównoważoności anulowanych ilości w wyżej wymienionych bazach danych, właściwy organ odpowiednio koryguje zweryfikowane emisje. W przypadku gdy RFNBO lub RCF nie spełnia kryteriów, o których mowa w akapicie pierwszym, węgiel w nich zawarty uznaje się za węgiel kopalny. 4. Syntetyczne paliwa niskoemisyjne mają współczynnik zero, jeżeli uprzednio umorzono uprawnienia w odniesieniu do zawartego w nich węgla na podstawie dyrektywy 2003/87/WE, chyba że wychwycony węgiel jest węglem o współczynniku zero zgodnie z definicją w art. 3 pkt 38f niniejszego rozporządzenia. Zgodność z kryteriami określonymi w art. 29a ust. 3 dyrektywy (UE) 2018/2001 ocenia się zgodnie z art. 30 i art. 31 ust. 1 tej dyrektywy. Można też uznać, że kryteria zostały spełnione, jeżeli operator przedstawi dowody na zakup określonej ilości syntetycznych paliw niskoemisyjnych w związku z anulowaniem odpowiedniej ilości w unijnej bazie danych utworzonej na podstawie art. 31a dyrektywy (UE) 2018/2001 lub w krajowej bazie danych utworzonej przez państwo członkowskie zgodnie z art. 31a ust. 5 tej dyrektywy. Jeżeli w późniejszym okresie zostanie stwierdzona niezgodność w zakresie dowodu zrównoważoności anulowanych ilości w wyżej wymienionych bazach danych, właściwy organ odpowiednio koryguje zweryfikowane emisje. We wszystkich innych przypadkach węgiel zawarty w syntetycznych paliwach niskoemisyjnych uznaje się za węgiel kopalny. 5. Operator może określić frakcję RFNBO lub RCF oraz identyczną frakcję RFNBO lub RCF o współczynniku zero zawartą w gazie ziemnym, jeżeli takie frakcje zostały wprowadzone do sieci gazu ziemnego z wykorzystaniem rejestrów zakupu RFNBO lub RCF o równoważnej wartości energetycznej, pod warunkiem że operator przedstawi wymagany przez właściwy organ dowód na to, że:
Można uznać, że wykazano zgodność z niniejszym ustępem, jeżeli operator przedstawi dowody na zakup określonej ilości gazowego RFNBO lub RCF w związku z anulowaniem odpowiedniej ilości w unijnej bazie danych utworzonej na podstawie art. 31a dyrektywy (UE) 2018/2001 lub w krajowej bazie danych utworzonej przez państwa członkowskie zgodnie z art. 31a ust. 5 tej dyrektywy. Jeżeli w późniejszym okresie zostanie stwierdzona niezgodność w zakresie dowodu zrównoważoności anulowanych ilości w wyżej wymienionych bazach danych, właściwy organ odpowiednio koryguje zweryfikowane emisje.” |
20) | w art. 43 wprowadza się następujące zmiany:
|
21) | art. 44 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „1. Operator oblicza średnie wartości godzinowe dla każdego parametru, w tym stężenia i przepływu, istotnego dla wyznaczania wielkości emisji lub ilości przenoszonego CO2 z zastosowaniem metodyki opartej na pomiarach, wykorzystując wszystkie punkty danych dostępne dla takiej określonej godziny.” |
22) | w art. 46 oraz w sekcji 1 pkt 7 lit. a), b) i c) załącznika I termin „sieć transportowa” zastępuje się terminem „infrastruktura transportu CO2”; |
23) | w art. 47 ust. 2 uchyla się akapit ostatni; |
24) | w art. 48 wprowadza się następujące zmiany:
|
25) | w art. 49 wprowadza się następujące zmiany:
|
26) | dodaje się art. 49a w brzmieniu: „ Artykuł 49a Emisje trwale związane chemicznie w produkcie 1. Operator odejmuje od emisji z instalacji każdą ilość CO2 pochodzącą z węgla nieobjętego współczynnikiem zero w rodzajach działań objętych załącznikiem I do dyrektywy 2003/87/WE, które nie są emitowane z instalacji, ale trwale związane chemicznie w produkcie wymienionym w rozporządzeniu delegowanym przyjętym na podstawie art. 12 ust. 3b dyrektywy 2003/87/WE. Jeżeli CO2 pochodzi z materiałów lub paliw zawierających frakcję węgla o współczynniku zero, operator odejmuje od emisji z instalacji jedynie ilość CO2 trwale związanego chemicznie w produkcie wymienionym w rozporządzeniu delegowanym przyjętym na podstawie art. 12 ust. 3b dyrektywy 2003/87/WE, proporcjonalnie do frakcji węgla, która nie pochodzi z węgla o współczynniku zero. 2. W celu określenia ilości CO2 związanego z produktem, który jest zgodny ze specyfikacjami określonymi w ust. 1, operator stosuje standardową metodykę zgodnie z sekcjami 2 i 4 załącznika II do niniejszego rozporządzenia lub bilans masowy zgodnie z art. 25 niniejszego rozporządzenia, wykorzystując w tym obliczeniu jako odpowiednie strumienie materiałów wsadowych paliwa i materiały wprowadzane do procesu, w którym CO2 jest związany chemicznie, lub opuszczające ten proces, z uwzględnieniem wszelkich emisji pochodzących ze spalania związanych z tym procesem. W tym celu stosuje się najwyższy poziom dokładności określony w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, jak przewidziano w tym samym załączniku w odniesieniu do działania, z którego pochodzi CO2. Operator może jednak zastosować następny z kolei niższy poziom dokładności, o ile wykaże w sposób przekonujący dla właściwego organu, że zastosowanie najwyższego poziomu dokładności zdefiniowanego w załączniku II do niniejszego rozporządzenia nie jest wykonalne technicznie lub prowadzi do nieracjonalnych kosztów.” |
27) | tytuł rozdziału IV otrzymuje brzmienie: „ MONITOROWANIE EMISJI I SKUTKÓW INNYCH NIŻ CO2 EMISJI LOTNICZYCH ”; |
28) | w art. 51 wprowadza się następujące zmiany:
|
29) | art. 52 ust. 1 pierwsze dwa akapity otrzymują brzmienie: „1. Co najmniej cztery miesiące przed podjęciem działań lotniczych objętych załącznikiem I do dyrektywy 2003/87/WE operator statku powietrznego przedkłada właściwemu organowi plan monitorowania dotyczący monitorowania i raportowania emisji i skutków innych niż CO2 emisji lotniczych zgodnie z art. 12 niniejszego rozporządzenia. Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego operator statku powietrznego, który wykonuje działanie lotnicze wymienione w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE lub monitoruje i zgłasza skutki inne niż CO2 emisji lotniczych po raz pierwszy, czego nie można było przewidzieć cztery miesiące wcześniej, bez zbędnej zwłoki i nie później niż sześć tygodni po wykonaniu danego działania, przedkłada właściwemu organowi plan monitorowania. Operator statku powietrznego przedstawia właściwemu organowi odpowiednie uzasadnienie, dlaczego plan monitorowania nie mógł być przedłożony cztery miesiące przed podjęciem działania.” |
30) | w art. 53 wprowadza się następujące zmiany:
|
31) | dodaje się art. 53a w brzmieniu: „ Artykuł 53a Zasady raportowania dotyczące wykorzystywania alternatywnych paliw lotniczych 1. Operator statku powietrznego monitoruje ilość wykorzystanych alternatywnych paliw lotniczych i zgłasza tę ilość przypisaną do każdego lotu lub pary lotnisk. 2. W przypadku gdy alternatywne paliwa lotnicze są dostarczane do statku powietrznego w fizycznie identyfikowalnych partiach, operator statku powietrznego przedstawia wymagany przez właściwy organ dowód na to, że alternatywne paliwo lotnicze jest przypisywane do lotu bezpośrednio po uzupełnieniu paliwa na potrzeby tego lotu. W przypadku gdy kilka kolejnych lotów odbywa się bez uzupełniania paliwa między nimi, operator statku powietrznego dzieli ilość alternatywnego paliwa i przypisuje ją do tych lotów proporcjonalnie do emisji z tych lotów obliczonych z zastosowaniem wstępnego współczynnika emisji. 3. W przypadku gdy alternatywne paliwa lotnicze nie mogą być fizycznie przypisane na lotnisku do konkretnego lotu, operator statku powietrznego przypisuje te paliwa do swoich lotów, w przypadku których uprawnienia muszą zostać umorzone zgodnie z art. 12 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE, proporcjonalnie do emisji z tych lotów rozpoczynających się na tym lotnisku, które to emisje obliczono z zastosowaniem wstępnego współczynnika emisji. W związku z tym operator statku powietrznego musi przedstawić wymagany przez właściwy organ dowód na to, że alternatywne paliwo lotnicze zostało dostarczone do systemu tankowania na lotnisku odlotu w okresie sprawozdawczym lub 3 miesiące przed rozpoczęciem lub 3 miesiące po zakończeniu tego okresu sprawozdawczego. 4. Do celów ust. 2 i 3 operator statku powietrznego przedstawia wymagany przez właściwy organ dowód na to, że:
Do celów ppkt (i)-(iii) przyjmuje się, że każde paliwo pozostające w zbiornikach po locie i przed uzupełnieniem paliwa jest w 100 % paliwem kopalnym. Do celów wykazania zgodności z wymogami, o których mowa w ppkt (iv), operator statku powietrznego może wykorzystywać dane zarejestrowane w unijnej bazie danych utworzonej zgodnie z art. 31a dyrektywy (UE) 2018/2001 lub w krajowej bazie danych utworzonej przez państwo członkowskie zgodnie z art. 31a ust. 5 tej dyrektywy.” |
32) | art. 54 i 54a otrzymują brzmienie: „ Artykuł 54 Określanie frakcji biomasy w odniesieniu do biopaliw 1. operator statku powietrznego określa frakcję biomasy w paliwach lotniczych mieszanych zawierających biopaliwa. operator statku powietrznego może albo założyć brak udziału biopaliwa i zastosować domyślną frakcję kopalną w wysokości 100 %, albo określić frakcję biopaliwa zgodnie z ust. 2 lub 3. operator statku powietrznego stosuje wartość domyślną wynoszącą 100 % frakcji biomasy w odniesieniu do biopaliw niemieszanych. Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego operator statku powietrznego stosujący paliwa lotnicze mieszane zawierające biopaliwa może zdecydować się na monitorowanie zawartości biopaliw i zawartości kopalnych paliw lotniczych jako oddzielnych strumieni materiałów wsadowych, jeżeli można zastosować takie podejście w świetle dowodu przedstawionego przez dostawców paliwa. 2. Jeżeli biopaliwa są fizycznie mieszane z paliwami kopalnymi i dostarczane do statku powietrznego w fizycznie identyfikowalnych partiach, operator statku powietrznego może przeprowadzić analizy zgodnie z art. 32-35 w celu określenia frakcji biomasy na podstawie odpowiedniej normy i metod analitycznych określonych w tych artykułach, pod warunkiem że stosowanie tej normy i tych metod analitycznych zostało zatwierdzone przez właściwy organ. Jeżeli operator statku powietrznego przedstawi właściwemu organowi dowody na to, że takie analizy spowodowałyby nieracjonalne koszty lub nie są technicznie wykonalne, operator statku powietrznego może oprzeć szacunek zawartości biopaliwa na bilansie materiałowym mieszanki zakupionych paliw kopalnych i biopaliw. Jeżeli frakcję biomasy określono przy użyciu bilansu masowego zgodnie z art. 30 ust. 1 dyrektywy (UE) 2018/2001, dowody potwierdzające nieracjonalne koszty lub wykonalność techniczną nie są wymagane. 3. Jeżeli zakupione partie biopaliw nie są fizycznie dostarczane do określonego statku powietrznego, operator statku powietrznego nie stosuje analiz w celu określenia frakcji biomasy wykorzystywanych paliw. operator statku powietrznego może określić frakcję biomasy z wykorzystaniem rejestrów zakupu biopaliwa o równoważnej wartości energetycznej. Artykuł 54a Przepisy szczegółowe dotyczące kwalifikujących się paliw lotniczych 1. Do celów art. 3c ust. 6 dyrektywy 2003/87/WE operator wykonujący zarobkowe przewozy lotnicze ustanawia, dokumentuje, wdraża i utrzymuje procedurę pisemną w celu monitorowania wszelkich ilości kwalifikującego się niemieszanego paliwa lotniczego (w tonach) wykorzystywanego w lotach poddźwiękowych oraz zgłasza ilości kwalifikujących się paliw lotniczych zgłoszone jako osobna pozycja uzupełniająca w jego rocznym sprawozdaniu na temat wielkości emisji. 2. Do celów ust. 1 operator statku powietrznego zapewnia, aby każda zgłoszona ilość kwalifikującego się paliwa lotniczego była certyfikowana zgodnie z art. 30 dyrektywy (UE) 2018/2001 lub zgodnie z innym procesem certyfikacji akceptowanym na podstawie rozporządzenia 2023/2405. Właściwy organ może zezwolić operatorowi statku powietrznego na korzystanie z danych zarejestrowanych w unijnej bazie danych utworzonej zgodnie z art. 31a dyrektywy (UE) 2018/2001 lub w krajowej bazie danych utworzonej przez państwo członkowskie zgodnie z art. 31a ust. 5 tej dyrektywy. Jeżeli w późniejszym okresie zostanie stwierdzona niezgodność w zakresie dowodu zrównoważoności anulowanych ilości w wyżej wymienionych bazach danych, właściwy organ odpowiednio koryguje zweryfikowane ilości niemieszanych kwalifikujących się paliw lotniczych. 3. W przypadku paliw lotniczych mieszanych operator statku powietrznego może albo założyć brak udziału kwalifikującego się paliwa lotniczego i zastosować domyślną frakcję kopalną w wysokości 100 %, albo określić ilość niemieszanego kwalifikującego się paliwa lotniczego zgodnie z ust. 3a. 3a. operator statku powietrznego określa ilość niemieszanego kwalifikującego się paliwa lotniczego jako sumę niemieszanych paliw alternatywnych kwalifikujących się na mocy art. 3c ust. 6 dyrektywy 2003/87/WE, jak określono zgodnie z art. 53 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Niemieszane kwalifikujące się paliwa przypisuje się do każdego lotu lub pary lotnisk zgodnie z ust. 4 lub 5. 4. W przypadku gdy kwalifikujące się paliwa lotnicze są dostarczane do statku powietrznego w fizycznie identyfikowalnych partiach, operator statku powietrznego przedstawia wymagany przez właściwy organ dowód na to, że kwalifikujące się paliwo lotnicze jest przypisywane do lotu bezpośrednio po uzupełnieniu paliwa na potrzeby tego lotu. W przypadku gdy kilka kolejnych lotów odbywa się bez uzupełniania paliwa między nimi, operator statku powietrznego dzieli ilość kwalifikujących się paliw lotniczych i przypisuje ją do tych lotów proporcjonalnie do emisji z tych lotów obliczonych z zastosowaniem wstępnego współczynnika emisji. 5. W przypadku gdy nie można fizycznie przypisać kwalifikujących się paliw lotniczych na lotnisku do konkretnego lotu, operator statku powietrznego przypisuje paliwo do swoich lotów, w przypadku których uprawnienia należy umorzyć zgodnie z art. 12 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE, oraz do swoich lotów, o których mowa w art. 3c ust. 8 tej dyrektywy, proporcjonalnie do emisji z tych lotów rozpoczynających się na tym lotnisku, obliczonych z zastosowaniem wstępnego współczynnika emisji. W tym celu operator statku powietrznego musi przedstawić wymagany przez właściwy organ dowód na to, że kwalifikujące się paliwo lotnicze zostało dostarczone do systemu tankowania paliwa na lotnisku odlotu w okresie sprawozdawczym lub 3 miesiące przed rozpoczęciem lub 3 miesiące po zakończeniu tego okresu sprawozdawczego. 6. Do celów ust. 4 i 5 operator statku powietrznego przedstawia wymagany przez właściwy organ dowód na to, że:
Do celów lit. a), b) i c) przyjmuje się, że każde paliwo pozostające w zbiornikach po locie i przed uzupełnieniem paliwa jest w 100 % niekwalifikującym się paliwem. Do celów wykazania zgodności z wymogami, o których mowa w lit. d), operator statku powietrznego może wykorzystywać dane zarejestrowane w unijnej bazie danych utworzonej zgodnie z art. 31a dyrektywy (UE) 2018/2001 lub w krajowej bazie danych utworzonej przez państwo członkowskie zgodnie z art. 31a ust. 5 tej dyrektywy.” |
33) | dodaje się art. 54b i 54c w brzmieniu: „ Artykuł 54b Określenie frakcji RFNBO, frakcji RCF lub syntetycznej frakcji niskoemisyjnej 1. Operator statku powietrznego określa frakcję RFNBO lub RCF lub syntetyczną frakcję niskoemisyjną paliw lotniczych mieszanych zawierających RFNBO, RCF lub syntetyczne paliwo niskoemisyjne. Operator statku powietrznego może albo założyć brak RFNBO, RCF lub syntetycznego paliwa niskoemisyjnego i zastosować domyślną frakcję kopalną wynoszącą 100 %, albo określić frakcję RFNBO lub RCF lub syntetyczną frakcję niskoemisyjną zgodnie z ust. 2 lub 3. Operator statku powietrznego stosuje domyślną frakcję RFNBO lub RCF wynoszącą 100 % lub domyślną syntetyczną frakcję niskoemisyjną wynoszącą 100 %, stosownie do przypadku, w odniesieniu do niemieszanego RFNBO lub RCF lub niemieszanego syntetycznego paliwa niskoemisyjnego. Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego operator statku powietrznego stosujący paliwa lotnicze mieszane z zawartością RFNBO, RCF lub syntetycznego paliwa niskoemisyjnego może zdecydować się na monitorowanie zawartości RFNBO lub RCF lub zawartości syntetycznego paliwa niskoemisyjnego i zawartości innych kopalnych paliw lotniczych jako oddzielnych strumieni materiałów wsadowych, jeżeli można zastosować takie podejście w świetle dowodu przedstawionego przez dostawców paliwa. 2. W przypadku gdy RFNBO, RCF lub syntetyczne paliwo niskoemisyjne są fizycznie mieszane z paliwami kopalnymi i dostarczane do statku powietrznego w fizycznie identyfikowalnych partiach, operator statku powietrznego oszacowuje zawartość RFNBO lub RCF lub zawartość syntetycznego paliwa niskoemisyjnego na podstawie bilansu masowego zgodnie z art. 30 ust. 1 dyrektywy (UE) 2018/2001, odzwierciedlając sposób, w jaki mieszane są paliwa kopalne i zakupione RFNBO, RCF lub syntetyczne paliwo niskoemisyjne. 3. W przypadku gdy zakupione partie RFNBO, RCF lub syntetycznego paliwa niskoemisyjnego nie są fizycznie dostarczane do określonego statku powietrznego, operator statku powietrznego może określić frakcję RFNBO lub RCF lub syntetyczną frakcję niskoemisyjną z wykorzystaniem rejestrów zakupu RFNBO, RCF lub syntetycznego paliwa niskoemisyjnego o równoważnej wartości energetycznej. Artykuł 54c Warunki dotyczące zerowania współczynnika emisji biopaliw, RFNBO, RCF i syntetycznych paliw niskoemisyjnych przez operatorów statków powietrznych 1. Operator statku powietrznego może zaliczyć frakcję biomasy paliwa lotniczego mieszanego na poczet frakcji biomasy o współczynniku zero tylko w wymiarze, w jakim zawartość biopaliwa spełnia kryteria określone w art. 38 ust. 5. 2. Operator statku powietrznego może zaliczyć frakcję RFNBO lub RCF w paliwie lotniczym mieszanym na poczet frakcji RFNBO lub RCF o współczynniku zero tylko w wymiarze, w jakim zawartość RFNBO lub RCF spełnia kryteria określone w art. 39a ust. 3. 3. Operator statku powietrznego może zaliczyć syntetyczną frakcję niskoemisyjną w paliwie lotniczym mieszanym na poczet syntetycznej frakcji niskoemisyjnej o współczynniku zerowym tylko w wymiarze, w jakim syntetyczna frakcja niskoemisyjna spełnia kryteria określone w art. 39a ust. 4. 4. Operator statku powietrznego może zgłosić biopaliwa o współczynniku zero, RFNBO lub RCF o współczynniku zero oraz syntetyczne paliwa niskoemisyjne o współczynniku zero tylko w wymiarze, w jakim te paliwa o współczynniku zero są zgodne z maksymalnym zużyciem paliwa określonym zgodnie z art. 53a niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do lotów, w przypadku których należy umorzyć uprawnienia zgodnie z art. 12 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE.” |
34) | art. 55 ust. 2 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „2. Na zasadzie odstępstwa od art. 53 małe podmioty uczestniczące w systemie i operatorzy statków powietrznych, których całkowite roczne emisje są niższe niż 3 000 ton CO2 z lotów innych niż te, o których mowa w art. 28a ust. 1 lit. a) i art. 3c ust. 8 dyrektywy 2003/87/WE, mogą szacować zużycie paliwa na podstawie odległości w podziale na pary lotnisk przy pomocy narzędzi wprowadzonych przez Eurocontrol lub inną odpowiednią organizację, które są w stanie przetwarzać wszystkie istotne informacje dotyczące ruchu lotniczego, a także unikać niedoszacowania wielkości emisji.” |
35) | dodaje się art. 56a i 56b w brzmieniu: „ Artykuł 56a Obliczanie ekwiwalentu CO2 dla skutków innych niż CO2 emisji lotniczych 1. Każdy operator statku powietrznego monitoruje skutki innych niż CO2 emisji lotniczych wynikające z działań wykonywanych przez samoloty wyposażone w silniki odrzutowe, wyrażone w ekwiwalencie CO2 (CO2(e)) na lot. 2. Operator statku powietrznego oblicza CO2(e) na lot z użyciem współczynnika GWP, w szczególności GWP20, GWP50 i GWP100, co daje trzy wartości CO2(e) dla trzech perspektyw czasowych (20, 50 i 100 lat) dla każdego monitorowanego lotu. 3. Operator statku powietrznego stosuje wskaźnik skuteczności określonej w niniejszym rozporządzeniu i w NEATS, aby udoskonalić współczynnik, o którym mowa w ust. 2, do obliczania CO2(e) na lot, chyba że operator statku powietrznego przedstawi właściwemu organowi dowody na to, że nie można zastosować wskaźnika skuteczności. 4. Do obliczenia CO2(e) na lot każdy operator statku powietrznego stosuje metodę obliczania CO2(e) obejmującą następujące elementy:
Metoda C i metoda D opierają się na danych wejściowych z modułów, o których mowa w lit. a) niniejszego ustępu, danych od operatora statku powietrznego i odpowiednich danych meteorologicznych pochodzących od operatora statku powietrznego lub ze źródeł zewnętrznych. 5. Każdy operator statku powietrznego stosuje metodę C do obliczenia CO2(e) na lot. 6. Na zasadzie odstępstwa od ust. 5 małe podmioty uczestniczące w systemie, zdefiniowane w art. 55 ust. 1, mogą stosować metodę D. 7. Aby stosować modele obliczania CO2(e) do swoich lotów, operatorzy statków powietrznych muszą spełniać wszystkie poniższe warunki, korzystając z NEATS zgodnie z sekcją 2 załącznika IIIa, z własnych narzędzi informatycznych i narzędzi informatycznych stron trzecich, albo łącząc NEATS i te narzędzia:
8. W przypadku gdy operator statku powietrznego planuje użyć narzędzi, o których mowa w ust. 7, innych niż moduł spalania paliwa, operator statku powietrznego uprzednio przedkłada Komisji specyfikacje techniczne tych narzędzi. Komisja ocenia specyfikacje narzędzi i w przypadku gdy narzędzia te są zgodne z wymogami niniejszego rozporządzenia, zatwierdza te narzędzia. Następnie operator statku powietrznego opisuje specyfikacje techniczne zatwierdzonych narzędzi i przepływ działań w planie monitorowania. Artykuł 56b Monitorowanie danych 1. Operator statku powietrznego monitoruje dane wymienione w sekcji 4 załącznika IIIa. 2. Monitorowane dane, o których mowa w ust. 1, są pozyskiwane przez operatora statków powietrznych między innymi z rejestratora parametrów lotu statku powietrznego, jeżeli jest dostępny. 3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 operator statku powietrznego może zdecydować się na monitorowanie niektórych lub wszystkich danych w oparciu o:
4. Jeżeli dane nie są dostępne i operator statku powietrznego wykazał, że nie jest w stanie uzyskać tych danych za pośrednictwem NEATS lub z użyciem innych metod, operator statku powietrznego korzysta z wartości domyślnych określonych w sekcji 5 załącznika IIIa i w załączniku IIIb. 5. Operatorzy statków powietrznych zapewniają weryfikatorowi dostęp do wszystkich danych, które są niezbędne do weryfikacji, w tym danych poufnych. Na wniosek operatora statku powietrznego właściwy organ traktuje informacje przekazane przez operatora statku powietrznego jako poufne. 6. Jeżeli operator statku powietrznego nie może skorzystać z NEATS, gdyż system ten nie jest dostępny, operator statku powietrznego monitoruje co najmniej informacje o locie i właściwościach statku powietrznego w odniesieniu do każdego lotu. W takim przypadku operator oblicza CO2(e) na lot w późniejszym terminie, najpóźniej po udostępnieniu NEATS przez Komisję. 7. Jeżeli nie można korzystać ze wspólnego wzorcowego modelu NWP ze względu na jego niedostępność w NEATS, na zasadzie odstępstwa od art. 56a ust. 5 operator statku powietrznego stosuje metodę D. Po udostępnieniu wspólnego wzorcowego modelu NWP operator statku powietrznego stosuje odpowiednią metodę zgodnie z art. 56a ust. 5 i 6. 8. W stosownych przypadkach NEATS jest aktualizowany.” |
36) | w art. 58 wprowadza się następujące zmiany:
|
37) | w art. 66 wprowadza się następujące zmiany:
|
38) | w art. 68 dodaje się ust. 5 i ust. 6 w brzmieniu: „5. Operator statku powietrznego przedkłada właściwemu organowi na tych samych warunkach, o których mowa w ust. 1, w formie załącznika do rocznego raportu na temat wielkości emisji, oddzielny raport, w którym przedstawia roczne skutki innych niż CO2 emisji lotniczych. 6. Oddzielny raport, o którym mowa w ust. 5, zawiera co najmniej informacje wymienione w sekcji 2a załącznika X.” |
39) | art. 69 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „1. Każdy operator regularnie sprawdza, czy stosowana metodyka monitorowania może zostać udoskonalona.” |
40) | w art. 70 wprowadza się następujące zmiany:
|
41) | art. 72 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Całkowite roczne emisje każdego z gazów cieplarnianych CO2, N2O i PFC, a także skutki innych niż CO2 emisji lotniczych zgłasza się jako zaokrąglone wartości CO2 lub CO2(e) wyrażone w tonach. Całkowite roczne emisje z instalacji oblicza się jako sumę zaokrąglonych wartości dla CO2, N2O i PFC.” |
42) | w art. 75d ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:
|
43) | W art. 75e wprowadza się następujące zmiany:
|
44) | tytuł sekcji 4 otrzymuje brzmienie: „ ”; |
45) | w art. 75m wprowadza się następujące zmiany:
|
46) | w art. 75n wprowadza się następujące zmiany:
|
47) | w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:
|
48) | w załączniku II wprowadza się następujące zmiany:
|
49) | w załączniku IIa wprowadza się następujące zmiany:
|
50) | tytuł załącznika III otrzymuje brzmienie: „ Metodyka monitorowania emisji z działań lotniczych (art. 53) ”; |
51) | dodaje się załączniki IIIa i IIIb w brzmieniu: „ZAŁĄCZNIK IIIa Metodyka monitorowania skutków innych niż CO2 emisji lotniczych (art. 56a) 1. DEFINICJE DOTYCZĄCE SKUTKÓW INNYCH NIŻ CO2 EMISJI LOTNICZYCH
2. SYSTEM ŚLEDZENIA SKUTKÓW INNYCH NIŻ CO2 EMISJI LOTNICZYCH (NEATS) Komisja udostępnia operatorom statków powietrznych, akredytowanym weryfikatorom i właściwym organom NEATS, aby ograniczyć obciążenia administracyjne, ułatwić i w miarę możliwości zautomatyzować monitorowanie, raportowanie i weryfikację skutków innych niż CO2 emisji lotniczych. NEATS jest zgodny z zasadami ustanowionymi w art. 75 ust. 1 niniejszego rozporządzenia oraz zapewnia każdemu operatorowi statku powietrznego, weryfikatorowi i właściwemu organowi specjalny i bezpieczny interfejs użytkownika. Monitorowanie: NEATS usprawnia proces monitorowania, ponieważ uwzględnia bezpośrednio dostępne trajektorie lotu i dane meteorologiczne gromadzone przez strony trzecie lub zapewnia dostęp do takich trajektorii lotu i danych meteorologicznych, co pozwala ograniczyć do minimum monitorowanie przez operatorów statków powietrznych właściwości statku powietrznego, a także, w razie potrzeby, właściwości paliwa, jak określono w sekcji 1 załącznika IIIa, lub uzyskać pełną automatyzację monitorowania w zależności od wykorzystania wartości domyślnych. NEATS uwzględnia metody obliczania CO2(e) wymienione w art. 56a ust. 4 niniejszego rozporządzenia i zapewnia wspólny wzorcowy model NWP w przypadku gdy należy użyć ulepszonych danych meteorologicznych (metoda C). W ten sposób obliczenie emisji CO2(e) na lot wchodzi w zakres monitorowanych danych. Raportowanie: NEATS usprawnia raportowanie, o którym mowa w art. 68 ust. 5 niniejszego rozporządzenia. Aby zminimalizować obciążenia administracyjne związane z raportowaniem, na koniec każdego roku sprawozdawczego narzędzie automatycznie generuje tabelę XML, o której mowa w sekcji 2a pkt 9 załącznika X do niniejszego rozporządzenia. Weryfikacja: NEATS usprawnia weryfikację i kontrole krzyżowe prowadzane przez odpowiednio weryfikatora i właściwy organ. Zapewnia środki umożliwiające weryfikację CO2(e) na lot z zachowaniem ochrony danych poufnych. Przechowywanie danych: NEATS umożliwia przechowywanie wszystkich danych (od operatorów statków powietrznych i od stron trzecich) oraz w bezpieczny sposób koduje i chroni przed ujawnieniem dane zidentyfikowane jako poufne, wprowadzone w NEATS przez operatorów statków powietrznych. Przejrzystość: W NEATS wykorzystano najnowocześniejsze modele obliczania emisji CO2(e) w odniesieniu do skutków emisji innych niż CO2 (e). Operatorzy statków powietrznych mogą opracowywać własne narzędzia lub korzystać z narzędzi stron trzecich, pod warunkiem że narzędzia te spełniają wymogi określone w niniejszym załączniku. NEATS jest źródłem podsumowania danych jawnych i danych na temat CO2(e) na lot i dla poszczególnych operatorów statków powietrznych na ogólnodostępnej stronie internetowej. 3. MODUŁY SPALANIA PALIWA I OSZACOWANIA EMISJI W ODNIESIENIU DO SKUTKÓW INNYCH NIŻ CO2 EMISJI LOTNICZYCH Moduł spalania paliwa: Moduł spalania paliwa opiera się na kinetycznym podejściu do modelowania osiągów statków powietrznych, które umożliwia dokładne przewidywanie trajektorii statku powietrznego i związanego z nim zużycia paliwa w całej obwiedni warunków lotu oraz we wszystkich fazach lotu. Model przetwarza teoretyczne podstawy obliczania parametrów osiągów statku powietrznego, w tym informacji o oporze, sile nośnej, masie, ciągu, zużyciu paliwa, a także prędkościach w fazach wznoszenia, przelotu i zniżania statku powietrznego, przy założeniu normalnej eksploatacji statku powietrznego. Ponadto jako kluczowe dane wejściowe do obliczeń związanych z planowaniem trajektorii lotu określonych typów statków powietrznych stosuje się współczynniki właściwe dla statku powietrznego. Moduł oszacowania emisji: Moduł oszacowania emisji umożliwia obliczanie emisji NOx, HC i CO z silników statków powietrznych z wykorzystaniem równań korelacji i bez użycia zastrzeżonych modeli osiągów samolotu i silnika wraz z zastrzeżoną charakterystyką emisji z silników. W tym module stosuje się wskaźniki emisji spalin z certyfikacji typu silnika ICAO w uprzednio określonych warunkach odniesienia panujących na ziemi i szacuje się odpowiednie wskaźniki emisji spalin w warunkach lotu, przyjmując warunki międzynarodowej atmosfery wzorcowej (ISA) i stosując współczynniki korekcyjne w odniesieniu do różnic w warunkach ISA w zakresie temperatury, ciśnienia i wilgotności. 4. MODELE OBLICZANIA CO2(e) W ODNIESIENIU DO SKUTKÓW INNYCH NIŻ CO2 EMISJI LOTNICZYCH Kryteria ogólne: W modelach obliczania CO2(e) operator statku powietrznego uwzględnia wpływ na klimat wszystkich czynników innych niż CO2 w odniesieniu do każdego lotu, w tym trajektorie lotu (plan lotu i trajektorie odbytych lotów), a także właściwości statku powietrznego i paliwa użytego w locie. Emisje z każdego lotu rozlicza się jako emisje impulsowe. Przy stosowaniu modeli obliczania CO2(e) do obliczenia wszystkich następujących elementów wykorzystuje się dane dotyczące emisji ze statku powietrznego zależnych od trajektorii lotu:
Należy ograniczyć obciążenia administracyjne i nakłady związane z wykonywaniem obliczeń, aby obliczanie było wykonalne dla wszystkich zainteresowanych stron. Modele muszą być przejrzyste i odpowiednie do użytku operacyjnego. Istnieją dwa rodzaje wykazów wymogów, w zależności od modelu: Metoda C: W przypadku podejścia opartego na danych meteorologicznych uwzględnia się szczegółowe skutki klimatyczne wszystkich emisji innych niż CO2 ze statków powietrznych w określonym miejscu i czasie, z uwzględnieniem aktualnych informacji meteorologicznych w celu obliczenia czterowymiarowych trajektorii zoptymalizowanych pod kątem klimatu na potrzeby planowania indywidualnego lotu. Aby umożliwić szczegółowe rozliczanie skutków dla klimatu w odniesieniu do bieżących warunków atmosferycznych, w modelach należy wyraźnie uwzględnić różne statki powietrzne, rodzaje napędu, a także właściwości paliwa. Należy uwzględnić szacunki dotyczące powstawania, cyklu życia i skutków dla klimatu smug kondensacyjnych w odniesieniu do poszczególnych lotów, a także czas przebywania w odniesieniu do emisji H2O i NOx oraz ich wpływu na skład atmosfery. Model lub modele muszą być wydajne obliczeniowo, aby umożliwić wygenerowanie zaawansowanych informacji do wykorzystania w codziennym planowaniu lotów. Każdy operator statku powietrznego monitoruje następujące dane dotyczące każdego lotu:
Metoda D: W podejściu uproszczonym w oparciu o lokalizację operator statku powietrznego oszacowuje wpływ wszystkich skutków emisji lotniczych innych niż CO2 na lot pod względem klimatologicznym, stosując model lub modele oparte na odpowiedzi na zmiany klimatu. Narzędzie lub narzędzia te wykorzystuje się do oceny korzyści dla klimatu wynikających z ogólnych wariantów tras, uwzględniając ogólne różnice w statkach powietrznych, typach napędu i właściwościach paliwa na podstawie ich parametryzacji fizycznej. CO2(e) obliczony przy zastosowaniu podejścia uproszczonego w oparciu o lokalizację uśrednia wszelkie duże odchylenia w odniesieniu do poszczególnych lotów w dłuższym okresie. Modele lub modele powinny ograniczyć nakłady w zakresie zapotrzebowania na dane, obliczeń i obsługi w porównaniu z modelami stosowanymi w podejściu opartym na danych meteorologicznych. Na zasadzie odstępstwa od metody C małe podmioty uczestniczące w systemie, zdefiniowane w art. 55 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, mogą monitorować następujące dane dotyczące każdego lotu:
5. STOSOWANIE WARTOŚCI DOMYŚLNYCH W ODNIESIENIU DO SKUTKÓW INNYCH NIŻ CO2 EMISJI LOTNICZYCH Z zastrzeżeniem dalszej kontroli prowadzanej przez właściwy organ i Komisję stosowanie wartości domyślnych zawsze prowadzi do wyższego poziomu CO2(e) na lot w porównaniu z obliczeniami na podstawie monitorowanych danych.
ZAŁĄCZNIK IIIb Zachowawcze domyślne identyfikatory silnika według typu statku powietrznego
|
52) | w załączniku IV wprowadza się następujące zmiany:
|
53) | w załączniku V wprowadza się następujące zmiany:
|
54) | w tabeli w załączniku VII po wierszu drugim nagłówek „gaz ziemny” dodaje się wiersze w brzmieniu:
|
55) | w załączniku IX wprowadza się następujące zmiany:
|
56) | w załączniku X wprowadza się następujące zmiany:
|
57) | w załączniku Xa zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „Wraz z informacjami zawartymi w rocznym raporcie na temat wielkości emisji zgodnie z załącznikiem X do niniejszego rozporządzenia operator przedkłada następujące informacje dla każdego zakupionego paliwa w rozumieniu art. 3 lit. af) dyrektywy 2003/87/WE:” |
58) | w załączniku Xb zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „Wraz z informacjami zawartymi w rocznym raporcie na temat wielkości emisji zgodnie z załącznikiem X do niniejszego rozporządzenia podmiot objęty regulacją przedkłada następujące informacje dla każdego zakupionego paliwa w rozumieniu art. 3 lit. af) dyrektywy 2003/87/WE:”. |
Artykuł 2
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2024 r.
Art. 1 pkt 2 lit. m), pkt 42-46, 49, 57 i 58 stosuje się jednak od dnia 1 lipca 2024 r.
Art. 1 pkt 3, 5-8, 9 lit. c), 21, 25-27, 28 lit. a), 29, 35, 36, 38, 40, 41, 47 lit. a) ppkt (ii) i (iii), 47 lit. b) ppkt (i) tiret pierwsze i czwarte, pkt 47 lit. b) ppkt (iii), pkt 48 lit. a) ppkt (ii), pkt 51, 52 lit. d), pkt 52 lit. e), pkt 52 lit. f), pkt 52 lit. g) ppkt (ii), pkt 52 lit. h), pkt 52 lit. i), pkt 52 lit. j), pkt 53, 55 lit. a) ppkt (ii), pkt 55 lit. a) ppkt (iii), pkt 55 lit. a) ppkt (iv), pkt 55 lit. b) ppkt (ii), pkt 56 lit. a) ppkt (vi), pkt 56 lit. c) stosuje się od dnia 1 stycznia 2025 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 23 września 2024 r.
W imieniu Komisji
Przewodnicząca
Ursula VON DER LEYEN
(1) Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32, ELI: http://data.europa.eu/eli/dir/2003/87/oj.
(2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/959 z dnia 10 maja 2023 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz decyzję (UE) 2015/1814 w sprawie ustanowienia i funkcjonowania rezerwy stabilności rynkowej dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 130 z 16.5.2023, s. 134, ELI: http://data.europa.eu/eli/dir/2023/959/oj).
(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 z dnia 30 czerwca 2021 r. w sprawie ustanowienia ram na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej i zmiany rozporządzeń (WE) nr 401/2009 i (UE) 2018/1999 (Europejskie prawo o klimacie) (Dz.U. L 243 z 9.7.2021, s. 1, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2021/1119/oj).
(4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/958 z dnia 10 maja 2023 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w odniesieniu do wkładu lotnictwa w unijny cel zmniejszenia emisji w całej gospodarce i odpowiedniego wdrożenia globalnego środka rynkowego (Dz.U. L 130 z 16.5.2023, s. 115, ELI: http://data.europa.eu/eli/dir/2023/958/oj).
(5) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2066 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniające rozporządzenie Komisji (UE) nr 601/2012 (Dz.U. L 334 z 31.12.2018, s. 1, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg_impl/2018/2066/oj).
(6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 82, ELI: http://data.europa.eu/eli/dir/2018/2001/oj).
(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 663/2009 i (WE) nr 715/2009, dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE, 98/70/WE, 2009/31/WE, 2009/73/WE, 2010/31/UE, 2012/27/UE i 2013/30/UE, dyrektyw Rady 2009/119/WE i (UE) 2015/652 oraz uchylenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 1, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2018/1999/oj).
(8) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/2413 z dnia 18 października 2023 r. zmieniająca dyrektywę (UE) 2018/2001, rozporządzenie (UE) 2018/1999 i dyrektywę 98/70/WE w odniesieniu do promowania energii ze źródeł odnawialnych oraz uchylająca dyrektywę Rady (UE) 2015/652 (Dz.U. L, 2023/2413, 31.10.2023, ELI: http://data.europa.eu/eli/dir/2023/2413/oj).
(9) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2023/2122 z dnia 17 października 2023 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2066 w odniesieniu do aktualizacji monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L, 2023/2122, 18.10.2023, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg_impl/2023/2122/oj).